The Divine Nine Dragon Cauldron - ตอนที่ 1328 - ซากใต้วารี

ตอนที่ 1328 – ซากใต้วารี

　　 เขาอยู่ที่นี่…ในธารดาราเรอะ? 

　　เทพตำราที่กำลังคิดหาทางหนีเงยหน้าขึ้นทันทีเขาตกใจกับคำถามที่ได้รับ

　　เอ๋?ซือหยูสับสน การตอบสนองของเทพตำราบ่งบอกว่าหยุนหยาซือไม่ใช่ชาวธารดารา

　　มีโลกที่เขาไม่รู้อยู่เหนือธารดาราด้วยรึ?

　　 ถ้าเจ้ารู้จักเขาแล้วพวกเจ้าเกี่ยวข้องกันยังไง? 

　　ซือหยูแววตาเยือกเย็น

　　เทพตำราลุกลี้ลุกลนเขามองซ้ายขวาไปมา ดูเหมือนจะยังตกใจที่ได้ยินนามหยุนหยาซือ

　　ซือหยูยิ่งสงสัยใบหน้าเขาเยือกเย็นขึ้น

　　 ถ้าเจ้าไม่พูดข้าจะค้นดวงวิญญาณเจ้า! 

　　เทพไม้ส่องแสงสีเขียวเถาวัลย์สองเส้นพุ่งเข้าจับตัวเทพตำรา

　　เทพตำราอยากจะหลบเพราะตกใจแต่ก็ยากที่จะหนีจากเทพไม้

　　แต่ทันทีที่เทพไม้จับตัวเทพตำรามาก็เกิดเสียงดังในสระสวรรค์เกิดคลื่นวารีสูงสามสิบศอกโดยไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย

　　เส้นผมสีดำทะลวงผ่านคลื่นรัดตัวเทพตำราที่อยู่ถัดจากสระสวรรค์

　　เทพตำรากรีดร้องขัดขืนเขาพยายามดึงเส้นผมสีดำให้ออกจากตัว

　　ซือหยูตัวแข็งทื่อมีสิ่งที่ออกมาจากสระสวรรค์ได้อย่างไร?

　　ซือหยูตะโกน

　　 เทพไม้รีบผลักเทพตำราลงไปเลย!! 

　　มันมิใช่เส้นผมของยักษ์ทะเลขมหรอกรึ?ยาวนับหมื่นศอก ทั้งยังมีพลังกัดกร่อนที่เหมือนกับของยักษ์!

　　แต่ยักษ์ทะเลขมอยู่ในแดนอสูรไม่น่าจะปรากฏตัวที่สระสวรรค์ได้　　คำอธิบายเดียวก็คือเทพอสูรหกวิถีต้องใช้เส้นผมของยักษ์ทะเลขมเพื่อหาทางออกจากสระสวรรค์และตั้งใจจะใช้มันจึงตัวเทพตำรา

　　เทพอสูรหกวิถียังติดอยู่กับเส้นผม!

　　หากเทพตำราดึงเส้นผมขึ้นมาเทพอสูรหกวิถีจะเป็นอิสระด้วย!

　　ซือหยูสั่นไปทั้งตัวเขาใช้ขอบเขตชีวิตไม่ได้อีกแล้ว และเป็นไปไม่ได้เลยที่จะหาหนอนวิญญาณมรณะอีกตัว ยิ่งเป็นไปไม่ได้ในการหาเทพที่เหมือนกับเทพอสูรเนตรม่วงที่เผาวิถีเทพเพื่อช่วยเขา

　　ถ้าหากเทพอสูรหกวิถีออกมาจากสระสวรรค์ได้ทุกคนจะต้องตาย จะไม่มีใครหนีออกไปได้!

　　เทพไม้เห็นท่าทางแย่นางใช้เถาวัลย์ที่จับตัวเทพตำราโยนลงสู่สระสวรรค์ทันที

　　เส้นผมกำลังดึงและเถาวัลย์กำลังผลักเทพตำราไร้แรงต่อต้าน　　 เดี๋ยวก่อน!อย่าเพิ่ง ข้า… 

　　ตู้ม!

　　เทพตำราจมลงสู่สระสวรรค์เส้นผมไร้แรงจับจากเทพตำรา มันจึงไปจับเถาวัลย์ของเทพไม้แทน

　　เทพไม้ตัดเถาวัลย์ทิ้งทันที

　　เส้นผมดึงอย่างแรงแต่ก็ได้เพียงปลายเถาวัลย์ที่ขาดเท่านั้น

　　เส้นผมไม่มีอะไรให้เหนี่ยวรั้งอีก

　　แต่ในตอนนั้นเองเส้นผมก็ได้ยืดออกมาจากสระสวรรค์ มันกวาดธารดาราจากด้านข้าง

　　เทพไม้กรีดร้องนางใช้พลังเทพป้องกันตัวและคว้าตัวซือหยูเพื่อหนีไปยังที่อื่น

　　แต่เส้นผมนั้นเร็วเกินไปทันทีที่นางจะได้ก้าวพริบตา มันก็คว้าข้อเท้าของซือหยูเอาไว้ได้

　　เทพไม้ดึงซือหยูอย่างแรกแต่เส้นผมที่รัดขาซือหยูนั้นรัดแน่นจนถึงไม่หลุด　　เส้นผมใช้ซือหยูเป็นจุดยึดเหนี่ยวมันขยับขึ้นมาด้วยความเร็วสูง

　　พลังของเทพอสูรหกวิถีค่อยๆ แผ่ออกมาช้า ๆ

　　เทพไม้กระวนกระวายนางพยายามตัดเส้นผม แต่ไม่ว่าจะทำอย่างไร นางก็ตัดมันไม่ขาดเลย

　　ใต้น้ำร่างสีแดงเข้มกำลังจะปีนเส้นผมขึ้นมา!

　　 สายไปแล้ว!ปล่อยข้า! 

　　ซือหยูถอนหายใจเบาๆ เขามองเทพไม้

　　ดวงตาสดใสของเทพไม้แสดงความตั้งมั่น

　　 ไม่ข้าปล่อยไม่ได้! ถ้าข้าปล่อย เจ้าจะไม่มีวันกลับมา! 

　　 ถ้าเจ้าไม่ปล่อยจะไม่มีใครกลับไปได้เลย 

　　ซือหยูใจเย็นถึงที่สุดเมื่อเผชิญหน้าต่อความตายเขาสลัดตัวเองให้หลุดจากเทพไม้　　ทันทีที่เขาปลดปล่อยตัวเองเขาสัมผัสได้ถึงแรงอันไร้ที่สิ้นสุดที่ลากเขาลงไป

　　ที่ใต้น้ำเงาอสูรสีแดงเข้มที่กำลังจะถึงผิวน้ำตะโกนอย่างบ้าคลั่ง

　　 ไม่! 

　　ตู้ม!

　　เมื่อซือหยูจมลงสู่สระสวรรค์แรงดูดลากเขา เทพอสูรหกวิถี และเส้นผมลงไป

　　 ไม่นะ! 

　　เทพไม้กรีดร้องและรีบพุ่งลงไปแต่นางเห็นเพียงระลอกบนผิวสระ

　　 ซือหยู! 

　　เทพไม้มองระลอกที่กำลังสงบลงน้ำตาไหลออกมาเป็นทาง

　　นางยืนข้างสระสวรรค์และร่ำไห้เป็นเวลานานนางโศกเศร้าสิ้นหวัง แต่สุดท้ายก็ยิ้มด้วยความเสียใจ

　　 เจ้าพาข้าออกมาจากจิวโจวข้าจะอยู่กับเจ้าให้ถึงที่สุด 

　　นางตัดสินใจว่าจะลงสระสวรรค์เพื่อตามซือหยูไปไม่ว่าเขาจะอยู่แห่งไหน

　　ฟึ่บ!

　　ทันใดนั้นเองก็มีคนมาเห็นเหตุการณ์และหยุดนางจากการทำอะไรโง่ๆ

　　 เจ้าบ้าไปแล้วเรอะ! 

　　องค์หญิงหกที่รีบกลับมาถึงสระสวรรค์เข้าหยุดเทพไม้

　　เทพไม้ตอบ

　　 ซือหยูตกสระสวรรค์ไปแล้วข้าจะตามเขาไป 

　　องค์หญิงหกตกใจราวกับถูกสายฟ้าฟาดซือหยู…

　　ความรู้สึกมากมายก่อเกิดในใจองค์หญิงหกมองสระสวรรค์ด้วยแววตาว่างเปล่า นางไม่พูดออกมาแม้แต่คำเดียว

　　ไม่นานองค์ชายหนึ่งเทพเจิ้ง และองค์หญิงสองก็มาถึงด้วย

　　ทั้งสามนิ่งเงียบเมื่อได้รู้ว่าซือหยูได้ตกลงสู่สระสวรรค์

　　พวกเขาคิดว่าเทพอสูรหกวิถีถูกจัดการไปแล้วใครจะคิดเล่าว่าเทพอสูรหกวิถีจะไม่เพียงแต่รอดชีวิตแต่ยังลากซือหยูลงสระสวรรค์ได้ด้วย?

　　 ข้าควรจะทำยังไง? 

　　องค์หญิงสองตะโกนพวกเขารู้สึกเคว้งคว้างเมื่อไร้ซือหยู

　　เทพไม้พูด

　　 พวกเจ้าควรมุ่งหน้าไปพันธมิตรบูรพาฉีเหมินเจี้ยนกับเทพหลินหลางอยู่ที่นั่น จัดการเรื่องที่นั่นให้สงบ ส่วนข้า พวกเจ้าไม่ต้องสนใจข้า 

　　ทุกคนรู้ว่านางจะทำอะไร

　　องค์ชายหนึ่งเงียบไปนาน

　　 ข้าไม่คิดว่าเราจะต้องมองในแง่ร้ายคิดดูสิ! เทพอสูรหกวิถียังไม่ตายในสระสวรรค์หลังจากจมลงไปเป็นเวลานาน บางทีซือหยูก็อาจจะไม่ตายเหมือนกัน! 

　　ทุกคนมีหวังแววตาว่างเปล่าของเทพไม้กลับมามีแววอีกครั้ง

　　องค์หญิงหกเองก็มีความหวังขึ้นมาด้วย

　　 ใช่แล้ว!คนอื่นอาจจะตายในสระสวรรค์ แต่ซือหยูไม่ใช่คนธรรมดา ยามที่ไปถึงแดนอสูร เขาเป็นแค่คนทั่วไป แต่แล้วเกิดอะไรขึ้นเล่า? ไม่เพียงแต่จะหนีออกมาได้ แต่ยังพลิกโลกได้ด้วยฝ่ามือ! 

　　 ขนาดในโลกอสูรของเรายังเข้าออกได้อย่างอิสระซือหยูคงจะทำเช่นนั้นได้ในสระสวรรค์ด้วยจริงไหม? 

　　เทพไม้เบาใจลง

　　 เจ้าพูดถูกซือหยูจะไม่ตาย เขาหนีจากยักษ์ทะเลขมมาได้สองครั้งสองครา แค่สระสวรรค์จะไปทำอะไรได้เล่า? 

　　 เทพเจิ้งพาพวกเขากลับพันธมิตรบูรพา รวมพันธมิตรทั้งสองให้เป็นหนึ่ง รวมทุกโลกผ่านธารดารา ทำในสิ่งที่ซือหยูยังทำไม่สำเร็จเพื่อเขา! 

　　เทพไม้กล่าว

　　 แล้วเจ้าล่ะ? 

　　องค์หญิงหกถาม

　　เทพไม้ยิ้มจางๆ นางมองน้ำในสระสวรรค์ รอยยิ้มนางอ่อนโยนอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

　　 ข้าจะรอจนเขากลับมาข้าจะรอไปหนึ่งปี หากยังไม่พอ ข้าจะรอถึงสิบปี หากสิบปีไม่มากพอ ข้าจะรอถึงร้อยปี ข้าคุ้นเคยกับการรอคอยแล้ว 

　　องค์หญิงหกรู้สึกเห็นอกเห็นใจเทพไม้ที่รู้สึกสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รัก

　　นางพยายามกลั้นน้ำตาไม่ไหลรินลงมานางพูดอย่างไม่เต็มใจ

　　 เอาล่ะไปกันเถอะ 

　　เทพไม้มองแผ่นหลังนาง

　　 ข้าจะรอเพื่อเจ้าด้วย  　　 ขอบคุณมาก 

　　องค์หญิงหกโค้งคำนับและก้าวพริบตาไปยังความเวิ้งว้างเหลือเพียงน้ำตาหนึ่งหยดที่รินไหล

　　องค์ชายหนึ่งถอนหายใจยาว

　　 น้องข้าหยิ่งยโสดื้อด้านไม่เคยหลงรักผู้ใด แต่ถ้าหากนางรู้สึกเช่นนั้น มันจะคงอยู่ไปตลอดกาล 

　　เมื่อทุกคนจากไปแล้วเทพไม้นั่งที่ริมสระสวรรค์ นางแปลงกายตัวเองเป็นต้นไม้ยักษ์เพื่อรอ

　　ซือหยูถูกดึงลงสู่สระสวรรค์เขาได้ดื่มมันไปหลายจิบ

　　น้ำในสระสวรรค์เย็นสุดขั้วมันเข้าสู่ร่างกายเขาจนร่างแข็ง

　　ที่สิ้นหวังยิ่งกว่าคือใต้น้ำนั้นมีพลังมหาศาลไม่ว่าจะต้านทานอย่างไรก็ถูกดึงลงไปอย่างไร้ปรานี

　　แรงดึงดูดลากเขาจมลงไปอีกครึ่งวันสระสวรรค์ไม่ต่างจากหลุมไร้ก้น

　　ครึ่งวันต่อมาซือหยูได้เห็นถ้ำมืดที่ก้นสระ เขาเห็นว่าแรงดึงดูดนั้นมาจากถ้ำ

　　สิ่งที่รายล้อมถ้ำนั้นเรียบลื่นไม่มีที่ซ่อนให้เขาเลย

　　เขาตัดสินใจแปลงกายตัวเองให้กลายเป็นธาตุทองขณะที่ป้องกันตัวเองด้วยพลังเทพ

　　เขาถูกถ้ำดูดกลืนลงไป

　　ซือหยูถูกน้ำวนอย่างรวดเร็วพัดพาใช้เวลาสักระยะกว่าจะหยุด

　　เมื่อกระแสน้ำเบาบางซือหยูลืมตาและพบว่าเขาอยู่ในโลกใต้น้ำลึก

　　มีสิ่งปลูกสร้างโบราณทุกหนแห่งสิ่งปลูกสร้างโบราณถูกน้ำกัดเซาะ

　　 ซากเมืองใหญ่ยิ่งนัก! 

　　ซือหยูอุทานซากเมืองที่เขาเห็นกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา　　เขาเห็นเงามืดจากด้านบนมีบางอย่างว่ายน้ำอยู่เหนือเขา

　　ซือหยูตกตะลึงมีบางอย่างอยู่เหนือศีรษะของเขาโดยที่เขาไม่รู้ตัว!

　　ซือหยูสัมผัสได้ถึงอันตรายเขารีบว่ายไปยังซากเมืองเก่า

　　การว่ายน้ำนั้นช้ากว่าการบินอยู่แล้ว

　　ที่ยิ่งแปลกก็คือพลังห้าธาตุใช้ไม่ได้ที่นี่พลังของธาตุน้ำที่พื้นผิวรุนแรงเกินไปจนห้าธาตุไม่มั่นคง ยากมากที่จะรวบรวมพลังห้าธาตุได้

　　 แย่แล้ว! 

　　ซือหยูแอบคิดเขาโชคร้ายที่ถูกเทพอสูรหกวิถีลากมาสู่โลกใต้น้ำประหลาดแห่งนี้ แต่อย่างไรเขาก็ยังไม่ตาย

　　 อ๊ายยย… 

　　เขาได้ยินเสียงบางเบา

　　เอ๋?ซือหยูตื่นตัวถึงที่สุด เขาหันไปมองรอบ ๆ แต่ก็ไม่เจอใครเลย　　ถึงอย่างนั้นเขาก็เชื่อในสัญชาตญาณของตัวเอง

　　ดวงตาเปล่งแสงสีขาวซือหยูใช้เนตรวิญญาณมองทะลวงทุกสิ่ง

　　เขาได้เห็นบางอย่างในมุมซากเมืองเขาเจอสัตว์ประหลาด

　　สัตว์ประหลาดนั้นมีรูปร่างเป็นครึ่งคนครึ่งปลาร่างส่วนบนเหมือนกับมนุษย์ แต่มีเกลียดและหางปลาแทนที่จะเป็นขา

　　ดูจากใบหน้าทั้งสองเป็นสตรี

　　หนึ่งในนั้นอายุราวยี่สิบปีส่วนอีกคนอายุราวสิบห้าปี ทั้งสองงดงามเป็นอย่างมาก

　　โดยเฉพาะหญิงสาวที่อายุมากกว่านางมีเส้นผมสีทองอ่อนนุ่มยาวสลวย ดวงตาเขียวเหมือนใบไม้ ใบหน้างดงามปราณีต หากนำไปเทียบกับมนุษย์ นางจะเป็นสตรีที่งดงามที่สุด

　　หญิงสาวที่อายุน้อยกว่านั้นมีผิวเรียบเนียนดูดีใบหน้ากลมเล็กน้อย ใบหน้าดูบริสุทธิ์ไร้มลทิน　　ทั้งสองมีตะกร้าใบเล็กที่หลังทั้งสองกอดกันแน่นและมองซือหยูด้วยความกลัว

　　ทั้งสองหยุดนิ่งด้วยความหวาดผวาเมื่อรู้ตัวว่าถูกซือหยูมอง

　　 เจ้าไม่จำเป็นต้องหลบซ่อนข้ามองเห็นเจ้า 

　　ซือหยูพูดอย่างใจเย็น

　　ฟึ่บ!

　　ทันทีที่เขาพูดนางเงือกทั้งสองสะบัดหางว่ายหนีไปทันที

　　ซือหยูยิ้มเขารวบรวมพลังห้าธาตุสร้างโซ่ไล่ตามทั้งสองไป

　　ไม่นานโซ่ก็กลับมาพร้อมกับนางเงือกทั้งสอง