The fake แต่งงานหลอกๆ แต่รักฉันของจริง - ตอนที่ 394 เขาไปที่ห้องกับหมดแล้ว ตรงนี้มีแค่เธอและฉัน

ตอนที่ 394 เขาไปที่ห้องกับหมดแล้ว ตรงนี้มีแค่เธอและฉัน

บนโลกนี้ ไม่มีแม่คนไหนไม่ชอบลูกตัวเองโดนชนหรอก นาราก็ไม่ต่างกัน เธอได้เอาคำชมที่ไลลาชมมิราเก็บไว้ในใจ แล้วลุกขึ้น “ใกล้ถึงเวล่กินข้าวแล้ว ฉันไปเตรียมข้าวก่อนนะ”

คณพศรีบเสนอตัวแล้วลุกขึ้นว่า“ คุณ ให้ผมมาช่วยคุณไหม”

นาราไม่ได้พูดอะไร เดินตรงไปที่ห้องครัว คณพศคิดว่านารายอมรับแล้วเดินตามนาราไปที่ห้องครัว

ในห้องครัว นารากำลังปลอกหัวหอมอยู่ คณพศเดินมา “มา เดี๋ยวฉันทำ”

“เธอเข้ามาทำไม?”นาราไม่ได้หยุดทำ แต่ตกใจกับคณพศที่เข้ามา

คณพศเอาหัวหอมนั้นมา “ฉันก็เข้ามาช่วยคุณสิ ปลอกหัวหอมเรื่องแบบนี้ ต้องให้ผู้ชายอย่างผมมาทำสิ”

นาราอึ้งไม่หยุด แล้วไปหยิบมะเขือเทศไปล้าง

“คุณ?”คณพศปลอกหัวหอมอย่างลำบาก หาเรื่องคุยขึ้นมา

นาราล้างมะเขือเทศต่อ“อืม?”

“เราเอาลูกอีกคนหนึ่งไหม?”

“……”

“คุณ?”

“หื้อ?”

“คุณทำไมไม่ตอบผม?”

“คุณอยากให้ฉันตอบอะไร ?คณพศ กลางวันแสกๆ คุณไม่ต้องพูดเรื่องอะไรแบบนั้นตอนนี้ได้ไหม……ไลลาก็อยู่ …”นาราสับมะเขือเทศดัง ตกตก เธอยังไม่ทันพูดเสร็จ จู่ๆคณพศก็โอบจากด้านหลังเธอ

คณพศอยู่ติดๆกับนาราไว้ สูดดมกลิ่นตัวของนารา เสียงของเขาค่อยๆเปลี่ยนเป็นเสียงต่ำลง“คุณ ผมเห็นคุณอยู่ทุกวันแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลย คุณรู้ไหมว่าผมทรมานขนาดไหน?ในเมื่อคุณก็ชอบเด็ก พวกเรารีบมีอีกคนจะได้ไหม?”

หน้าของนาราแดงกว่ามะเขือเทศที่อยู่ในมืออีก เธอรู้สึกได้ถึงความเริ่มไม่ปกติของคณพศ

“ฉันกำลังทำกับข้าวอยู่ เธอปล่อยฉันก่อน”นาราพูดอย่างเสียงเบาๆ แต่ก็ไม่ได้กล้าขนาดนั้น เหมือนคนที่กำลังทำความผิดนั้นคือเธอเอง

มือของคณพศไม่อยู่ดีๆ ไหลไปมาตามเอวของนารา แล้วค่อยๆไต่ขึ้นมา“คุณ ฉันหิวจะแย่อยู่แล้ว ช่วยทำให้ผมอิ่มหน่อยได้ไหม ?”

นาราจับมือของคณพศไว้ หูแดงไปหมดแล้วพูดว่า “เธออย่ามาโกงแบบนี้ได้ไหม ที่นี่เป็นห้องครัว!”

“งั้นเราไปที่ห้องเลยดีไหม?” คณพศทั้งพูดก็ทั้งจับหูของเธอไว้

อารมณ์ทางเพศยั่วให้หูของนาราแดงขึ้นเรื่อยๆ ที่ให้เธอไม่มีแรงถือมีดอีก“คณพศเธอไลลากับเด็กเขายังอยู่นะ…”

ตอนนี้คณพศก็ไม่สนใจอะไรแล้ว เพราะถูกอารมณ์พาไปหมดแล้ว?

เขาล็อกห้องไว้ ตอนนี้เขาไม่สนอะไรแล้ว เขายกนาราขึ้นไปนั่งอยู่ที่ทำกับข้าว แล้วก็ค่อยๆจูบเธอขึ้นมา

“พวกเขาออกไปกันหมดแล้วตอนนี้เหลือแค่คุณกับผม”

“ที่รักคุณรู้ไหมว่าผมคิดถึงคุณมากแค่ไหน?”

“คุณ แป๊ปเดียวก็เสร็จแล้ว อย่าดื้อนะ”เขาทนไม่ไหวแล้ว

เมื่อก่อนไม่มีเมียอยู่ เขาไม่ได้คิดเรื่องแบบนี้เลย แต่ช่วงนี้เจ็บหนักกั้นไม่ไหวแล้ว นี้ไงไลลามาสร้างโอกาสให้ ถ้าไม่มีโอกาสนี้ไม่รู้ว่าอีกนานเท่าไหร่ถึงจะได้กินอีก

คำพูดหวานๆวนอยู่ข้างหูของเธอพร้อมกับเสียงทุ่มของคณพศ ทำให้เธอไม่รู้จะพูดอะไรเลย

คณพศเปิดกระโปรงเธอ ดึงกางเกงในเธอลง……

ผ่านไปสักพัก ในห้องครัวก็มีเสียงของผู้ชายออกมา นารากัดฟันไว้ แล้วตัวเองก็ออกเสียงนั้นมาเหมือนกัน

เธอบ้าไปแล้วหรอ ถึงไปทำเรื่องอะไรแบบนั้นกัยคณพศที่ห้องครัว เธอถูเขากอดไว้ที่อ้อมอกของเธอ อกของเขาร้อนโดนผิวเธอสัมผัสได้ เธอหันกลับดูผู้ชายนั้นเต็มไปด้วยความอยาก

หัวเธอไม่มีการปฏิเสธใดๆทั้งสิน ผู้ชายบ้านี้!

รอนาราแต่งตัวอะไรเสร็จแล้วออกมาจากห้องครัว ด้านนอกก็มืดแล้ว ห้องรับแขกที่วุ่นวายก็เงียบไปหมดไม่มีคนสักคน

นารารู้สึกแปลกๆ“อ้าว คนหายไปไหนหมด?”

คณพศพูดแบบพอใจแล้วมองหน้านาราพูดว่า“คุณ พวกเขาต้องไม่อยากรบกวนพวกเราแน่ๆเลย เลยออกไปกินข้าวตั้งแต่เช้าแล้ว”

นาราหน้าแดงแล้วพูดว่า“เธอพูดบ้าอะไร อะไรคือไม่อยากรบกวนพวกเรา?”

“คุณ เราเป็นสามีภรรยากัน ทำเรื่องอะไรแบบนี้มันก็ปกติอยู่แล้ว มีอะไรที่ต้องเกรงใจกันด้วย”คณพศดึงนารามากอดไว้ “พวกเขาไม่อยู่พอดี พวกเราก็มาอยู่แบบโลกของเราสองคนเถอะ”

“ใครจะอยู่แบบนั้นกับเธอ เธอออกไปนะ!”นาราผลักคณพศออก กำลังจะว่าเขาสักสองสามคำ แต่ประตูถูกเปิดเข้ามา ไลลากับยชญ์ที่รู้เรื่องก็ออกไปกินข้าวด้านนอกกลับมา พามิรากับวีแอนกลับบ้าน

ไลลาเข้าห้องมาคนแรก เห็นคณพศกับนาราจู๋จ๋ากันอยู่ เลยหันไปพูดให้ว่า“อืม เหมือนว่าเราจะกลับมาเช้าไปหรือป่าว?อย่างงี้ไม่ได้แล้ว ดูท่าแล้วเราต้องไปนั่งที่ร้านกาแฟอีกสักพักแล้วมั้ง?”

ไลลาพูดแบบนี้นาราก็เขินจนสับเท้าขึ้นมา“ไลลา เธอพูดอะไรเนี่ย?”

“โอเค โอเค ไม่แกล้งเธอแล้ว เป็นกระทั่งแม่เด็กแล้ว หน้ายังบางขนาดนี้ นี้ข้าวเย็นที่ห่อกลับมาให้ คงจะหิวน่าดู?”ไลลาทั้งพูดพร้อมทั้งเดินเอาข้าวมาให้นารา แล้วพูดข้างหูเธอว่า “แต่ฉันคิดว่าคงมีคนป้อนจนอิ่มแล้วมั้ง?”

นาราจะยกมือขึ้นมาตีไลลาแล้ว“เธอนี่ ดูสิฉันไม่ฉีกปากเธอให้ขาด”

“ห้าห้า เธอยังอาลัยอาวรณ์อยู่” ไลลาหนีที่นาราตีมาได้ทัน นี้ถึงเป็นเรื่องหลัก“ลูกฉันง่วงมากแล้ว ไม่เล่นกับเธอแล้ว ต้องอุ้มเขาไปนอนที่ห้องแล้ว นารา ฉันนอนที่ไหน?”

นาราเอาข้าวที่ไลลาห่อกลับมาให้วางไว้บนโต๊ะ ชี้ไปที่ห้องนอนของตัวเอง“ต้องนอนห้องเดียวกันกับฉันสิ เดี๋ยวฉันกินข้าวเสร็จเข้าไปหา”

คณพศไม่พอใจ ทำตาโต “มีสิทธ์อะไร? ทำไมเธอต้องนอนกับนารา ?แล้วฉันละ?ฉันนอนที่ไหน?”

นาราไม่คิดว่าคณพศจะถามคำถามนี้ต่อหน้าทุกคน หน้าแดงถึงหูเลย“เธอก็ไปนอนโรงแรมกับยชญ์สองคน แล้วจะให้ทำยังไง? มีห้องแค่สองห้องเอง”

ฟังนาราตอบมาแบบนี้ คณพศก็ไม่พอใจ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร แต่แค่กินข้าวไปเท่านั้นเอง

นารากินเสร็จเร็วมาก เก็บเสร็จก็ไปหาไลลาที่ห้องเลย

คณพศกับยชญ์ทั้งสองนั่งจ้องตากันอยู่ที่ห้องรับแขก คณพศแค้นมากแล้วมองไปที่ห้อง แล้วสั่งยชญ์ว่า“ไม่ได้แล้ว ยชญ์ เธอติดต่อเคลลี่ลั่วตอนนี้เลย ให้เขารีบมาพาผู้หญิงบ้าของมันกลับไป!”

“แต่คุณคณพศ คุณบอกไม่ใช่หรอว่าไม่ให้บอก ให้เขาหาก่อน?”ยชญ์ไม่เข้าใจ ตอนเที่ยงยังพูดอยู่ว่าโอเค แต่ทำไมจะเปลี่ยนก็เปลี่ยน?

หน้าของคณพศโกรธจนจะบีบน้ำออกมาได้“ตอนเที่ยงเป็นตอนเที่นง ไลลาคนนี้มันแย่งที่ของฉัน ก็อย่าว่าฉันไม่ใจดีแล้วนะ!”