The Divine Nine Dragon Cauldron - ตอนที่ 1316 - คำสาปที่ไม่จางหาย

ตอนที่ 1316 – คำสาปที่ไม่จางหาย

　　ซือหยูไม่ได้เกลียดฑากิณีนักแต่เขาไม่ชอบนางแน่นอน

　　นางเมตตาต่อศัตรูแต่กลับโหดร้ายต่อคนของตัวเอง

　　มีเพียงสภาพแวดล้อมอันพิลึกพิลั่นเท่านั้นที่จะก่อกำเนิดนิสัยอันพิลึกพิลั่นนี้มาได้

　　ถ้าหากนางเป็นคนทั่วไปความคิดเช่นนี้คงจะนำอันตรายมาสู่ตัวนางแล้ว แต่ส่วนที่น่ากลัวก็คือนางเป็นผู้นำแห่งพันธมิตรบูรพา

　　เทพเจิ้งถอนหายใจ

　　 เมื่อเรากลับจากโลกเสี้ยววิญญาณพันธมิตรบูรพาก็ได้เปลี่ยนแปลงไปมาก 

　　 อย่างแรกคือการจัดสรรกำลังใหม่พันธมิตรบูรพาเลียนแบบพันธมิตรประจิมโดยการเปลี่ยนการปกครองแบบหละหลวมเป็นบริหารโดยรวมอำนาจไว้ยังศูนย์กลาง 

　　 ฑากิณีได้ตั้งพรรคเทพบูรพาโดยมีนางเป็นผู้นำพรรคมีเทพพ่อค้าและรองผู้นำพรรครับใช้นาง จากนั้นก็เรียงตามลำดับเทพลงไป มีการแต่งตั้งเทพอีกสิบคนคอยรับคำสั่งจากนาง 

　　การจัดกำลังเช่นนี้แทบจะเหมือนกับพันธมิตรประจิม

　　เทพเจิ้งเหลือบมองซือหยูและกล่าว

　　 ในช่วงนี้ฑากิณีกำลังเล็งเทพตระกูลที่ออกไปนอกพันธมิตรและไม่กลับมาในร้อยปีที่ผ่านมา เทพเหล่านั้นถูกตัดขาดออกจากพันธมิตรร้อยเทพ 

　　ซือหยูพูดอย่างเย็นชา

　　 นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน! 

　　แม้เทพเหล่านั้นจะไม่กลับมาร้อยปีแต่เทพเหล่านั้นยังคงภักดีต่อพันธมิตร อำนาจของพรรคมิได้มีเยอะเกินไปหรอกรึ?

　　 แล้วคนในตระกูลที่ถูกตัดขาดเล่า? 

　　ซือหยูถามต่ออย่างเยือกเย็น

　　 คนในตระกูลที่ถูกตัดการจะกลายเป็นข้ารับใช้ของตระกูลฝ่ายตรงข้ามหรือไม่ก็ถูกสังหาร ไม่ก็ต้องไปรับใช้เทพคนอื่นเพื่อรับการคุ้มครองในฐานะทาส หรือไม่ก็ต้องหรือจากพันธมิตรบูรพาไปทั้งตระกูล บางตระกูลหนีไปยังโลกที่ถูกทิ้งร้างในจักรวาล 

　　อย่างที่คิดเลย!ตระกูลที่ถูกทิ้งจะสูญเสียการคุ้มครองจากพันธมิตร และเมื่อไร้เทพในเผ่าพันธุ์เดียวกันปกป้อง พวกเขาก็ไม่ต่างจากอาหารอันโอชะของคนอื่นไม่ใช่หรือ?

　　ถ้าหากไม่หนีตั้งตระกูลจะตกต่ำลง ไม่ก็ถูกสังหารจนหมดสิ้น!

　　ยิ่งไปกว่านั้นถ้าหากเทพในตระกูลยังไม่ตาย และถ้ากลับมาและพบว่าอำนาจที่สร้างมากับมือได้หมดลงแล้ว เทพเหล่านั้นจะเลือกทำอย่างไรต่อ?

　　เทพเหล่านั้นจะยังทำเพื่อพันธมิตรอยู่หรือ?น่าขันยิ่งนัก! นี่ไม่ต่างกับการเปลี่ยนฝ่ายเดียวกันให้กลายเป็นศัตรู!

　　ฑากิณีกำลังทำให้พันธมิตรแตกพ่าย　　 แล้วตระกูลเทพกระเรียนล่ะ? 

　　ซือหยูถามถึงจะไม่ต้องถามก็อาจเดาได้

　　เทพเจิ้งตอบอย่างหมดหวัง

　　 เพราะเจ้าตกลงสู่โลกอสูรทุกคนคิดว่าเจ้าตายไปแล้ว โลกเทพกระเรียนเลยตกเป็นทรัพย์สินสาธารณะของพรรคเทพบูรพา 

　　 ส่วนคนตระกูลเทพกระเรียนถูกนำออกไปจากพันธมิตรโชคดีที่หยางไท่กับหวังยุ่นเสวียนคุ้มครองเอาไว้ คนตระกูลเทพกระเรียนจึงไม่ได้ลงเอยอย่างตระกูลอื่น 

　　หยางไท่บุตรชายแห่งเทพพ่อค้า กับหวังยุ่นเสวียน บุตรชายแห่งเทพอุปกรณ์งั้นรึ? ซือหยูติดหนี้บุญคุณทั้งสองแล้ว

　　 ฑากิณีทำอะไรอีกหรือไม่? 

　　เทพเจิ้งพยักหน้า

　　 นางส่งตัวอาชญากรจากพันธมิตรประจิมออกไปพ่อลูกกงซุนถึงได้ถูกส่งกลับพันธมิตรประจิม 

　　สองคนนั้นถูกส่งกลับมาเพราะฑากิณีงั้นรึ?ความผิดของพ่อลูกกงซุนไม่ได้ร้ายแรงถึงขั้นที่จะต้องส่งข้ามพันธมิตรไป ฑากิณีเป็นคนเลือกสองคนนั้นเอง

　　ถ้าหากไม่ใช่เพราะนางไม่พอใจซือหยูใยนางจะต้องเลือกคนไม่สำคัญอย่างพ่อลูกกงซุนเล่า

　　 อะไรอีก? 

　　 ทั้งพันธมิตรกำลังล้างบ้างกลุ่มอำนาจในเงามืดยังมีลูกหลานของเทพผีที่ถูกกวาดล้างไปด้วย 

　　จักรพรรดิผีงั้นรึ?ซือหยูแววตาเยือกเย็น

　　เขาเป็นคนขอให้จักรพรรดิผีกับสายลับที่แอบบ่มเพาะขึ้นมาตั้งหน่วยข่าวกรอง

　　แต่จักรพรรดิผียังถูกจัดการ!

　　หลากหลายสิ่งที่ฑากิณีทำล้วนเกี่ยวข้องกับซือหยูฑากิณีกำลังทำเพื่อต่อต้านเขา

　　นอกจากจะโกรธแล้วซือหยูยังอดสงสัยไม่ได้ว่าเหตุใดฑากิณีถึงมองเขาเป็นศัตรู

　　ทั้งคู่มีเรื่องอะไรให้บาดหมางกันหรือ? 　　 ถ้าเป็นอย่างนั้นข้าต้องกลับไปยังพันธมิตรบูรพาด้วยตัวเองสินะ? 

　　เทพเจิ้งกับเทพกระบี่เคร่งเครียดขึ้นมาพร้อมกันด้วยตำแหน่งสูงส่งของซือหยู ทุกการเคลื่อนไหวของเขาถือว่าเป็นนโยบายของพันธมิตรประจิม

　　เขาจะไปพันธมิตรบูรพาเพื่อทำสงครามรึ?

　　เพียงแค่คิดทั้งสองก็ตัวสั่นแล้ว

　　เทพเจิ้งละอายใจยิ่งกว่าเดิม

　　 ข้าผิดเองข้าผิดที่ไม่ได้หยุดเรื่องเช่นนั้น 

　　 แน่ล่ะว่าเจ้าสองคนมันผิด! 

　　ซือหยูจ้องเทพทั้งสอง

　　เทพเจิ้งกับเทพกระบี่ตัวแข็งทื่อใบหน้าทั้งสองอึดอัดใจ ทั้งสองพูดไปเพียงเพราะอยากจะทำให้ซือหยูสบายใจขึ้น แต่ทั้งสองต้องโทษตัวเองจริง ๆ หรือ?

　　 พวกเจ้ารู้อยู่แล้วว่าการตัดสินใจของฑากิณีจะทำให้เกิดภัยไม่รู้จบพวกเจ้าที่เป็นเทพพันธมิตรบูรพากลับไม่หยุดนาง! ถ้าเจ้าสองคนหยุดนางไม่ได้ เจ้าก็ตั้งพันธมิตรสิบเทพขึ้นมาเสีย ถ้าหากยังไม่พอ ก็ตั้งพันธมิตรยี่สิบเทพขึ้นซะ! 

　　ซือหยูตำหนิอย่างรุนแรง

　　แววตาเฉียบคมของเขาไม่เคยพลาดรายละเอียดเพียงเล็กน้อยเขามองได้อย่างชัดเจนว่าเทพเจิ้งกับเทพกระบี่ไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นฝ่ายผิด

　　 ในพันธมิตรอันหละหลวมที่ไม่มีแนวทางการปกครองจริงจังมาก่อนเพราะมีเทพมากมายอยู่เจ้ากลับปล่อยให้นังผู้หญิงโง่คนเดียวออกคำสั่งโง่ ๆ ได้ พวกเจ้ายังมีคุณสมบัติเป็นเทพพันธมิตรบูรพาอยู่หรือ? 

　　เทพเจิ้งกับเทพกระบี่สีหน้าไร้อารมณ์ราวกับว่าเรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดของทั้งสองเลย

　　 เข้าคิดว่าฑากิณีจะทำอันตรายแค่ตระกูลเทพที่ไร้อำนาจจะอย่างไรพวกเจ้าก็ไม่ได้รับผลกระทบสินะ? เจ้าสองคนเลยได้นิ่งเฉย? 

　　ซือหยูถอนหายใจแรง

　　 คิดตื้นๆ! 

　　 จากพันธมิตรกว้างใหญ่หละหลวมที่รวมอำนาจเป็นหนึ่งเดียวในข้ามคืนเจ้าคิดว่าปัญหาจะมีแค่การเปลี่ยนชื่อพันธมิตรบูรพาเป็นพรรคเทพบูรพารึ? 

　　ซือหยูถาม

　　 การรวมอำนาจย่อมทำให้เทพหลายคนไม่พอใจเพราะเสียอำนาจพิเศษของตนในการปกครองโลกที่ตัวเองสร้างขึ้นแน่นอนว่าย่อมแค้นฑากิณีที่ชิงอำนาจไป! 

　　 เพื่อที่จะดับความโกรธแค้นเหล่านั้นก็มีอยู่ทางเดียว! 

　　 เจ้าคิดว่าฑากิณีจะทำอะไรก่อน? 

　　 หากทำต่อเทพธรรมดาไม่ได้ผลนางก็ต้องทำต่อเทพคนสำคัญ เจ้าคิดว่าจะมีใครตกเป็นเป้าบ้าง? 

　　แน่นอนว่าต้องเป็นรองผู้นำพรรคอีกสองคน

　　เทพเจิ้งหัวใจหยุดเต้น

　　 เจ้าก็แค่คาดเดาเท่านั้น 

　　 ถ้าอย่างนั้นจงตอบข้าทำไมฑากิณีที่ไม่เคยคิดจะจับมือกับใครถึงได้สั่งให้เจ้าสองคนมาเจรจาและออกจากพันธมิตรบูรพา? ก็เพื่อให้สะดวกในการริบอำนาจตอนที่พวกเจ้าไม่อยู่ยังไงเล่า! 

　　ซือหยูกล่าว

　　 ถ้าข้าเดาไม่ผิดตระกูลเจ้าคงจะถูกถอนรากถอนโคนไปเกือบหมดแล้ว 

　　เทพเจิ้งลุกขึ้นอย่างรวดเร็วด้วยความสะพรึงกลัวในแววตา

　　ตระกูลไม่ได้ติดต่อนางมานานแล้วนางคิดว่าเพราะพันธมิตรสงบสุขไร้ปัญหาใด จึงไม่มีเรื่องสำคัญให้รายงาน

　　แต่เมื่อคิดดูให้ดีพันธมิตรบูรพากำลังอยู่ในช่วงการเปลี่ยนแปลงอำนาจ และกำลังทำสิ่งที่ไม่เคยทำมาก่อน มันจะสงบสุขได้อย่างไร?

　　นางไม่ได้ข่าวอะไรเลยมาครึ่งปีบางทีซือหยูอาจพูดถูกที่บอกว่าคนในตระกูลนางมิอาจส่งข่าวมาได้

　　 ฮื่ม!คิดดูเอาเถอะ! 

　　ซือหยูโบกมือ

　　เจิ้งหยวนชิงพยักหน้าให้ซือหยูอย่างสง่างามนางผิดหวังกับเทพในพันธมิตรบูรพามามากพอแล้ว

　　ไม่ว่าฑากิณีจะทำอะไรเหล่าเทพก็หวาดกลัวในพลังของฑากิณีจนไม่กล้าต่อต้านเพราะตระกูลตัวเองไม่ได้รับผลเสีย จึงไม่ได้คิดห้ามนโยบายเหล่านั้น

　　แต่เทพเหล่านั้นไม่รู้เลยว่าฑากิณีกำลังทำลายพันธมิตรบูรพาไปหนึ่งก้าวแล้ว

　　ซือหยูเห็นได้จากการฟังแต่เหล่าเทพกลับไม่สนใจใยดี

　　เขาไม่ได้เกลียดชังเทพพันธมิตรบูรพาที่ทำอะไรไม่ได้เพราะอย่างไรเทพเหล่านั้นก็ไม่เกี่ยวกับซือหยูอยู่แล้ว

　　แต่เขาผิดหวังในความสิ้นหวังของพันธมิตรบูรพา

　　 เจ้าพวกคนโง่ที่สึกหรอตามความสงบสุขสุดท้ายก็กลายเป็นพวกสิ้นหวังโดยไม่รู้ตัว 

　　ซือหยูส่ายหน้า

　　 ข้าต้องกลับไปพันธมิตรบูรพาสินะ… 

　　ซือหยูพึมพำพันธมิตรประจิมกำลังย้ายตำแหน่ง เขาจะต้องย้ายทั้งพันธมิตรไปยังพันธมิตรบูรพา

　　ส่วนฑากิณีเป็นไปไม่ได้ที่ซือหยูจะสงบศึกกับนาง

　　เขาไม่เชื่อว่าเทพตำแหน่งสูงอย่างนางจะเมตตาโอบอ้อมอารีจนอภัยได้แม้กับศัตรูถ้าเป็นเช่นนั้น นางคงจะตายไปเป็นพันครั้งแล้ว

　　คำอธิบายเดียวก็คือนางมีเป้าหมายซ่อนเร้น

　　ขณะที่กำลังคิดซือหยูกดหน้าอกของตัวเอง เขาตกใจ

　　 เกิดอะไรขึ้น? 

　　อกของเขาร้อนผ่าวอย่างไม่มีเหตุเขาฉีกเสื้อมองและชักสีหน้า

　　คำสาปราชาเขตกลางที่ถูกเทพไม้ผนึกถูกปลดปล่อยออกมาพลังอสูรที่มีเอกลักษณ์ปลดปล่อยออกมาด้วย!

　　ฟึ่บ!

　　เทพไม้สัมผัสได้ถึงความผิดปกตินางปรากฏตัวทันที

　　เมื่อเห็นสภาพซือหยูนางอ้าปากค้างเช่นกัน

　　 เป็นไปได้ยังไง?ผนึกที่ข้าผนึกอีกครั้งกำลังแตกสลาย! 

　　 คำสาปถูกผนึกมาโดยตลอดทำไมถึงทำลายได้ล่ะ? 

　　เทพไม้ใบหน้าตึงเครียด

　　 คนที่ถูกคำสาปเรียกอาจจะมาถึงแล้ว  　　 เทพคนนั้นมีพลังเหนือกว่าข้าไปหลายขุมมิเช่นนั้นคงเปิดคำสาปจากระยะไกลไม่ได้! 

　　 ซือหยู… 

　　เทพไม้พูดเสียงเศร้า

　　 ตำแหน่งเจ้าถูกเปิดเผยแล้ว