The Divine Nine Dragon Cauldron - ตอนที่ 1293 - มาอย่างสันติ

ตอนที่ 1293 – มาอย่างสันติ

　　 หวูซื่อข้าจะพาเจ้ากลับพันธมิตรประจิม… 

　　ซือหยูกล่าว

　　กงซุนหวูซื่อส่ายหน้าอย่างแรง

　　 ข้าไม่อยากไป!ถ้าอยู่กับข้า พี่ซือหยูจะนับเป็นพวกเดียวกับข้าและท่านพ่อ ข้าไม่อยากให้พี่ซือหยูมาเกี่ยวข้องด้วย พี่ซือหยูกลับพันธมิตรบูรพาจะดีกว่า 

　　 แล้วเจ้าล่ะ? 

　　ซือหยูถามกลับ

　　นางยิ้ม

　　 ขะข้าไม่เป็นไร ข้าเป็นอิสระแล้ว ข้าจะซ่อนตัวในพันธมิตรประจิม จะไม่มีใครหาข้าเจอ! 

　　 เจ้าจะเอาชีวิตรอดได้จริงรึ? 

　　 ทำไมกันล่ะ?ใครจะมารังแกข้า?  　　กงซุนหวูซื่อเหวี่ยงหมัด

　　 ไปได้แล้วทิ้งข้าไว้และไม่ต้องคิดถึงข้าอีก 

　　ซือหยูจับแขนนาง

　　 หากข้าไม่ห่วงใยเจ้าแล้วใครจะช่วยแก้ปัญหาของเจ้าเล่า? 

　　กงซุนหวูซื่อตัวแข็งทื่อนางตกใจ

　　 พี่ซือหยู…รู้ได้ยังไง? 

　　ซือหยูมองนางที่แสร้งทำเป็นสบายใจและไม่อยากรบกวนเขาซือหยูรู้สึกว่าเขาต้องรับผิดชอบ

　　แม้นางจะร้ายนางก็เป็นเด็กดี

　　 ข้าจะทิ้งเจ้าได้ยังไงกัน?ใครวางผนึกกับเจ้า? ข้าจะไปหามัน 

　　ซือหยูกล่าว

　　กงซุนหวูซื่อหลั่งน้ำตาสีหน้านางบ่งบอกความขอบคุณ นางเช็ดน้ำตาสะอื้น

　　 อย่าเลยข้ารับรู้ความตั้งใจของพี่ซือหยูแล้ว แต่ไม่ต้องทำอะไรอีกแล้วล่ะ คนที่วางผนึกใส่ข้าไม่ใช่คนที่พี่ซือหยูจะจัดการได้ 

　　นางประทับใจมากพอแล้วในวาระสุดท้ายของชีวิต นางมีโอกาสได้เจอซือหยูและรับรู้ความห่วงใยของเขาอีกครั้ง

　　นางยืนกราน

　　 ถ้าเจ้าไม่ให้ข้าลองเจ้าจะรู้ได้ยังไงว่าข้าจัดการมันไม่ได้? 

　　ซือหยูหัวเราะ

　　 เจ้าควรจะรู้ว่าข้าเป็นตัวแทนเทพในพันธมิตรบูรพาบางทีพันธมิตรประจิมอาจจะญาติดีกับเราก็ได้ไม่ใช่รึ? 

　　กงซุนหวูซื่อตาลุกวาวจริงด้วย นางลืมเรื่องนี้ไปได้ยังไง?

　　นางลังเลก่อนจะพูด

　　 มันคือหนึ่งในสิบตระกูลปราบอสูรเจ้าตระกูลกงซุน เทพตระกูลกงซุน 

　　 ไปหามันกันเถอะ  　　ซือหยูพูดอย่างเรียบเฉย

　　กงซุนหวูซื่อรีบห้าม

　　 อย่าบุ่มบ่ามนะใช้สมองคิดแผนก่อน มิเช่นนั้นอาจจะโดนโทษประหารกลับมาก็ได้ 

　　 เอาเถอะข้าจะเจรจากับมันเอง 

　　 เจรจารึ? 

　　กงซุนหวูซื่อขมวดคิ้วและเศร้าใจที่ให้ซือหยูช่วยนางในทันทีนางกระวนกระวาย

　　 มันก็ต้องเจรจาล่ะนะ 

　　ซือหยูยิ้ม

　　 บอกเรื่องราวในอดีตของเจ้ามาให้ข้าทำไมเทพต้องวางผนึกใส่เจ้าด้วยตัวเองด้วย 

　　กงซุนหวูซื่อก้มหน้าเล่าเรื่องความบาดหมางระหว่างพ่อของนางกับตระกูลกงซุน

　　ในทีแรกจ้าวผาบั่นภูติเป็นเพียงคนธรรมดาในตระกูล ในด้านพลังนั้น เขาห่างไกลจากเทพเป็นปีแสง

　　จ้าวผาบั่นภูตินอบน้อมและมีพลังจำกัดแต่ด้วยความวิริยะ สุดท้ายเขาจึงประสบความสำเร็จได้

　　ในงานชุมนุมพันธมิตรครั้งหนึ่งจ้าวผาบั่นภูติได้เจอกับบุตรสาวลำดับที่แปดแห่งผู้นำพันธมิตร

　　นางเป็นลูกสาวผู้นำสูงสุดเป็นลูกหลายเทพ ขณะที่เขามาจากตระกูลสาขา

　　ทั้งสองไม่ได้พูดคุยกันมากนักแต่ได้มาพบอีกครั้งในการเดินทาง

　　กลุ่มทัพอสูรนำโดยเทพศาลอสูรบุกรุกเข้ามาลูกสาวลำดับแปดนำหน่วยปราบอสูรต้านการรุกราน สุดท้ายนางได้บาดเจ็บสาหัส

　　บังเอิญที่นางถูกจ้าวผาบั่นภูติช่วยเอาไว้และซ่อนตัวในพื้นที่ที่เผ่าอสูรยึดครองอยู่หลายปี

　　ในเวลาหลายปีนั้นทั้งสองได้สนิทสนมและรักกัน จ้าวผาบั่นภูติช่างดูแลเอาใจใส่ ความอบอุ่นและความรักที่มีได้พิชิตใจของลูกสาวลำดับแปดสำเร็จ　　หลังอสูรถอยทัพกลับไปนางจึงได้ขอร้องผู้นำพันธมิตรซึ่งเป็นพ่อให้อนุญาตนางแต่งงานกับจ้าวผาบั่นภูติแห่งตระกูลกงซุน

　　ในเวลานั้นพันธมิตรสูญเสียอย่างหนัก ตระกูลเองก็เสียนักรบที่แข็งแกร่งที่สุดไป ตำแหน่งของผู้นำพันธมิตรเองก็ไม่มั่นคงเช่นกัน

　　ดังนั้นพวกเขาจึงยอมรับการแต่งงานกับตระกูลกงซุนเพื่อที่จะได้รับการสนับสนุน

　　ทีแรกมันเป็นงานวิวาห์สำหรับคู่รักอันงดงาม แต่สุดท้ายก็ได้เกิดเหตุการณ์พลิกผัน

　　เมื่อเกิดการหมั้นหมายกงซุนชาง ผู้สืบทอดอันดับหนึ่งแห่งตระกูลกงซุนเกิดความริษยา

　　เขาต้องการครอบครองบุตรสาวอันดับแปดอันเป็นที่ร่ำลือในความงามความริษยายิ่งมากขึ้นไปอีกเมื่อคู่แข่งทางใจคือจ้าวผาบั่นภูติที่อ่อนแอกว่า!

　　เขาบอกเทพกงซุนผู้เป็นพ่อให้กำจัดจ้าวผาบั่นภูติเพื่อที่เขาจะได้แต่งงานแทน

　　ซึ่งอันที่จริงเทพกงซุนก็ไม่ได้พอใจกับการแต่งงานนี้เช่นกันเมื่อกำลังเจรจาเรื่องการแต่งงาน เทพกงซุนได้หารือกับผู้นำพันธมิตรโดยตรง

　　บอกได้เลยว่าผู้นำพันธมิตรย่อมเต็มใจเลือกกงซุนชางมากกว่าจ้าวผาบั่นภูติเพราะกงซุนชางคือทายาทอันดับหนึ่ง การแต่งงานกับทายาทอันดับหนึ่งย่อมทำให้สัมพันธ์สองตระกูลแน่นแฟ้นกว่า

　　เมื่อทั้งสองตกลงปลงใจทั้งสองจึงได้ปฏิเสธการแต่งงานของจ้าวผาบั่นภูติและนำกงซุนชางมาแทนที่

　　ไม่ว่าบุตรสาวอันดับแปดจะอ้อนวอนอย่างไรผู้นำพันธมิตรก็ไม่แยแส

　　จ้าวผาบั่นภูติคุกเข่าอ้อนวอนให้เทพเห็นใจแต่กลับได้คำตำหนิอันเย็นชากลับมาเทพทั้งสองขอให้เขาเห็นแก่ส่วนรวมที่สำคัญกว่า　　สุดท้ายทั้งสองจึงได้พากันหนีจากพันธมิตรประจิมทั้งคู่หนีตามกันไปจนถึงพันธมิตรบูรพา

　　ผู้นำพันธมิตรประจิมและเทพกงซุนโกรธจนต้องส่งคนไปตามล่า

　　กว่าจะจับทั้งสองคนได้ก็ผ่านไปสามปีแล้วทั้งสองซ่อนตัวในหลายตำแหน่งตลอดสามปี และในเวลานั้นเอง ทั้งสองก็ได้แต่งงานกันและให้กำเนิดกงซุนหวูซื่อขึ้นมา

　　หลังจากการต่อสู้ครั้งใหญ่ภรรยาจ้าวผาบาดเจ็บหนัก จ้าวผาเสียพลังไปเกือบครึ่ง แม้แต่กงซุนหวูซื่อยังถูกตราหน้าเป็นคนชั่ว พันธมิตรตัดสินว่าจะต้องฆ่าทุกคน

　　ภรรยาจ้าวผาใช้สมุนไพรอมตะเพื่อรักษาชีวิตกงซุนหวูซื่ออันบริสุทธิ์เอาไว้พลังอยู่ได้ถึงสิบปีและพลังจะหมดลงเมื่อนางอายุสิบปี

　　นี่คือที่มาของสภาพร่างกายกงซุนหวูซื่อเวลาถอยหลังสิบปีเป็นเพียงคำโกหกอันโอบอ้อมของจ้าวผาเพราะมิอาจบอกความจริงกับนางได้　　เพื่อที่จะปกป้องสามีและบุตรสาวภรรยาจ้าวผาได้เผาแหล่งพลังเทพของตนและส่งทั้งสองข้ามพันธมิตรไปสู่โลกจิวโจว

　　ด้วยม่านพลังของจิวโจวคนที่ไล่ล่าจึงมิอาจหาเจอ จับตัวได้เพียงภรรยาจ้าวผา

　　ในวันนี้ภรรยาจ้าวผายังคงถูกจองจำ

　　งานวิวาห์ที่จะทำให้สองตระกูลแน่นแฟ้นได้พังทลายลงเพราะการหนีตามของทั้งคู่เทพกงซุนจึงได้อาฆาตจ้าวผาที่ดูเหมือนจะไม่เข้าใจส่วนรวมของตระกูล

　　และตอนนี้ยังมีเหตุให้จ้าวผาบั่นภูติต้องตายกงซุนหวูซื่อที่ถูกตราหน้ายังลอยนวล เหล่านี้ล้วนเป็นเหตุให้ตระกูลกงซุนอยากกำจัดนาง

　　หลังฟังจบซือหยูเข้าใจเรื่องราวทั้งหมด

　　 ช่างเป็นส่วนรวมอันยิ่งใหญ่นัก!เพราะส่วนรวมเลยคิดทิ้งลูกสาวตัวเองให้คนอื่นรึ? แล้วเทพกงซุนยังมีเหตุผลแก่ส่วนรวมที่ปิดบังการช่วยเหลือลูกชายอีก  　　ซือหยูยังไม่ทันได้พบเทพกงซุนแต่เขาก็รู้สึกขยะแขยงเสียแล้ว

　　กงซุนหวูซื่อลูบมือซือหยูด้วยมือเล็กๆ และกระซิบ

　　 พี่ซือหยูอย่าหงุดหงิดตอนที่เจรจาก็แล้วกัน ข้ากลัวว่าพี่ซือหยูจะคิดมากเกินไป 

　　 สบายใจได้ข้าจะเจรจาแทนส่วนของเจ้า 

　　ซือหยูตอบ

　　หนึ่งเดือนต่อมาที่พันธมิตรประจิม…

　　แสงสว่างกระจ่างใสพันธมิตรประจิมกว้างใหญ่กว่าพันธมิตรบูรพาอย่างมาก มีเทพมากมายไม่ต่ำกว่าร้อยคนในพันธมิตร

　　เทพในพันธมิตรประจิมล้วนอยู่ในบริเวณพันธมิตรไม่มีเทพคนใดเดินทางไกล

　　ยิ่งไปกว่านั้นทั้งพันธมิตรยังมีความตึงเครียดของการต่อสู้ มันมองเห็นได้ตั้งแต่เทพเบื้องบนจนถึงคนธรรมดา

　　เทียบกับพันธมิตรบูรพาอันสงบสุขแล้วพันธมิตรประจิมนับว่าสุดขั้ว

　　ซือหยูอดคิดถึงฑากิณีไม่ได้

　　 ผู้นำต่างกันย่อมสร้างสภาพแวดล้อมได้ต่างกัน 

　　ฑากิณีมักจะใจดีต่อศัตรูและดูแลพันธมิตรอย่างหละหลวม

　　แต่ถ้าหากพันธมิตรบูรพาต้องมาต่อสู้กับอสูรอย่างที่พันธมิตรประจิมทำพันธมิตรบูรพาจะมีนักรบแข็งแกร่งเกิดขึ้นอีกมาก หากสงครามสุดท้ายมาถึงเมื่อใด สถานการณ์ย่อมเลวร้าย

　　น่าเสียดายนักเหลือเวลาอีกเพียงไม่กี่ปี ทั้งพันธมิตรบูรพาต้องถูกเปลี่ยนแปลงเดี๋ยวนี้

　　ก่อนจะเข้าสู่พันธมิตรประจิมซือหยูให้เทพสิบคนที่มากับเขาเข้าโลกในลูกปัดที่ข้อมือ แต่ละลูกปัดเก็บคนได้หนึ่งคน

　　ถ้าเขาไม่ให้เทพเหล่านั้นอยู่ในลูกปัดเทพอสูรทั้งสิบจะทำให้ทั้งพันธมิตรประจิมแตกตื่นแน่นอน　　ซือหยูพากงซุนหวูซื่อเข้าสู่พันธมิตร

　　เทียบกับพันธมิตรบูรพาที่มีเทพประจำการในโลกแต่ละใบแล้วพันธมิตรประจิมมีสิ่งที่แตกต่าง โลกทุกใบนั้นแนบแน่นราวกับแผ่นดินใหญ่

　　เทพที่สร้างโลกขึ้นมาเองก็สูญเสียอำนาจในการปกครองโลกที่เป็นของตัวเองศูนย์รวมอำนาจทั้งหมดตกไปอยู่กับพันธมิตร

　　ผู้นำพันธมิตรคือผู้นำสูงสุดตามด้วยผู้นำตระกูลปราบอสูรทั้งสิบที่มีแม่ทัพใหญ่สิบคนปกป้องแผ่นดินใหญ่

　　เมื่อผู้นำสูงสุดออกคำสั่งเขาจะนำเทพทั้งสิบคนที่มีกำลังว่าที่เทพ เซียน และอสูรเนรมิตรในมือมาด้วย

　　เมื่อมีคำสั่งของผู้นำพันธมิตรประจิมย่อมทำงานได้ดั่งเครื่องกล

　　อำนาจของตระกูลปราบอสูรนั้นไม่น้อยเช่นกัน

　　ทุกตระกูลมีทัพใหญ่ที่มากพอจะส่งผลกระทบต่อพันธมิตรประจิมดังนั้นแต่ละตระกูลจึงมีความสำคัญต่อพันธมิตร

　　แม้แต่ผู้นำสูงสุดยังไม่กล้าดูหมิ่นตระกูลใดตามใจชอบ

　　ตระกูลกงซุนเป็นตระกูลอันดับสิบซึ่งเป็นอันดับสุดท้ายถึงอย่างนั้นก็ไม่มีกล้าปรามาสตระกูลปราบอสูร

　　สิบตระกูลนี้รวมตัวกันอยู่ในเมืองพันธมิตรเพื่อให้ง่ายต่อการทำตามคำสั่งผู้นำทำให้เมืองพันธมิตรเป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดในพันธมิตรประจิม

　　ในวันนี้แขกสองคนได้ถูกต้อนรับเข้าสู่พันธมิตร

　　หนึ่งคือเด็กสาวที่ปลอมตัวเข้ามาแต่มิอาจปิดบังร่างกายบอบบางได้

　　ส่วนอีกคนคือชายผมสีเงินหล่อเหลา

　　เมื่อทั้งสองมาถึงประตูตำหนักกงซุนกงซุนหวูซื่อลังเลเล็กน้อย นางขบริมฝีปากและดึงชายเสื้อซือหยู　　 ลืมมันไปเถอะ 

　　นางกล่าว

　　เมื่อเวลาสำคัญมาถึงยิ่งนางคิดเท่าใดก็ยิ่งดูอันตรายมากเท่านั้น

　　หากนางต้องตายนางตายคนเดียวเสียดีกว่า ใยต้องให้ซือหยูมาเกี่ยวข้องด้วยเล่า?

　　 พวกเรามาถึงแล้วจะล้มเลิกเพื่ออะไรกัน? 

　　ซือหยูเดินไปสู่ทางเข้าหลัก

　　กงซุนหวูซื่อไม่มีทางเลือกและรีบเดินตามนางลดจนแผ่วเบา

　　 ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ห้ามบุ่มบ่ามเด็ดขาดอดทนเข้าไว้ อย่าทำให้พวกมันไม่พอใจนะ! 

　　ซือหยูตอบ

　　 เจ้าบอกข้าเป็นสิบรอบแล้วพูดซ้ำไปซ้ำมาไม่เบื่อบ้างรึ? 

　　 ก็ข้า…ข้าเป็นห่วงพี่ซือหยู  　　กงซุนหวูซื่อยังคงเป็นห่วงเขา

　　ซือหยูยิ้มปลอบ

　　 วางใจเถอะวันนี้ข้ามาเพื่อเจรจาเท่านั้น 

　　 ต้องใจเย็นนะ 

　　 ก็ได้ไปอย่างสันติ 

　　ซือหยูพยักหน้าเดินไปยังทางเข้าหลักเขายืดอกตะโกนเสียงดัง

　　 เทพกงซุนกงซุนชาง รีบออกมารับแขกพวกเจ้าได้แล้ว! 

　　เสียงดังลั่นสั่นเมืองพันธมิตรไปเกินครึ่งเมือง

　　ตลาดกว้างใหญ่หลายแห่งหยุดนิ่งราวกับติดอยู่ในมิติเวลาทุกอย่างเงียบกริบ

　　พวกเขาอาศัยมานานนมแต่นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้ยินคนเรียกตระกูลปราบอสูรให้ออกมารับแขก

　　กงซุนหวูซื่อตกตะลึงจนอ้าปากค้างนี่น่ะรึการมาอย่างสันติที่ซือหยูสัญญากับนาง?