The fake แต่งงานหลอกๆ แต่รักฉันของจริง - ตอนที่324 เธอนอนที่ใต้ท้องเรือส่งสินค้า

ตอนที่324เธอนอนที่ใต้ท้องเรือส่งสินค้า

คณพศรู้สึกรูจมูกเปียก เขาได้ไปจับ เห็นมือของตัวเองเต็มไปด้วยเลือด เขาถึงได้รู้ว่าตัวเองโดนเคลลี่ลั่วทำร้าย คณพศได้เงยหน้าอย่างไม่พอใจ มองไปที่เคลลี่ลั่วด้วยความโกรธ “เคลลี่ลั่ว นายไม่สบายหรือเปล่า?”

ยชญ์ก็ได้รีบวิ่งมา ทำท่าป้องกันอยู่ตรงหน้าเคลลี่ลั่ว “เคลลี่ลั่ว ถ้านายจะมีเรื่องฉันจะมีเรื่องกับนายเอง! แต่นายที่มาหาเรื่องที่ถิ่นของฉัน นายไม่อยากมีชีวิตแล้วใช่มั้ย?”

ในใจของเคลลี่ลั่วได้โมโหมาก เขาไม่ได้สนใจยชญ์เลย เขาได้ยื่นมือที่ใหญ่ไปผลักยชญ์ออกไป ได้ใช้หมัดต่อยไปที่คณพศ ต่อยไปละพูดไปว่า “คณพศ ฉันผิดหวังที่ยอมให้นารากลับมากับนาย! แต่นายดูว่านายทำอะไรกับเธอบ้าง? นายเป็นคนที่ไม่ได้เรื่องจริงๆ! และยังทำให้เธอต้องจากไป?! คณพศ นายมาสู้กับฉันสักยกมั้ย อย่าให้หมาของนายมาส่งเสียงดัง!

ยชญ์ที่ได้ยินมาเคลลี่ลั่วด่าตัวเองว่าเป็นหมา ได้โกรธมาก เขาได้กระทืบเท้า ใต้ร้องเท้าก็ได้มีมีดออกมา ตัวมีดที่ข้าวได้ส่งแสงอันเยือกเย็น ตามการเตะของยชญ์ และมุ่งหน้าไปทางด้านหลังของเคลลีลั่ว

เคลลี่ลั่วที่ได้ยินเสียงลม ได้ย่อตัวลงและหลบอย่างรวดเร็ว แววตาที่โกรธของเขาได้มองไปที่ยชญ์ “ซุ่มโจมตี? นายนี่เลวมาก!”

“เลวแค่ไหนก็ดีกว่าที่นายเอ่ยปากด่าคน!” ในแววตาของยชญ์ได้แสดงความค้นออกมา เขาได้แทงไปที่เคลลี่ลั่วอย่างไม่เกรงใจ

และที่ผ่านมานี้อารมณ์ของคณพศไม่ค่อยจะดี และยังหาที่ระบายไม่ได้ ถ้าเคลลี่ลั่วตั้งใจจะมาหาเรื่อง งั้นเขาก็จะสู้กับเขาอย่างสะใจสักหน่อย! คณพศก็ไม่ได้สนใจว่าจะดูดีหรือไม่ดีแล้ว และขี้เกียจที่จะร่วมมือกับยชญ์ สนใจเพียงใช้หมัดต่อยไปที่เคลลี่ลั่ว ในใจเขาอย่างที่จะปลดปล่อยอารมณ์ที่เศร้าโศก

เคลลี่ลั่วเก่งในเรื่องการใช้ตีนและหมัด ถึงจะเป็นอย่างนี้ หมัดหนึ่งคู่จะสู้กับแขนสี่ข้างก็คงจะยาก เขาไม่เพียงต้องรับมือกับหมัดของคณพศ ยังต้องระวังมีดทหารที่อยู่ตรงเท้าของยชญ์จะไปบาดเขามั้ย ไม่นาน รูปร่างของเคลลี่ลั่วก็ได้ไม่เป็นท่า

ไลลาที่อยู่ข้างๆได้ตกใจกับสถานการณ์แบบนี้ เธอแค่อยากให้เคลลี่ลั่วมาบอกเบาะแสของนารา ไม่ใช่อยากเขามาชกต่อยกับคณพศ ที่สำคัญเขาคนเดียวได้สู้กับยชญ์และคณพศ เป็นสิ่งที่อันตรายมาก

ไลลาที่เป็นห่วงเคลลี่ลั่วก็ได้ตะโกนขึ้น “คณพศ พวกเราไม่ใช่จะมาหาเรื่องน่ะ พวกเราเจอนารา!”

ประโยคนี้ทำให้คณพศได้นิ่งไป หันไปมองที่ไลลา “เธออยู่ที่ไหน?”

เคลลี่ลั่วได้ใจชี้โอกาสนี้ เขาได้ต่อยไปที่คณพศอย่างไม่ลังเล ต่อยจนคณพศต้องถอยหลังไปหนึ่งก้าว

แต่เคลลี่ลั่วก็ไม่ได้ดีไปกว่าเขา มีดทหารที่อยู่ที่เท้าของยชญ์ได้ได้มาพร้อมเสียง เตะไปที่บริเวณหัวใจของเคลลี่ลั่ว เคลลี่ลั่วได้รีบย่อตัวและหลบอย่างรวดเร็ว แต่ไหล่ของเขาก็ถูกมีดบาดอยู่ดี มีบาดแผลที่ไม่ลึกหลงเหลืออยู่ เลือดก็ได้ค่อยๆไหลออกมา

ไลลาได้ทนไม่ไหวกับผู้ชายที่ชอบใช้แต่กำลังพวกนี้ เธอได้ตะโกนอย่างเสียงดังว่า “พวกนายหยุดสู้กันได้แล้ว! พวกเรามาเพื่อเจรจา ไม่ใช่มาเพื่อมาต่อยกัน! จะนั่งคุยกันแบบดีๆไม่ได้หรอ?”

ไลลาที่พูดแบบนี้ ลาได้เดินไปที่เคลลี่ลั่ว ได้กอดไปที่เอวของเขา

“นายหยุดได้แล้ว! ห้ามไปต่อยกับเขาอีก”

เคลลี่ลั่วได้เชื่อฟังและหยุด เขาได้ก้มหน้าและมองไปที่ไลลาที่มีสีหน้าที่เป็นห่วง ในใจรู้สึกดีใจมาก “ที่รัก เธอกำลังเป็นห่วงฉันช่มั้ย? ฉันดีใจมากเลยน่ะ”

เห็นไลลาที่กอดเคลลี่ลั่ว ยชญ์ก็ได้วางเท้าลงมา ยชญ์ได้จับไปแขนของตัวเองอย่างไม่พอใจ เคลลี่ลั่วได้ถูกคำพูดที่หวานทำให้เขาขนลุกไปหมด ทนไม่ได้กับคนอังกฤษคนนี้จริงๆ ต่อหน้าคนตั้งเยอะ ยังจะไปหวานกับผู้หญิงอีก มันชัดเจนมาก ยชญ์นี่มันสองมาตรฐานชัดๆ ในใจของเขาไม่ค่อยชอบเคลลี่ลั่ว และมองเขาไม่ค่อยดีเป็นธรรมดา แต่ลืมไปว่าคณพศและนาราถ้าหวานกันขึ้นมา จะทำให้คนโสดทรมานจนตาย

คณพศที่อยู่ข้างๆ เห็นการพูดคุยระหว่างเคลลี่ลั่วและไลลา ถึงจะไม่รู้ว่าพวกเขารักกันได้อย่างไง แต่ในใจของคณพศก็ดีใจ ถ้าเคลลี่ลั่วมีแฟนคนใหม่แล้ว เขาก็จะไม่มาวุ่นวายกับนาราอีกต่อไป “ไลลาเมื่อกี้เธอพูดอะไรน่ะ? เห็นนาราหรอ? เธอเห็นนาราที่ไหน?” คณพศได้ถามไลลาอย่างร้อนใจ เขาขี้เกียจที่จะไปพูดกับเคลลี่ลั่ว

ไลลาดึงเคลลี่ลั่วไปที่ข้างหลังของเธอ กลัวว่าเขาทั้งสองจะมีเรื่องกันอีก ถึงได้ตอบคำถามของคณพศ “เมื่อวานฉันเจอนาราที่ท่าน้ำของเมืองแฟต”

“เมืองแฟต? เป็นไปไม่ได้น่ะ ฉันได้เช็คสนามบิน รถโดยสาร ท่าเรือของเมืองธิตกล ไม่มีประวัติการซื้อตั๋วของนารา!” ยชญ์ได้พูดด้วยความร้อนใจ ยชญ์ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมถึงหาไม่เจอ หรือเป็นตัวเองที่สะเพร่า

ไลลามองไปที่ยชญ์ด้วยความสงสัย “แน่นอน เธอไม่ได้ซื้อตั๋ว นารากลัวพวกนายจะรู้ว่าเธออยู่ เรือที่เธอนั่งเป็นเรือสินค้า เป็นเรือที่ผิดกฎหมาย หลายวันที่ผ่านมาเธอได้อยู่ที่ท้องเรือนั้น รอเรือสินค้าจะพาเธอออกไปจากเมืองธิตกล”

ใจของคณพศก็ได้สลาย ทำไมเธอถึงคิดไม่ได้ นาราได้นอนอยู่ที่ใต้ท้องเรือที่สกปรก เขาเคยเห็นเรือสินค้าน่ะ ดาดฟ้าเรือที่มันและเต็มไปด้วยสินค้า ที่นั้นอากาศจะถ่ายเทได้ไม่ค่อยดี ร้อนและอึดอัด กลิ่นก็น่าจะไม่ดี

เพราะเธออยากที่จะจากไป ถึงไม่อยากให้เขารู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน นารา…..

“หลายวันที่ผ่านมา เธอนอนที่ใต้ท้องเรือสินค้าหรอ?” เสียงของคณพศที่เจ็บปวดได้มีการสั่นเคือง “แล้วตอนนี้ละ? ตอนนี้ภรรยาของฉันอยู่ที่ไหน พวกนายมาบอกเบาะแสของนารากับฉันใช่มั้ย?”

ไลลาได้ส่ายหัวด้วยความเสียใจ “ขอโทษน่ะ ตอนนั้นพวกเราได้มีทะเลาะกะนิดหน่อย รู้สึกตัวเองอีกที นาราก็ได้หายตัวไปอีกครั้งแล้ว เคลลี่ลั่วได้ให้คนไปตามหาเธอที่เมืองแฟตนานมากแต่ก็ยังหาเธอไม่เจอ ฉันคิดว่าเธอคงจะกลัวว่าเราจะรู้เธออยู่ที่ไหน เธอถึงได้ตั้งใจที่จะซ่อนตัวไว้”

“ยังหาไม่เจอ? งั้นพวกเธอยังมีหน้ามาโวยวายที่นี่อีก? บ้าไปแล้วจริงๆ! ยชญ์ได้พูดอย่างเสียดสี เขาอยากที่จะต่อยไปที่เคลลี่ลั่วอีก ยังหานาราไม่เจอ ยังมีหน้ามาโทษคุณชายคณพศอีก? เคลลี่ลั่วได้ยินคำพูดของยชญ์ที่เสียดสี เขาได้จ้องมองไปที่ยชญ์อย่างไม่พอใจ “แล้วนายละ นายก็ยังหานาราไม่เจอเหมือนกันนิ?”

เคลลี่ลั่วไม่รอที่จะให้ยชญ์ตอบ เขาก็ได้ถามคณพศ “คณพศ ตอนนั้นที่นายพาหวานกลับมา นายได้สาบานว่าจะทำให้เธอมีความสุขนิรันดร์ เฮ้อๆ แต่ตอนนี้ละ นายปล่อยให้เธอจากไปอีกครั้ง คิดทุกวิธีเพื่อที่จะออกไปจากเมืองธิตกล นี้คือความสุขที่นายเคยพูดไว้หรอ?”