The fake แต่งงานหลอกๆ แต่รักฉันของจริง - ตอนที่ 283 เธอวางยาในกาแฟของเขา
ตอนที่ 283 เธอวางยาในกาแฟของเขา
กาแฟที่เมษาชงกำลังดี ไม่ร้อนเกินไป คณพศดื่มกาแฟไปกว่าครึ่งแก้ว เขาพยักหน้า “อืม คุณทำงานเก่งผมวางใจ เอกสารพวกนี้โอเคเลย ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง ”
คำชมของคณพศทำให้เมษายิ้มออก “มันเป็นหน้าที่ของฉันอยู่แล้วค่ะ ขอบคุณท่าประธานมากค่ะ”
“อืม”คณพศพยักหน้าเบาๆ เซ็นลายเซ็นและส่งเอกสารกลับไปให้เมษาที่รอรับอยู่ “เอาไปสิ”
เมษารับเอกสารมา แต่เธอกลับไม่ยอมออกไป เธอยืนจ้องคณพศเงียบๆ
“ทำไม ยังมีอะไรอีกหรอ? ” คณพศมองเมษาอย่างประหลาดใจ ทำไมเธอยังไม่ออกไปอีก
“ประธานคะ ฉันมาทำงานที่นี่ได้3เดือนครึ่งแล้ว เพราะเป็นการขอบคุณที่ประธานให้การยอมรับและให้ฉันเลื่อนขั้นเป็นผู้ช่วย วันนี้ฉันอยากจะเลี้ยงอาหารค่ำประธานเป็นการตอบแทนหน่ะค่ะ”เมษาปรี่เข้ามาหาคณพศ จากใบหน้าที่ดูจริงจังกับการทำงาน ตอนนี้เธอได้ยิ้มหวานใส่เขา
คณพศตกใจไปสักครู่ “การที่ให้เธอเลื่อนขั้นเป็นเพราะ ศักยภาพในการทำงานของเธอดี บริษัทก็ต้องการคนเก่งๆมาทำงานให้ทั้งนั้นแหละ ไม่ต้องขอบคุณอะไรหรอก คุณทำงานให้ดีต่อไปก็แล้วกัน”
เมษาได้ยินแบบนั้นก็ชะงักเล็กน้อย “ประธานคะ ฉันรู้ว่าประธานรักภรรยามากยิ่งกว่าอะไร แต่ในฐานะพนักงานคนนึง ฉันอยากจะขอบคุณจริงๆนะคะ ส่วนในเรื่องของการทำงาน ฉันจะพยายามให้ดีขึ้นไปอีกค่ะ !”
คณพศเริ่มแสดงสีหน้าไม่พอใจ เขาปฏิเสธเธอไปแล้ว แต่ผู้หญิงคนนี้ยังจะตื้ออีก เขาไม่ชอบผู้หญิงแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไร “เมษา ในเรื่องการทำงานผมเห็นว่าคุณทำงานดี ก็เลยสนับสนุนคุณก็แค่นั้น หวังว่าคุณจะไม่ทำลายชื่อเสียงตัวเองด้วยเรื่องพวกนี้ ก็อย่างที่คุณพูด ผมรักภรรยามาก ผมไม่มีทางจะไปกินข้าวอะไรกับคุณทั้งนั้น”
เมษาน้ำตาคลอเบ้า “ประธานคะ ฉัน…ฉันนับถือคุณมากจริงๆ ฉัน…ฉันก็แค่ ก็แค่ห้ามตัวเองไม่อยู่เท่านั้น ฉันอยากจะเลี้ยงข้าวคุณเท่านั้นจริงๆ”
เธอคอตกในสภาพที่เธอดูน้อยเนื้อต่ำใจ ทำให้ดูน่าสงสารเสียจริง ไม่เหมือนกับผู้หญิงคนที่มั่นอกมั่นใจคนเดิม
คณพศไม่รู้ว่าเขากำลังจะพูดอะไร แต่ร่างกายของเขากลับร้อนวูบวาบขึ้นมา ดวงตาของเขาแดงก่ำ เขามองไปที่ผู้หญิงตรงหน้า แล้วทันใดนั้นก็มีความรู้สึกอยากจะฉีกเธอออกเป็นชิ้นๆเขามาในหัวของเขา
เขาเป็นอะไรไปกันแน่?
เมษาจ้องมองมาที่เขา เดินมาตรงหน้า เธอจับแขนของเขา “ประธานคะ คุณเป็นอะไรไป ?”
ฝ่ามือเย็นเฉียบของเธอทำให้ความร้อนวูบวาบในตัวเขามาดีขึ้น แต่เขากลับผลักเธอออกไปอย่างแรง
เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เมษา เธอใส่อะไรลงไปในกาแฟของฉันใช่ไหม?”
เขายังดีอยู่จนถึงเมื่อสักครู่ ทำไมเขาถึงได้เป็นแบบนี้อย่างกะทันหัน ดวงตาของเขาแดงแทบจะเลือดทะลัก
ทันใดนั้นเมษาก็กอดเข้าที่เอวของเขาอย่างแน่นราวกับหนวดปลาหมึก “ประธานขา เป็นอะไรไปคะ? ฉันอยู่ตรงนี้ไงคะ คุณทรมานมากใช่ไหม ทำมันกับฉันเถอะค่ะ ฉันยอม”
ฟังเมษาพูดจบ คณพศก็ผลักเมษาออกไปอย่างแรง “เมษา เธอกล้ามากนะ!”เขาตบโต๊ะ ตอนนี้เขาตัวแดงไปทั้งตัว
“ไปให้พ้น!”เขาจ้องด้วยดวงตาแดงกล่ำที่แสนเลือดเย็น
“ประธานคะ ถ้าคุณไม่ทำ มันจะอันตรายนะคะ! ฉันจะไม่บอกใครหรอกค่ะ! ขอร้องนะคะ!”เมษายื้อเขาอีกครั้ง เธอพยุงแขนของเขา และเตรียมจะปลดกระดุมของเขา
ร่างกายของคณพศราวกับถูกมดตะนอยทั้งรังรุมต่อย แต่เขาก็ยังจะผลักเธอออกไป “ออกไปเดี๋ยวนี้!”
เมษาเห็นว่าเขารนรานมากขึ้นเรื่อยๆ วันนี้เธอจะต้องได้ผู้ชายคนนี้! นี่เป็นโอกาสเดียว!
“พวกคุณทำอะไรหน่ะ?” นาราได้ยินเสียงโวยวายที่ดังมาจากด้านนอก เธอตื่นขึ้นและออกมาดู เมื่อเปิดประตูเธอก็พบกับคณพศที่นอนอยู่กับโต๊ะ
“ที่รัก…” คณพศมองนาราด้วยแววตาเป็นประกาย
เมื่อเมษาเห็นผู้หญิงที่ออกมาจากห้องเล็กก็ต้องตกใจ เธอคิดไม่ถึงเลยว่านาราจะนอนพักอยู่ในนั้น
ในตอนนี้เมษาอยากจะพังทุกอย่าง เธออยากจะฆ่านาราให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย!
ถึงจะแค่แว้บเดียว แต่เธอเห็นสายตาที่ดูน่ากลัวของนาราเข้าให้แล้ว
“คุณนาราคะ ท่านประธานไม่สบายค่ะ คุณต้องรีบพาเขาไปโรงพยาบาลนะคะ!”พูดจบ เธอก็ออกไปจากห้องประธานอย่างรวดเร็ว
เธอออกมาจากห้องประธานอย่างรวดเร็ว ภายในใจของเธอเต็มไปด้วยความเกลียดแค้น!
เดินออกมาถึงประตู สายตาของเธอยังคงดูไม่พอใจมาก โอกาสดีแบบครั้งนี้ไม่น่าทำพลาด ไม่คิดเลยว่านาราจะอยู่ข้างในนั้น!
โถ่โว้ย!
ขณะที่เมษาเดินออกไป คณพศก็พยายามจับขอบโต๊ะไว้ ร่างกายของเขาแทบจะไม่ไหวแล้ว
“คณพศ คุณเป็นอะไรไป?” นาราเห็นเขาในสภาพนั้นก็เริ่มกังวล
เธอรีบหยิบมือถือออกมา “ฉันจะโทรเรียกรถพยาบาลเดี๋ยวนี้แหละ”
“ที่รัก..ไม่ต้อง” ตาคู่ที่แดงก่ำของเขาทำให้นาราหวาดกลัวขึ้นกว่าเดิม
คณพศจับเข้าที่แขนของเธอ“ช่วยพยุงผมไปที่ห้องเล็กเร็วเข้า… ผม..ผมโดนวางยา”
นาราได้ยินเข้าก็ตกใจมาก สมองอื้อไปหมด โดนวางยา!?
พอเธอได้สติกลับมา ร่างกายที่ร้อนผ่าวของคณพศก็กอดเธออยู่
ทั้งสองคนกระเตงกันเข้าไปที่ห้องเล็ก
คณพศพิงหัวเข้าไปที่ซอกคอของเธอ สัมผัสได้ถึงผิวและกลิ่นหอมของกายเธอ เลือดลมในร่างกายของเขาสูบฉีดจนร่างแทบจะระเบิดออกมาแล้ว !
เขาร้อนรนจะจับศีรษะน้อยๆของเธอ “ที่รัก… ผมไม่ไหวแล้ว”
“…..” สักครู่นึงนาราก็เห็นว่าเลือดกำเดาไหลออกมาจากจมูกของเขา เธอตกใจมาก
“คณพศ คุณเป็นยังไงบ้าง? ฉันโทรเรียกหมอให้มาดีกว่านะ!”
“ไม่ทันแล้ว…ถ้าไม่รีบจัดการมันตอนนี้ ผมอาจจะตายก็ได้…ที่รัก”
เขาประกบริมฝีปากเข้ากับเธอทันที จูบรุกเข้าไปอย่างร้อนแรง ราวกับว่าเขาคือหมาป่าที่กำลังบ้าคลั่งเพียงชั่วอึดใจเดรสสีฟ้าของนาราก็ถูกฉีกขาดลิ่ว
“ว้ายย ”นาราร้องตกใจ เธอไม่เคยเห็นคณพศเป็นแบบนี้มาก่อนเลย
เขามองไปหาเธอที่หลบอยู่มุมห้อง คณพศหลับตาลง “ที่รัก..ผมขอเถอะนะ ไม่งั้นผมต้องตายแน่!”
มือที่ร้อนผ่าวของเขาจับข้อขาเธอไว้ เขาถอดเสื้อผ้าออก และขึ้นคร่อมเธอ
ใบหน้าหล่อเหลาของเขาดูทรมานมาก เห็นแบบนี้แล้ว นาราก็ปวดใจไม่น้อย เธอควรจะทำอย่างไร
คณพศ กัดจูบไปทั่วร่างของเธออย่างบ้าคลั่ง ร่างกายของนาราเต็มไปด้วยรอยแดง
ร่างกายของเขาลุ่มร้อนราวกับเปลวเพลิง เปลวเพลิงได้ปกคลุมไปทั่วร่างของเธอ เธอถูกแผดเผจนไม่อาจจะขัดขืนได้อีก
เธอหลับตาลงพร้อมรับความบ้าคลั่งของเขา เขาค่อยๆใส่มันเข้ามาแล้ว
ทุกครั้งที่เขาเข้าออก มันทำให้ร่างของนารากระตุก เขาไม่หยุดทำมันเลย ทั้งบ่าย…
ในตอนเย็น เสกข์ได้เคาะประตูแต่ไม่มีเสียงตอบรับ เขาจึงผลักประตูเข้ามา
ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกได้ถึงสิ่งแปลกๆในห้องเล็ก เขารีบปิดประตูและเดินออกไปทันที
ในเวลา2ทุ่ม ในที่สุดคณพศก็ได้ปลดปล่อยจนพอใจแล้ว เขาได้วางมือจากเธอที่หลับไปเพราะความเหนื่อยได้แล้ว
เมื่อฤทธิ์ยาหมด เขาก็ได้สติขึ้นมา เขามองดูผู้หญิงที่อิดโรยที่อ้อมอกของเขาแล้วก็อดเสียใจไม่ได้ ใจของเขาเจ็บปวดอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
ที่รัก ผมขอโทษ
เขาอุ้มเธอไปห้องอาบน้ำ และช่วยล้างตัวให้เธออย่างเบามือ และสั่งให้เสกข์ไปซื้อยากับเสื้อผ้ามาด้วย
เขาทำร้ายเธอ เขามันไม่น่าให้อภัย!
เสกข์เข้ามาเห็นใบหน้าที่เคร่งเครียดของคณพศ “ประธานครับ…”
“ผมอยากได้ข้อมูลทั้งหมดของเมษา แล้วก็ผมจะไล่เธอออก ไม่ต้องให้เธอกลับเข้ามาได้อีก!”
“รับทราบครับ !”
ไล่เธอออกจากบริษัทถือว่าบุญแล้วนะ ถึงยังไงเธอก็เคยทำชื่อเสียงให้บริษัทอยู่บ้าง ถึงยังไงซะ คนอย่างคณพศ ไม่จำเป็นต้องรังแกผู้หญิง