The king of War - บทที่ 1140 หลานสาวของหมอเทวดาเฝิง
พวกเขาล้วนเป็นผู้แข็งแกร่งชั้นสูงของราชวงศ์หลง และเป็นผู้แข็งแกร่งที่หลงหวงมอบนามสกุลให้ สามารถพูดได้ว่า ไม่มีราชวงศ์หลง ก็ไม่มีพวกเขาในวันนี้
ที่ราชวงศ์หลง พวกเขาเป็นคนไม่กี่คนนั้นที่อยู่บนยอดอำนาจสูงสุด นอกจากหลงหวงและผู้สืบทอดราชวงศ์หลงแล้ว แม้กระทั่งพวกเขาก็ไม่ต้องสนใจความรู้สึกใครคนใดทั้งนั้น
ไม่เพียงแค่นี้ ในใจของพวกเขา ราชวงศ์กลายเป็นความศรัทธาของพวกเขาไปแล้ว
ปัจจุบันนี้ คือสมาชิกหนึ่งในบรรดาพวกเขา คาดไม่ถึงทรยศราชวงศ์หลง แค่คิดก็รับรู้ได้ถึงความโกรธแค้นของพวกเขาเวลานี้
“หวางจ้านโดนหยางเฉินทำลายวิถีบู๊ทิ้ง เขาคิดเองว่ากลายเป็นคนไร้ประโยชน์ เลยอยากจะออกไป ผมห้ามปรามหลายครั้งแล้ว แต่เขาก็ดึงดันจะไป”
หลงเทียนหยู่กัดฟันพูดว่า “แม้กระทั่งหลงหวงติดต่อมาหาเขาด้วยตัวเอง หวังว่าเขาจะอยู่ที่ราชวงศ์ต่อ และแสดงออกว่า ราชวงศ์หลงจะช่วยรักษาอาการบาดเจ็บของเขาสุดกำลัง”
“แต่ว่าเขากลับปฏิเสธแล้ว ต่อมาผมได้ยินว่ามีคนอยากทำไม่ดีต่อเขา จึงส่งสองปีศาจขาวดำไปช่วยชีวิตเขา”
“แต่สิ่งที่ไม่ว่าอย่างไรผมก็คิดไม่ถึงคือ เขาระเบิดความสามารถของแดนเทพชั้นกลางออกมา ฆ่าปีศาจดำด้วยตัวเองแล้ว ถ้าไม่ใช่เขาเองก็ได้รับบาดเจ็บหนักอยู่เหมือนกัน เกรงว่าปีศาจขาวคงต้องโดนเขาฆ่าอย่างโหดเหี้ยม”
หลงเทียนหยู่พูดจากึ่งจริงกึ่งหลอก
สำหรับเรื่องจริง ย่อมพูดไม่ได้แน่นอน หวางจ้านกับหลงเฉียนและหลงคุนพวกเขาเป็นประเภทเดียวกัน ล้วนเป็นผู้แข็งแกร่งที่ถูกราชวงศ์มอบนามสกุลให้
ถ้าเกิดให้หลงเฉียนและหลงคุนรู้ว่า หวางจ้านถูกเขาไล่ออกไป ยังมีปีศาจดำและปีศาจขาวด้วย ซึ่งถูกเขาส่งไปฆ่าหวางจ้าน หลงเฉียนและหลงคุนคงจะเกิดความระแวดระวังต่อราชวงศ์เป็นแน่
“สารเลว นึกไม่ถึงว่าเขากล้าทรยศราชวงศ์หลง ฉันจะไม่ปล่อยเขาไปเด็ดขาด!”
หลงเฉียนพูดด้วยเสียงโมโห
ถึงแม้เป็นหลงคุน เวลานี้ก็ทำหน้าโกรธเคือง “ในเมื่อเป็นแบบนี้ หวางจ้านคนนี้ เหลือไว้ไม่ได้เด็ดขาด ถ้าเกิดให้เขาฟื้นฟูจากอาการบาดเจ็บ จะต้องกลายเป็นภัยคุกคามของราชวงศ์แน่”
“องค์ชายครับ ตอนนี้เขาอยู่ที่ไหนครับ? ผมไปฆ่าเขาเอง!”
หลงเฉียนเอ่ยปากถาม
หลงเทียนหยู่ส่ายหน้าแล้ว “ผมเพียงคาดเดานะ มีความเป็นไปได้ว่าเขาจะอยู่ข้างกายหยางเฉิน เพราะหวางจ้านถูกหยางเฉินทำลายวิถีบู๊ทิ้ง แต่ว่าหยางเฉินก็ให้ยาหวางจ้านเม็ดหนึ่งแล้ว”
“เดิมทีทุกคนต่างคิดว่า วิถีบู๊ของหวางจ้านโดนทำลายลงถึงที่สุด แต่ว่าตอนนี้ดูแล้ว ไม่ใช่ว่าบางทีเขาอาจทรยศราชวงศ์ตั้งแต่แรก เลือกหยางเฉินแล้ว”
“หยางเฉินทำลายวิถีบู๊ของเขาต่อหน้าทุกคน ความจริงคือการจัดฉาก ไม่อย่างนั้นหลังจากหยางเฉินทำลายวิถีบู๊ของหวางจ้านทิ้งแล้ว จะให้เขากินยาทำไมกัน?”
“อีกอย่าง หวางจ้านที่เดิมทีโดนทำลาย จะระเบิดกำลังสู้รบแดนเทพออกมาได้อย่างไรอีก?”
ฟังหลงเทียนหยู่วิเคราะห์มาขนาดนี้ หลงเฉียนและหลงคุนยิ่งโกรธแค้นมากกว่าเดิม
พวกเขาเชื่อคำพูดของหลงเทียนหยู่โดยสิ้นเชิง คิดว่าหวางจ้านคงทรยศราชวงศ์ตั้งแต่แรกแล้ว
“นึกไม่ถึงจริงๆ ว่าหวางจ้านกล้าทรยศราชวงศ์หลง เห็นได้ชัดว่าหยางเฉินให้ของล่อใจเขามากมาย ไม่อย่างนั้นหวางจ้านคงไม่อาจทรยศได้!”
หลงเฉียนกัดฟันพูดขึ้น
“ในเมื่อเขาอยู่ข้างกายหยางเฉิน งั้นพวกเราปล่อยเขาไปก่อนชั่วคราว ตอนนี้ภารกิจสำคัญคือรักษาองค์ชายให้หาย ไม่อาจให้รากฐานวิถีบู๊ขององค์ชายได้รับความเสียหาย”
หลงคุนกลับมามีสติดังเดิม พูดจาเสียงแข็ง “ผมได้ยินว่า เมืองเยี่ยนตูมีหมอวิเศษ สืบทอดวิชาความรู้ของหมอเทวดาเฝิง ยังเป็นหลานสาวของหมอเทวดาเฝิงด้วย ฝีมือการแพทย์ของหล่อนเก่งกาจมาก”
“ขอเพียงหล่อนลงมือช่วยชีวิต อาการบาดเจ็บขององค์ชายจะต้องฟื้นตัวได้แน่ โดยเฉพาะรากฐานวิถีบู๊ก็จะไม่ได้รับความเสียหายใดๆ”
ฟังคำพูดของหลงคุนแล้ว หลงเทียนหยู่ดีใจในชั่วขณะนั้น “มีหมอวิเศษที่เก่งกาจขนาดนี้จริงเหรอ?”
สิ่งที่เขากลัวสุดคือรากฐานวิถีบู๊ของตนเองจะได้รับความเสียหายร้ายแรง ถ้าเป็นแบบนั้น ชีวิตวิถีบู๊ของเขาคงต้องจบสิ้นจริงๆ แล้ว
นี่ไม่ใช่ประเด็นสำคัญ ประเด็นหลักคือ เขาจะค่อยๆ ถูกคัดออกจากศูนย์รวมอำนาจผลประโยชน์ของราชวงศ์หลง
ถ้าเขาสามารถฟื้นฟูรากฐานวิถีบู๊คืนมาได้ อนาคตบรรลุชั้นยอดของแดนเทพ ก็ไม่ใช่ไม่มีความหวัง
“หมอวิเศษคนนี้อยู่ที่ไหน? รีบไปหาตัวมารักษาให้องค์ชายเร็วสิ!”
หลงเฉียนพูดเร่ง
หลงคุนส่ายหน้าแล้ว “ผมเพียงแค่ได้ยินมา ยังไม่รู้ชัดว่าหล่อนอยู่ที่ไหน ว่ากันว่าอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่งของเมืองกษัตริย์กวน”
“ดี ตอนนี้ผมจะส่งคนไปค้นหา จะต้องหาหมอวิเศษคนนี้เจอแน่!” หลงเทียนหยู่พูดอย่างฮึกเหิม
ประสิทธิภาพการทำงานของราชวงศ์เร็วมาก ไม่นานนักก็ค้นหาที่อยู่ของเฝิงเสียวหว่านเจอ
“องค์ชายครับ เฝิงเสียวหว่านอยู่ที่เมืองเยี่ยนตู ที่คลินิกอ้ายหมินของเมืองจิ่วโจวครับ!”
ผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์หลงเข้ามารายงาน
“เมืองจิ่วโจว?”
หลงเทียนหยู่ขมวดคิ้วขึ้นมาแล้ว เขาย่อมรู้เป็นธรรมดา เมืองจิ่วโจวคือถิ่นฐานของหยางเฉิน
“งั้นจะรออะไร? รีบให้คนไปรับเฝิงเสียวหว่านคนนี้เข้ามาสิ รักษาอาการให้องค์ชาย!”
หลงเฉียนพูดเร่งไป
เวลานี้หลงคุนทำหน้าเคร่งขรึมพูดว่า “เมืองจิ่วโจว เป็นกิจการในสังกัดของเยี่ยนเฉินกรุ๊ป ส่วนท่านประธานของเยี่ยนเฉินกรุ๊ป คือหยางเฉิน!”
ฟังคำพูดของหลงคุนแล้ว หลงเฉียนถึงรู้ จากนั้นมองหลงเทียนหยู่ด้วยท่าทางขึงขังแล้วบอกว่า “องค์ชาย คุณคงจะไม่เป็นทุกข์เพราะเรื่องนี้มั้ง?”
ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในตระกูลหลงแห่งเยี่ยนตูเมื่อวานนี้ ล้วนหลงเหลือเงามืดในใจอันใหญ่หลวงแก่เขา เขาอยากเอามีดแทงหยางเฉินจนพรุนเลยล่ะ แต่ก็รู้ดีว่าความสามารถของหยางเฉินยากจะหยั่งถึง
ปัจจุบันนี้ความสัมพันธ์ระหว่างราชวงศ์หลงและหยางเฉินเดิมทีก็ตึงเครียดอย่างมาก ถ้าเวลานี้คนของราชวงศ์หลงไปที่ถิ่นฐานของเขาอีก ใครจะรู้บ้างว่าหยางเฉินจะทำเรื่องอะไรออกมา
“หยางเฉินคนนี้ ไม่ธรรมดามากเสียจริง คนของราชวงศ์หลงเข้าไป คงไม่เหมาะสม”
ผ่านไปตั้งนาน หลงเทียนหยู่ถึงเอ่ยปากบอก
“มีอะไรไม่เหมาะสมกัน? พวกเราเพียงแค่เข้าไปพาตัวน้องหมอวิเศษคนนั้นมาเท่านั้นเอง ไม่ใช่ไปก่อเรื่อง เขายังจะทำอะไรพวกเราได้?”
หลงเฉียนพูดแบบท่าทางเด็ดเดี่ยว “ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นผมจะเข้าไปเองสักรอบแล้วกัน ผมหวังว่าหยางเฉินจะหาเรื่องก่อนเอง งั้นผมจะได้ถือโอกาสจัดการเขาไปเลย”
หลงคุนส่ายหน้าอย่างจำใจ “หลงเฉียน สรุปว่านายเข้าใจหรือไม่เข้าใจ เป้าหมายที่หลงหวงส่งพวกเรามาเมืองเยี่ยนตูในครั้งนี้?”
“หยางเฉินอาจจะเป็นจอมพลของชายแดนเหนือแห่งกองยุทธการก็ได้ ต่อให้ไม่ใช่ งั้นก็ต้องยืนอยู่ตำแหน่งยอดสุดของชายแดนเหนือแน่นอน”
“คนแบบนี้ ใช่คนที่พวกเราจัดการได้ง่ายดายงั้นเหรอ?”
“เป้าหมายที่แท้จริงของพวกเรา คือตี้ชุน!”
มีประสบการณ์ของเมื่อวานนี้ หลงเทียนหยู่ก็ใจเย็นลงมากแล้ว พยักหน้าบอกว่า “ที่ลุงคุนพูดไม่ผิด ตี้ชุนถึงเป็นเป้าหมายแท้จริงของพวกเรา ไม่ต้องเจอหน้าโดยตรงกับหยางเฉินก่อนชั่วคราว”
“แบบนี้ก็ไม่ได้ แบบนั้นก็ไม่ได้ งั้นพวกคุณบอกผมมาว่าควรทำอย่างไร?”
“รากฐานวิถีบู๊ขององค์ชายได้รับความเสียหายหนัก ถ้าไม่รักษาทันท่วงที เกรงว่าจะกระทบต่อความสำเร็จด้านวิถีบู๊ของเขา”
หลงเฉียนกังวลมากจริงๆ เขากับหลงคุนต่างเป็นผู้แข็งแกร่งที่ทุ่มเทสนับสนุนหลงเทียนหยู่
บิดาของหลงเทียนหยู่ เดิมคือผู้สืบทอดของราชวงศ์หลง และหลงเทียนหยู่ก็เป็นคนผู้นั้นในรุ่นสามของตระกูลหลง มีพรสวรรค์วิถีบู๊แกร่งสุด
ถ้าวิถีบู๊ของหลงเทียนหยู่หยุดชะงักไม่พัฒนาจริง ต่อไปยังจะไปแข่งขันชิงผู้สืบทอดรุ่นสามของราชวงศ์หลงได้อย่างไร?
“เอาแบบนี้แล้วกัน ผมจะไปเมืองจิ่วโจวด้วยตัวเองสักรอบ ขอเพียงหลบเลี่ยงเกิดความขัดแย้งกับหยางเฉินได้ น่าจะไม่เป็นอะไร”
หลงคุนพูดขึ้นฉับพลัน
“ดี งั้นรบกวนลุงคุนแล้วนะครับ!”
หลงเทียนหยู่เอ่ยปากพูดจา