The Divine Nine Dragon Cauldron - ตอนที่ 1303 - ยืมวายุพัดพาฝุ่น

ตอนที่ 1303 – ยืมวายุพัดพาฝุ่น

　　เขามองไปยังต้นไม้สีทองต้นถัดไปที่สูงเท่ากับตัวคน

　　ทั้งต้นมีเพลิงสีทองแผดเผาแต่ไร้ซึ่งความร้อนสภาพแวดล้อมมันอ่อนโยนเป็นอย่างยิ่ง นี่คือไม้ต้องห้ามเพลิงทองคำ

　　ไม้เพลิงทองคำที่เติบโตแล้วถูกใช้เป็นไม้ต่อเรือหนีออกจากแดนอสูร

　　ซือหยูทิ้งต้นอ่อนมันเอาไว้ในดินเพาะบ่มเพื่อให้มันเติบโตต่อไปตอนนี้มันเติบโตเป็นต้นเล็ก

　　 ไม้นี้ใช้ต่อกรกับยักษ์ทะเลขมได้ถ้าหากข้าปลูกมันนานพอ บางทีมันอาจจะแข็งแกร่งและได้พลังที่ยังไม่มีใครรู้มาก็ได้ 

　　ครั้งที่แล้วเขาใช้มันอย่างรีบร้อน ไม้ต้องห้ามเพลิงทองคำยังไม่ทันโตเต็มที่ก็ถูกขุดขึ้นมาจากดินเพื่อใช้งาน พลังของมันยังไม่ทันเต็มที่ แต่ก็ต่อต้านการกัดเซาะของน้ำทะเลขมได้

　　ทุกคนรู้ดีว่าน้ำทะเลขมกัดกร่อนได้ทุกสิ่งรวมถึงเทพ

　　ถ้าหากเขาปลูกไม้ต้องห้ามเพลิงทองคำจนโตเต็มที่เขาเชื่อว่าจะต้องมีพลังมหาศาลรอเขาอยู่

　　ซือหยูออกจากมุกวิญญาณเก้าหยกด้วยความพอดีเขาเหลือบมองมือตัวเอง กระเรียนตัวเล็กบินในทางช้างเผือก

　　 นายท่าน… 

　　เทพกระเรียนกล่าว

　　 เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง? 

　　 รายงานนายท่านส่วนสุดท้ายของทรายดาราที่ข้าพบสิ่งกั้นขวางเมื่อก่อนหายไปตั้งแต่เดือนที่แล้ว ท่านใช้มันได้อย่างอิสระแล้ว 

　　 ไม่ใช่ข้าถามถึงเจ้า 

　　เทพกระเรียนตกใจเล็กน้อยก่อนจะตอบ

　　 ขอบคุณนายท่านที่ห่วงใยข้าบ่มเพาะพลังอยู่นาน จิตวิญญาณข้าไม่เพียงจะฟื้นฟู แต่ยังแข็งแกร่งกว่าในอดีตมากนัก 

　　ถ้าหากเทพกระเรียนบ่มเพาะแหล่งพลังเทพขึ้นใหม่พลังเขาจะแตกต่างและแข็งแกร่งกว่าเดิมหลายขั้น

　　 ถ้าอย่างนั้นก็จงบ่มเพาะต่อไป 

　　 …แต่นายท่านข้าเจอจิตวิญญาณที่เหลืออยู่ในสมบัติ… 

　　เทพกระเรียนลังเลก่อนจะพูดต่อ

　　 จิตวิญญาณนี้ปรากฏออกมาหลังจากที่สิ่งกั้นขวางหายไปเมื่อเดือนก่อน 

　　ซือหยูจ้องมองเทพกระเรียน

　　 ทำไมเจ้าไม่บอกข้าให้เร็วกว่านี้เล่า? 

　　มีจิตวิญญาณเหลืออยู่ในสมบัติศักดิ์สิทธิ์!

　　 มันอ่อนแอมากโครงสร้างภายในทรายดารากว้างขวางไร้ขอบเขต ต่อให้ข้าเป็นจิตวิญญาณสมบัติก็มิอาจจับมันได้ในทันทีทันใด ข้าเลยไม่เคยรายงานให้ท่านฟัง! แต่เสี้ยวจิตวิญญาณนั้นเคลื่อนไหวบ่อยครั้งขึ้นเรื่อย ๆ ข้าเคยเกือบจับมันได้แล้ว หากมันออกมาอีกครั้งเมื่อไหร่ ครั้งนี้ข้าจะต้องจับมันได้แน่ 

　　 จะเสียทรายดาราไปไม่ได้จับตาดูอย่าให้พลาด! 

　　 ขอรับนายท่าน 

　　เทพกระเรียนกลับเข้าสู่ทรายดาราซือหยูครุ่นคิด

　　 ทรายดาราทางช้างเผือก…ยังเหลือจิตวิญญาณอยู่?ใครกัน? เทียนจี่จื้อทิ้งเอาไว้หรือ? 

　　ซือหยูถามตัวเอง

　　 หรือจะมีใครอื่นที่อยู่ข้างในนั้นมาโดยตลอด? 

　　หากเป็นอย่างแรกเขาย่อมรับมือได้

　　แต่ถ้าหากเป็นอย่างหลังตัวตนลี้ลับนั้นอยู่ข้างในทรายดาราทางช้างเผือกอยู่เสมอ ข้างกายซือหยูมาหลายปี เพียงแค่คิดก็ทำให้ซือหยูตัวสั่นแล้ว　　เมื่อได้ข่าวสำคัญซือหยูอดระแวงไม่ได้

　　เขาหวังว่าเทพกระเรียนจะจับจิตวิญญาณนั้นได้ทันเวลาและกำจัดอันตรายที่ซ่อนอยู่ให้เร็วที่สุด

　　เขาบ่มเพาะพลังอย่างเงียบเชียบอยู่หลายวัน

　　ในเช้าตรู่วันที่ห้าพันธมิตรส่งเทพโท่ป๋าซึ่งเป็นแม่ทัพอันดับหนึ่งมา เขาเข้ามาในตำหนัก

　　 เทพสีเงินพวกเราเตรียมการทุกอย่างเพื่อต้อนรับท่านสู่ตำหนักพันธมิตรแล้ว เทพทุกคนตั้งตารอมานาน ข้าหวังว่าเทพสีเงินจะให้เกียรติเข้าร่วมงานนี้ 

　　ซือหยูเปิดประตูศิลาเขายิ้มบาง

　　 ไปกันเถอะ 

　　ขุนพลโท่ป๋าหยุดถาม

　　 ท่านไม่พาเทพไม้ไปด้วยกันหรือ?พันธมิตรเองก็ต้อนรับนาง 

　　 ไม่จำเป็นหากนางไปด้วยทุกคนจะไม่สบายใจ ข้าพูดจริง 

　　 ตามท่านปรารถนา 

　　ในห้องลับเทพไม้จามและหนาวสั่น นางรู้สึกแปลก

　　 แปลกจริงโอสถที่ข้าขโมยมาเมื่อคืนน่าจะต้านหวัดได้สิ ทำไมข้าถึงหนาวสั่นมาอีกแล้วล่ะ? 

　　…

　　ตำหนักพันธมิตรเต็มไปด้วยสีสันฉูดฉาดและบรรยากาศครื้นเครง

　　แสงเทพหลายสิบแสงเปล่งประกายทั่วตำหนัก

　　 น่าแปลกใยตำหนักพันธมิตรที่เงียบกริบถึงดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาได้? 

　　 ข้าเองก็สงสัยเว้นแต่เหล่าเทพจะรวมตัวกันเพื่อหารือเรื่องสำคัญหรือชุมนุม เมื่อไหร่กันที่ตำหนักพันธมิตรมีภาพแบบนี้? 

　　 นี่พวกเจ้าไม่รู้รึเหล่าเทพพันธมิตรประจิมเตรียมทั้งหมดนี้เพื่อต้อนรับเทพสีเงิน  　　 อ๊ะ?เทพสีเงินรึ? เขานั่นน่ะรึ? 

　　 นี่มันไม่มากไปหน่อยหรือ?ข้าเห็นข้ารับใช้ตระกูลปราบอสูรหลายคน แต่ข้าไม่คิดเลยว่าตระกูลปราบอสูรทุกตระกูลจะมาด้วย นี่มันเหตุการณ์ที่นาน ๆ จะมีสักหน 

　　 อะไรที่เกินไปมักจะมีเบื้องหลัง ข้าคิดว่างานนี้คงสำคัญจริง ๆ 

　　ทุกคนคิดขณะที่ตระหนักถึงบางอย่าง

　　ความสัมพันธ์ของตระกูลปราบอสูรกับเจ้าพันธมิตรนั้นไม่ลงรอย

　　หากจะรวมตัวร่วมโต๊ะเดียวกันเพื่อความหรรษาย่อมเป็นไปไม่ได้

　　มันอาจดูมีชีวิตชีวาที่ด้านนอกแต่บนโต๊ะงานเลี้ยงนั้นไม่มีสิ่งใดเลย

　　เทพสิบตระกูลปราบอสูรตั้งแต่เทพกงซุนจนถึงฉีเหมินเจี้ยนมารวมตัวกัน

　　เจ้าตระกูลทั้งสิบนั่งรอบโต๊ะเลี้ยง

　　เทพบางคนกระซิบกระซาบกันแต่ส่วนมากก็เงียบกริบ บรรยากาศค่อนข้างกระอักกระอ่วน

　　เสียงฝีเท้าดังเข้ามาเบาๆ

　　เทพโท่ป๋าเข้ามาก่อนและประกาศเสียงดัง

　　 เทพสีเงินมาถึงแล้ว! 

　　เหล่าเทพหันไปมองชายหนุ่มผมสีเงินที่เดินเข้ามา

　　เจ้าพันธมิตรตกใจแต่ก็ยืนขึ้นทักทายเขา

　　 เทพสีเงินมาแล้วมานั่งข้างข้าสิ 

　　การที่เจ้าพันธมิตรพูดเช่นนี้ย่อมแสดงว่าซือหยูคือคนที่พวกเขาต้องจับตามองอย่างใกล้ชิด

　　ซือหยูรู้ความตั้งใจของเจ้าพันธมิตรแต่เขาไม่ปฏิเสธ เพราะเขาสัญญาว่าจะสนับสนุนเจ้าพันธมิตรถ้าหากเจ้าพันธมิตรยอมรับการแต่งงาน

　　แม้จะมีเทพหลายคนต่อหน้าเขาซือหยูก็ไม่ตื่นเหล่าแสงเทพ เขานั่งลงอย่างสบายใจ　　ฉีเหมินเจี้ยนลืมตามองซือหยู

　　 ได้ยินว่าเจ้าได้เป็นเทพพันธมิตรประจิมเพราะมีเทพไม้อยู่ด้วยใยเทพไม้ไม่มาเล่า ทำไมเจ้าถึงมาแทน? 

　　น้ำเสียงของเขาไม่เป็นมิตรนัก

　　ซือหยูแอบหัวเราะพันธมิตรกำลังขาดแคลนกำลังคนขนาดนี้เชียวหรือ?

　　เหล่าเจ้าตระกูลที่เพิ่งจะมารวมตัวกันเผยความรู้สึกไม่พอใจคล้ายฉีเหมินเจี้ยนออกมา

　　ซือหยูไม่กังวลเขาตอบ

　　 เจ้าหมายความว่ายังไง? 

　　ฉีเหมินเจี้ยนมองเขาอย่างผู้ทรงอำนาจ

　　 หา!เจ้าจะมาเป็นเทพในพันธมิตรประจิมของเราได้ยังไง? เทพไม้อาจจะมีคุณสมบัติ แต่เจ้าล่ะ..? น่าขันนักที่เจ้ายังมีอันดับเดียวกับข้า! เจ้าพันธมิตรตัดสินใจไม่เหมาะสมยิ่งนัก! 

　　 ข้าขอให้ทดสอบคุณสมบัติคนผู้นี้ใหม่อีกครั้งมิเช่นนั้น หากคนนอกรู้เข้าว่าใครก็ตามเป็นตัวแทนเทพแห่งพันธมิตรประจิมได้ พวกเราจะถูกหัวเราะเยาะ! 

　　นี่เป็นการตบหน้าซือหยูและเจ้าพันธมิตรอย่างเห็นได้ชัด

　　งานเลี้ยงต้อนรับยังไม่ทันเริ่มสถานการณ์ก็รุนแรงเสียแล้ว

　　ไม่เพียงซือหยูจะอับอายแต่เจ้าพันธมิตรยังเสียหน้า

　　ซือหยูแอบหัวเราะงานเลี้ยงนี้กำลังน่าสนุกแล้ว

　　แต่ถ้าหากจะมีใครอยากใช้เพียงแต่นามของตระกูลปราบอสูรเตะก้นเขาเขาจะไม่มีทางยอมแน่