The Divine Nine Dragon Cauldron - ตอนที่ 1340 - กฎวิถีอันยิ่งใหญ่

ตอนที่ 1340 – กฎวิถีอันยิ่งใหญ่

　　แต่ในเวลานี้ไม่มีเวลาให้ลังเลกฎวิถีอันยิ่งใหญ่กำลังไล่ตามมาอย่างไม่ลดละ

　　เขาสัมผัสได้มามีบางอย่างใกล้เข้ามา

　　ในขณะเดียวกันที่เผ่าเงือก จักรพรรดิเงือกเหลือบมองไปยังทิศทางของสุสานเก่า เขาเบิกตากว้าง

　　 เสี้ยวกฎวิถีอันยิ่งใหญ่รึ?มังกรล้างโลกาได้ครอบครองมันงั้นหรือ? มันต้องการฆ่าใครกันถึงต้องใช้พลังนั้น? ซือหยูรึ? เป็นไปไม่ได้ ต่อหน้ามังกรล้างโลกา ซือหยูก็แค่มดปลวก มังกรล้างโลกาฆ่ามันได้เป็นพันครั้ง 

　　แม่ทัพมัจฉาทมิฬกับแม่ทัพตะเพียนรีบมารายงานว่าเกิดพิรุณเลือดเทพ

　　แม่ทัพเสือตายแล้ว!

　　ทั้งสองตกตะลึงจนพูดไม่ออกแม่ทัพเสือถูกส่งไปคุ้มกันที่ปากหลุมที่นั่น ใยจู่ ๆ ถึงมาตายได้เล่า? 　　จักรพรรดิเงือกสีหน้าหม่นหมอง

　　 เราทำได้แค่ทำตามแผนถ้าต้องรอให้ผนึกถูกทำลายจะไม่มีใครหนีจากเคราะห์ร้ายได้! ส่งทัพไปที่เผ่ายักษ์กับเผ่ามนุษย์กบเดี๋ยวนี้! 

　　 ขอรับ! 

　　สองแม่ทัพไม่ถามต่อความตายของแม่ทัพเสือทำให้ทั้งคู่ไม่ลำบากใจอยู่แล้ว

　　ในเวลาเดียวกันเผ่ามนุษย์กบและเผ่ายักษ์เองก็กำลังจับตาดูเหมืองวิญญาณ

　　การปะทุของกฎวิถีอันยิ่งใหญ่ทำให้พวกเขาตัวสั่นอย่างรุนแรง

　　ตั้งแต่ครั้งโบราณมีเพียงนักรบเทพเท่านั้นที่สามารถควบคุมกฎวิถีอันยิ่งใหญ่ได้ ถึงกระนั้นพวกเขาก็ควบคุมได้เพียงเล็กน้อย

　　และด้วยความตายของนักรบเทพทั้งเก้ากฎวิถีอันยิ่งใหญ่จึงสูญหายไปจากแดนเทพโบราณ

　　การปรากฏขึ้นอีกครั้งของกฎวิถีอันยิ่งใหญ่ทำให้เกิดความแตกตื่นครั้งใหญ่

　　ข่าวแพร่กระจายไปทั่วทั้งเก้าสิบเก้าเผ่าในแดนใต้

　　กฎวิถีอันยิ่งใหญ่กลับมาอีกครั้งพลังของนักรบเทพได้กลับมาสู่โลกอีกครา

　　ขณะที่ทุกเผ่ากำลังเพ่งความสนใจไปที่กฎวิถีซือหยูที่เป็นเป้าหมายนั้นกำลังเผชิญหน้ากับความตาย

　　 ซือหยูหากกฎวิถีเล็งเป้าหมายแล้วมันจะไม่หายไปไหนจนกว่าเป้าหมายจะหายไปจากโลก 

　　เทพปีศาจพูดด้วยสีหน้าหม่นหมอง

　　 และโดยเฉพาะมังกรล้างโลกาที่เป็นเทพมังกรหากมันต้องการจะสังหาร กฎวิถีจะไม่มีวันหยุดจนกว่าเจ้าจะตาย 

　　ซือหยูแววตาตรึงเครียดสถานการณ์เลวร้ายกว่าที่เขาคิดเอาไว้

　　ซือหยูพลิกฝ่ามือเขาเรียกภูเขาห้าธาตุมาวางไว้บนอก　　จากนั้นจึงเรียกเอาคุกเทวะห้าธาตุออกมาด้วย

　　เขาสัญญามังกรวารีเอาไว้ว่าหลังจากต่อสู้กับเทพอสูรหกวิถีเขาจะปล่อยมันไป แต่มันก็เอาแต่เงียบและไม่จากซือหยูไปไหน

　　เมื่อตกอยู่ในอันตรายซือหยูไม่มีทางเลือกนอกจากเรียกมันออกา

　　แต่มันก็ยังไม่พอ

　　ฟึ่บ!

　　ซือหยูสั่นลูกปัดที่ข้อมือหญิงสาวสวมผ้าคลุมหน้าปรากฏตัว นางนั่งสมาธิอยู่กับพื้น

　　เมื่อสัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงของสิ่งรอบข้างนางลืมตาขึ้นช้า ๆ แสงอันตระการตาของพลอยม่วงเผยออกมาอย่างสดใส

　　 ท่านซือเรียกข้ามาด้วยเหตุอันใดหรือ? 

　　ปี้หวังชิงเรียกซือหยูด้วยความนับถือนางไร้ซึ่งความอวดดี ไม่เหมือนดังอดีต

　　ซือหยูถาม　　 เจ้าสืบทอดวิถีเทพจากเทพอสูรเนตรม่วงมามากเพียงใด? 

　　 เก้าสิบเก้าส่วน… 

　　ปี้หวังชิงตอบด้วยความใจเย็น

　　หากพูดตามตรงเป็นเรื่องยากมากที่จะสืบทอดวิถีเทพทั้งหมดมา การที่นางสืบทอดมาได้เก้าสิบเก้าส่วนนั้นน่าอัศจรรย์เป็นอย่างยิ่ง

　　 ถ้าต้องการให้เจ้าช่วยหาบางอย่าง 

　　 ท่านซือโปรดสั่งข้าเถิด 

　　ปี้หวังชิงตตาเป็นประกายนางยิ้มเล็กน้อย นางรอเวลานี้มานานแล้ว

　　นางอยากจะพิสูจน์กับซือหยูว่านางไม่ได้อ่อนแอกว่าใครอื่น

　　 เรื่องกฎวิถีอันยิ่งใหญ่! 

　　ปี้หวังชิงใบหน้านิ่งโดยพลันรอยยิ้มบนใบหน้าจางหายไปช้า ๆ

　　ปี้หวังชิงมองรอบๆ นางจ้องไปยังทิศของสุสานเก่า ใบหน้างดงามภายใต้ผ้าคลุมแสดงอาการตกใจ

　　 มันคือกฎวิถีของจริง! 

　　ปี้หวังชิงกระซิบ

　　กฎวิถีอันยิ่งใหญ่ที่ได้รับการกล่าวขวัญถึงอย่างดีที่สุดได้ปรากฏออกมาแล้ว

　　สำหรับผู้ที่ได้รับวิถีเทพที่ได้รู้ทุกความลับของฟ้าดินนางและอดีตเทพอสูรเนตรม่วงรู้จักเรื่องของกฎวิถี

　　ยิ่งไปกว่านั้นเนตรของนางยังมองเห็นโซ่วิถีที่คนทั่วไปมองไม่เห็นอีกด้วย

　　แต่นี่เป็นครั้งแรกที่นางได้เห็น…ไม่สิครั้งแรกที่นางได้ยินว่ากฎวิถีถูกควบคุมตามความคิดผู้อื่น

　　และเป้าหมายของการสังหารก็คือซือหยู!

　　 เจ้าตามหาจุดอ่อนของมันได้หรือไม่? 

　　ซือหยูถาม

　　ปี้หวังชิงหวาดกลัวมากนางถอดใจไปแล้ว การทำเรื่องเช่นนี้ถือเป็นสิ่งต้องห้ามสำหรับผู้ที่มีวิถีเทพแบบนาง!

　　อาจารย์นางบอกหลายต่อหลายครั้งว่ามีสิ่งต้องห้ามมากมายบนโลกความลับที่มิอาจสืบหาได้ มิเช่นนั้นสวรรค์จะลงโทษ

　　แต่เทพอสูรเนตรม่วงตายไปแล้วชีวิตนางไร้ที่พึ่งพิง

　　สิ่งที่นางอยากจะทำคือสืบทอดวิถีเทพเนตรม่วงไปชั่วนิรันดร์มันคือทางเดียวที่จะทำให้นางเหนือกว่าอาจารย์

　　ดังนั้นนางจึงคิดที่จะทำสิ่งที่อาจารย์ไม่เคยทำมาก่อนและทำลายสิ่งต้องห้ามลงไป

　　 ก็ได้!ข้าจะลองดู! 

　　ปี้หวังชิงหายใจเข้าลึกเนตรสีม่วงของนางเปล่งประกายขึ้น มันปล่อยลำแสงสีม่วงสองสายทะลุทะลวงทุกสิ่งและสาดไปยังกฎวิถี

　　ปี้หวังชิงตัวสั่นตั้งแต่ที่ยังไม่ได้มองมันโลหิตสด ๆ ไหลออกมาจากปาก ทั้งร่างของนางถูกแผดเผาด้วยเปลวเพลิงจากภายในสู่ภายนอก นางกำลังนั่งอยู่ท่ามกลางกองเพลิง

　　 ข้าเห็นแล้ว!มันเป็นสะเก็ดสีทอง มันคือสะเก็ดของโซ่วิถี! 

　　ปี้หวังชิงที่กำลังลุกไหม้นั้นมีแววตามุ่งมั่น

　　ซือหยูตกใจ

　　 เอาล่ะพอได้แล้ว หยุด! 

　　 ไม่ได้มันยังไม่พอ ข้ายังทำได้อีก ต่อให้มันเป็นกฎวิถี มันก็มีจุดอ่อน 

　　ปี้หวังชิงผู้ที่คิดจะเหนือกว่าอาจารย์กำลังเติมเต็มความปรารถนาของเทพอสูรเนตรม่วง

　　ณตอนนี้ นางผู้อยู่ในกองเพลิงอันตระการตางดงามราวกับนางสวรรค์

　　แสงสีม่วงจากเนตรสว่างไสวขึ้นถึงขีดสุดไม่ต่างกับดาราม่วงที่เปล่งแสงส่องสว่างทั่วทุกพื้นที่

　　ในฟ้าดินแห่งนี้ไม่มีความลับใดที่ซ่อนจากนางได้　　 ข้าเห็นแล้ว!มันคือสะเก็ดโซ่วิถีที่มังกรล้างโลกาทำให้มันแตก มันมีเลือดมังกรอยู่ด้วย ถ้าหากเราสลายเลือดมังกรได้… 

　　ขณะที่พูดเสียงของปี้หวังชิงหยุดลง

　　นางกำลังพูดแต่เสียงของนางเหมือนจะถูกกฎวิถีปิดกั้นเอาไว้ นางได้ยินเพียงเสียงของตัวเองเท่านั้น

　　และเพลิงรอบกายยังลุกท่วมแผดเผานางท่ามกลางทะเลเพลิง

　　เมื่อเพลิงสลายก็เหลือเพียงลำแสงสีม่วงสองสายที่อ่อนแอลง

　　เทพปีศาจถอนหายใจ

　　 ว่ากันมาแต่โบราณแล้วว่าความตายจะมาถึงเมื่อวิถีได้กลิ่นจุดจบนางสละตัวเองเพื่อเส้นทางนั้น ช่างน่านับถือและน่าเศร้า 

　　ซือหยูนิ่งเงียบเขายื่นมือคว้าลำแสงสีม่วงสองสายเอาไว้แน่นในกำมือ

　　 ไฟของวิหคเพลิงนำพาชีวิตกลับมาได้ความทุกข์ทรมานของเจ้าคือการเริ่มต้นของเส้นทาง 

　　ซือหยูกระซิบเบา

　　 คืนชีพกลับมา! 

　　เกิดพลังผันผวนที่ฝ่ามือของซือหยู

　　ลำแสงสีม่วงที่กำลังดับมอดส่องงประกายอีกครั้งอย่างยิ่งใหญ่

　　เมื่อแสงสีม่วงกระจัดกระจายหายไปสตรีอันสง่างามก็ปรากฏตัวอีกครั้ง

　　เมื่อเห็นการคืนชีพกับตาเทพปีศาจเบิกตากว้าง

　　 นี่มันพลังของกฎวิถีรึ? 

　　เทพปีศาจตกตะลึง

　　คนตายมิอาจหวนคืนชีพหยินหยางมิอาจไหลย้อนกลับ

　　หากเกิดขึ้นย่อมต้องมีกฎวิถีมาเกี่ยวข้อง

　　เทพปีศาจอยู่กับซือหยูมานานแต่ก็ไม่เคยพยายามหาความลับของซือหยูอย่างตั้งใจ　　แต่สิ่งที่ซือหยูทำในวันนี้ทำให้เขาตกใจมากจนลืมสนใจเรื่องมังกรล้างโลกาไปชั่วขณะ

　　แม้ปี้หวังชิงจะคืนชีพกลับมานางก็จมสู่การหลับใหล ลำแสงเล็ก ๆ มากมายส่องผ่านเปลือกตาของนาง

　　ซือหยูยิ้มเบาๆ

　　 ยินดีด้วยเจ้าได้เข้าสู่จุดที่เหนือกว่าเทพอสูรเนตรม่วงแล้ว วิถีเทพของเจ้าได้เข้าสู่ดินแดนใหม่ 

　　ปี้หวังชิงถูกพาตัวกลับไปพักฟื้น

　　ครั้งต่อไปที่นางออกมานางจะต้องมีพลังเหนือขึ้นไปอีกระดับ

　　ซือหยูมองไปยังทิศทางของกฎวิถีอีกครั้งเขาพึมพำเสียงเบา

　　 สะเก็ดโซ่ที่มีเลือดมังกร… 

　　เสี้ยวความหวังหนึ่งเกิดขึ้นในใจซือหยู

　　ถ้าหากเขาทำสำเร็จเขาจะยังพอมีหวังรอดชีวิต　　 ทรายดารา! 

　　ซือหยูตะโกนแสงจากธารดาราในฝ่ามือของเขาส่องประกายเป็นทางช้างเผือกล้อมรอบกาย

　　การดึงโลหิตมังกรล้างโลกาออกมาคือทางเดียวในการอยู่รอด

　　ถ้าหากภูเขาห้าธาตุกับคุกเทวะห้าธาตุป้องกันกฎวิถีได้ชั่วขณะทรายดาราจะมีโอกาสแสดงพลัง

　　แต่แค่นี้ยังคงไม่พอ

　　ความคิดหนึ่งแล่นผ่านสมองร่างอันยิ่งใหญ่ปรากฏที่ด้านหลังของซือหยู ร่างนี้มีเส้นผมสีดำ ดวงตาสีดำ เป็นผู้ที่เหยียดหยามทุกสิ่งตรงหน้า

　　จากนั้นก็มีอีกร่างปรากฏขึ้นมาครึ่งร่างท่อนขวามีหลากสีสัน ศีรษะเป็นสีแดง มือสีม่วง อกสีมรกต และขาขวาเป็นสี เท้าเป็นสีดำ

　　แต่ยังไม่จบเพียงเท่านั้นด้านหลังยังมีอีกร่างที่เปี่ยมไปด้วยพลังห้าธาตุ　　หลูจูตกตะลึง

　　 สามวิถีเทพเรอะ?โอ้ สวรรค์…ท่านมีวิถีเทพถึงสามวิถีในกายเดียวได้ยังไง? 

　　นางไม่เคยได้ยินว่ามีผู้ครอบครองสามวิถีเทพในเวลาเดียวกัน

　　วิถีเทพที่สองนั้นแปลกประหลาดที่สุด

　　มันมีเพียงครึ่งร่างแต่ทุกส่วนนั้นมีวิถีเทพที่แข็งแกร่งสุดขั้ว ราวกับว่าแต่ละส่วนของร่างกายเป็นตัวแทนพลังของวิถีเทพ

　　หลังจากเตรียมการเสร็จสิ้นซือหยูเรียกกรงเทพอสูรออกมา

　　ดวงวิญญาณที่ถูกลบสติปัญญาแหกกรงออกมา

　　เขาสัมผัสได้ว่ากฎวิถีเข้าใกล้ยิ่งขึ้น

　　ซือหยูหลับตาช้าๆ เขาสัมผัสได้ว่าแม้โลกจะกว้างใหญ่ เขาก็อยู่ในความโดดเดี่ยวท่ามกลางทุกสิ่งทุกอย่าง

　　เศษโซ่มีบางอย่างที่ผูกมัดกับโลกไว้ด้วยกัน　　ไม่มีใครช่วยชีวิตเขาได้

　　ไม่ใช่หยุนหยาซือไม่ใช่เทพปีศาจ ไม่มีใครเลย

　　เขาทำได้เพียงช่วยชีวิตตัวเอง

　　สายลมกระหน่ำหยุดนิ่ง

　　เมฆาหยุดเคลื่อน

　　กระแสแม่น้ำหยุดเหลื่อนไหว

　　เทพปีศาจและหลูจูเองก็หยุดนิ่งเช่นกัน

　　ทั้งโลกหยุดนิ่ง

　　เวลาตรึงอยู่กับที่

　　นี่คือกฎวิถีสิ่งที่มีความลี้ลับของฟ้าดิน

　　ภายใต้กฎนี้เจตจำนงค์ของทุกดวงวิญญาณล้วนไร้ความหมาย

　　แต่ซือหยูกลับขยับได้

　　เนตรอันล้ำลึกทะลุทะลวงได้เบิกช้าๆ ท่ามกลางธารดารา

　　ทันทีที่เนตรเปิดแสงสีขาว ชาด อำพัน คราม ดำ และม่วง…หลายต่อหลายสีได้พุ่งลงมาสู่ซือหยูจากระยะหลายร้อยล้านลี้

　　ในจุดที่เนตรปรากฏโลกหยุดนิ่งราวกับเนตรเป็นเพียงหนึ่งเดียวในทั้งจักรวาล

　　ไม่มีใครบอกได้ว่ามันคือสิ่งใดมันคือสิ่งที่คล้ายเศษโซ่ แต่เมื่อมองดูอีกครั้ง มันดูเหมือนกับโลกทั้งใบ หากมองลึกลงไปอีก มันจะดูคล้ายกับทั้งจักรวาล

　　สิ่งที่อธิบายไม่ได้นี้กำลังส่งตรงมาสู่ซือหยู

　　ดวงตาของซือหยูเป็นสีม่วงด้วยพลังเวลาที่บอกให้เขาก้าวเดินในมิติเวลาที่หยุดนิ่ง

　　 ข้าก็มีกฎของเวลาเหมือนกัน! 

　　ซือหยูชี้ดัชนีไปที่เขาห้าธาตุที่อยู่ตรงหน้า

　　ภูเขาห้าธาตุตั้งลงกับพื้นต่อหน้าซือหยู

　　เสี้ยวกฎวิถีไม่สนใจและตรงเข้ามาต่อไป

　　ภูเขาห้าธาตุถูกเจาะทะลวงราวกับเป็นเพียงควัน　　ตู้ม!

　　เสียงดังลั่นภูเขาห้าธาตุกลายเป็นเศษฝุ่นผง!