The king of War - บทที่ 1034 หยางเฉินฟื้น
หม่าชาวไม่สนใจ พลังปราณภายในร่างกายยังไม่หยุดการปะทุเพิ่ม ช่วงเวลาหายใจไม่กี่ครั้ง เดิมที่มีพลังในระดับขั้นแดนราชาชั้นกลาง พลังจริงได้ก้าวขึ้นไปถึงระดับกึ่งแดนเทพแล้ว
ไม่เพียงไซมอนที่รู้สึกตื่นตระหนก ต่งจ้านกังที่กำลังรับมือกับมือฆ่าสุดยอดฝีมือแดนราชาเจ็ดนาย ก็ตะลึงงง
เขารู้จักฐานะของหยางเฉิน แต่เขาไม่รู้ฐานะของหม่าชาว
จนถึงวินาทีนี้ เขาจึงได้รู้จักว่าหม่าชาวเป็นใคร
ผู้นำสูงสุดของชายแดนเหนือคือจอมพล และใต้ลงมาจากจอมพล ยังมีเก้าคิง
ทว่าเก้าคิงแห่งชายแดนเหนือ ไม่ใช่ผู้แข็งแกร่งระดับแดนราชาธรรมดาทั่วไป ทุกคนล้วนมีพลังฝีมือระดับกึ่งแดนเทพ
ที่ให้รู้สึกยิ่งน่าตื่นใจก็คือ ในคิงทั้งเก้านี้ กลับไม่มีใครมีพลังของกึ่งแดนเทพ
ไม่มีพลังฝีมือของกึ่งแดนเทพ แต่มีพลังอานุภาพในการต่อสู้ระดับกึ่งแดนเทพ นี่ก็หมายถึงว่า เก้าคิงแดนเหนือ ล้วนเป็นผู้แข็งแกร่งที่สามารถตะลุยข้ามแดนสังหารศัตรูได้
นี่เป็นการแสดงให้เห็นชัดว่า พรสวรรค์ด้านวรยุทธของเก้าคิงชายแดนเหนือนั้น น่ากลัวมากขนาดไหน
และตามที่ร่ำลือกัน ในเก้าคิงชายแดนเหนือนั้น ในแต่ละคิงที่มีพลังต่อสู้สูงที่สุดนั้น เป็นเพียงแค่ระดับแดนราชาขั้นกลางเท่านั้น
ผู้แข็งแกร่งที่แค่เพียงระดับแดนราชาขั้นกลางคนนี้ สามารถเปล่งพลังการต่อสู้ถึงขั้นกึ่งแดนเทพได้ คิดไปเองได้เลยว่า ความอัจฉริยะทางด้านวรยุทธของคน ๆ นี้ น่ากลัวขนาดไหน
เป็นที่แน่ชัดเลยว่า หม่าชาวที่ยืนอยู่เบื้องหน้าคนนี้ ก็คือคนที่อยู่ในการกล่าวขานกัน ผู้แข็งแกร่งลึกลับที่เป็นหัวหน้าของเก้าคิงชายแดนเหนือ
“แล้วเขาเป็นใคร？”
ไซมอนคิดไปถึงเรื่องหนึ่งที่ทำให้เขาต้องหวาดกลัวอย่างหนักมากขึ้นในทันใด นั้นก็คือฐานะของหยางเฉิน
คนหนุ่มคนหนึ่งที่สามารถทำให้ผู้ที่อยู่ในระดับหัวหน้าเก้าคิงชายแดนเหนือติดตามด้วยอย่างถวายชีวิต คงมีเพียงคนเดียว
เขาทายได้อยู่ได้เลย แต่ใจยังไม่ยอมรับความจริงนี้
หม่าชาวก็ไม่มีความคิดที่จะไปอธิบายมากมาย ขยับขา เหมือนผีพรายแวบหายไปจากที่ยืนอยู่เดิม
และตรงจุดเดิมที่ขาเขาเหยียบอยู่ ได้ปรากฏเป็นรอยบุ๋มลึกลงไป
ไซมอนก็ไม่กล้าโอ้เอ้รอช้า ระเบิดพลังต่อสู้ที่เต็มที่ที่สุด โถมเข้าต่อสู้กับผู้แข็งแกร่งหัวหน้าเก้าคิงชายแดนเหนือ เขาไม่มีความหยิ่งผยองพอที่จะออมมือแล้ว
“ปึง！”
สองผู้แข็งแกร่งที่ยิ่งใหญ่ขั้นกึ่งแดนเทพปะทะกันเต็มที่ หมัดของหม่าชาวซัดออกไป หมัดของไซมอนก็ซัดออกมา เสียงดังสนั่นให้ได้ยินกัน
ทั้งสองคงยังยืนอยู่กับที่ ไม่ปรากฏมีใครขยับถอยแม้กระเบียด
แต่พื้นตรงจุดที่ทั้งสองยืนอยู่ กลายเป็นผงฝุ่นในพลัน บรรยากาศอันน่าสะพรึงกลัว แผ่กระจายเป็นกระแสวงกว้าง ใบไม้ที่ร่วงอยู่ตามพื้น ก็ปลิวว่อนกระจายขึ้น
ให้แม้แต่ผู้แข็งแกร่งกองยุทธการที่กำลังต่อสู้กับมือฆ่าหงเฉิน ต่างก็รู้สึกถึงความน่าสะพรึงกลัวที่กดดันอยู่
“ฮึ！”
แววตาไซม่อนทอประกายฆ่าเจิดจ้า ถ้าหากเขารู้ถึงฐานะของหยางเฉินก่อนหน้านี้ น่ากลัวว่าเขาคงไม่กล้ายึดติดในการที่จะมุ่งฆ่าหยางเฉินให้ได้เป็นแน่
แต่ในเมื่อลงมือแล้ว ก็ต้องปล่อยใจลุยให้เต็มที่ ถ้าฆ่าหม่าชาวได้ ยิ่งสังหารหยางเฉินได้อีกคน เรื่องนี้เป็นข่าวกระจายออกไป ฐานะของมือฆ่าหงเฉิน ก็คงถูกยกระดับสูงยิ่ง ๆ ขึ้น
“ตาย！”
พลันไซมอนกวาดขาก้าวยืนหยัดมั่น ขยับเข่าทั้งสองทะยานขึ้น
หม่าชาวเหวี่ยงหมัดพุ่งใส่โดยตรง
“ปึง！”
“ปึง！”
การโจมตีใส่กันของทั้งสอง ต่างมุ่งเอากันถึงตาย จึงปรากฏเห็นทั้งสอง ถอยเซกันออกไปคนละหลายก้าวในทันที
ไซมอนให้รู้สึกปั่นป่วนภายในท้องอย่างรุนแรง หมัดของหม่าชาวหมัดนั้น ซัดตรงใส่จนกระเพาะออกอาการ
หม่าชาวก็อาการหนักเอาเรื่อง ช่วงท้องถูกไซมอนอัดเข่าใส่เข้าเต็มที่ ความรู้สึกเหมือนมีพลังที่น่าสะพรึงกลัว กำลังอัดทำลายตับไตไส้พุงอวัยวะภายในทั้งหมด
“พลังของหนึ่งในสามมือฆ่าชั้นเอกหงเฉิน มีแค่นี้เองหรือ？”
หม่าชาวหัวเราะเย้ย “หากข้าอยู่ในขั้นสภาวะสุดยอด ฆ่าแกง่ายเหมือนฆ่าหมา”
“พลังฝีมือของแก ไม่ต้องถึงข้า ให้เพียงแค่ราชาเก้าที่อ่อนที่สุดในเก้าราชาชายแดนเหนือ ก็ฆ่าแกได้เหมือนฆ่าหมา！”
นี้ไม่ใช่เรื่องที่หม่าชาวแต่งแต้มมาพูด แต่ข้อเท็จจริงมันเป็นเช่นนั้นจริง ๆ
เก้าคิงชายแดนเหนือ ชื่อเสียงเป็นที่รู้กันทั่ว มีคิงไหนที่ไม่ใช่มีพลังฝีมือระดับสุดยอด？
หม่าชาวได้รับบาดเจ็บจากถูกปืนยิงใส่ ถึงขณะนี้ยังไม่ได้หายเป็นปกติ แม้นมีวิทยายุทธลับเฉพาะ สามารถปลดล็อกพลังการต่อสู้ แต่ก็ยังไม่สามารถระเบิดพลังที่แข็งแกร่งสุด ๆ ออกมาได้
และก็ด้วยยังไม่หายเป็นปกติจากที่บาดเจ็บสาหัสนี้ จึงให้ใช้วิทยายุทธลับนี้ไม่ได้ หากฝืนใช้ไป ผลออกมาจะอันตรายมาก หนักสุดจะถึงตาย ขนาดเบาก็บาดเจ็บสาหัส อีกยังจะทำลายพลังพื้นฐานวิทยายุทธที่มีทั้งหมด
แต่ในเหตุการณ์เฉพาะหน้านี้ ถ้าเขาไม่เสี่ยงเอาชีวิตเข้าแลก คนก็จะต้องตายกันทั้งหมดที่นี่
ถึงเขาจะต้องตาย ก็จะปล่อยให้หยางเฉินตายไม่ได้
“ไอ้หนู แกมันรนหาที่ตาย！”
ไซมอนโกรธขึ้นมาถึงขีดสุด อยู่ในวงการนักฆ่ามาก็หลายปี เขายังไม่เคยได้รับบาดเจ็บ
ขณะนี้ นักฆ่ากึ่งแดนเทพอย่างเขาคนนี้ กลับต้องรับบาดเจ็บจากผู้แข็งแกร่งแดนราชาระดับกลางคนนี้
ถึงแม้ว่าเขาจะได้รับยกว่าเป็นผู้แข็งแกร่งหนึ่งในเก้าราชาชายแดนเหนือ ก็ไม่สมควร
“พูดพล่อยมากไปแล้ว！”
หม่าชาวทอประกายฆ่าในแววตาทั้งสองข้าง จ้องเขม็งตรงที่ไซมอน ขยับขา ทั้งตัวแวบทะยานออกไป
“ปึง ปึง ปึง！”
ไซมอนก็ได้ก้าวขึ้นหน้ามารับศึก ทั้งสองเข้าต่อสู้กันอย่างเผ็ดมัน ได้ยินแต่เสียงกระแทกกันสนั่นรุนแรงไม่ขาดสาย
คนของกองยุทธการเยี่ยนตูกับพวกนักฆ่าหงเฉิน แต่ละคนจับตาไม่เห็นแม้กระทั่งทิศทางเคลื่อนไปของเงาร่าง
“พี่น้องทั้งหลาย มีหนึ่งราชาชายแดนเหนืออยู่กับพวกเรา นักฆ่าหงเฉินมีแต่ตายลูกเดียว ฆ่ามัน！”
ตงจ้านกังคำรามลั่นอย่างฮึกเหิม ผู้แข็งแกร่งทั้งร้อย เหมือนได้รับการเพิ่มพลัง อานุภาพการรบระเบิดขึ้นเป็นเท่าตัว
เดิมผู้แข็งแกร่งกองยุทธการเยี่ยนตูตกอยู่ในสภาพแพ้ถอย ฉับพลันก็ฮึดสู้ขึ้นมาเต็มกำลัง กลับลุยเข้าบดขยี้นักฆ่าหงเฉิน
หม่าชาวกับไซมอนก็ฟาดฟันกันอย่างเดือดพล่าน ต่างอยู่ในสภาพทุ่มสุดกำลัง
ตามมาด้วยเวลาที่นานต่ดเนื่อง หม่าชาวยิ่งทียิ่งรู้สึกพลังอ่อนล้าลง
การใช้วิทยายุทธลับ แท้จริงแล้วเป็นการฝืนเพิ่มพลังอย่างหนัก เขาผู้ซึ่งเป็นคนที่ได้รับบาดเจ็บขั้นสาหัสจากกระสุนปืนมาก่อนหน้านี้ ตอนนี้ฝืนใช้วิทยาการยุทธลับนี้ปลดปล่อยพลังออกมา ล้วนเป็นการบีบเค้นเอาพลังแฝงที่มีอยู่ในตัวออกมาทั้งหมด
“ราชาอันดับที่หนึ่งชายแดนเหนือ มันก็เท่านี้เอง！”
ไซมอนเริ่มรู้ได้ว่าพลังต่อสู้ของหม่าชาวถดถอยลงต่อเนื่อง แววฆ่าในสายตาเข้มข้นขึ้น เขาก็รู้อยู่ว่าทีหม่าชาวสู้เขาไม่ได้เพราะบาดเจ็บสาหัสมาอยู่ก่อน
“หรือจะว่า วันนี้ข้าจะต้องตายอยู่ที่นี่จริง ๆ？”
หม่าชาวแอบถอดถอนใจ
ใจของเขาให้รู้สึกเสียดาย ถ้าหากเขายังอยู่ในสภาพสุดยอด ไซมอนที่อยู่ข้างหน้านี้ กับเขานั้นไม่มีเป็นที่กดดันแม้แต่น้อย
แต่ทว่าในขณะนี้ เขาไม่มีความสามารถแสดงพลังได้เลย
“ปึง！”
ไซมอนอัดกระแทกเข้าอย่างรุนแรง ตรงใส่ที่กลางอกหม่าชาว
หม่าชาวถึงกับกระอักเลือดออกมาป็นสาย ตัวร่างลอยกระเด็นไปสิบกว่าเมตร ตกกระแทกลงไปอย่างแรงข้าง ๆ หยางเฉิน
“พี่ใหญ่หม่า！”
เฝิงเสียวหว่านที่กำลังพยาบาลช่วยหยางเฉินอยู่ เห็นหม่าชาวล้มตกลงมาอยู่ข้าง ๆ ตกใจขึ้นสุดขีด น้ำตาพรั่งพรูออกมา
“ไม่ต้องสนใจข้า ช่วยพี่เฉิงไว้！”
หม่าชาวฝืนกัดฟันพูด
เฝิงเสียวหว่านแม้คิดจะช่วยหม่าชาว แต่ก็ไม่มีทางที่จะทำได้ กับการรักษาหยางเฉิน ก็ใกล้จะบรรลุผลแล้ว ตอนนี้จะหยุดลงกลางคัน ทุกอย่างที่พยายามทำมาก็จะกลายเป็นสูญ
“หม่าชาว！”
ต่งจ้านกังก็ตกใจสุดขีด มองดูไซมอนเดินเข้าหาหม่าชาวทีละก้าวทีละก้าว คำรามด้วยดวงตาที่แดงก่ำ
เขาอยากเข้าไปช่วยหม่าชาว แต่เขาจะทิ้งกระบวนค่ายที่อยู่ขณะนี้ไม่ได้ เพราะถ้าเขาแยกแตกออกไป จะต้องมีการบาดเจ็บล้มตายกันอย่างหนัก
เขาได้แต่ถลึงตาจ้อง มองไซมอนเดินเข้าหาหม่าชาว
หม่าชาวกระเสือกกระสนลุกยืนขึ้น ใบหน้าเต็มไปด้วยเลือด สองตาจ้องเขม็งใส่ไซมอนที่ก้าวใกล้เข้ามา ขบเขี้ยวพูดไปว่า
“จะแตะต้องพี่เฉิน ก็ต้องข้ามศพข้าไป！”
“ปึง！”
ไซมอนสะบัดขาออกไป ร่างของหม่าชาวถูกเตะกระเด็นลอยออกไป