The Divine Nine Dragon Cauldron - ตอนที่ 1107 - ชีวิตหลังความตาย
สิ่งที่เกิดขึ้นเหนือเกินกว่าที่จะนับว่าเป็นเรื่องธรรมดาได้!
เขาเป็นแค่ภูติ…ภูติอย่างเขาไปเอาพลังเทพมาจากไหนกัน?
พลังจากแหล่งอื่นมิอาจใช้ได้มีเพียงพลังจากแหล่งพลังเท่านั้นที่สามารถทำให้พลังมั่นคงได้
เทพปีศาจสัมผัสพลังเหนือธรรมชาติที่ซือหยูเพิ่งจะปลดปล่อยออกมาได้อย่างชัดเจนมันเป็นพลังของตัวเขาเอง มิใช่พลังของเทพองค์ใด
เทพปีศาจที่ตกตะลึงคิดว่าสมองสุนัขของมันอาจฉลาดไม่พอไม่ว่ามันจะคิดอ่านกี่ครั้งกี่หน มันก็มิอาจเข้าใจได้เลยว่าซือหยูทำได้อย่างไร
ซือหยูดีใจกับความสำเร็จเขาทำได้แล้ว!
เขาเดาได้ถูกต้อง!หลังจากเจือจางโลหิตเทพมังกรด้วยหม้อเก้ามังกร มันได้ชำระล้างความเป็นเจ้าของโลหิตเทพออกไป โลหิตเทพได้กลายเป็นโลหิตที่ไร้เจ้าของ และเมื่อมันอยู่ในร่างกายซือหยู ไม่ว่าจะเป็นพลังอะไร เขาก็สามารถใช้มันได้
ปัญหาเดียวก็คือเมื่อครู่พลังมังกรทั้งหมดที่เขาได้มาได้กลายเป็นพลังเทพไปแล้ว นี่คือผลจากการเจือจางโลหิตเทพของหม้อเก้ามังกร
การเจือจางของหม้อเก้ามังกรคือสิ่งที่เกินกว่าซือหยูจะควบคุมได้
เขาคิดว่าเขาจะต้องใช้วิธีนี้ในการทำแหล่งพลังให้มั่นคงสิ่งเดียวที่ทำให้เขากลัวก็คือความคิดตัวเองที่อาจจะไม่ถูกต้อง
แต่อย่างไรก็ตามวิธีการหาโลหิตเทพถือว่าเป็นวิธีที่ใช้ได้ชั่วคราว
ด้วยวิธีนี้มีความเป็นไปได้ที่เขาจะสร้างพลังเทพออกมาเพื่อทำให้แหล่งพลังมีพลังจุนเจือ เขาต้องทำจนกว่าที่ตนเองจะกลายเป็นเซียนและสามารถปล่อยพลังของตัวเองออกมาได้
แม้ว่าเขาจะต้องเสียไปมากสิ่งที่ได้มาก็น่าตกใจ เมื่อความฝันที่มิอาจเป็นไปได้ของเหล่าเซียนอยู่ในมือซือหยู เขาจะต้องทำมัน
แน่นอนว่าเขาย่อมไม่ลืมคำเตือนของเทพปีศาจ
เซียนที่มีแหล่งพลังเทพอันไม่มั่นคง…เหมือนกับมีข้อความสลักไว้ที่หน้าผากว่า: เร่เข้ามาปล้นข้า!
ดังนั้นเขาจะต้องปกปิดความลับนี้เอาไว้กับทุกคนก่อนที่เวลาจะมาถึง
เราคงต้องรีบไปก่อนที่มีใครจะตามมา
ซือหยูเหลือบมองรอบๆ อย่างไม่มั่นใจ
ไม่เหมาะแน่หากจะอยู่ต่ออีกเดี๋ยวพวกคนที่แข็งแกร่งจะมาในอีกไม่นาน
ก่อนออกบินซือหยูมองซากที่พื้นด้วยความเศร้าหมอง ในเถ้าถ่านกองใหญ่เหล่านี้คือทรัพย์สมบัติตลอดการเดินทางของเขา
โดยเฉพาะสมบัติจากแหวนมิติ! ท่ามกลางแก้วพลังมหาศาลและอาวุธวิเศษมากมายสิ่งเหล่านั้นคือสิ่งที่เขานำมาจากเฉินหลง
แต่ก่อนที่เขาจะออกเดินทางเขาก็ตกใจที่ได้เห็นว่ามีของสองสิ่งที่อยู่ท่ามกลางเถ้าถ่านได้อย่างสมบูรณ์อย่างประหลาด
เขาเตะเท้าเกลี่ยเถ้าถ่านให้พ้นทาง
เอ๋?มันยังอยู่ดีแม้จะเจอกับสายฟ้าหรือ?
ซือหยูหายใจเข้าลึกและเก็บของทั้งสองสิ่งขึ้นมา
ในมือซ้ายมีม้วนคัมภีร์ที่เร่าร้อน
ภาพทัณฑ์ภูติรึ?
ซือหยูแปลกใจเขาเกือบจะลืมสิ่งที่ได้มาจากกระโจมเทพสวรรค์ไปแล้ว
ในม้วนภาพใบนี้ซือหยูพยายามหาทางใช้งานมันอย่างเต็มที่อยู่นาน แต่เขาก็ไม่รู้วิธีใช้มัน เขาจึงเก็บมันไว้โดยไม่สนใจ
ในวิบัติสายฟ้าเมื่อครู่มุกบาดาลและสมบัติอันยอดเยี่ยมอย่างอื่นได้แหลกเป็นชิ้น ๆ แต่ภาพทัณฑ์ภูติกลับยังมีสภาพสมบูรณ์ไร้รอยข่วน ซือหยูตกใจกับมันมาก
แต่ในตอนนั้นเองมันได้สลายตัวกลายเป็นเถ้าถ่านและร่วงหล่นจากมือของซือหยู
พังแล้วหรือ?
ซือหยูตกใจแต่เขาก็ชักสีหน้าในไม่นาน
ม้วนภาพอาจสลายเป็นผุยผงแต่มีชั้นโปร่งใสอยู่ภายในม้วนกระดาษ มันบางและละเอียดอ่อนมาก
คัมภีร์สองชั้นรึ?
ซือหยูมองดูมันอย่างตั้งใจเขาพบดวงตะวันเก้าดวงอันร้อนแรงถูกสลักเอาไว้กับแผ่นใส แต่ละดวงเต็มไปด้วยเพลิงทมิฬอันร้อนแรง
เมื่อเห็นเพลิงซือหยูตกใจและเกือบจะโยนมันทิ้งไป
จะเป็นอะไรไปได้เล่าถ้าไม่ใช่สายฟ้า?
ซือหยูอยากจะขว้างมันทิ้งตามสัญชาตญาณแต่เขาก็รีบฝืนทำใจ เขารู้สึกว่ามีบางอย่างที่ประหลาด
สายฟ้าก็คือไฟฟ้าแต่ดวงตะวันเก้าดวงที่เขาเห็นนั้นคือเพลิง
ซือหยูรู้แล้วว่ามันคือสิ่งใดเมื่อมองดูมันต่อ
เพลิงในดวงตะวันนั้นมีที่มาจากสายฟ้าภาพทัณฑ์ภูติได้เก็บพลังของสายฟ้ามาเปลี่ยนเป็นเพลิงสายฟ้า
เพลิงสายฟ้าเหล่านั้นมีพลังเทียบกับสายฟ้าของวิบัติสวรรค์
ถ้าหากเก้าดวงรวมกันมันก็เท่ากับสายฟ้าเก้าสาย
ซือหยูเริ่มหวั่นใจขึ้นมาเพราะแม้แต่สายฟ้าเดียวก็มีพลังมากพอที่จะสังหารทุกสิ่งบนโลกนี้แล้ว
ต่อให้เขาเป็นภูติระดับสูงสุดมันก็แทบจะเป็นไปไม่ได้ไม่ใช่หรือ? ที่เขาจะได้ครอบครองสายฟ้าอย่างง่ายดายเช่นนี้? เขามองดูแผ่นใสอีกครั้งและเห็นข้อความเล็กๆ มันเขียนถึงวิธีใช้ภาพทัณฑ์ภูติเอาไว้!
ถึงตอนนี้ในที่สุดซือหยูก็ได้รู้ว่าเหตุใดต้องใช้เวลาเนิ่นนานกว่าที่เขาจะรู้วิธีใช้มัน
มันคือวิชาที่จะต้องใช้เพลิงที่รุนแรงมากในการเริ่มบ่มเพาะ
มีเพียงการใช้พลังเพลิงของดวงตะวันเก้าดวงในภาพเท่านั้นที่จะทำให้วิธีการบ่มเพาะถูกเผยออกมา
หลังจากที่ซือหยูมองดูมันแผ่นใสได้ขยับออกจากมือของเขา มันกลายเป็นลำแสงตกไปที่ท้องของซือหยู
ตามคำแนะนำบนแผ่นใสมันเขียนว่าเขาสามารถบ่มเพาะได้จากดวงตะวันร้อนบนแผ่นใส
นอกจากนั้นยิ่งเพลิงที่มีในดวงตะวันรุนแรงเท่าใด การบ่มเพาะก็ยิ่งง่ายดายขึ้นเท่านั้น
เพลิงสายฟ้านั้นได้มาจากสายฟ้าวิบัติสวรรค์มันควรจะเป็นเพลิงที่รุนแรงถึงขีดจำกัดของภาพทัณฑ์ภูติ ความเร็วในการบ่มเพาะควรจะเร็วกว่าที่เขาคาดคิดอยู่มาก
ซือหยูยินดีที่ได้รับโอกาสหายากเช่นนี้
เมื่อมองของที่มือขวาซือหยูทำหน้าสับสน
ธนูมังกรฟ้า!เจ้าเพื่อนยาก ข้าเกือบจะลืมเจ้าไปแล้ว
ซือหยูลูบธนูมังกรที่เคยช่วยเหลือเขาในอดีต
เขาไม่มีโอกาสได้ใช้มันเลยหลังจากคราวนั้นใครจะไปคิดเล่าว่ามันจะรอดจากสายฟ้ามาได้?
มีรอยดำอยู่ที่ผิวของมันแต่ไร้ซึ่งรอยแตกซึ่งน่าตกใจถ้าเทียบกับคุณภาพวัตถุดิบที่คันธนูสร้างขึ้นมา
ซือหยูรู้ว่ามิใช่ธนูมังกรที่ต่อต้านพลังของสายฟ้าแต่เป็นลูกธนูที่ผนึกอยู่ในธนูมังกร
เพราะครั้งหนึ่งมันเคยเป็นลูกธนูของเทพ! เขาสัมผัสได้เลยว่าถ้าเขาสลายผนึกในเวลานี้ลูกธนูที่แข็งแกร่งจะถูกยิงออกมา และเขาก็มิอาจควบคุมมันได้
เขาเก็บธนูลงสู่มุกวิญญาณเก้าหยกในแววตาเปล่งประกาย
เหตุใดลูกธนูถึงถูกผนึกเอาไว้กัน?
เทพนั้นวางแผนให้มันตกอยู่ในมือเขาหรือ?
แม้เทพจะตายไปแล้วซือหยูก็รู้สึกอยู่เสมอว่ามีเงาของเทพอยู่เบื้องหลังในหลายสิ่งที่เกิดขึ้น
เขาตายไปแล้วจริงหรือ?
จักรพรรดิที่เคยมาจิวโจวเมื่อครั้งอดีตผู้อยู่เหนือดินแดนทั้งปวงจะตายอย่างง่ายดายหรือ?
ซือหยูครุ่นคิดพร้อมส่ายหน้า
ตั้งแต่ที่ได้เห็นของสองสิ่งนี้ซือหยูเริ่มมองหาในกองเถ้าอื่นเพื่อหาว่ามีอย่างอื่นอยู่อีกหรือไม่ และเขาก็ต้องประหลาดใจ
ภาพวาดที่เขาได้มาจากห้องสมบัติของรองจ้าวดินแดนที่สามยังคงอยู่ดี!
เขาคลายม้วนภาพและได้พบกับใบหน้างดงามของเซี่ยจิงหยูแค่เพียงได้มองก็ยากที่จะละสายตา
ภาพเขียนนี่ยอดเยี่ยมนัก!
ซือหยูถือม้วนภาพแน่นเขายิ่งประหลาดใจกับความลึกลับของมัน
ที่สำคัญกว่านั้นยังมีพลังลึกลับอยู่ในภาพเขียน
เป็นสิ่งจำเป็นที่เขาจะต้องศึกษาเรื่องของภาพใบนี้อย่างละเอียด!
ซือหยูตกใจกับสิ่งสุดท้ายที่ได้เจอ
มันคือลูกแก้วและกระดูก
มันคือรางวัลที่ได้จากการไต่หอคอยร้อยชั้นในแดนมณี
ตามที่เทพกิเลนบอกลูกแก้วชั้นที่หนึ่งร้อยนั้นสามารถและเป็นสมบัติภูติได้ และก็จะมีโอกาสได้สมบัติภูติชั้นกลางมากขึ้นด้วย!
กุญแจในการเปิดมันก็คือกระดูก
กระดูกเก้าสิบเก้าชั้นถูกทำลายเป็นผุยผงไปแล้ว
เหลือเพียงรางวัลชั้นที่หนึ่งร้อยที่เทพกิเลนไม่อยากจะมอบให้ที่รอดจากสายฟ้ามาได้มันคือสิ่งที่เขาไม่คาดคิด!
เขาถือกระดูกและลูกแก้วในมือซือหยูไม่คิดที่จะเปิดมันโดยตรง
ของขวัญจากเทพกิเลนจะออกมาจริงๆ หรือ?
ทำไมลูกแก้วที่เหลือทั้งเก้าสิบเก้าชั้นได้กลายเป็นผุยผงแล้วเหลือแค่รางวัลชั้นที่หนึ่งร้อยเล่า แล้วมันยังไม่ได้รับผลจากพลังของสายฟ้าอีกงั้นรึ?