The fake แต่งงานหลอกๆ แต่รักฉันของจริง - ตอนที่ 244 เด็กที่ตายตั้งแต่เยาว์วัยในตอนนั้นยังคงมีชีวิตอยู่

ตอนที่ 244 เด็กที่ตายตั้งแต่เยาว์วัยในตอนนั้นยังคงมีชีวิตอยู่

แต่ถึงยังงั้น นาราก็ยังรู้สึกผิด เธอรู้สึกเหมือนว่าการทำแบบนี้เป็นการหักหลังอะไรประมาณนั้น

พระเจ้า นี่เธอคิดอะไรอยู่เนี่ย! จริงๆเลย!

นาราแอบด่าตัวเองในใจ แล้วก็พยายามทำใจให้สงบ สุดท้ายก็หลับไป

วันนี้วุ่นมาทั้งวัน เธอรู้สึกเหนื่อยมากจริงๆ

ส่วนลั่วที่นารายอมนอนข้างๆเขาก็รู้สึกมีความสุขมาก เขานอนมองเธออย่างอ่อนโยน แล้วก็หลับไปอย่างมีความสุข

วันที่สอง หลังจากที่นาราตื่นจากความฝัน สิ่งแรกที่เธอทำก็คือเอามือไปวัดไข้ที่หน้าผากของลั่ว

ยังดีที่พระเจ้ายังเข้าข้าง ไข้เขาลดลงแล้ว

เธอค่อยๆย่องลงจากเตียงและเดินออกไปข้างนอก สั่งให้โลลิต้าเตรียมอาหารเช้ามาให้ลั่วกิน

พอโลลิต้ารู้ว่าเจ้านายของตัวเองรอดพ้นช่วยอันตรายมาได้แล้วก็รีบโค้งคำนับนาราด้วยความรู้สึกขอบคุณอย่างสุดซึ้ง ขอบคุณที่เธอช่วยดูแลเจ้านายของเธอให้

นาราไม่ได้ต้องการคำขอบคุณจากโลลิต้า คนที่ควรขอบคุณก็คือตัวเธอเอง ที่ลั่วเคยทำเพื่อเธอมามากมายขนาดนั้น

หลังจากคุยกับโลลิต้าเสร็จ นาราก็กลับมาที่ห้องของลั่วอีกครั้ง พอเห็นเขานอนป่วยอยู่บนเตียงนั้น ในใจเธอก็รู้สึกสับสน

ถึงแม้ว่าเธอจะรู้ว่าเธอกับคณพศกลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้อีกแล้ว แต่ว่า ตั้งแต่ที่เธอได้เจอมิรา ความรู้สึกของเธอที่มีต่อเขาก็เริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ

ถึงแม้ว่าเธอจะหลอกทุกคนได้ แต่ว่าเธอหลอกตัวเองไม่ได้หรอก

เธอไม่ได้อยากจะรื้อฟื้นความสัมพันธ์ เพียงแต่อยากจะให้มิรามีครอบครัวที่สมบูรณ์ก็เท่านั้น

แต่ว่า ถ้าทำแบบนั้น เธอก็จำเป็นต้องขอโทษพี่ลั่ว ขอโทษสำหรับสิ่งที่เขาทำให้ และการรอคอยของเขามาตลอดหลายปีนี้

เฮ้อ….”

นาราถอนหายใจยาว เธอไม่รู้ว่าเธอควรจะบอกสิ่งที่เธอคิดให้ลั่วฟังยังไงดี

ตอนนี้อาการของเขาไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ถ้าเกิดว่าบอกไป อาการของเขาต้องแย่ลงแน่ๆ ถ้ายังงั้นรอให้อาการเขาคงที่มากกว่านี้ก่อนแล้วค่อยบอกก็แล้วกัน!

ตอนนี้ไม่ว่าคณพศ หรือลั่ว เธอก็ไม่ต้องการทั้งนั้น นี่คือความคิดที่แท้จริงของเธอ สิ่งเดียวที่เธอต้องการก็คือลูกรักของเธอ มิรา จริงๆนะ

นาราค่อยๆเดินเข้าไปข้างเตียง แล้วก็ค่อยๆนั่งลงเบาๆ

ถึงแม้ว่าเธอจะพยายามนั่งลงอย่างเบาี่สุด แต่ว่าก็ยังปลุกให้ลั่วตื่นขึ้นมาได้

พอลั่วลืมตาขึ้นมาก็เห็นว่านารานั่งอยู่ข้างตัวเอง สายตาของเขาก็จ้องมองไปที่ดวงตาสีครามของเธอ เขาก็พูดออกมาอย่างจริงใจว่า “หวาน การที่ได้ตื่นมาแล้วเจอเธอ มันเป็นความรู้สึกที่มีความสุขมากจริงๆ”

นารายิ้มให้เขาอย่างสดใส “พี่ลั่ว ตื่นแล้วหรอ? รู้สึกดีขึ้นกว่าเมื่อวานมั้ย?”

“แค่กๆ” ลั่วไอนิดหน่อย เห็นได้ชัดจากน้ำเสียงเลยว่าอาการของเขาดีขึ้นกว่าเมื่อวานเยอะเลย “อืม ดีขึ้นเยอะแล้ว การที่เธอกลับมา สำหรับฉันแล้วมันเหมือนเป็นยาวิเศษณ์เลยนะ”

“พี่ลั่ว ถ้าเกิดว่าพี่หายดีแล้วห้ามทำกับร่างกายตัวเองแบบนี้อีกเข้าใจมั้ย?” นาราถามอย่างจริงจัง

ลั่วตอบนาราด้วยใบหน้าสดใส “ทำกับร่างกายตัวเองแบบนี้งั้นหรอ? ไม่มีทาง ฉันจะดูแลตัวเองให้ดีฉันจะได้ปกต้องเธอได้ แล้วพอเราแต่งงานกัน ก็จะได้มีลูกน้อยที่ร่างกายสมบูรณ์แข็งแรง”

พอพูดถึงลูกน้อย นาราก็นึกถึงไลลาและมิราที่ถูกทิ้งอยู่ที่คอนโดขึ้นมาได้

พระเจ้า เมื่อคืนเธอมัวแต่วุ่นอยู่กับการดูแลลั่ว จนลืมสองคนนั้นไปซะสนิทเลย

ทิ้งสองคนนั้นให้อยู่ในเมืองที่ตัวเองไม่คุ้นเคย ไม่รู้ว่าตอนนี้จะเป็นยังไงกันบ้างแล้ว

พอคิดถึงจุดนี้ นาราก็รีบลุกขึ้น และรีบบอกลา “พี่ลั่ว ฉันยังมีเรื่องให้ต้องจัดการขอตัวก่อน เดี๋ยวจะรีบกลับมาโอเคมั้ย?”

“เรื่องอะไรหรอ? หวาน เธอจะไปไหน?” ลั่วไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ ไม่มีใครรู้จักนาราดีไปกว่าเขาแล้ว ในอังกฤษนี้นาราไม่มีเพื่อนซะด้วยซ้ำ แล้วเธอจะออกไปที่ไหน ไปทำอะไรกัน?

นาราตอบอย่างไม่ปิดบัง “พี่ลั่ว เมื่อวานตอนที่ฉันมาเยี่ยมพี่ ก็ทิ้งลูกชาย มิรากับไลลาเพื่อนสนิทฉันไว้ที่คอนโด ตอนนี้ผ่านมาวันนึงแล้ว ฉันต้องกลับไปดูพวกเขาซพหน่อย”

ลั่วโฟกัสแต่สิ่งที่นาราพูดว่า ลูกชาย เขาถามด้วยความประหลาดใจว่า “หวาน เธอพูดว่าลูกชาย เธอมีลูกแล้วงั้นหรอ? ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? ทำไมฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย”

เธอต้องล้อเขาเล่นแน่ๆ ผ่านมาตั้งหลายปี ไม่มีใครรู้จักนาราดีกว่าตัวเขาเองหรอก แล้วเธอจะไปมีลูกตอนไหนกัน?

เดี๋ยวนะ มิรางั้นหรอ หรือว่าจะเป็นเด็กที่แท้งไปตอนนั้น? ลูกของคณพศงั้นหรอ?

เมื่อเผชิญกับคำถามของลั่ว นาราก็เม้มปาก และพูดว่า “พี่ลั่ว มิราคือเด็กคนนั้นที่ฉันคิดว่าแท้งไปแล้ว กษาปณ์แอบขโมยไป แล้วก็หลอกทุกคน ทำให้ฉันคิดว่าเขาตายไปแล้ว แล้วก็ขับรถลงทะเลไปนั่นแหละ”

คำพูดของนาราทำให้ลั่วรู้สึกปวดใจ ในตอนนั้นที่เขาช่วยนาราที่ไม่อยากแม้แต่จะมีชีวิตอยู่ขึ้นมาจากทะเล เขาไม่รู้ตัวเลยแม้แต่นิดเดียว

เธอหลับไหลไปอยู่ครึ่งปี แต่ว่าบางทีเธอก็เผลอละเมอเรียกว่า ลูกรัก!

และในเมื่อตอนนี้เด็กคนนั้นยังอยู่ดี แล้วปรากฏตัวกลับมา พระเจ้า หวานของเขาคงไม่ได้จะกลับไปอยู่กับคณพศเพราะลูกหรอกใช่มั้ย?

หัวใจของลั่วเต้นแรงขึ้นมาด้วยความกังวล

เขามองหน้านาราด้วยความตื่นตระหนก “หวาน เด็กคนนั้นยังอยู่อีกหรอ ดีจังเลย! เธอวางใจเถอะ หลังจากเราแต่งงานกันแล้ว ฉันสาบานเลยว่า ฉันจะดูแลเด็กคนนั้นให้ดีเหมือนกับเป็นลูกของตัวเองเลย”

สองมือของเขาจับแขนของนาราแน่น “หวาน ฉันขอล่ะ อย่าไปจากฉันเลยได้มั้ย!” สายตาของเขาเต็มไปด้วยความอ้อนวอน และความกังวลอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

นารารู้สึกปวดใจอย่างมาก เธอไม่รู้ว่าควรจะแก้ตัวพี่ลั่วยังไงดี ได้แต่พูดบ่ายเบี่ยงว่า “พี่ลั่ว พี่รักษาตัวเองให้ดีนะ เดี๋ยวฉันกลับไปดูพวกเขาก่อน แป๊ปเดียวเดี๋ยวก็กลับมาแล้ว”

พอพูดจบ เธอก็รีบเดินออกไปทันที

ที่จริง นาราได้ตัดสินใจไปแล้ว เธอไม่มีทางหลอกตัวเองได้ ตั้งแต่ที่เธอได้เจอมิรา เธอก็รู้ตัวเองดีแล้วว่าเธอไม่สามารถอยู่กับลั่วต่อไปได้อีกแล้ว

ตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ เธอเห็นลั่วเป็นแค่พี่ชายคนนึงเท่านั้น ถ้าเกิดว่าเธอสามารถรักเขาได้ เธอก็คงรักเขาไปนานแล้ว

แต่ว่าเธอติดหนี้เขาไว้เยอะมาก ตอนที่ยังไม่ได้เจอมิรา เธอตัดสินใจแล้วว่าเธอจะต้องอยู่ข้างเขา เพื่อตอบแทนบุญคุณเขาไปตลอดชีวิต

แต่ว่า ตอนนี้อาการของลั่วไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เธอไม่สามารถพูดแบบนั้นได้ รอให้อาการเขาดีขึ้นกว่านี้ก่อน แล้วเธอจะพูดกับเขาอีกครั้งนึง

เป็นคนรักกันไม่ไ้ด แต่ก็ยังเป็นญาติพี่น้องกันได้นี่ ไม่ว่าจะเป็นยังไงก็ตาม เธอก็จะไม่ยอมแยกกับมิราของเธออีกแล้ว เธอพลาดโอกาสดูการเติบโตของเขามาตั้งห้าปี ต่อไปนี้ในทุกๆวัน เธอจะไม่มีวันยอมพลาดอะไรไปอีกแล้ว