The Divine Nine Dragon Cauldron - ตอนที่ 1337 - สวรรค์ถล่ม

ตอนที่ 1337 – สวรรค์ถล่ม

　　แหล่งพลังเทพของซือหยูหมุนเวียนที่บริเวณท้องมันปลดปล่อยพลังเทพอันบริสุทธิ์ออกมา

　　 พลังเทพ…ท่านเป็นเทพรึ? 

　　หลูจูตกตะลึงนางไม่เคยคิดว่าซือหยูจะเป็นเทพ

　　คิดย้อนกลับไปหากซือหยูเป็นเทพ มันก็อธิบายทุกสิ่งที่เกิดขึ้นจากเขามาโดยตลอดได้

　　ในขณะเดียวกันทั้งสองก็ได้ลงไปยังหลุมลึกที่มีพลังเทพหมุนเป็นวายุ

　　ตู้ม!

　　ทันทีที่ทั้งสองไปถึงพลังเทพที่ยังหลงเหลือกระจายออกทุกทิศทาง มันจะบดขยี้พวกเขาให้เป็นชิ้น ๆ

　　โชคดีที่มีพลังเทพของซือหยูป้องกันพลังเทพเหล่านั้นไว้　　เมื่อไปถึงด้านในหลุมสามแม่ทัพที่นำโดยแม่ทัพมัจฉาทมิฬได้มาเห็นเข้ามาดี

　　 มีพลังอยู่ข้างในนั้น!มันกล้าลงไปโดยไม่มีพลังเทพป้องกันได้ยังไง? 

　　แม่ทัพมัจฉาทมิฬตกใจเล็กน้อย

　　แม่ทัพเสือกับแม่ทัพตะเพียนแอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก

　　 ต้องกลับไปรายงานภารกิจแล้วถ้าหากไม่มีเทพ พวกมันก็ไม่มีโอกาสรอดชีวิต ต่อให้มีผ้าคลุมเก้าจักรพรรดิ พวกมันก็หยุดพลังเทพในนั้นไม่ได้หรอก 

　　แม่ทัพเสือกล่าว

　　แม่ทัพมัจฉาทมิฬจ้องหลุมลึกและคิดอยู่นานก่อนจะเงยหน้าขึ้นและเห็นด้วยกับแม่ทัพเสือ

　　ผ้าคลุมอาจจะป้องกันพลังของเทพได้แต่ในวายุพลังเทพนั้น ถ้าหากไม่มีเทพคุ้มกันให้ มันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะมีชีวิตรอด

　　แต่แม่ทัพมัจฉาทมิฬยังคงฉงนใจ　　ทำไมทั้งสองถึงลงไปกัน?

　　ถึงอย่างนั้นสามแม่ทัพก็กลับไปที่เผ่าเงือกและรายงานต่อจักรพรรดิเงือก

　　จักรพรรดิเงือกหรี่ตาเขายิ้มออกมาเล็กน้อย

　　 หึหึน่าสนุกนี่ มันรู้เบาะแสและอยากจะสืบเรื่องของข้าสินะ? 

　　จักรพรรดิเงือกไม่เคยพบใครที่ฉลาดเท่ากับซือหยูจักรพรรดิเงือกได้สัมผัสมาเองกับตัวแล้ว

　　แน่นอนว่าเขาไม่เชื่อว่าซือหยูจะเข้าไปยังสถานที่อันตรายโดยไม่มีเหตุผล

　　 แม่ทัพเสือเจ้ากลับไปที่ขอบหลุม ยืนคุ้มกันที่นั่น มันจะออกมาในอีกสิบวัน 

　　สามแม่ทัพแปลกใจซือหยูยังไม่ตายรึ?

　　 ข้าไม่มีพลังมากนักในการจัดการมันฝากเจ้าด้วย! 

　　จักรพรรดิเงือกพูดอย่างเย็นชา　　 สั่งการลงไปรวบรวมกำลังทัพเงือกทั้งหมด เราจะเตรียมทำศึก! 

　　ฟึ่บ!

　　ซือหยูได้ยินเพียงเสียงสายลมในหูการปะทะของเสี้ยวพลังเทพยังคงเกิดขึ้นต่อไป สุดท้ายซือหยูกับหลูจูก็ได้ผ่านวายุพลังเทพมาถึงก้นหลุมลึก

　　ทั้งสองได้เห็นรอยแยกลึกอย่างชัดเจน

　　 ลงไปกันเถอะ! 

　　ซือหยูพูดเบาๆ และเข้าไปทันที

　　มันมีแต่ความมืดสนิทเขาแทบมองไม่เห็นอะไรเลย แต่เขาสัมผัสได้ถึงจิตเฝ้าสุสานเป็นจำนวนมาก

　　หลูจูเห็นเพียงความมืดมิดแต่ไม่มีสิ่งใดที่เล็ดรอดสายตาซือหยูไปได้แม้จะเป็นในสภาวะนี้

　　เขาเห็นกำแพงในรอยแยกที่เต็มไปด้วยไข่ฟองเล็กสีดำนับไม่ถ้วน

　　ผ่านกำแพงไข่ไปเขาได้เห็นจิตเฝ้าสุสานมากมายที่หลบพักอยู่ พวกมันล้วนมีรูปร่างประหลาดและแตกต่างจากกันและกัน

　　ซือหยูขนลุกเมื่อได้เห็นพวกมันเป็นจำนวนมาก

　　ไข่ไม่ได้มีเพียงฟองเดียวแต่มีไข่วางอย่างแน่นหนาในกำแพงรอยแยก จำนวนดูจะไม่สิ้นสุดเลย

　　 จิตเฝ้าสุสานมีมากขนาดนี้เลยรึ!ข้าเดาถูกสินะ 

　　ซือหยูพึมพำ

　　 ที่นี่คือสุสานเก่าของนักรบเทพในอดีต 

　　อะไรนะ?หลูจูตกตะลึง คำพูดของซือหยูไม่ต่างจากสายฟ้าฟาดใส่นางให้สั่นสะเทือนไปทั้งร่าง

　　ตระกูลราชวงศ์คุ้มกันสุสานของเหล่านักรบเทพอย่างใกล้ชิด

　　สุสานที่มีเพียงเก้าแห่งเป็นที่รู้กันว่าไม่ได้อยู่ที่นี่นางไม่อยากจะเชื่อว่าสุสานเก่านั้นจะมาอยู่ใต้เหมืองวิญญาณใกล้กับเผ่าเงือก　　ซือหยูไม่แปลกใจเลยเขาตอบอย่างใจเย็น

　　 เจ้าไม่ได้พูดเองหรอกหรือว่าจิตเฝ้าสุสานเกิดมาจากสุสานเก่าของนักรบเทพ?จิตเฝ้าสุสานที่ยึดร่างจักรพรรดิเงือกมาจากที่นี่ ยิ่งกว่านั้นยังมีจิตเฝ้าสุสานอีกหลายร้อยล้านตัวที่เกิดที่นี่ ถ้าหากที่นี่ไม่ใช่สุสานของนักรบเทพแล้วจะเป็นอะไร? 

　　หลูจูตกตะลึงนางกำลังคิดว่าเผ่าเงือกกับเผ่ายักษ์คงไม่เคยคิดเลยว่ากำลังต่อสู้เพื่อสุสานของนักรบเทพ

　　ถ้าหากตระกูลราชวงศ์รู้เรื่องนี้เข้าไม่เพียงแต่จะโดนยึดเหมืองวิญญาณ แต่สองเผ่าจะถูกถอนรากถอนโคนไปด้วย

　　 เข้าไปดูกันเถอะ 

　　ซือหยูตามรอยแยกไปลึกขึ้น

　　ตลอดทางเขาได้เห็นไข่สีดำนับไม่ถ้วนเมื่อทั้งหมดถูกฟักและหลุดเข้าไปในธารดารา มันจะกลายเป็นวิบัติที่ทำลายทุกหนแห่งเป็นแน่ จะเหลือสิ่งที่รอดชีวิตเพียงน้อยนิดเท่านั้น

　　ซือหยูยังเห็นร่องรอยของการต่อสู้ตลอดทางรวมถึงพลังของจิตเฝ้าสุสานที่ยึดร่างจักรพรรดิเงือกไป มันเป็นพลังที่น่ากลัวมาก

　　ทั้งสองหยุดที่หน้ารูลึกที่กว้างสิบศอกซือหยูย่อมตัวลงต่ำ เขาก้มลงมองอย่างตั้งใจ

　　ในรูลึกมีเพลิงสีเทากำลังลุกไหม้อยู่

　　เพลิงสีเทานี้ดูลี้ลับมีสิ่งที่อันตรายมากซ่อนอยู่

　　ซือหยูไม่สบายใจเมื่อเห็นเพลิงสีเทานี้

　　 นั่น..นั่นมันอะไรกัน?มันดู…น่ากลัว 

　　หลูจูตัวสั่นเทิ้ม

　　ซือหยูกระซิบ

　　 ข้าก็ไม่รู้ว่ามันคือสิ่งใดกันแน่แต่ถ้าหากจักรพรรดิเงือกได้สัมผัสกับมัน เขาจะตายอย่างแน่นอน 

　　ไม่ผิดแน่มีบางอย่างที่น่ากลัวอยู่ในส่วนลึกของสุสาน　　เขาลังเลก่อนจะไปต่อ

　　 ท่านซือมีเพียงตระกูลราชวงศ์ที่มีสิทธิ์แตะต้องสุสานเก่าของนักรบเทพ แม้จะเป็นคนเหล่านั้นมาสำรวจ พวกเขาก็มักจะสูญเสียอย่างหนักก่อนจะได้สำรวจด้านใน เรากลับไปรายงานกันจะดีกว่า 

　　ซือหยูหันไปพูด

　　 ข้ามีคนที่ต้องปกป้องเพื่อพวกเขา ข้ายินดีทำทุกอย่าง สุสานเก่านี่ ถ้าหากเป็นสุสานของนักรบเทพ มันจะต้องมีอารยธรรมในอดีตอยู่ด้วย ข้าต้องนำมันกลับไปช่วยพวกเขา 

　　ซือหยูเดินต่อไปอย่างเด็ดเดี่ยวลึกลงไปในรอยแยก

　　หลูจูถอนหายใจเบาๆ เขามีคนที่ต้องปกป้อง แล้วนางเล่า?

　　นอกจากน้องสาวนางที่ติดอยู่ในเผ่าเงือกจะมีใครอื่นที่นางต้องต่อสู้ให้อีก?

　　จักรพรรดิเงือกรึ?เขาตายไปตาย

　　เผ่าเงือกรึ?พวกเงือกยังคิดว่านางเป็นองค์หญิงอยู่หรือ?

　　หลูจูถอนหายใจเดินตามซือหยูนางไม่มีทางเลือกนอกจากตามเขา

　　ทั้งสองสำรวจกันจนถึงห้าวัน

　　ทั้งสองได้เดินผ่านเส้นทางอันยืดยาว

　　สุดท้ายที่ลึกในรอยแยก พวกเขาก็ได้ผ่านมาเห็นประตูศิลาที่ถูกปิดผนึกเอาไว้

　　ประตูศิลานี้สูงมากวัตถุดิบแข็งแรงสุดยอด แม้จะอยู่ในใต้น้ำมาหลายพันล้านปีก็ไม่เสียหายเลย

　　ที่แปลกยิ่งกว่าคือประตูนี้เป็นทรงกลมคล้ายกับหยินหยาง

　　ยันต์เลือดหลายพันใบถูกแปะติดเอาไว้ทั้งสองด้านของประตูหยินหยาง

　　ยันต์แต่ละใบมีพลังที่แข็งแกร่งอย่างประหลาดมันไม่ใช่พลังของเทพเลย แต่คล้ายกับพลังของอสูรราชวงศ์

　　ซือหยูมองยันต์เลือดและรู้สึกปวดตาพลังเทพของเขามิอาจควบคุมได้　　 นี่มัน…โลหิตของนักรบเทพ?! 

　　หลูจูอุทาน

　　ซือหยูจ้องมองยันต์

　　 เจ้าหมายถึงยันต์พวกนี้ถูกเขียนด้วยเลือดของนักรบเทพรึ? 

　　หลูจูพยักหน้า

　　 ตอนที่ข้าไปส่งเครื่องบรรณาการที่อาณาจักรมืดกับท่านพ่อข้าเคยเห็นจักรพรรดิแสดงยันต์บรรพบุรุษกับทุกคน มันเขียนด้วยเลือดของนักรบเทพ ข้าคิดว่ามันจะต้องเขียนด้วยวิธีเดียวกัน แต่ก็มีบางอย่างที่ต่างออกไปบนยันต์ที่นี่ด้วย 

　　ซือหยูหนักใจ

　　 นักรบเทพถูกฝังใต้สุสานนี้สินะ? 

　　นักรบเทพแบบใดกันที่ต้องใช้ยันต์ของนักรบเทพคนอื่นเพื่อกลบเอาไว้?

　　ซือหยูคิดหนักเขาใช้เนตรวิญญาณมองทะลุไปที่อีกฟากของประตูศิลา　　เมื่อเขาใช้พลังยันต์นับหมื่นใบก็ปล่อยพลังออกมาขวางการมองเห็นของซือหยู

　　ซือหยูมองประตูศิลาอย่างหงุดหงิด

　　 ท่านซือมีแผ่นศิลาที่ตรงนั้นด้วย 

　　หลูจูมองตามยันต์โลหิตและเห็นแผ่นศิลาอยู่ที่มุมหนึ่ง

　　ทีแรกนางคิดว่ามันเป็นสัตว์ประหลาดแต่เมื่อมองดูให้ดีก็เห็นว่ามันคือแผ่นศิลาเก่า

　　หืม?ซือหยูรีบไปยืนหน้าแผ่นศิลา

　　 ท่านซือคำอธิบายเขียนแปลกมาก ข้าอ่านไม่ออกเลย 

　　หลูจูกล่าว

　　เก้าสิบเก่าเผ่าในอาณาจักรทางใต้ล้วนมีภาษาที่ต่างกันเพื่อการสื่อสาร องค์หญิงเผ่าเงือกต้องเรียนอักษรของต่างเผ่าตั้งแต่อายุยังน้อย

　　หลูจูจึงคุ้นเคยกับทุกภาษาในอาณาจักรมืด　　แต่อักษรบนแผ่นศิลานั้นแปลกมากมันดูกระชับ แต่ก็ดูซับซ้อน ซึ่งทำให้นางสับสน

　　ในระหว่างความสับสนนของนางนางไม่รู้เลยว่าสายตาซือหยูมีแต่ความกระวนกระวายที่ลึกในใจ

　　ซือหยูหายใจเข้าลึก

　　 เจ้าต้องไม่รู้อยู่แล้วมีคนเพียงหยิบมือเท่านั้นที่จะรู้อักษรจากตำราสวรรค์แรก 

　　ตำราสวรรค์แรกคือสิ่งสุดท้ายที่หยุนหยาซือมอบให้กับซือหยู

　　มันคือสุดยอดตำราที่เต็มไปด้วยความลับของฟ้าดินเช่นเดียวกับความจริงของโลก หากเข้าในทั้งตำรา คนผู้นั้นจะสามารถเข้าใจปริศนาสูงสุดทั้งแปดของโลกได้

　　แต่โชคร้ายที่ซือหยูไม่มีเวลาที่จะสนใจมันเขาได้แต่อ่านมันเพียงส่วนเล็กน้อย

　　ตอนนี้เขาได้ใช้เนื้อหาในตำราในการอ่านแผ่นศิลานี้

　　เขาบังเอิญเข้าใจคำที่เขียนเอาไว้บนแผ่นศิลา

　　มันเขียนว่า

　　‘ยามหญิงชั่วในอดีตมายังโลกใบนี้วิถีทางแห่งความยุติธรรมสูญสลาย นักรบเทพถูกกวาดล้าง ข้าและเหล่านับรบเทพหลั่งเลือดเฉือนเนื้อหนังดึงดวงวิญญาณเพื่อใช้แผ่นศิลาเก้าจักรพรรดิเพื่อสะกดหญิงชั่ว แต่นางมาจากสวรรค์ เกิดมาเพื่อนำพาประสงค์ของฟ้าดิน แผ่นศิลาเก้าจักรพรรดิสะกดนางได้หลายพันล้านปีแต่มิใช่ตลอดกาล หากวันใดสุสานแห่งนี้พังทลาย ผู้ที่อ่านแผ่นศิลานี้ออกจงรีบหนีไปพร้อมกับแผ่นศิลานี้โดยพลัน หนีไปจากดินแดนแห่งนี้! หากนางเกิดใหม่เมื่อใด โลกจะถูกทำลาย รักษาชีวิตตนเองไว้เสีย! ขอให้เจ้าโชคดี’

　　แม้จะเป็นข้อความเพียงไม่กี่บรรทัดซือหยูก็ใช้เวลาครึ่งชั่วโมงในการแปลมัน

　　แต่เนื้อหาที่แปลได้ทำให้ซือหยูตกตะลึง

　　หญิงชั่วคือใครกัน?นักรบเทพทั้งเก้าแห่งธารดาราใช้แผ่นศิลานี้เพื่อสะกดนางด้วยทุกสิ่งที่มี สละเนื้อหนังของตัวเองและดวงวิญญาณ!

　　นางไร้เทียมทานเพียงใดกัน?

　　หรือว่าการที่แดนเทพโบราณถูกทำลายในอดีตจะเกี่ยวข้องกับนางคนนี้?

　　ที่น่าตกตะลึงยิ่งกว่าสำหรับซือหยูก็คือที่เขียนไว้ว่าถ้าหากสุสานถูกเปิดออกนางจะกลับมายังโลกอีกครั้ง มิใช่ว่าตอนนี้สุสานถูกเปิดแล้วหรือ?