The Divine Nine Dragon Cauldron - ตอนที่ 620

DND.620 – ฆ่าล้างกลุ่มคน
แม้ว่าหลงจื้อชิงจะมีความปรารถนาดีมาตั้งแต่แรกเขาก็ตกหลุมพรางกับดักนี้! คนรอบๆเงียบลง อีกความหมายที่ฟู่กังซานพูดก็คือบอกว่าทุกคนควรจะร่วมมือกันกำจัดหลงจื้อชิง!
ผู้เฒ่าเฉินที่นำกลุ่มผู้เฒ่าตัวแข็งทื่อเขามีความรู้สึกมากมายเกิดขึ้น ถ้าหากเขาซื่อตรงต่อตัวเอง หลงจื้อชิงในตอนนี้ก็ไม่เหมาะสมที่จะเป็นเจ้าพันธมิตร
แต่ในด้านความรู้สึกหลงจื้อชิงได้เป็นผู้นำพวกเขามาหลายปีและสร้างรากฐานที่พวกเขาภักดีมานาน ดังนั้นผู้เฒ่าหลายคนจึงลังเล
“ข้าเห็นด้วยที่จะปลดหลงจื้อชิงจากตำแหน่งตำแหน่งเจ้าพันธมิตรควรจะอยู่มือผู้เฒ่าที่เหมาะสมกว่า!”
คนที่พูดคือผู้เฒ่าจางครั้งนี้เขาไม่ได้มากังฟู่หงซื่อ
“ข้าเห็นด้วย!”
“ข้าก็เห็นควรด้วยหลงจื้อชิงไม่เหมาะจะเป็นเจ้าพันธมิตรอีกต่อไป!”
…
เหล่าผู้เฒ่าที่ถูกฟู่กังซานผูกสัมพันธ์ไดพากันเห็นด้วยนี่คือแผนปลดตำแหน่งหลงจื้อชิงที่วางมานาน!
“ข้าก็ด้วย!”
ผู้เฒ่าบางคนเริ่มตัดสินใจหลังจากที่เห็นบรรยากาศโดยรอบในตอนนี้
ไม่ว่าใครจะได้เป็นเจ้าพันธมิตรคนใหม่หลงจื้อชิงก็ไม่เหมาะสมอีกต่อไปแล้ว เพราะไม่มีใครรู้ว่าใครที่จะถูกหลงจื้อชิงประหารเป็นคนถัดไป
สุดท้ายผู้เฒ่าเฉินเป็นผู้เฒ่าคนเดียวที่ยังไม่เลือกข้าง แต่เวลาก็ยังผ่านพ้นไป
ผู้เฒ่าเฉินถอนหายใจมองหลงจื้อชิง
“ท่านเจ้าพันธมิตรท่านควรจะได้พักผ่อนแล้วล่ะ คงจะดีกับท่านและคนอื่นๆด้วย!”
“ข้ารู้สึกแย่กับเจ้าตำหนักฉีหลินหยุนฮีและพวกคนที่เหลือที่ตายไปโดยไม่รู้อิโหน่อิเหน่ ข้ารู้สึกแย่จริงๆ”
หลงจื้อชิงใจเต้นแรงหัวใจของเขาสูบเลือดมาถึงลำคอ
นี่สินะแผนการที่แท้จริงของฟู่กังซาน!
ขับข้าออกจากบัลลังก์!
หลังจากที่ข้าถูกปลดออกไปใครกันจะเป็นเจ้าพันธมิตรคนใหม่? มิใช่ว่าแจ่มชัดอยู่แล้วรึ?
เขารู้สึกโง่เขลาที่ไปหลอกฟู่กังซานเพื่อช่วยคนอื่นแท้จริงแล้วคือการตกหลุมพราง!
“ท่านเจ้าพันธมิตรเพื่อความปลอดภัยของทุกฝ่าย โปรดให้พวกข้าดูแลพันธมิตรต่อจากนี้เถอะ”
ผู้เฒ่าจางมิได้แสดงสีหน้าแปลกใจออกมาเลย
แต่ในใจนั้นเขากำลังหัวเราะอย่างเยือกเย็นเพราะแผนการครั้งใหญ่ของพวกเขากำลังได้ผล!
หลงจื้อชิงถูกปลดจากตำแหน่งแล้ว!จากนั้นฟู่กังซานก็จะได้เอาตำแหน่งไปเอง
ผู้เฒ่าคนอื่นที่กลายเป็นคนของฟู่กังซานจะได้ตำแหน่งที่สูงสุดจากวันนี้ไป พวกเขาจะได้ความมั่งคั่งและเกียรติยศไม่รู้จบ
เหล่าผู้เฒ่าเงียบไปนานเพราะหลงจื้อชิงเป็นกึ่งภูติที่มีแก้วพลังชีวิตสามดวง ตอนนี้เขาเสียสติไปแล้ว คงไม่มีกฎเกณฑ์ใดที่ฉุดรั้งเขาได้อีก ทุกคนจะต้องระวังหลงจื้อชิง
หงจื้อชิงมิได้ตอบโต้อะไรแม้พลังของเขาจะแข็งแกร่งเท่าเดิม แต่ถ้าเขากล้าทำอะไรตอนนี้ นั่นก็จะเป็นการยืนยันกับทุกคนว่าเขาเสียสติไปแล้วจริงๆ จากนั้นฟู่กังซานก็จะใช้โอกาสนี้จู่โจมเขาให้บาดเจ็บหนัก แต่ถ้าหากฟู่กังซานไม่ปรานี เขาก็อาจจะถูกสังหาร!
“ถ้าเช่นนั้นท่านเจ้าพันธมิตร โปรดส่งแก่นกฎสวรรค์มา ท่านไม่ได้อยู่ตำแหน่งที่ต้องถือครองมันอีกแล้ว”
ผู้เฒ่าจางยื่นมือ
“คงจะดีกว่าถ้าเอามันให้กับคนที่แข็งแกร่งที่สุดเผื่อมีเรื่องฉุกเฉินเกิดขึ้น”
คนที่แข็งแกร่งที่สุดก็ต้องเป็นฟู่กังซานอยู่แล้ว!คนรอบข้างไม่มีความเห็นอื่นในเรื่องนี้ เพราะเรื่องนี้คือความปลอดภัยของเรือรบ ดังนั้นคนที่เหมาะสมที่สุดก็คงไม่พ้นฟู่กังซาน
ฟู่กับซานทำหน้าตกใจ
“พวกเจ้าเชื่อใจข้าขนาดนี้เชียวรึถ้าเช่นนั้นข้าจะปกป้องแก่นกฎสวรรค์ด้วยชีวิต! ถ้ามันยังอยู่ ข้าก็จะอยู่ ถ้ามันถูกทำลาย ข้าก็จะตกตายตามกัน!”
คำพูดนี้ทำให้หลายคนเชื่อใจแม้หลงจื้อชิงจะลังเล เขาก็ยื่นแก่นกฎสวรรค์ให้กับฟู่กังซาน
สิ่งนี้คือสิ่งที่เจ้าพันธมิตรจะได้ควบคุมและถ้าตอนนี้มันอยู่ในมือฟู่กังซาน ฟู่กังซานก็นับว่าเป็นเจ้าพันธมิตรอย่างเป็นทางการแล้ว
หลงจื้อชิงสูญเสียทุกอย่างไปในพริบตา!การเปลี่ยนแปลงของพันธมิตรผู้คุมสวรรค์นี้เกิดขึ้นจากแผนการที่วางมาไว้อย่างดี! ดังนั้นจึงมีหลายคนในพันธมิตรผู้คุมสวรรค์ที่ยังไม่รู้ว่าเกิดเรื่องนี้ขึ้น!
…
ในห้องของหลงจื้อชิงมีทหารที่เขาเชื่อใจห้าคนถูกส่งออกไปแล้ว คนที่เฝ้าประตูตอนนี้คือคนที่ฟู่กังซานเชื่อใจมากที่สุด
และห้องนี้ยังถูกปรับแต่งด้วยวัตถุดิบพิเศษที่ใช้สร้างตรวนขังภูติไม่มีทางเลยที่หลงจื้อชิงจะหนีออกไปได้ แม้จะถูกประกาศว่ามันเป็นแค่การกักบริเวณเพื่อดูท่าที แต่ควาจริงก็คือเจ้าพันธมิตรคนเก่าได้ถูกจองจำ!
“ท่านเจ้าพันธมิตรท่านอยู่สบายหรือไม่?”
ฟู่กังซานยืนกอดอกอยู่หน้าประตูเขายิ้มอย่างผู้มีอำนาจ
เขาไม่แม้แต่จะพยายามเก็บซ่อนคำถากถาง
“ข้าว่าท่านคงไม่คิดว่าเจ้าพันธมิตรผู้ยิ่งใหญ่จะตกมาอยู่ในสภาพน่าสังเวชเช่นนี้!”
ที่นี่เต็มไปด้วยคนของฟู่กังซานเขาไม่สนใจอยู่แล้วว่าจะถูกจับได้ ระหว่างทั้งคู่มีประตูและหน้าต่างขวางกั้น หลงจื้อชิงหันหลังให้ฟู่กังซาน ที่มุมปากของเขาแสดงถึงความขมขื่น
เขามิอาจเชื่อว่าตัวเองจะถูกจองจำความอัปยศเช่นนี้มิอาจทานทนได้ แต่เรื่องก็ผ่านมาไกลขนาดนี้แล้ว ไร้ความหมายหากเขาจะตอบโต้
สิ่งเดียวที่เขารู้สึกดีก็คือแม้ว่าเขาจะตกต่ำเขาก็มั่นใจว่าเจ้าตำหนักฉี หลินหยุนฮี กับซือหยูหนีไปได้สำเร็จ เขาได้ทำความดีก่อนตายแล้ว
“หึหึต้องบอกเลยว่าแผนท่านรอบคอบนัก การแสดงของท่านก็เหนือชั้น! ใช่เลย…ฆ่าคนของข้าแล้วปล่อยให้เจ้าตำหนักฉีกับอีกสี่คนที่เหลือหนีไป…”
ฟู่กังซานยิ้มอย่างน่าเกลียด
หลงจื้อชิงตัวสั่นเขาหันไปถามทันที
“พูดอะไรของเจ้า?ข้าไม่รู้เรื่อง!”
“ฮ่าๆๆท่านคิดจริงๆรึว่าท่านช่วยให้พวกมันหนีไปได้? คิดว่าข้าไม่รู้เรื่องเลยงั้นรึ? ดูเหมือนท่านจะเจอคนทรยศห้าคนในคนอารักขาสิบคนของท่าน แต่ยังมีอีกคนที่ท่านไม่รู้!”
ฟู่กังซานหัวเราะอย่างเยือกเย็นเมื่อพูด
มีคนที่เขาเชื่อใจอีกคนที่ถูกติดสินบน!ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมฟู่กังซานถึงมาที่ประหารในไม่นานหลังจากที่เขาลงมือ! พูดอีกอย่างคือ แผนของเขาเป็นที่รู้แก่ฟู่กังซานมาโดยตลอด แม้แต่ที่อยู่ของพวกซือหยูก็ถูกเปิดเผยแล้ว!
ที่รอคอยเจ้าตำหนักฉีกับคนอื่นอยู่หาใช่อิสรภาพแต่เป็นการซุ่มโจมตี!
ฟู่กังซานจะต้องไม่ปล่อยให้พวกเขารอดไปแน่เขาจะต้องทำให้แน่ใจว่าทั้งห้าคนจะต้องตายอย่างทรมาน
หลงจื้อชิงเจ็บปวดเขามองท้องนภาและถอนหายใจ
“ข้าผิดไปแล้ว…”
แม้เขาจะวางแผนทุกอย่างโดยละเอียดท้ายสุดมันก็ไม่ได้อะไรเลย แผนทำให้เขาถูกปลดจากอำนาจ ที่แย่ที่สุดคือเขายังช่วยชีวิตห้าคนนั้นไม่ได้!
…
ร้อยลี้จากเรือรบ
ที่เหนือยอดเขาคลื่นพลังมิติแผ่ออก คนห้าคนปรากฏตัว เจ้าตำหนักฉีกับคนที่เหลือที่อยู่ในเรือรบมานานรู้สึกราวกับได้เห็นท้องนภาเป็นครั้งแรก
“น่าเสียดายนักที่เจ้าพันธมิตรยังอยู่ในเรือข้าหวังว่าเขาจะจัดการภาระที่นั่นได้”
เจ้าตำหนักฉีถอนหายใจ
หลินหยุนฮีถอนหายใจเช่นกัน
“ไปกันเถอะเราไม่ควรจะทำให้แผนของเจ้าพันธมิตรหลงสูญเปล่า”
แต่ซือหยูยังคงยืนอยู่ที่เดิมไม่ไปไหนเขาหันไปหากังต้าเหล่ย
“ต้าเหล่ยไปกับคนอื่นๆซะ ข้าต้องกลับไปเสียครู่หนึ่ง”
“อะไรนะ?กลับไปเรอะ?”
กังต้าเหล้ยคิดว่าเขาหูฝาด
ฉีตงไล่ตกตะลึง
“เราแทบจะหนีออกมาไม่ได้เจ้าจะกลับไปทำไมกัน?”
ซือหยูมองเรือรบสายตาของเขาเย็นชา
“ตอนนี้ไม่มีสิ่งใดให้ข้าเป็นห่วงแล้วตอนนี้ต้องมีคนที่จะถูกจัดการ…”
หลินหยุนฮีมองซือหยูด้วยความสงสัยเขาถามด้วยเสียงที่ดูเคร่งเครียด
“ซือหยูบอกข้าได้หรือไม่ว่าเจ้ามีพลังระดับใด?”
กังต้าเหล่ยกับคนอื่นก็รู้สึกว่ามีบางเรื่องที่แปลกราวกับว่าซือหยูไม่ได้เห็นพันธมิตรผู้คุมสวรรค์อยู่ในสายตาเลย เขาถึงได้กล้าพูดเช่นนั้นออกมา!
ซือหยูยักไหล่
“ข้าก็ไม่รู้ข้าได้แค่ลองเท่านั้น”
ถ้าหากไม่ได้ต่อสู้กับภูติจริงๆเขาก็คงไม่รู้ว่าเขาทำอะไรได้บ้าง
“แต่ข้าเชื่อว่าถ้าข้าอยากจะหนีออกจากพันธมิตรผู้คุมสวรรค์…จะไม่มีใครที่นั่นหยุดข้าได้แม้จะราชาโลกดับสูญก็ตาม”
ซือหยูมั่นใจในเรื่องนี้มากแม้แต่จางตี๋เก้อที่เคยเป็นจ้าวเทวะก็ต้องพยายามอย่างมากเพื่อที่จะจับตัวซือหยู
เฮือก!
ฉีตงไล่สูดหายใจเข้าลึกในใจเต็มไปด้วยความคิดและคำถามมากมาย…
ช่างเป็นคำพูดที่อาจหาญนัก!
ที่พันธมิตรผู้คุมสวรรค์เป็นอย่างไรน่ะรึ?มันสูงส่งและทรงพลังราวกับเมฆายักษ์ใหญ่ที่เป็นรองอยู่แค่อาณาจักรทมิฬ! มันยิ่งใหญ่กว่าตระกูลโบราณทั้งแปดอย่างมาก!
พลังอำนาจระดับนี้คงจะมีแค่ผู้เฒ่าจิวหรือคนที่แข็งแกร่งเท่าเขาเท่านั้นที่จะก้าวข้ามได้
หลินหยุนฮีตกใจในบางเรื่อง
“หลังจากที่ได้ฝึกฝนในกระโจมเทพสวรรค์เจ้าได้กลายเป็นคนละคนไปแล้ว”
กังต้าเหล่ยตกตะลึงจนหมดคำพูดตลอดมาที่เขารู้จักซือหยู ซือหยูไม่เคยเป็นคนที่กล้าพูดว่าตัวเองสูงส่ง เขากลับอ่อนน้อมอยู่เสมอ เวลานี้ เขากล้าพูดออกมาแบบนั้น เขาจึงตระหนักได้ว่าตัวเองประเมินซือหยูต่ำเกินไปมาโดยตลอด!
แววตาอันงดงามของฉีหยุนเซี่ยงเปล่งประกายซือหยูแข็งแกร่งกว่าที่นางคิดเสียอีก! นางไม่สงสัยในเรื่องที่ซือหยูยอมอ่อนข้อเพื่อความปลอดภัยของพวกนางอีกแล้ว!
“เอาล่ะเราจะรอเจ้าในระยะปลอดภัยในทิศทางนี้”
ฉีตงไล่มองซือหยูและแอบถอนหายใจย้อนกลับไปเมื่ออยู่ในคุก เขายังไม่ได้สัญญาจากปากซือหยูว่าจะแต่งงานกับฉีหยุนเซี่ยง และตอนนี้ก็ดูเหมือนว่ามันจะไม่มีทางเกิดขึ้น
ซูม
แต่จากนั้นในระยะห้าสิบลี้ เมฆาทมิฬพุ่งมาหาพวกเขา! เมื่อมองลึกเข้าไป มันมิใช่เมฆา แต่เป็นกลุ่มกึ่งภูติที่มีแก้วพลังชีวิตสองดวงมากกว่าสิบคน! คนเหล่านี้คือคนที่แข็งแกร่งที่สุดในพันธมิตรผู้คุมสวรรค์!
หัวหน้าเป็นชายหนุ่มในชุดหลากสีเขาพบตัวซือหยูกับคนที่เหลือและหัวเราะเสียงดังด้วยความโล่งใจ
“พวกเจ้ามาอยู่ที่นี่สินะ!ปล่อยให้พวกข้าหาจนทั่ว!”
แม้ว่าพวกเขาจะแอบมาซุ่มล่วงหน้าเวทยักย้ายก็ส่งตัวคนทั้งห้าแบบสุ่ม พวกเขาไม่แน่ใจว่าทั้งห้าคนจะถูกส่งตัวไปยังตำแหน่งไหน
ดังนั้นพวกเขาต้องทำการค้นหาในระยะร้อยลี้จากเรือรบเมื่อพวกเขาพบตัวกลุ่มซือหยูแล้วจึงได้วางใจ
ซูม
ความเร็วของกึ่งภูติที่มีแก้วพลังชีวิตสองดวงนั้นแทบจะมองตามไม่ทันพริบตาเดียวพวกเขาก็ล้อมพวกซือหยูเอาไว้
“ฟู่หงซื่อ!เจ้ารู้ได้ยังไงว่าเราอยู่ที่ไหน?”
ฉีหยุนเซี่ยงตกใจมากคนที่นำมาคือฟู่หงซื่อที่มาซุ่มรอก่อนหน้านี้
“หึหึเจ้าคิดว่าแผนของหลงจื้อชิงสมบูรณ์แบบ แต่เจ้าไม่รู้ว่าเขาต้องกับดักพวกข้า! ฮ่าๆๆ”
ฟู่หงซื่อหัวเราะเสียงดัง
หลินหยุนฮีใจหายใจทันที
“เจ้าจะพูดอะไร?เกิดอะไรขึ้นกับเจ้าพันธมิตรหลง?”
ฟู่หงซื่อหัวเราะและบอกความจริงกับคนทั้งห้า
“ข้าต้องพูดอีกรึ?แน่ล่ะ เจ้าพันธมิตรหลงถูกเหล่าผู้เฒ่าปลดจากตำแหน่ง เขาไม่ได้เป็นเจ้าพันธมิตรอีกแล้ว มันควรจะจบแล้วล่ะ จะเป็นตายข้าไม่รู้หรอก”
อะไรนะ?ฉีตงไล่กับหลินหยุนฮีตาค้าง หลงจื้อชิงถูกปลดจากตำแหน่ง และความเป็นความตายยังบอกไม่ได้อีกรึ? พวกเขาไม่รู้เรื่องนี้เลย
“ถ้าเจ้าบอกพวกข้าเรื่องนี้เช่นนั้นเจ้าก็ไม่คิดจะปล่อยให้พวกข้ามีชีวิตรอดสินะ?”
ฉีหยุนเซี่ยงฉลาดมากนางรู้ทันทีว่ากำลังตกอยู่ในสถานการณ์ใด
ฟู่หงซื่อตอบด้วยราคะ
“ใช่แล้ว!พวกเจ้าทุกคนต้องตาย! เพื่อแผนของท่านปู่ หยุนเซี่ยงเอ๋ย ข้าไม่มีทางเลือกนอกจากทำลายบุพผาที่กำลังเบ่งบาน แต่เจ้าไม่ต้องห่วง ก่อนเจ้าตาย ข้าจะดูแลเจ้าอย่างดี!”
ฟู่หงซื่อเข้าใกล้นางโดยมีการคุ้มกันจากกึ่งภูติสองคน…