The king of War - บทที่ 1417 ผู้แข็งแกร่งลึกลับ
ไม่ใช่แค่ฟางหรู ผู้นำตระกูลอีกสามคนที่เหลือก็มีสีหน้าตกตะลึงเช่นกัน ในขณะเดียวกันก็รู้สึกโชคดีที่พวกเขาไม่หุนหันพลันแล่นเหมือนฟางหรู
ระหว่างระดับกึ่งแดนเหนือมนุษย์แดนเทพชั้นยอดดูเหมือนจะมีช่องว่างเพียงครึ่งแดนเท่านั้น แต่ในความเป็นจริง จากระดับแดนเทพชั้นยอดถึงกึ่งแดนเหนือมนุษย์นั้นต่างกันราวฟ้ากับเหว
ผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นยอดหลายคนนั้น ไม่สามารถไปถึงระดับกึ่งแดนเหนือมนุษย์ได้เลยตลอดชีวิตของพวกเขา
และผู้แข็งแกร่งที่ไปถึงระดับกึ่งแดนเหนือมนุษย์ ก็มีความหวังสูงมากที่จะบุกทะลวงไปสู่ระดับแดนเหนือมนุษย์อย่างแท้จริง
ฟางหรูอยู่ในระดับแดนเทพชั้นยอดเท่านั้น คนที่มีพรสวรรค์ด้านบูโดพื้นๆ อย่างเขา หากคิดจะบุกทะลวงสู่กึ่งแดนเหนือมนุษย์ เกรงว่าชั่วชีวิตนี้ก็ทำไม่ได้
แต่ในตอนนี้ จู่ๆ ก็พบว่าหลงจิ้นได้ก้าวมาถึงระดับกึ่งแดนเหนือมนุษย์แล้ว มันทำให้เขามีความปรารถนาที่จะฆ่าเป็นอย่างมาก แค่คิดก็รู้แล้วว่าภายในใจของเขากำลังหวาดกลัว
“ฝ่าบาทได้โปรดไว้ชีวิตข้าด้วย ฟางหรูผิดไปแล้ว! ฟางหรูผิดไปแล้ว!”
ขาของฟางหรูอ่อนแรง พลันคุกเข่าลงทันที แม้แต่คำเรียกหลงจิ้นก็เปลี่ยนจากหลงหวงเป็นฝ่าบาทแล้ว
“ฮึ!”
“เมื่อเจ้ากล้าดูหมิ่นคุณหยาง ชะตากรรมของเจ้าก็ถึงจุดจบแล้ว” หลงจิ้นพูดอย่างเย็นชา
เมื่อสิ้นเสียง เจตนาฆ่าอันน่าสะพรึงกลัวก็ระเบิดออกมาจากร่างกายของเขา
เขาแว่บไปปรากฏตัวต่อหน้าฟางหรูแทบจะในพริบตา พลันเหวี่ยงหมัดใส่
“พลั่ก!”
ขณะที่เห็นหมัดของหลงจิ้นกำลังใกล้เข้ามา ในช่วงเวลาวิกฤตินี้ เงาร่างดำมืดได้เข้ามาขวางไว้ตรงหน้าฟางหรูในทันใด เขาปล่อยหมัดเข้าปะทะกับหลงจิ้น
“ปังๆๆ!”
ภายใต้พลังอันน่าสะพรึงกลัวนี้ ร่างของหลงจิ้นกระเด็นออกไปทันที ในขณะเดียวกัน อุปกรณ์ที่เป็นกระจกทั้งหมดในห้องวีไอพีก็แตกละเอียดในทันที
พอทุกคนได้สติกลับมา ผู้แข็งแกร่งลึกลับในเพ้าดำคนเมื่อครู่ก็หายตัวไปพร้อมกับฟางหรู
“ฝ่าบาท!”
ทุกคนพากันหน้าถอดสี วิ่งไปอยู่ตรงหน้าหลงจิ้น
ใบหน้าของหลงจิ้นซีดเผือด พลังบูโดในกายของเขาอ่อนแอลงมาก
หลงจิ้นสีหน้ามืดมนจนถึงขีดสุด พยายามปรับลมปราณในร่างกายอย่างเต็มที่ ในเวลานี้เขาไม่สามารถพูดอะไรได้ หากพูดออกไป เกรงว่าเลือดที่สุมอยู่ในอกจะพุ่งทะลักออกมา
ขณะเดียวกันหยางเฉินก็ไล่ตามออกไป
จิตใจของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ อยู่ในสายตาของเขา ยังมีคนกล้าคิดลงมือกับหลงจิ้นอีก ทันทีที่เคลื่อนไหว อาจทำให้หลงจิ้นบาดเจ็บสาหัส
ถ้าไม่ใช่เพราะอีกฝ่ายรีบพาฟางหรูไป เกรงว่าหลงจิ้นจะถูกอีกฝ่ายฆ่าตายในทันที
ไม่ใช่เพราะความระแวดระวังต่ำของหยางเฉิน แต่เป็นเพราะผู้แข็งแกร่งลึกลับคนนั้น ไม่มีลมปราณบูโดแผ่ออกมาจากร่างกายเขา แม้กระทั่งในตอนนี้ก็ไม่มีพลังรั่วไหลออกมาแม้แต่น้อย
ถ้าไม่ใช่เพราะฟางหรูถูกเขาพาออกไป พลังรอบตัวของเขาจะผันผวนอย่างมาก แม้แต่หยางเฉินเองก็อาจจะไม่สามารถล็อคตัวผู้แข็งแกร่งลึกลับคนนั้นได้
ในเวลานี้ เงาร่างที่คุ้นเคยปรากฏขึ้นในหัวใจของหยางเฉิน ดอกเตอร์แบล็ก
เพียงแต่ว่า ตอนแรกที่อยู่ในราชวงศ์หลง หัวใจของดอกเตอร์แบล็กได้ถูกบดขยี้อย่างไม่มีสาเหตุ ว่ากันตามเหตุผล ดอกเตอร์แบล็กเสียชีวิตโดยสมบูรณ์แล้ว
ไม่เพียงเท่านั้น แต่ยังรวมถึงในราชวงศ์ซ่างกวน โต่วเฮ่อผู้นำโต่วซื่อกรุ๊ปเคยใช้ยาชนิดหนึ่ง จากนั้นความแข็งแกร่งของเขาก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก
ทั้งหมดนี้ล้วนชี้ไปที่ดอกเตอร์แบล็ก
ในเวลานี้ผู้แข็งแกร่งลึกลับในชุดเพ้าดำที่อยู่ตรงหน้า ไม่มีลมปราณบูโดอยู่บนร่างกาย แต่กลับสามารถโจมตีหลงจิ้นที่อยู่ในระดับกึ่งแดนเหนือมนุษย์ให้ได้รับบาดเจ็บสาหัส มันก็เพียงพอที่จะพิสูจน์แล้วว่าความแข็งแกร่งของผู้แข็งแกร่งลึกลับอยู่ในระดับแดนเหนือมนุษย์
“หยุดอยู่ตรงนั้นนะ!”
หยางเฉินตะโกนดังลั่น เขาเร่งความเร็วในการไล่ล่าอีกครั้งในทันใด
ผู้แข็งแกร่งลึกลับที่อยู่ตรงหน้าเหมือนจะไม่ได้ยินเสียงของหยางเฉิน ยังคงพยายามเร่งความเร็วอยู่
แต่ทว่าความเร็วระหว่างหยางเฉินและอีกฝ่ายนั้นใกล้กันเข้ามาเรื่อยๆ
แต่ผู้แข็งแกร่งลึกลับก็ยังพาฟางหรูไปด้วย
พูดอีกอย่างก็คือ ถ้าอีกฝ่ายไม่พาฟางหรูไปด้วย ก็เป็นไปได้ว่าหยางเฉินอาจจะไล่ตามไม่ทันแม้แต่เงาของอีกฝ่าย
นี่ทำให้หยางเฉินตกใจมากขึ้นไปอีก อีกฝ่ายพาฟางหรูไปด้วยในสถานการณ์เช่นนี้ มีความเป็นไปได้สูงที่จะพุ่งเป้ามาที่ตน
เมื่อเห็นว่าระยะห่างระหว่างหยางเฉินกับอีกฝ่ายใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ผู้แข็งแกร่งลึกลับก็ตระหนักว่าแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะพาฟางหรูออกไป
ดังนั้นเขาจึงปล่อยฟางหรูไปโดยไม่ลังเลเลย
เดิมทีหยางเฉินต้องการไล่ตามต่อไป แต่ความเร็วของคู่ต่อสู้นั้นเร็วเกินไป ตามที่เขาคาดไว้ ผู้แข็งแกร่งลึกลับที่ไม่มีพันธะใดๆ จะมีความเร็วมากขึ้น หยางเฉินตามไม่ทันเลย
หากฝ่ายตรงข้ามมีลมปราณบูโด ในไม่ช้าหยางเฉินก็จะตามอีกฝ่ายไม่ทัน
“เขาคือใครกัน?” สีหน้าของหยางเฉินมืดมนลง
งานฉลองวันเกิดอายุครบร้อยปีของเย่หลินจะจัดขึ้นในวันพรุ่งนี้ แค่เขาต้องเผชิญหน้ากับราชวงศ์เย่ตามลำพัง ก็มีแรงกดดันมากพอแล้ว แต่ตอนนี้ดันมีผู้แข็งแกร่งลึกลับปรากฏตัวขึ้นอีกหนึ่งคน
“ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร ตราบใดที่กล้าเข้ามาหาผม ผมจะไม่ยอมให้คุณกลับไปมือเปล่าแน่นอน!” หยางเฉินพูดจบก็หันหลังเดินจากไป
ในไม่ช้า เขาก็พบฟางหรู
แต่เมื่อพบฟางหรู ฟางหรูก็ตายไปแล้ว
สิ่งนี้ทำให้หยางเฉินสับสนในใจมากขึ้น เขารู้ว่าอีกฝ่ายมาที่นี่เพื่อช่วยฟางหรู แต่เมื่อหยางเฉินกำลังจะตามทัน อีกฝ่ายก็ยอมปล่อยเรื่องฟางหรูไป
เพียงแต่ว่า ทำไมถึงคิดจะฆ่าฟางหรูอีก?
หรือว่าในตัวฟางหรูยังมีความลับอะไรซ่อนไว้อีก?
“คุณหยาง!”
ในเวลานี้มีเสียงแสดงความเคารพดังขึ้นพร้อมเพรียงกัน เป็นผู้แข็งแกร่งจากราชวงศ์หลง
หยางเฉินพยักหน้าเล็กน้อย หันกลับมาแล้วกลับไปที่ห้องวีไอพี
“คุณหยาง ได้โปรดช่วยพ่อของผมด้วย”
เมื่อหยางเฉินเพิ่งมาถึงห้องส่วนตัว เขาเห็นหลงจิ้นกำลังนอนอยู่บนโซฟาข้างๆ ด้วยลมปราณที่อ่อนแอมาก
นอกจากฟางหรู ผู้นำตระกูลอีกสามคน ในเวลานี้ล้วนมีสีหน้าจริงจัง ไม่มีใครกล้าแสดงสีหน้าดูหมิ่นหยางเฉิน
ไม่ใช่เพราะกลัวหยางเฉิน แต่เป็นเพราะความแข็งแกร่งของหลงจิ้น ทำให้พวกเขารู้สึกถึงอันตราย เนื่องจากหลงจิ้นให้ความสำคัญกับหยางเฉินมาก หากพวกเขากล้ายั่วยุหยางเฉิน เกรงว่าจะถูกหลงจิ้นเกลียดชัง
หยางเฉินไม่พูดอะไร เพียงแค่ดูสถานการณ์ของหลงจิ้น หยิบยาเม็ดหนึ่งออกมาแล้วยัดเข้าไปในปากของหลงจิ้นโดยตรง
ก่อนที่เขาจะออกจากราชวงศ์ซ่างกวน ยาที่เฝิงเสียวหว่านให้เขาเหลืออยู่เพียงเม็ดเดียว หากได้รับบาดเจ็บสาหัส กินยานี้จะได้ผลการรักษาที่เยี่ยมยอด
เพียงแต่ว่า ยาชนิดนี้มีเพียงหนึ่งเม็ดเท่านั้น
แต่ตอนนี้หยางเฉินมอบให้หลงจิ้นโดยไม่ลังเลเลย
คนอื่นไม่รู้ว่าหยางเฉินให้หลงจิ้นกินอะไร รู้แค่ว่าหยางเฉินจะไม่ทำร้ายหลงจิ้น
ห้านาทีหลังจากที่หลงจิ้นกินยาเข้าไป พลังมหาศาลก็แผ่ซ่านออกมาจากร่างกายของเขา
สีหน้าของหลงจิ้นฟื้นคืนมาในความรวดเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า
ไม่เพียงแค่นั้น แต่พลังบูโดในร่างกายของหลงจิ้นก็แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ
“ฝ่าบาท ไม่เป็นอะไรแล้ว!”
ผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์หลงคนหนึ่งมีสีหน้าประหลาดใจ พูดอย่างไม่เชื่อสายตา “ไม่นึกเลยว่า ในโลกนี้จะมียาวิเศษเช่นนี้”
อีกฝ่ายคือหมอวิเศษจากราชวงศ์หลง เมื่อครู่เขาเป็นคนที่ช่วยชีวิตหลงจิ้นไว้ เขารู้ดีว่าอาการบาดเจ็บของหลงจิ้นรุนแรงแค่ไหน เดิมทีคิดว่าหลงจิ้นจะไม่รอดแล้ว
แต่นึกไม่ถึงว่า หยางแนจะใช้เวลาเพียงห้านาทีในการฟื้นฟูร่างกายหลังของหลงจิ้นหลังจากกินยาเม็ดไปเพียงห้านาที
ในขณะนั้น สมาชิกของราชวงศ์หลงยิ่งชื่นชมหยางเฉินมากขึ้นไปอีก
หลินฮุย เจียงเหวินซาน รวมถึงหวี๋สุ่ย ทั้งสามก็ตกใจเช่นกัน สายตาที่พวกเขามองไปที่หยางเฉินนั้นเปลี่ยนไป
และในเวลานี้ หลงจิ้นก็ลืมตาขึ้นอย่างฉับพลัน
“ฝ่าบาทฟื้นแล้ว!” ทุกคนมีสีหน้าประหลาดใจในทันใด