The Divine Nine Dragon Cauldron - ตอนที่ 1317 - เบ็ดตกปลา

ตอนที่ 1317 – เบ็ดตกปลา

　　เทพไม้กังวลอย่างประหลาด

　　 ถ้าหากพลังเหนือกว่าข้ามันก็ต้องมีพลังอย่างน้อยที่องค์หญิงหก! จะมีใครอีกล่ะ? 

　　 ไม่สำคัญว่ามันจะเป็นใครแต่… 

　　ซือหยูยืนขึ้นช้าๆ สายตาเขาหม่นหมอง

　　 นักล่าจากโลกอสูรมาถึงแล้ว! 

　　เขานำรัชทายาทอสูรออกมาทำให้ยักษ์ทะเลขมไม่ได้พลังจากอวตาลของตัวเอง

　　การถูกโลกอสูรตามล่าจึงไม่ใช่เรื่องแปลงเลย

　　เพียงแต่การตามล่านี้รวดเร็วกว่าที่เขาคาดเพิ่งจะผ่านมาไม่กี่เดือน แต่เขาก็ถูกตามจนเจอตัวแล้ว

　　ที่คาดไม่ถึงที่สุดก็คืออสูรเหล่านั้นรู้ตำแหน่งซือหยูอย่างรวดเร็ว

　　 พ่อของราชาเขตกลาง…จะเป็นใครล่ะ? 

　　ซือหยูพึมพำเขาใช้ความคิด

　　 ถึงเวลาเร่งการเคลื่อนตัวของพันธมิตรแล้วที่นี่ไม่ปลอดภัยอีกแล้ว 

　　 ฉีเหมินเจี้ยนหลินหลางฟาน เข้ามา 

　　ซือหยูเรียก

　　เมื่อซือหยูบอกข่าวเรื่องนักล่าจากโลกอสูรฉีเหมินเจี้ยนกับหลินหลางฟานตกตะลึงไม่ต่างกัน

　　 ท่านเจ้าพันธมิตรพวกเราควรทำอย่างไร? 

　　 ส่งกำลังเทพไปสืบข่าวมีเทพที่กำลังรอไถ่โทษอยู่ไม่ใช่รึ? 

　　 สั่งพวกมันไปตรวจสอบว่าข้าศึกมาจริงหรือไม่ถ้าหากทำได้ดี ความผิดจะเป็นอันยกโทษ! 

　　 อีกเรื่องคือต้องเร่งการเคลื่อนย้ายพันธมิตรเวลาไม่รีรอใคร อสูรรู้ตำแหน่งข้าแล้ว ไม่มีใครเดาได้ว่าจะเกิดอะไรต่อไป ที่นี่ไม่ปลอดภัยอีกต่อไปแล้ว 

　　ฉีเหมินเจี้ยนพูดเสียงเบา

　　 เรื่องแรกมิใช่ปัญหาแต่เรื่องที่สอง ข้าเกรงว่าจะต้องเจรจาต่อไปอีก 

　　 ติดขัดเรื่องอะไร? 

　　ฉีเหมินเจี้ยนกล่าว

　　 พันธมิตรตั้งอยู่ใกล้โลกอสูรมาหลายล้านปีไม่ใช่เพราะเราคุ้นเคยกับที่นี่ แต่ที่สำคัญกว่าคือมันมีจุดที่มีรากฐานของพันธมิตรอยู่ 

　　 มีโลกมากกว่าร้อยใบที่ยึดติดกับรากฐานต้องใช้เวลามากกว่าข้ามคืน 

　　ซือหยูเข้าใจในจุดนี้

　　เช่นเดียวกับโลกเสี้ยววิญญาณการมีอยู่ของโลกนั้นต้องยึดโยงกับสมบัติศักดิ์สิทธิ์อย่างแหวนหนึกเทพเก้าอสูร

　　มิเช่นนั้นพลังของจักรวาลอย่างเดียวจะมีอาจยึดโยงโลกเข้าดว้ยกันได้โลกจะไหลออกไปอย่างไร้จุดจบ　　พันธมิตรบูรพาก็เช่นเดียวกันที่หยุดอยู่กับที่ได้ก็เพราะมีการยึดโยงแบบเดียวกัน

　　ไม่ยากที่จะคิดว่าสมบัติศักดิ์สิทธิ์ที่เก่าแก่แล้วจะทนรับน้ำหนักของโลกร้อยใบได้มันเป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยมมาก

　　สิ่งนี้คือรากฐานที่ฉีเหมินเจี้ยนกล่าวถึง

　　รากฐานอาจไม่ได้แข็งแรงนักแต่มันใช้ในการยึดเหนี่ยวโลกในจักรวาลได้เป็นอย่างดี

　　ซือหยูมิได้ควบคุมพันธมิตรมานานเขายังไม่รู้เรื่องทั้งหมดของการเป็นเจ้าพันธมิตร เขายังไม่เห็นสิ่งที่เรียกว่ารากฐาน

　　สิ่งทีเ่ป็นรากฐานของพันธมิตรประจิมทำให้ทั้งพันธมิตรเลือกที่จะต่อสู้กับอสูรแทนที่จะเคลื่อนตำแหน่งหนีมันยากที่จะหาชิ้นที่สองในจักรวาลแห่งนี้

　　 ไม่ต้องสงสัยคำพูดข้ากำลังอสูรเกินกว่าที่พวกเขาจะจินตนาการได้ ให้เทพทุกคนเคลื่อนไหว ทิ้งทุกอย่างที่ทำได้และหนีไปจากที่นี่ ไปเจอกันที่พันธมิตรบูรพา!  　　ทั้งสองรับคำสั่งและออกจากตำหนักเจ้าพันธมิตรด้วยรอยยิ้มอันขมขื่น

　　 เจ้าไม่คิดว่าเจ้าพันธมิตรกลัวโลกอสูรเกินไปรึ? 

　　ฉีเหมินเจี้ยนอดพูดขึ้นมาไม่ได้

　　เพราะพันธมิตรได้ต่อสู้กับอสูรมาหลายล้านปีพวกเขาเชื่อว่าพันธมิตรประจิมมีกำลังเทียบเท่าอสูรตั้งแต่ก่อนที่ซือหยูจะมาถึงเสียอีก

　　แม้ซือหยูจะบอกเรื่องราวในโลกอสูรแล้วพวกเขาก็ไม่ได้เชื่อตามมากนัก เพราะไม่ได้เห็นเองกับตา

　　หลินหลางฟานขมวดคิ้ว

　　 จากนิสัยของเจ้าพันธมิตรเจ้าพันธมิตรของเรามิใช่คนขี้ขลาด หากกลัวบางอย่างมากเช่นนี้ พวกเราจำเป็นต้องรีบดำเนินการและมุ่งหน้าไปยังพันธมิตรบูรพาให้ได้ 

　　ฉีเหมินเจี้ยนพยักหน้าแม้จะขาดแรงจูงใจยากสำหรับเขาที่จะเชื่อว่าพวกเขาคือแกะในกรงขังเพราะเขายังไม่ได้เห็นโลกอสูรกับตา

　　ทั้งสองทำตามคำสั่งซือหยู

　　เทพหกคนได้นำว่าที่เทพกลายสิบคนเดินทางเข้าใกล้โลกอสูรอย่างเร่งรีบ

　　การเดินทางครั้งใหญ่นี้หาได้ยากในประวัติศาสตร์พันธมิตรประจิม

　　บางคนที่เฉลียดฉลาดสัมผัสได้ถึงความพิลึกพิลั่นที่เกิดขึ้น

　　ที่ยิ่งไปกว่านั้นคือฉีเหมินเจี้ยนกับหลินหลางฟานกำลังเร่งรีบการเคลื่อนย้ายพันธมิตรซึ่งทำให้หลายฝ่ายหนักใจ

　　จะมีเรื่องใหญ่อะไรเกิดขึ้น?

　　ในจักรวาลอันมืดมิดพลังอสูรแดงดั่งโลหิตล่องลอยผ่านจักรวาลอย่างเงียบเชียบ ตามด้วยกลิ่นของโลหิต

　　ท่ามกลางแสงพลังโลหิตนั้นดวงวิญญาณเทพที่กำลังจะตายได้ถูกพลังอสูรสะกดเอาไว้

　　กายาเทพหายไปแล้วจิตวิญญาณเทพเองก็เช่นกัน

　　หากมีเทพของพันธมิตรประจิมโผล่มาที่นี่ก็คงจะรู้ว่าดวงวิญญาณเทพนี้คืออดีตเจ้าพันธมิตรลั่วหวนนั่นเอง!

　　เขาได้ขู่ว่าวันหนึ่งจะกลับมาล้างแค้นใยถึงได้มาลงเอยในสภายนี้?

　　 ท่านแม่ทัพอีกห้าวันเราจะถึงพันธมิตรประจิม 

　　เทพอสูรผู้ยิ่งใหญ่คนหนึ่งรายงานอย่างไร้ความรู้สึกเขายืนอยู่นำหน้าพลังอสูร

　　ด้านหลังมีเทพอสูรหลายคนที่เงียบกริบไม่มีใครกล้าพูดออกมาแม้แต่คำเดียว

　　 ข้าได้กลิ่นอายของพวกที่หนีออกมาแล้วถ้าไม่มีคนที่แข็งแกร่งกว่าข้าเข้ามายุ่ง มันจะหนีจากสัมผัสตำแหน่งของข้าไม่ได้ 

　　เทพอสูรคนหนึ่งกล่าวช้าๆ ด้วยเสียงอันยิ่งใหญ่

　　เขาก้มลงเหลือบมองดวงวิญญาณเทพที่ถูกจับไว้ของลั่วหวนและพูดอย่างไม่ใส่ใจนัก　　 มันไม่มีประโยชน์อีกแล้วเอามันเป็นรางวัลของเจ้าซะ 

　　เทพอสูรที่อยู่ด้านหลังยิ้มกริ่มด้วยความดีใจพวกมันอ้าปากขนาดยักษ์และกำลังจะกัดกินดวงวิญญาณเทพของลั่วหวน

　　ลั่วหวนหวาดกลัวจนดวงวิญญาณเทพจะสลาย

　　 ช้าก่อน!ใต้เท้าจากแดนอสูร ข้ายังมีประโยชน์อยู่ ข้าคือเจ้าพันธมิตรแห่งพันธมิตรประจิม ข้ายังมีความรู้ที่จำเป็นกับพวกท่าน 

　　ลั่วหวนตัวสั่นด้วยความกลัวเมื่อมองเทพอสูรร่างยักษ์ตรงหน้า

　　ต่อให้เขาหนีรอดไปได้เขาจะไม่มีวันลืมพละกำลังอันยิ่งใหญ่ของเทพอสูรนี้ตราบเท่าที่ยังมีลมหายใจ

　　ตลอดมาเทพอสูรผู้นี้ใช้มือเพียงข้างเดียวในการจับตัวเทพที่แข็งแกร่งที่สุดในพันธมิตรประจิมเช่นเขา เทพอสูรผู้นี้ทำลายกายหยาบและกลืนกินจิตวิญญาณเทยไป　　เพียงแค่นึกถึงก็ทำให้ลั่วหวนโศกเศร้าจนตัวสั่น

　　ก่อนที่จะได้เจอกับเทพอสูรผู้นี้ลั่วหวนไม่เคยคิดว่าจะมีสิ่งที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้อยู่บนโลกด้วย

　　ความเชื่อของเขาย่อยยับป่นปี้ในทันทีที่ได้เจอกับเทพอสูร

　　สุดท้ายเขาจึงเชื่อว่าซือหยูไม่ได้โกหกเลยโลกอสูรนั้นแข็งแกร่ง แข็งแกร่งมาโดยตลอด โลกอสูรกำลังปล่อยให้พวกเขาเติบโตดั่งแกะในกรง!

　　จากที่ได้ฟังเทพอสูรพูดลั่วหวนรู้ว่าเทพอสูรนี้มีนามว่าเทพอสูรหกวิถี ซึ่งเป็นชื่อเดียวกับที่ซือหยูบอกว่าแข็งแกร่งเป็นรองแค่จักรพรรดิอสูร!

　　 เจ้าถูกริบตำแหน่งเจ้าพันธมิตรไปแล้วเจ้าจะมีประโยชน์อะไรอีก? 

　　เทพอสูรหกวิถีถามอย่างไม่แยแส

　　ทีแรกเหล่าอสูรไม่พบตำแหน่งของซือหยูเพราะปราณอสูรถูกปิดบังเอาไว้ ดังนั้นการเจอตำแหน่งที่แน่ชัดจึงเป็นไปได้ยาก

　　พวกเขาจะหาซือหยูเจอในจักรวาลอันกว้างใหญ่ไร้ขอบเขตได้อย่างไร?

　　แต่เมื่อได้จับตัวลั่วหวนมาพวกเขาก็ได้ข้อมูลสำคัญมาจากลั่วหวนที่บอกว่ามีชายแข็งแกร่งหนีมาจากโลกอสูรได้ปรากฏตัวในพันธมิตรประจิม

　　เทพอสูรหกวิถีสละโลหิตเทพของตัวเองเพื่อใช้งานคำสาปที่ราชาเขตกลางทิ้งเอาไว้เขาจึงรู้ตำแหน่งของซือหยูได้

　　เขาจึงได้รู้ตำแหน่งที่ชัดเจนและมุ่งหน้าตรงไปหาซือหยู

　　ลั่วหวนนั้นมีผลอย่างมากต่อความเลื่อนไหวนี้จากฝ่ายอสูร

　　ลั่วหวนพูดทันที

　　 ข้ารู้บันทึกโบราณมากมายมีบันทึกที่ถูกส่งต่อของพันธมิตรประจิมจากรุ่นสู่รุ่น ข้าคือคนเดียวที่รู้เพราะเป็นเจ้าพันธมิตร…  　　 บันทึกโบราณรึ? 

　　เทพอสูรหกวิถีส่ายหน้าเขาไม่สนใจ

　　ด้านหลังเทพอสูรหกวิถีมีอสูรรับใช้ที่กำลังยิ้มเยาะ

　　 โลกอสูรมีบันทึกประวัติศาสตร์ทั้งหมดในหลายล้านปีที่ผ่านมาบันทึกของพวกเจ้าจะมีค่าอะไรกัน? 

　　หากซือหยูอยู่ที่นี่เขาจะรู้ว่าข้ารับใช้อสูรสาวคนนี้ก็คือไค่หลินที่เป็นมนุษย์

　　นางพูดถูกโลกอสูรอยู่มานานกว่าโลกของมนุษย์ อย่างน้อยในด้านของบันทึกประวัติศาสตร์ก็ย่อมต้องมีข้อมูลที่ยาวนานกว่า

　　ลั่วหวนเหงื่อไหล่เต็มหน้าผากแต่ทันใดนั้นก็เกิดความคิด

　　 ช้าก่อน!ข้าเป็นเจ้าพันธมิตร ข้ารู้รากฐานของพันธมิตรประจิม ข้าเชื่อว่ามันจะต้องเป็นประโยชน์กับใต้เท้า! 

　　ไค่หลินขมวดคิ้ว　　 รากฐานของพันธมิตรงั้นหรือ? 

　　ประวัติศาสตร์ของโลกอสูรมีบันทึกเอาไว้แต่มีเพียงจักรพรรดิอสูรที่รู้รายละเอียดเกี่ยวกับมัน อสูรทั่ว ๆ ไปย่อมไม่รู้เรื่อง

　　 รากฐานใหญ่โตมโหราฬไม่เพียงจะทนรับแรงกดันของโลกร้อยใบได้ แต่ยังมีพลังพิเศษ ถ้าหากใช้พลังให้ดีจะไม่มีสิ่งใดในจักรวาลที่ทนรับพลังนั้นได้ 

　　ไค่หลินสีหน้าจริงจัง

　　 เจ้าแค่พูดเพื่อรักษาชีวิตตัวเองเรอะ?ถ้าหากมีรากฐานแบบนั้นในพันธมิตรประจิม โลกอสูรก็คงจะถูกทำลายไปแล้ว! 

　　 แล้วพันธมิตรประจิมก็เกือบจะถูกทำลายมาหลายครั้งแต่ก็ไม่มีใครเคยเห็นเจ้าใช้รากฐานนั่นมาก่อน 

　　ลั่วหวนรู้ว่าฝ่ายอสูรย่อมไม่เชื่อเขาจึงพูดต่อ

　　 ข้าถึงได้พูดว่าต้องใช้มันให้ดีในเวลาที่เหมาะสมยังไงล่ะ!  　　แท้จริงแล้วลั่วหวนไม่รู้ว่าการใช้พลังของรากฐานนั้นทำอย่างไรเขาแค่พยายามทำให้เหล่าอศูรหวาดกลัวเพื่อที่เขาจะยื้อชีวิตตัวเองได้สักระยะ

　　ไค่หลินมองเทพอสูรหกวิถี

　　เทพอสูรตาเป็นประกายเล็กน้อย

　　 ไว้ชีวิตมันไปก่อน 

　　ลั่วหวนถอนหายใจด้วยความโล่งอกแววตาเขาแค้นอยู่ภายใน

　　 เทพสีเงิน!เจ้าบังคับให้ข้าต้องทำแบบนี้ เจ้าต้องเจออย่างที่ข้าต้องเจอ! 

　　เขาไม่กล้าโทษเทพอสูรหกวิถีที่มีพลังเหนือกว่าใครๆ เขาได้แต่ระบายความแค้นใส่ซือหยู

　　…

　　ในเรือนหนึ่งที่พันธมิตรประจิม…

　　กงซุนหยากับกงซุนหวูซื่อและลั่วเฟยกำลังสำนึกในบุญคุณ　　 ผู้มีพระคุณช่วยชีวิตข้าอีกแล้ว! 

　　กงซุนหยาทั้งรู้สึกขอบคุณและอึดอัดในเวลาเดียวกัน

　　 เป็นความผิดข้าที่ไม่ฟังท่านสุดท้ายข้าก็โดนหลอก จนเกือบจะนำภัยมาสู่ท่าน 

　　ซือหยูโบกมือ

　　 ไม่ต้องกังวลลั่วหวนเจ้าเล่ห์เจ้าอุบาย หากมันคิดร้ายกับเจ้า มันก็ยากที่เจ้าจะป้องกันตัวได้ 

　　 พวกเจ้าควรหนีไปจากพันธมิตรประจิมหาที่อยู่ที่ห่างไกลจากโลกอสูรและสองพันธมิตร ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขที่นั่น 

　　ซือหยูกล่าว

　　เขาตัดสินใจที่จะให้ทั้งสามได้มีชีวิตอย่างสงบสุขหลังจากเจอความลำบากยากแค้นมาโดยตลอดเพื่อที่ทั้งสามจะไม่ต้องยุ่งเกี่ยวกับสงครามจักรวาลของพันธมิตรและเผ่าอสูร

　　และยังเป็นผลดีกับซือหยูด้วยเขาชุบชีวิตกงซุนหยามาสองครั้งแล้ว ครั้งแรกซือหยูหลอกว่าเขาใช้พลังพิเศษ

　　แต่เมื่อเป็นครั้งที่สองดวงวิญญาณกงซุนหยาเกือบจะสลายไปพร้อมกับกายหยาบ ถ้าหากกงซุนหยาปรากฏตัวต่อคนภายนอกอีกครั้ง เรื่องพลังชุบชีวิตของซือหยูอาจจะไม่เป็นความลับอีกต่อไป

　　ดังนั้นครอบครัวนี้จึงจำเป็นต้องหนีไปจากพันธมิตรประจิม

　　 ข้าไม่อยากไปข้าอยากอยู่กับพี่ซือหยู 

　　กงซุนหวูซื่อเกาะแขนซือหยู

　　ซือหยูส่ายหน้า

　　 ถ้าอีกสิบปีข้ายังมีชีวิตอยู่ เจ้าค่อยตามหาข้าอีกครั้ง แต่ตอนนี้เจ้าต้องหนีไปให้ไกลจากโลกอสูร ที่นี่ไม่ใช่ที่ของเจ้า 

　　 เทพอวี่ไปส่งพวกเขาด้วย 

　　 ช้าก่อน! 

　　ลั่วเฟยเป็นคนกล่าวขึ้นบ้างนางเรียกเบ็ดตกปลาออกมาจากแหวนมิติสีขาวนวลด้วยความลังเล

　　 ขอบคุณที่ช่วยชีวิตพวกเราในทุกครั้งท่านผู้มีพระคุณ ไม่มีทางที่ลั่วเฟยผู้นี้จะตอบแทนได้ ข้าให้ได้แต่เบ็ดตกปลาคันนี้เป็นของขวัญ 

　　ซือหยูมองเบ็ดตกปลาที่ดูคุ้นเคยสำหรับเขาเขาถาม

　　 มันคืออะไร? 

　　 ข้าบังเอิญได้ไปเจอที่ลับในจักวาลเมื่อครั้งอดีตเบ็ดคันนี้อยู่ในมือซากศพเทพที่ไม่เน่าเปื่อยเลยแม้จะผ่านมาหลายล้านปี 

　　ศพที่ไม่เน่ามาหลายล้านปีรึ?ตามทฤษฎีแล้วเป็นไปไม่ได้นอกจากจะมีวิชาอวตาลอย่างที่จักรพรรดิอสูรมี

　　คำอธิบายเดียวคือซากศพนั้นต้องเป็นผู้ที่อยู่ในจุดสูงสุดจากเมื่อหลายล้านปีก่อน

　　ซือหยูนึกย้อนกลับไปยังบันทึกโบราณที่เขาได้อ่านและกล่าวถึงยอดฝีมือสุดยอดที่พเนจรในจักรวาล　　หรือว่าเจ้าของคันเบ็ดนี้จะเป็นหนึ่งในนั้น?