The fake แต่งงานหลอกๆ แต่รักฉันของจริง - ตอนที่327 เจอเคนโด้อีกครั้ง
ตอนที่327 เจอเคนโด้อีกครั้ง
นาราได้ยื่นคำขอที่เจ้าของบริษัทแปลกใจ เธออยากให้บริษัทปกปิดชื่อที่แท้จริงของเธอไว้ ผลงานการออกแบบของเธอทั้งหมดได้ส่งให้กับเจมม่าน้องสาวของเจ้าของบริษัท ทุกรางวัลที่ได้ ก็เป็นเจมม่าที่ไปรับและนาราแค่อยากไปที่จุดจุดหนึ่งที่ไม่มีใครไปรบกวน และทำวาดร่างกายออกแบบของตัวเอง เธอไม่อยากที่จะไปบนเวทีที่มีซื่อเสียง
ตอนที่มีเวลาว่าง นารามักจะวาดร่างกายออกแบบของเธอ บางทีก็ติดตามข่าวของบริษัทตระกูลปัญญาพนต์ที่เมืองธิตกล
การใช้อินเทอร์เน็ตที่รวดเร็ว นาราก็ได้รู้ข่าวต่างๆของบริษัทของตระกูลปัญญาพนต์อย่างง่ายดาย นารารู้ว่าที่ตัวเองได้จากไปคณพศก็ได้หายดี ไม่เพียงแค่ไปดำรงตำแหน่งผู้บริหารเหมือนเดิม ยังทำให้บริษัทตระกูลปัญญาพนต์ไดฟื้นกลับบคืนมา ทำให้กลายเป็นบริษัทร่ำรวยที่น่าสนใจของโลก
สิ่งพวกนี้เป็นสิ่งที่นาราอยากจะเห็น เธอดีใจกับผลงานของคณพศ และรู้ว่านี้เป็นเรื่องที่ไม่ยากสำหรับเขาเลย ทุกครั้งที่เห็นคลิปและลิงค์บนอินเทอร์เน็ตที่มีคณพศอยู่ นาราก็ได้รู้สึกคิดถึงคณพศและร้องไห้
ถึงนาราจะรู้ว่าคณพศกำลังตามหาเธออย่างบ้าคลั่ง แต่ตอนต้นที่บังคับให้เมษาเอายาถอนพิษออกมานั้นเธอได้สาบานไปแล้วว่า ถ้าเธอคิดถึงพวกเขา และไม่กล้าที่จะกลับไปหาพวกเขาแล้ว และทำให้แค่เพียงอยู่ในที่มืด กลัวคณพศจะรู้ว่าเธออยู่ไหน
ยามค่ำที่ยาวนาน ทุกคืนหัวใจของเธอได้ถูกความคิดถึงกลืนกิน ความเจ็บปวดอย่างทรมาน เธอกลัว กลัวว่าคำสาบานที่เธอเคยสาบานไว้ กลัวจะมีสิ่งที่ผิดพลาดเกิดขึ้น กลัวว่าคำสาบานนั้นจะเป็นจริง
ถึงความคิดถึงกันมาก เธอก็จะไม่กลับไปหาคณพศอย่างเด็ดขาด ให้เธอแอบอยู่ที่ไหนสักแห่งของโลกนี้ดีกว่า แอบมองผู้ชายคนนี้ที่เธอรัก และลูกของเธอที่น่ารักก็เพียงพอแล้ว
วันนี้ นาราได้วาดร่างกายออกแบบของชุดใหม่อยู่ในสวน บ้านนี้เป็นบ้านที่เธอเป็นคนสร้างเอง และมีการตกแต่งภายในที่เหมือนกับบ้านของคณพศที่ประเทศฝรั่งเศส ใบบ้านได้มีการปลูกต้นไม้สีเขียวและดอกไม้ที่สวย
ลมของฤดูใบไม้ผลิได้พัดมา ในอากาศเต็มไปด้วยกลิ่นอายของฤดูใบไม้ผลิ นาราทีอยู่ท่ามกลางอาการที่บริสุทธิ์ และได้ใช้ความคิดของตัวเองอย่างสบายใจ
“ก็อกๆๆ”
ประตูของสวนก็ได้เปิด
นาราได้หยุดการวาด ได้ลุกขึ้นไปเปิดประตู เป็นน้องสาวที่มาส่งร่างกายออกแบบของบริษัท
“เธอเหนื่อยไหม ยังต้องไปกลับเพื่อส่งร่างกายออกแบบให้กับฉัน”
นาราได้เชิญเธอนั่ง และรินน้ำชาให้กับเธอ
น้องสาวก็ได้รับขามา “นักออกแบบนารา ฉันไม่เหนื่อยเลย ฉันที่มาที่นี่ทุกครั้งก็เพราะว่าจะมาข้ามเวลา และยังมีชาที่อร่อยดื่ม นี้เป็นงานนอกสถานที่ที่เพอร์เฟคที่สุด”
นาราที่ได้ยินน้องสาวพูดแบบนี้เธอก็ได้หัวเราะ “ไม่เลย ถ้าเธอชอบ เดี๋ยวฉันจะให้ใบชานี้กับเธอ นี้เป็นใบชาฤดูใบไม้ผลิ ชานี้มีรสชาติของบ้านเกิดฉัน”
แววตาของนาราที่นิ่งอึ้งไป ความคิดก็ได้ลามไปที่ใจของเธอ และลามไปทั้งใจ
ส่วนน้องคนนี้เป็นคนที่มีไหวพริบ เธอได้เห็นใบหน้าที่เสียใจของนารา เธอก็ได้เปลี่ยนหัวข้อที่คุยกัน “เออ นักออกแบบนารา ตอนที่ฉันมาฉันได้เดินผ่านลานกว้าง เห็นศิลปินข้างถนนที่หล่อมาก เขาเป็นคนที่หล่อมาก! และภาพวาดของเขาทุกภาพเหมือนเธอหมดเลย เธอจะไปดูมั้ย?”
นาราก็ได้หัวเราะ “เป็นไปไม่ได้ คุณต้องตาฟาดแน่เลย ฉันไม่ค่อยรู้จักคนที่นี่”
น้องสาวที่เห็นนาราไม่ค่อยเชื่อ เธอก็ได้คิดแผน อย่างไรก็ตามเธอก็จะมาส่งร่างกายออกแบบให้นาราทุกวัน พรุ่งนี้เธอต้องนักวาดภาพที่หล่อมาได้!
นาราก็ได้คุยกับน้องสาวคนนี้อีกสองประโยค และได้ส่งเธอกลับไป
น้องสาวคนนี้รับผิดชอบมาส่งร่างกายออกแบบให้นาราทุกวัน มีความวองไว้ในการทำงาน เธอได้ยินที่เธอพูดว่ามีคนวาดภาพตัวเองอยู่ที่ข้างถนน มันเป็นเรื่องที่เวอร์เกินไป เพราะเธอได้ปกปิดชื่อของเธอกลัวว่าคณพศจะหาเธอเจอ จะมีใครจะมาหาเธอที่นี่ได้?
นาราที่คิดไป เธอก็ได้ส่ายหัว ไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องที่น้องสาวคนนี้ได้พูด และได้ตั้งใจจัดระเบียบร่างกายออกแบบของตัวเอง
วันที่สองตอนเช้า น้องสาวคนนี้ก็ได้มาอีกครั้ง ครั้งนี้เธอได้วางของไว้บนโต๊ะ และบอกเหตุผลที่มา “นักออกแบบนารา เธอดูนี้ นี้เป็นรูปที่ฉันแอบถ่ายมา เธอดูในภาพวาดเหล่านี้ใช่ไม่ใช่เธอกันแน่?”
นาราไม่คิดว่าน้องสาวคนนี้จะจริงจังขนาดนี้ ถ้าเธอได้ถ่ายมาแล้ว ตัวเองจะไม่ดูมันก็ดูไม่ดี เธอก็ได้ยื่นหัวไปดู เธอก็ได้อึ้งและขยับไม่ได้
รูปถ่ายนี้ที่ได้จากแอบถ่าย กล้องที่ใช้ในการถ่ายยังถือว่าดี ถึงแม้ว่าองศาที่ถ่ายจะไม่ดี แต่คุณภาพของภาพถึงว่าดี เห็นในรูปที่มีฉากหลังเป็นลานกว้างใหญ่ๆ มีผู้ชายที่ผอมสู้กำลังวาดภาพบนกระดาน
ผู้ชายคนนั้นได้กำลังจดจ่อ เหมือนสิ่งที่เขากำลังจ้องมองอยู่ไม่ใช่ขาตั้งภาพวาด แต่เป็นผู้หญิงที่เขารัก และในมือของเขาที่ถือพู่กัน แต่เป็นกุหลาบที่สวยงาม และเขาก็ได้คุยกับผู้หญิงที่เธอรักอย่างเบาๆ
“นักออกแบบนารา?” น้องสาวที่เห็นนารานิ่งอยู่ เธอก็ได้ไปผลักนาราเบาๆ “เธอดู นี้เป็นภาพที่ฉันแอบถ่ายมา เธอดูภาพวาดนี่เหมือนเธอมั้ย? ตอนแรกที่ฉันเห็นฉันคิดว่าเธอเป็นหุ่นให้เขาวาดอีกต่างหาก”
ดวงตาของนาราก็ได้ชุ่มฉ่ำ เธอได้เก็บความรู้สึกที่สับสนของตัวเอง และไปดูรูปที่สอง
นี้เป็นภาพน้ำมัน เขาได้วาดผู้หญิงที่กำลังยืนอยู่ที่หน้ากระเจี๊ยบขาวสีทอง มีชีวิตชีวา รอยยิ้มที่เป็นธรรมชาติ เหมือนภาพวาดที่มีชีวิต
“เป็นอย่างไง? นักออกแบบนารา นี้เป็นภาพวาดที่เหมือนคุณมั้ย? เมื่อวานคุณยังไม่เชื่อเลย” คำพูดของน้องสาวได้ทำให้นารากลับมาอยู่กับปัจจุบัน
นาราถึงได้สติ และเธอถึงได้รู้ว่าไม่รู้ตอนไหน เธอได้ร้องไห้จนน้ำตาเต็มหน้าไปหมดแล้ว นาราที่มีใบหน้าที่อึดอัด เธอถามน้องสาวคนนี้ด้วยความตื่นเต้น “เธอเห็นผู้ชายคนนี้ที่ไหน? รีบพาฉันไป!”
น้องสาวได้ตกใจกับนาราที่ร้องไห้ แต่ที่เห็นปฏิกิริยาของเธอ รู้ว่าตัวเองได้ถ่ายถูกแล้ว นักวาดภาพคนนี้รู้จักนาราจริงๆด้วย!
“ได้ เขาอยู่ที่มุมของลานกว้างนั้น ตอนนี้เขาน่าจะยังอยู่ เดียวฉันพาคุณไป”
น้องสาวที่ยังพูดไม่จบ นาราก็ได้จับมือของเธอและวิ่งออกจากสวนไป รีบจนประตูก็ไม่ได้ปิด
ระหว่างที่เดินทาง นาราก็ได้เร่งให้น้องพนักงานบริษัท “รีบหน่อย เรารีบไปกันเถอะ! กลัวเขาจะหายไปก่อน”
“คุณไม่ต้องกลัวน่ะ นักวาดภาพของนี้อยู่ที่นี่นานแล้ว และฉันก็ได้เจอเขาทุกครั้งอีกด้วย ตอนแรกฉันก็แค่ไปมองภาพทีเขายังสาดไม่เสร็จ จนถึงวันนั้นที่ฉันไป เห็นหลายคนที่กำลังแย่งวาดที่เขาได้วาดเสร็จ ถึงพบว่าคนที่อยู่ในภาพวาดเหมือนคุณมาก ตอนนั้นฉันก็ได้เดาว่าคนที่วาดภาพนี้น่าจะรู้จักคุณ ดูแล้วฉันถ่ายถูกน่ะ ดีมากเลย!”