The fake แต่งงานหลอกๆ แต่รักฉันของจริง - ตอนที่ 278 เมษาผู้ช่วยผู้บริหารที่มาใหม่

ตอนที่ 278 เมษาผู้ช่วยผู้บริหารที่มาใหม่

คุณหมอรู้ฐานะของคณพศดี เขาก็ไม่กล้าที่แสดงอารมณ์ของตัวเองออกมา ได้แต่ก้มหน้าและตอบอย่างหนักแน่นว่า

“ใช่ครับ นาราที่ได้รับการรักษา เธอได้หายดีเป็นปิดทิ้งแล้วจะไม่มีผลข้างเคียงใดๆตามมาในภายหลังอย่างแน่นอน”

คณพศถึงได้พยักหน้าอย่างพึงพอใจ “แล้วกลับไปเธอต้องระวังอาหารการกินอะไรบ้าง?เช่นห้ามกินอะไรต้องพักผ่อนเยอะมั้ย?

มีอะไรที่ต้องดูแลเป็นพิเศษหรือไม่?”

คุณหมอก็ได้หมดคำพูดอีกครั้งคุณได้บอกย้ำอีกครั้งว่า “คุณคณพศ คุณนาราตอนนี้เธอเป็นคนที่แข็งแรงมาก

ไม่มีอะไรที่ต้องดูแลเป็นพิเศษครับ”

“ดีมาก คุณไปรักษาคนไข้ต่อเถอะครับ” คณพศได้โบกมือไปที่คุณหมอที่เป็นเจ้าของไข้ของนารา

“ขอบคุณสำหรับหลายวันที่ผ่านมา ที่คุณหมอดูแลนาราเป็นอย่างดี”

คุณหมอได้ตกใจจนอ้าปากค้าง เขาเป็นคนแรกในเมืองธิตกลที่ได้ยินคำขอบคุณจากคณพศ

“พระเจ้า! เดียวเขาออกไปต้องไปซื้อลอตเตอร์รี่หน่อย”

คุณหมอที่ตกใจจบลืมพูดคำพูดที่เป็นพิธีรีตอง และได้ออกไปอย่างเร่งรีบ

นาราที่รู้ว่าตัวเองสามารถออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว นาราได้รู้สึกจิตใจแจ่มใส!

เฮ้อๆ คาวนี้เธอจะดูว่าคณพศจะให้เธอนอนโรงพยาบาลอีกได้อย่างไร!

การกระทำที่เล็กน้อยของนาราก็ไม่สามารถเล็กรอดจากสายตาของคณพศได้ เห็นนาราดีใจจนกระโดดขึ้นมานั้น

คณพศก็ได้บอกว่า “สมความปรารถนาเธอแล้วใช่มั้ยละ?”

“ใช่แล้ว” หน้าตาของนาราในตอนนี้มีราศีมาก “ฉันจะได้ออกไปจากที่นี้สักที ไปๆๆ เรากลับบ้านกัน”

คณพศมองนาราด้วยสายตาที่รักและห่วงใย “ได้เลย นี้มันก็จะเที่ยงแล้ว ภรรยาที่สวยของฉัน เธอจะไปกินข้าวเที่ยงกับฉันมั้ย?”

นาราได้เงยหน้าและแสดงใบหน้าที่มีความลังเลอยู่ “เรื่องนี้ฉันขอคิดก่อนนะ”

“นารา ฉันได้ข่าวว่ามีร้านปลาดิบที่เปิดใหม่อยู่แถวๆนี้ เธอไปกินเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ ได้มั้ย?” คณพศได้เอามือไปจับที่ไหล่ของนารา และประคองเธอออกจากโรงพยาบาล

ไม่นานนาราและคณพศก็ได้มาถึงที่ถนนที่คึกคักที่สุดในเมืองธิตกล ที่นี้มีร้านอาหารญี่ปุ่นที่เปิดใหม่ที่นี้

เมืองเธอและคณพศได้เข้าไปในร้าน พนักงานร้านได้ต้อนรับพวกเขาอย่างกระตือรือร้น “ยินดีต้อนรับค่ะ!”

คณพศพยักหน้าแทบไม่ทัน เขาได้ประคองนาราไปที่อ่างเลี้ยงสัตว์ทะเล

นี้เป็นซิกเนเจอร์ของทางร้านเลยนะ แต่ในคนที่มากินมีไม่เยอะมาก ไม่รู้ว่าเป็นเพราะร้านที่พึ่งเปิดหรือไม่

นาราได้ดึงคอเสื้อของคณพศเบาๆ และบอกว่า “ฉันรู้สึกร้านนี้ไม่ค่อยมีคนเลย อาหารน่าจะไม่อร่อยนะ

ฉันว่าเราเปลี่ยนร้านกินเถอะ”

คณพศได้นิ่งไปสักพัก แล้วยิ้มและกระซิบไปที่หูของนาราว่า “ภรรยาที่รักของฉัน ร้านนี้ที่ไม่ค่อยมีคนเพราะว่าทางร้านไม่ได้เปิดให้ทุกคนได้เข้าทานอาหารที่นี้ได้ คนที่สามารถทาท่านอาหารที่นี้ได้ต้องมีบัตรทองเท่านั้น”

นาราเห็นร้านอาหารทะเลที่มีการตกแต่งที่หรูหรานี้ เธอก็ได้พูดว่า คนที่เปิดร้านอาหารนี้ต้องเป็นคนโง่แน่เลย

ใครจะมาเปิดร้านอาหารโดยที่ไม่ให้คนเข้ามาท่านอาหาร?

แต่การบริหารของร้านอาหารนี้ นาราก็ไม่สามารถแนะนำอะไรได้ นาราที่พูดถึงประโยคนี้แล้ว เธอก็ได้แอบยิ้ม

และลบความคิดเหล่านี้ออกจากสมองของเธอ แล้วจ้องมองไปที่สัตว์ทะเลทีอยู่ในอ่าง

ตรงหน้าของนาราได้ปรากฏอ่างเลี้ยงสัตว์ทะเลที่ใหญ่สามอ่าง ในอ่างมีหอยนางรม ปลาทูน่า เม่นทะเล และกุ้งมังกร

และสัตว์ทะเลอีกหลายชนิดที่เธอไม่รู้ชื่อ ทำให้อ่างเต็มไปด้วยสัตว์ทะเล

“เธออยากกินอะไร? อืม?” คณพศได้ถามนาราด้วยความอ่อนโยน

นาราไม่ค่อยชอบกินอาหารดิบ โดยเฉพาะอาหารทะเลที่กินสด นาราไม่ค่อยชอบเลย “งั้นฉันกินกุ้งก็ได้

ฉันอยากกินข้าวต้มอย่างเดียวนะ อย่างอื่นฉันไม่อยากกิน”

คณพศได้พยักหน้าตอบรับ เขาได้ยกมือขึ้น ไม่นานก็มีพนักงานเดินมา และถามว่า “คุณลูกค้าต้องการสั่งอาหารอะไรครับ?”

“เอาปลาแซลมอนดิบมาหนึ่งที่และข้าวต้มกุ้งมังกรมาหนึ่งที่”

เมื่อได้สั่งอาหารแล้วคณพศได้พานาราไปนั่งที่โซนแขกวีไอพี

นาราและคณพศที่ดูเหมาะสมกันมากนั้น เมื่อได้มาเดินคู่กัน ทำให้พวกเขาเป็นลูกค้าที่ได้รับความสนใจมากที่สุดในร้านนี้

ถึงขั้นมีลูกค้าเอาโทรศัพท์ออกมาแอบถ่ายคณพศและนารา พวกเขาคิกว่านาราและคณพศได้เจอดาราแล้วซะอีก

เรื่องพวกนี้นาราเจอจนชินแล้ว เพราะถ้าเธอไปไหนกับคณพศ จะทำให้เป็นจุดเด่นในสถานที่นั้นๆโดยทันที เป็นเรื่องที่น่าปวดหัวมาก!

ช่างมันเถอะ ดวงตามันเป็นของคนอื่น พวกเขาจะมองก็ให้เขามอง เราห้ามพวกเขาไม่ได้อยู่แล้ว

นาราได้บ่นในใจเสร็จแล้ว เธอก็ได้นั่งไปที่เก้าอี้ที่คณพศเตรียมไว้ให้เธอ

นาราที่พึ่งนั่งได้ไม่นาน ก็ได้ยินเสียงทักทายที่อ่อนโยนว่า “สวัสดี ท่านผู้บริหาร ทำไมมันบังเอิญอย่างนี้

เรามาเจอกันที่นี้ได้อย่างไร!”

นาราได้เงยหน้าไปมอง เธอเห็นผู้หญิงผมสั้นที่มีหน้าตาที่สวยยืนอยู่หน้าโต๊ะของตัวเอง และเธอก็ได้ยิ้มให้พวกเธออย่างจริงใจ

คณพศก็รู้สึกไม่คาดคิดมากที่จะเจอคนในบริษัทที่นี้ “เธอคือ ผู้ช่วยที่พึ่งได้ตำแหน่งนี้ใช่มั้ย?”

ผู้หญิงคนนี้ไม่ถือเลยว่าคณพศจะจำชื่อของเธอไม่ได้ แถมยังยิ้มอย่างสวยสดงดงาม เธอได้มองไปที่นารา

แล้วได้ยื่นมือของเธอไปที่นารา “สวัสดีค่ะ ฉันชื่อเมษา เป็นเลขาของคุณคณพศเอง ถึงแม้ว่าท่านจะยังจำชื่อดิฉันไม่ได้

แต่ดิฉันดีใจที่ได้เจอคุณ คุณเหมือนที่คนอื่นพูดไม่มีผิดเลย เธอสวยมาก”

อีกฝ่ายที่มีการพูดจาที่สง่า นาราก็คงจะน้อยหน้าไม่ได้ ถึงแม้ว่านาราจะรู้สึกว่ารอยยิ้มของผู้หญิงที่ชื่อเมษาคนนี้ขวางหูขวางตา

เหมือนกับรอยยิ้มของเธอเป็นรอยยิ้มที่ฝืนใจยิ้มออกมา

นาราก็ได้คิดในใจว่า ตัวเองอาจจะคิดมากไปก็ได้ เพราะผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้านี้เธอยังไม่รู้จักเลย จะไปกล่าวหาเธอแบบนี้ได้ไง?

นาราก็เลยยื่นมือออกไปจับมือกับเธอและพูดว่า “สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อนารา”

“อืม ใช่ ดิฉันเคยได้ยินชื่อของคุณมาก่อนแล้ว คุณนารา”

คณพศไม่ได้มีผลกระทบอะไรต่อเมษา แต่ได้ยินเลขาคนเก่าเล่าให้ฟังว่า เธอคนนี้มีการทำงานที่ดีมาก และเลขาคนก่อนมีธุระต้องลาออก เขาเลยให้เมษามาช่วยท่านผู้บริหารแทน

นารารู้สึกว่าเลขาคนนี่ไม่เหมือนกับเลขาในแผนกอื่น เพราะเลขาที่อยู่ในแผนกอื่นนั้นเมื่อเจอเธอจะไม่ค่อยกล้าพูดอะไร

และบางที่ก็ทำให้เลขาต่างๆมีอาการขนลุก แต่ผู้หญิงคนนี้ไม่เหมือนกัน เธอรู้จักวางตัวและ และมีความเป็นผู้นำ

ทางบริษัทถึงได้ให้เธอที่มาทำงานได้เพียงแค่สามเดือนนั้นได้เลื่อนตำแหน่งอย่างรวดเร็ว

“นารา นี้คือเมษา เธอเป็นเลขาของฉันเอง เธอทำงานได้ดีมากเลยนะ” คณพศได้ทำการแนะนำเมษาอย่างเรียบง่ายแล้ว

เขาก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ เพราะเขายังไม่รู้จักเมษาดีพอ

นาราได้ขมเมษาในใจ ต้องเข้าใจว่าไม่ง่ายเลยที่จะได้คำชมจากคนที่โหดร้ายอย่างคณพศ