The Divine Nine Dragon Cauldron - ตอนที่ 1335 - ตำนานจักรพรรดิเงือก

ตอนที่ 1335 – ตำนานจักรพรรดิเงือก

　　เขาคือหัวหน้าผู้คุ้มกันแม่ทัพมัจฉาทมิฬที่ใกล้ชิดและเชื่อใจ

　　ด้านหลังมีเหล่าทัพเงือกมากมายซ่อมโจมตีอยู่ซือหยูกับหลูจูและจักรพรรดิเงือกจึงหนีไปได้

　　ครึ่งชั่วยามต่อมายานหยุดที่เหนือความมืดมิด

　　เขาเป็นเทือกเขาทอดยาวที่จมอยู่ในวารีเทือกเขานี้ไม่ต่างกับมังกรทมิฬที่กำลังรอคอยเหยื่อในความเงียบ

　　 นี่คือเขาแก้วฟ้าชายแดนระหว่างเผ่าเงือกกับยักษ์ 

　　หลูจูกล่าวด้วยความรู้สึกหลาดหลาย

　　ซือหยูจับผ้าคลุมเก้าจักรพรรดิเอาไว้แน่นเขาพยักหน้าเบา ๆ

　　 ไปกันต่อ 

　　 เดี๋ยวก่อนท่านจะเข้าอาณาเขตของเผ่ายักษ์รึ? 

　　นักรบเงือกที่มีรอยแผลเป็นที่คุ้มกันพวกเขาถามด้วยความตกใจ

　　หลูจูมองซือหยูด้วยความไว้ใจ

　　 ต่อให้มีแม่ทัพมัจฉาทมิฬช่วยเราก็รับมือมันได้ไม่นาน เราต้องไปยังน่านน้ำของพวกยักษ์ 

　　 พวกนั้นอาจจะไม่ตามเรามาเพราะความกลัวถิ่นศัตรู 

　　เงือกที่มีรอบแผลเป็นครุ่นคิด

　　 ที่ท่านพูดก็มีเหตุผลองค์หญิง แม่ทัพหูกับแม่ทัพหลี่ทำการยึดอำนาจโดยไม่บอกกล่าว ถ้าหากแม่ทัพมัจฉาทมิฬมาหยุดไม่ทันกาล พวกเราคงจะเสียหายอย่างหนัก 

　　 เราได้แต่ซ่อนในเรือนภาเทพกับทหารที่ยังภักดีเมื่อได้รู้ว่าท่านกลับมา แม่ทัพมัจฉาทมิฬจึงได้ลงมือ 

　　 โชคดีที่เรามาทันองค์หญิงเลยไม่บาดเจ็บ  　　หลูจูน้ำตาเอ่อด้วยความประทับใจ

　　 หลูจูผู้นี้จะจดจำความภักดีของแม่ทัพมัจฉาทมิฬต่อราชวงศ์เอาไว้หากท่านพ่อตื่นขึ้นมาเมื่อใด ข้าจะให้ท่านพ่อตบรางวัลอย่างงาม แต่ตอนนี้ข้าไม่รู้ว่าแม่ทัพมัจฉาทมิฬอยู่ที่ใด 

　　 องค์หญิงไม่ต้องเป็นห่วงแม้แม่ทัพจะเอาชนะสองทรราชย์ไม่ได้ เขาก็หนีได้ไม่ยาก 

　　ขณะที่พูดเงือกที่มีรอยแผลเป็นหยิบบางอย่างออกมาจากกระเป๋า

　　 นี่คือสิ่งที่แม่ทัพเตรียมไว้ให้องค์หญิงท่านใช้มันได้ไปเกือบร้อยปี 

　　หลูจูละอายใจมีครั้งหนึ่งที่นางเกือบจะเชื่อซือหยู ในเรื่องที่ว่าแม่ทัพมัจฉาทมิฬไม่ได้ภักดีต่อนาง

　　 ขอบคุณมากสมกับเป็นแม่ทัพมัจฉาทมิฬ 

　　หลูจูรับของและเงียบไป　　เงือกที่มีรอยแผลเป็นยิ้มอย่างอ่อนโยน

　　 มิได้องค์หญิง แม่ทัพมัจฉาทมิฬรับใช้ราชวงศ์ทั้งหัวใจ ต่อให้ต้องสละชีวิตก็ไม่ท้อถอย 

　　 องค์หญิงยังขาดเหลือสิ่งใดอยู่หรือไม่หากข้ามี ข้าจะหามาให้ท่าน 

　　 ไม่ต้องหรอก 

　　องค์หญิงรู้สึกผิดยิ่งกว่าเดิมนางเพียงเปิดกระเป๋าเหลือบดูเท่านั้น

　　แต่ก็มีบางอย่างเกิดขึ้นโดยที่นางไม่รู้ตัว

　　ในวินาทีที่กระเป๋าเปิดฝุ่นสีชมพูก็ได้พุ่งออกมา

　　หลูจูไม่ทันรู้ตัวและถูกฝุ่นชมพูเข้าจู่โจมนางรู้สึกว่าทั้งกายอ่อนแอลงในทันที พลังเซียนมิอาจไหลเวียนได้

　　แม้นางจะตอบสนองอย่างรวดเร็วโดยการโยนกระเป๋าทิ้งไปแต่ผลของพลังก็ยังกระทบนางอยู่

　　หลูจูพยายามเงยหน้ามองเงือกที่มีรอยแผลเป็นนางพยายามจะพูด

　　แต่เงือกที่มีรอยแผลเป็นผู้ซึ่งภักดีเมื่อครู่ได้ถอนหายใจแรงประกอบกับรอยแผลที่เกิดจากของมีคมบนใบหน้า มันยิ่งทำให้เขาดูอัปลักษณ์ขึ้นไปอีก

　　 ไร้เดียงสาเหลือเกินองค์หญิงผู้น่ารัก! ไม่แปลกเลยที่แม่ทัพมัจฉาทมิฬพูดว่าใช้แค่อุบายเล็กน้อยก็จัดการเจ้าได้แล้ว องค์หญิงอย่างพวกเจ้ามันก็เหมือนของเล่น แม้แต่คนอย่างข้ายังได้รับความเชื่อใจในคำพูดเพียงไม่กี่คำ แล้วท่านแม่ทัพมัจฉาทมิฬล่ะ? 

　　หลูจูตัวแข็งทื่อนางมิอาจเชื่อหู

　　 แม่ทัพมัจฉาทมิฬสั่งเจ้ามางั้นเรอะ? 

　　 แน่นอน 

　　เงือกที่มีรอยแผลเป็นยิ้มเยอะ

　　หลูจูกำลังทุกข์ทรมานกับความจริงอันโหดร้ายที่ได้ถูกหลอกลวง

　　คำพูดของซือหยูถูกต้องทุกประการเมื่อครู่ นางยังรู้สึกผิดที่สงสัยแม่ทัพมัจฉาทมิฬอยู่เลย

　　ความจริงได้ตบหน้านางอย่างจัง

　　 การช่วยข้าก็เป็นส่วนหนึ่งของแผนสินะ? 

　　หลูจูพยายามสงบใจนางเห็นแสงสีเงินจาง ๆ

　　เงือกที่มีรอยแผลเป็นพยักหน้า

　　 ใช่แล้วมีเพียงการช่วยเจ้ากับจักรพรรดิเงือกเท่านั้นที่แม่ทัพมัจฉาทมิฬจะได้รับความเชื่อใจจากเผ่าเงือก! 

　　 เวลานี้ทุกคนรู้แล้วว่าแม่ทัพหูกับแม่ทัพหลี่กำลังตามล่าราชวงศ์ ขณะที่แม่ทัพมัจฉาทมิฬเป็นคนเข้าช่วย เจ้าคิดว่าเผ่าเงือกจะสนับสนุนหรือไม่ล่ะ? 

　　หลูจูถามอย่างเย็นชา

　　 แม่ทัพมัจฉาทมิฬใช้ข้ากับพ่อเป็นเครื่องมือรึ? 

　　 เพื่อที่จะได้ครองอำนาจในเผ่าเงือกยังไงล่ะ!  　　เงือกที่มีรอยแผลเป็นเดินเข้าหาหลูจู

　　หลูจูทำสีหน้าสุขุม

　　 ข้าขอยอมเป็นหุ่นเชิดให้แม่ทัพมัจฉาทมิฬแต่อย่าทำอะไรท่านพ่… 

　　 ไม่มีทาง!จักรพรรดิเงือกต้องตาย! 

　　หลูจูกัดฟัน

　　 ถ้าท่านพ่อไม่ได้สติท่านพ่อจะยังรอดชีวิตได้ไห… 

　　 ไม่มีทาง! 

　　สีหน้าของเงือกที่มีรอยแผลเป็นป่าเถื่อน

　　 จักรพรรดิเงือกเป็นภัยเกินไปไม่มีทางที่จะปล่อยให้มีชีวิตรอด 

　　 อย่าได้คิดมาถ่วงเวลาข้า!! 

　　จากนั้นมีดคมกริบก็ได้หล่นมาจากชายเสื้อของหลูจู

　　 เจ้าคิดจะสู้กับข้าเรอะ?น่าขัน! เดี๋ยว ทำอะไรของเจ้า? 

　　ใบมีดในมือหลูจูมิได้เล็งไปที่เขาแต่นางถือมีดจ่อลำตัวของตัวเอง

　　ใบหน้านางมีแต่เพียงความเสียใจ

　　 เจ้าต้องการหุ่นเชิดไม่ใช่รึ?ถ้าข้าตาย เจ้าจะไปหาหุ่นเชิดมาจากไหน? 

　　รอยยิ้มบนใบหน้าเงือกที่มีรอยแผลเป็นหายไปเขาจ้องหลูจูอย่างเย็นชา

　　 ปล่อยสองคนนั้นไปซะถ้าไม่อย่างนั้นก็อย่าหวังว่าจะได้อะไรจากข้า! 

　　แต่ในตอนนั้นเองร่างของหลูจูได้อ่อนแอลงอีกครั้ง ผลของผงสีชมพูเป็นภาระต่อร่างกายนางอย่างหนักหน่วง มือนางหมดแรงจับ ใบมีดหล่นลงไป

　　เงือกที่มีรอยแผลเป็นตาลุกวาวเขาฟาดหางอย่างรุนแรงด้วยพลังเทพ หลูจูกระเด็นออกไปพร้อมกับกระอักเลือด

　　จากนั้นเขาก็ได้พุ่งไปซัดหมัดใส่ท้องของนางอย่างรุนแรงอวัยวะภายในของนางเสียหายอย่างหนัก นางล้มลงไปกองกับพื้น ไร้ซึ่งเรี่ยวแรงต่อต้าน　　จากนั้นเขาจึงหันไปมองซือหยูกับจักรพรรดิเงือกที่ยังไม่ได้สติด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์น่ากลัว

　　เขาไม่สนใจซือหยูแม้แต่น้อยเขามองตรงไปที่จักรพรรดิเงือก

　　 ฮ่าๆๆๆไม่คิดเลยว่าจะมีวันที่ข้าจะได้สังหารจักรพรรดิเงือกด้วยมือตัวเอง 

　　 น่าเวทนาเหลือเกินคนอย่างจักรพรรดิเงือกต้องมาตายด้วยมือของคนอย่างข้า 

　　ฟึ่บ!

　　เงือกพุ่งเข้ามาด้วยพลังเทพเขาเล็งตรงไปที่จิตวิญญาณเทพในท้องของจักรพรรดิเงือก

　　แต่ทันทีที่กำลังจะได้ปล่อยท่าสังหารมือข้างหนึ่งก็ยื่นมาจับมือเขาเอาไว้

　　เงือกเหลือบมองซือหยูด้วยหางตาเขาไม่คิดถอยแต่คิดที่จะทำลายมือของซือหยูแทน

　　เมื่อมือทั้งสองข้างปะทะกันซือหยูชักมือกลับทันที　　เงือกตัวแข็งทื่อหมอกดำสนิทติดมือเขา มันมีกลิ่นอายของความตาย

　　พลังมรณะแพร่กระจายไปถึงแขนและในเสี้ยววินาทีมันก็แพร่กระจายไปทั้งกาย

　　หิวหยาบกร้านสีดำหลุดออกจากผิวกายจากนั้นเขาจึงกลายเป็นเถ้าถ่าน

　　 นี่เจ้า… 

　　เงือกที่มีรอยแผลเป็นไม่อยากจะเชื่อว่ามือของซือหยูมีพลังมรณะอันน่าสะพรึงกลัวอยู่

　　มือทะลวงท้องจิตวิญญาณแทงถูกคว้าออกมา

　　 ของดีทีเดียวข้าไม่ปล่อยไปหรอก 

　　แววตาของเงือกว่างเปล่าเขากลายเป็นเศษฝุ่นสีดำ

　　หลูจูที่นอนนิ่งอยู่กับพื้นตกตะลึง

　　ซือหยูสังหารว่าที่เทพขั้นสูงด้วยกระบวนท่าเดียว! 　　พลังเขามีขีดจำกัดอยู่ที่เท่าใดกัน?

　　ซือหยูเดินมาหานางด้วยพลังแห่งชีวิตที่เอ่อล้นผ่านปลายดัชนีเขาจรดดัชนีที่ระหว่างคิ้วของนาง บาดแผลนางกลับมาหายดีในเวลาอันสั้น

　　และเขายังขับพิษออกจากร่างนางด้วยมือขวา

　　 เจ้ามันโง่อย่างสิ้นหวังทีเดียวแต่ก็มีบางอย่างในตัวเจ้าที่คู่ควรแก่การช่วยชีวิต 

　　ซือหยูพูดอย่างไร้อารมณ์

　　นางสละตัวเองสองครั้งสองคราเพื่อผู้เป็นพ่อนี่ไม่ใช่สิ่งที่บุตรทั่วไปจะเต็มใจทำได้

　　หลูจูหน้าแดงคำชมของซือหยูไม่ต่างจากคำเยาะเย้ย

　　ซือหยูเตือนนางเรื่องแม่ทัพมัจฉาทมิฬมาแล้วแต่นางก็ยังโดนหลอกได้

　　เทียบกับคนทั่วไปนางมิใช่คนที่โง่เขลาเลย แต่จากมุมที่ซือหยูมอง นางมิอาจปฏิเสธได้ว่านางเป็นฝ่ายปล่อยให้ตัวเองเป็นเช่นนี้　　 หลังจากผ่านเรื่องวันนี้ไปเจ้าคงจะดีขึ้น 

　　ซือหยูดึงมือกลับ

　　เขาบอกนางไม่ให้เปิดกระเป๋าที่มีพิษอยู่ได้แต่เขาไม่บอกก็เพื่อให้นางได้ผ่านประสบการณ์ครั้งนี้

　　หลูจูสภาพไม่สู้ดีนักต่อหน้าซือหยูนางก้มหน้าข่มเสียง

　　 ข้ารู้แล้วจากนี้ไปข้าจะฟังท่าน 

　　 ไม่มีจากนี้ไปอีกแล้วหากข้ารักษาจักรพรรดิเงือกเสร็จและได้สิ่งที่ข้าต้องการเมื่อใด เราจะแยกทางกัน 

　　ซือหยูพูดอย่างใจเย็น

　　เขากระโจนขึ้นยานและมุ่งหน้าไปยังเขาแก้วฟ้า

　　หลูจูหัวเราะอย่างขมขื่นเขายังคงเย็นชาอย่างเคย แต่นางก็เชิดคางคิดกับตัวเอง

　　‘แค่เพราะท่านพูดก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะต้องแยกทางกัน’ 　　ครึ่งชั่วโมงต่อมาทั้งสองได้มาถึงเขาแก้วฟ้า ซือหยูดึงมือออกจากตัวจักรพรรดิเงือก

　　 พิษทั้งหมดในตัวจักรพรรดิเงือกถูกขับออกมาแล้วอีกไม่นานจะกลับมาได้สติ 

　　หลูจูถอนหายใจยาวพ่อนางจะตื่นขึ้นอย่างแน่นอนแล้ว เรื่องที่เกิดขึ้นในเผ่าเงือกจะได้จบลงเสียที

　　ซือหยูเพียงแค่รอให้จักรพรรดิเงือกตื่นขึ้นมาเมื่อเขาได้พิมพ์เขียวที่ต้องการ เขาจะออกเดินทางต่อ

　　จากนั้นเขาจึงหยิบไข่มุกเม็ดสีแดงที่หลูจูให้กับเขาออกมา

　　 นี่คือมุกโลหิตจักรพรรดิเงือกของเจ้าสินะ? 

　　หลูจูพยักหน้า

　　 การมีสิ่งนี้เทียบเท่ากับการยอมสืบทอดตำแหน่งจักรพรรดิเงือกหากท่านพ่อตื่นขึ้นมาเห็น ต่อให้ไม่เต็มใจ ท่านพ่อจะรับฐานะท่านว่าเป็นผู้สืบทอด  　　 อย่างนั้นหรือ? 

　　ซือหยูครุ่นคิด

　　ซือหยูมีฐานพลังในระดับเซียนขั้นสี่ถึงเวลาแล้วที่เขาจะได้เลื่อนเป็นว่าที่เทพ

　　ไม่เหมือนกับขั้นก่อนๆ ที่จะเกิดขึ้นตามพลังที่เพิ่มขึ้นมา

　　ในการเป็นว่าที่เทพนั้นผู้ที่จะขึ้นเป็นว่าที่เทพจำเป็นต้องมีวิถีเทพ

　　ว่าที่เทพจะกลายเป็นเทพหลังจากได้วิถีเทพในขั้นสูงสุดมาแล้ว

　　วิถีเทพของซือหยูคือการต่อต้านแต่ก่อนที่ซือหยูจะได้วิถีเทพมา เขาก็ได้มีจิตวิญญาณเทพสองดวงแล้ว

　　ดังนั้นจึงไม่มีใครบอกได้ว่าเขาจะเป็นว่าที่เทพได้เมื่อใด

　　ดังนั้นซือหยูจึงได้แต่ทำตามตัวอย่างก็คือการสืบทอดวิถีเทพเขาจะกลายเป็นเทพโดยการใช้วิถีเทพของจักรพรรดิเงือก

　　ซือหยูเพ่งสมาธิเขาพยายามจะศึกษาวิถีเทพที่มีอยู่ในมุกโลหิตจักรพรรดิเงือก

　　ซือหยูขนลุกเมื่อเขาเข้าใจเขาเบิกตาโพลง

　　 หลูจูวิถีเทพของจักรพรรดิเงือกทุกคนคือวิถีอัสนีทั้งหมดเลยหรือ? 

　　หลูจูกระพริบตา

　　 เงือกใช้วิถีเทพตามธาตุวารีอยู่เสมอจักรพรรดิเงือกในอดีตล้วนมีวิถีเทพอัสนี…อัสนีใต้วารี 

　　 เป็นไปได้ยังไง? 

　　ซือหยูหันไปมองจักรพรรดิเงือกที่อยู่ด้านหลังเขาเบิกตากว้าง

　　ร่างของจักรพรรดิเงือกหายไปแล้ว!

　　 ไม่นะ!ข้าว่าพวกเราเข้าใจผิดแล้ว! 

　　ซือหยูลุกขึ้นทันทีใบหน้าเขาหม่นหมอง

　　หลูจูมองจุดที่เคยมีร่างจักรพรรดิเงือกด้วยสีหน้างุนงง

　　จากนั้นก็มีเสียงถอนหายใจบางเบาดังขึ้นราวกับเสียงสายฟ้าคำราม

　　 เจ้าเข้าใจแล้วสินะในทีแรก ข้าก็คิดจะปล่อยเจ้าไป