The king of War - บทที่ 1668 แผนแสนชั่วร้าย
บทที่ 1668 แผนแสนชั่วร้าย
แน่นอนว่าหวยหลันก็รู้สึกได้ถึงเหล่าจิ่วไม่ไว้วางใจหล่อนอยู่ แต่ก็ไม่ใส่ใจ ยิ้มด้วยความมั่นใจเต็มใบหน้า
ที่จริงไม่ใช่เพียงเหล่าจิ่วที่ไม่ไว้วางใจหล่อน ในใจของหยางเฉินเองก็มีความกังวลอยู่หลายส่วน เพราะดูแล้วความสามารถที่หวยหลันแสดงออก ดูจะเก่งเกินอยู่มาก
อีกทั้งเรื่องที่หวยหลันคุยกับหวยฉิงอวี่หวยฉิงอวี่ ก็ยิ่งให้ดูเหมือนเรื่องทั้งหมดนี้เจ้าเมืองหวยเฉิงเป็นผู้วางแผนเองจริง ๆ
นี่ก็เป็นความสามารถสูงเฉพาะตัวของหวยหลัน ก็ต้องพูดแบบนี้ ถึงจะอธิบายได้ลงตัว จึงจะล่อให้หวยฉิงอวี่หวยฉิงอวี่เข้ามาติดเบ็ดได้
หยางเฉินมองหน้าเหล่าจิ่วถามว่า “ท่านเก้า พวกเราตอนนี้จะทำยังไงกันดี？”
เหล่าจิ่วพูดเสียงทุ้มต่ำ “เวลานี้ ท่านกับข้าต่างก็บาดเจ็บสาหัส ข้าเต็มที่ก็ยังพอระเบิดเอาพลังแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นกลางออกมาได้ กลัวแต่ท่านแม้พลังแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดชั้นกลางยังจะไม่มี จวนเมืองหวยเฉิงเล่นยกพวกผู้แข็งแกร่งมากันขนาดนี้ พวกเราไม่มีทางที่จะสู้กับพวกมันได้เลย”
หยางเฉินผงกหัว “ในเมื่อเป็นแบบนี้ ตอนนี้พวกเราก็เหลือทางเลือกสองทาง ไม่ก็ลุยกันแค่ตาย หรือไม่ก็ยอมสวามิภักดิ์ต่อหวยฉิงอวี่หวยฉิงอวี่ ต่อไปก็ทำงานให้หล่อน”
เหล่าจิ่วก็ผงกหัว “มันก็ได้แค่นี้แหละ！”
หวยหลันก็สอดคล้องเข้ามาเต็มที่ว่า “จริง ๆ แล้ว การที่ทำงานให้หวยฉิงอวี่หวยฉิงอวี่นั้น ก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไรนักนะ ถึงคราวหล่อนได้ขึ้นนั่งเป็นเจ้าเมืองหวยเฉินแล้ว พวกเราก็ได้เป็นข้าหลวงคู่บารมีอยู่ข้างตัวท่าน ต่อไปฐานะที่เราอยู่ในเมือง ก็อยู่ระดับคนเหนือคนเชียวนา”
หยางเฉินผงกหัว “ในเมื่อเอาอย่างนี้ งั้นเราไปคุยข้อตกลงกับพวกเขา ต่อแต่นี้ไปเราจะทำงานให้หวยฉิงอวี่หวยฉิงอวี่？”
“ตกลง！”
แต่ละคนผงกหัวให้กัน
คนของหวยฉิงอวี่หวยฉิงอวี่ ถึงแม้จะเดินเลี่ยงออกไปข้าง ๆ แต่พวกหยางเฉิงรู้ดี ระยะห่างกันแค่นี้ ไม่ว่าพวกเขาจะพูดกันด้วยเสียงเบาขนาดไหน ฝ่ายนั้นต่างก็ได้ยินได้ทั้งหมด
สมรรถนะการมองและการได้ยินของผู้แข็งแกร่งบูโด มีความเหนือชั้นกว่าคนธรรมดาอยู่แล้ว
เพราะฉะนั้นพวกเขาจึงตั้งใจพูดให้พวกนั้นได้ยิน
แต่ว่า พวกผู้แข็งแกร่งจากหุบเขาราชายาก็ยังไม่มีวี่แววจะมาถึงเสียที ทำให้หยางเฉินกับเหล่าจิ่วร้อนใจกันขึ้นมา
ตอนนี้ ก็มีแต่จะรอชักนำให้คนของหุบเขาราชายากับจวนเมืองหวยเฉิงต่อสู้กัน พวกเขาถึงจะหลบออกจากที่นี่ไปได้อย่างปลอดภัย มิฉะนั้นแล้วพวกเขาคงต้องตกเข้าไปอยู่ในถ้ำเสือเสียแล้ว
“สามนาทีแล้ว พวกแกคิดกันดีหรือยัง？”
ขณะนั้น ผู้แข็งแกร่งที่เป็นหัวหน้าเดินเข้ามา มองหน้าหยางเฉิน หัวเราะเสียงดังแล้วถาม
หยางเฉิงผงกหัว “พวกเราคิดดีแล้ว แต่มีบางเรื่อง ต้องขอคุยกับท่านหวยฉิงอวี่หวยฉิงอวี่ให้ชัดเจนก่อน”
“เหอ ๆ！”
ผู้แข็งแกร่งที่เป็นหัวหน้าหัวเราะเย้ย ๆ “แกอย่าทำตัวเป็นคนไม่รักดี นายหญิงยอมรับชุบเลี้ยงพวกแกแล้ว มันเป็นเกียรติที่น่าภาคถูมิของพวกแกแล้ว ยังอยากมีอะไรต้องคุยชัดเจน แกก็บอกข้ามานี่แหละ”
ทันใดนั้น เกิดมีพลังที่น่าสะพรึงกลัวหลายกระแส แผ่ปกเข้ามาในทันใดนั้นเอง
คนของหวยฉิงอวี่หวยฉิงอวี่ ต่างคนต่างมีสีหน้าแปรเปสี่ยนไปอย่างรุนแรง หัวหน้าผู้แข็งแกร่งหยุดการพูดคุยกับหยางเฉิน ด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียดมองออกไปที่ประตูทางเข้าโรงเรียนร้าง
วินาทีต่อมา นักบู๊ที่มาพร้อมกับพลังปราณที่แข็งแกร่งสิบนาย พุ่งทะยานเข้ามา
เห็นคนกลุ่มนี้เข้ามา ความอึดอัดที่แน่นอยู่ในใจของหยางเฉิน ในที่สุดก้ได้คลายโล่งออกไป
ไม่ต้องใช้ความคิด ก็รู้ได้เลยว่าพวกนี้คือผู้แข็งแกร่งจากหุบเขาราชายา
หวยหลันยกมือชี้นิ้วไปที่ผู้แข็งแกร่งจากจวนเมืองหวยเฉิง หันหน้ามองไปที่ผู้แข็งแกร่งจากหุบเขาราชายาเอ่ยปากพูดไปว่า “พี่น้องหลี่ พวกมันฆ่าศิษย์ผู้พี่ของท่านไปแล้ว！”
“เธอว่างัยนะ？”
สีหน้าหลี่เสิ้งเปลี่ยนไปอย่างรุนแรง พูด้วยสีหน้าไม่อยากเชื่อ “ศิษย์ผู้พี่ของข้าเป็นถึงผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นต้น พลังฝีมือเทียบถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นกลาง ข้างตัวยังมีผู้แข็งแกร่งระดับสุดยอดแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดอีกสองนาย จะมาถูกฆ่าได้ยังไง？”
หวยหลันทำตาแดง ๆ บอกว่า “พวกมันเป็นผู้แข็งแกร่งระดับยอดฝีมือของจวนเมืองหวยเฉิง แต่ละคนพลังฝีมือเก่งกาจมาก อีกทั้งต่างก็มีพลังการต่อสู้แบบก้าวข้ามระดับ โดยเฉพาะไอ้คนหัวหน้านั่น แค่เพียงใช้พลังฝีมือระดับสุดยอดแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปด ก็สามารถถล่มผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นต้นให้แพ้ยับไปได้แล้ว”
“เมื่อสักครู่นี้ ก็ไอ้เจ้านี่แหละที่ฆ่าศิษย์พี่สวีฮว๋าด้วยน้ำมือมันแหละ ศิษย์พี่สวีฮว๋าตายไปอย่างน่าคับแค้นจริง ๆ ท่านจะต้องล้างแค้นให้เขาด้วยนะ！”
“บรึม！”
กระแสพลังที่บ้าคลั่ง แผ่กระจายออกมาจากตัวหลี่เสิ้ง แววฆ่าที่เข้มข้นส่อให้เห็นเต็มใบหน้า สองตาจ้องเขม็งจับอยู่ที่กลุ่มผู้แข็งแกร่งที่หวยฉิงอวี่หวยฉิงอวี่จัดส่งมา
ฝ่ายคนที่หวยฉิงอวี่หวยฉิงอวี่จัดส่งมา แต่ละคนตอนนี้สีหน้างงเซ่อ คนของหุบเขาราชายาอะไรกันพวกเขายังไม่ทันได้เคยเห็นแม้แต่หน้า ไหงกลายเป็นว่าพวกเขาไปฆ่าคนของหุบเขาราชายา？
“แกนี่มันพูดอะไรส่งเดช？พวกเราไปฆ่าคนของหุบเขาราชายาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน？”
คนที่เป็นผู้นำของผู้แข็งแกร่งจากจวนเมืองหวยเฉิง ถลึงตาจ้องหวยหลันพูดไปด้วยความโกรธ
หวยหลันพูดสวนกลับด้วยความโกรธ “มาถึงขนาดนี้แล้ว พวกเจ้ายังคิดจะมาปิดบังอะไรกันได้อีกหรือ？ที่นี่ก็มีแต่พวกเราที่เห็นอยู่นี่ ดูพี่หยางกับท่านเก้า ก่อนหน้านี้ตอนที่หนีออกมาจากจวนเมืองหวยเฉิง ก็ถูกผู้แข็งแกร่งจากจวนเมืองหวยเฉิงไล่ล่า จนต่างก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสมาอย่างที่เห็น ”
“อีกอย่าง พวกเขาคนหนึ่งก็เป็นแค่ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นสุดยอด อีกคนก็แค่แดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดขั้นกลาง เรื่องนี้ก็เป็นที่รู้ ๆ กันทั่วทุกคนทั้งเมืองหวยเฉิง”
“ส่วนพวกท่านหกผู้แข็งแกร่งจากจวนเมืองหวยเฉิง หนึ่งนายที่พลังฝีมือแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นสุดยอด สองนายระดับกลางแดนมนุษย์ขั้นแปด กับอีกสามแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นต้น อีกทั้งพวกท่านยังเป็นผู้แข็งแกร่งชุดพิเศษที่เจ้าเมืองหวยเฉิงฝึกมาในเชิงลับ ต่างก็มีพลังถล่มศัตรูข้ามแดนขึ้นไปได้”
“ไม่ใช่พวกท่านฆ่าพวกศิษย์พี่ใหญ่สวีฮว๋า แล้วหรือจะว่าเป็นฝีมือพวกข้า？”
ได้ยินที่หวยหลันพูดเรื่องต่าง ๆ มา ผู้แข็งแกร่งที่หวยฉิงอวี่หวยฉิงอวี่จัดส่งมาพวกนั้นแต่ละคนเซ่อออกนอกตา
แต่ก็เป็นอย่างที่เห็นจริงตามที่หวยหลันพูด สภาพบาดเจ็บสาหัสของหยางเฉินกับเหล่าจิ่ว เป็นไปไม่ได้เลยที่จะฆ่าผู้คุมกฎซ้ายขวาของหุบเขาราชายาได้
แต่หากไม่ใช่พวกเขา แล้วจะเป็นใคร？
หรือจะว่าหวยหลันเป็นหมากตัวหนึ่งที่เจ้าเมืองหวยเฉิงจัดวางไว้ เจ้าเมืองหวยเฉิงตั้งใจจะเล่นงานหวยฉิงอวี่หวยฉิงอวี่แล้ว ด้วยเหตุนี้จึงจัดวางให้หวยหลันล่อพวกเขาออกมา ยืมมือผู้แข็งแกร่งจากหุบเขาราชายาหวังจะเก็บกวาดพวกเขาให้หมดไป？
แต่ถ้าหากว่าจะเป็นแบบนี้จริง พวกเขาเป็นผู้แข็งแกร่งจากจวนเมืองหวยเฉิง ถ้าหากเอาเรื่องการตายของสวีฮว๋าสามคนนั้น โยนบาปมาให้พวกเขา ก็เป็นเรื่องเดียวกันในการยุแยงตะแคงเสริมให้หุบเขาราชายากับจวนเมืองหวยเฉิงถล่มใส่เข้าประหัตประหารกัน！
ผู้แข็งแกร่งที่หวยฉิงอวี่หวยฉิงอวี่จัดมา คิดยังไงก็คิดไม่ออกว่าเป็นอย่างนี้มาได้ยังไง
ผู้แข็งแกร่งที่เป็นหัวหน้าจากจวนเมืองหวยเฉิงพูดด้วยความโกรธ “หวยหลัน เจ้าอย่าได้พูดจาส่งเดช พวกข้าไม่ได้มีส่วนในการฆ่าคนของหุบเขาราชายาเลย เจ้านี่เป็นใครกันแน่？ทำไมจึงมาปั้นเรื่องยุให้พวกเรามีเรื่องกับหุบเขาราชายา？”
หวยหลันก็ตอบกลับไปอย่างเกรี้ยวกราดว่า “อะไรที่เรียกว่าข้ายุให้พวกแกมีเรื่องบาดหมางกัน？เรื่องเห็นอยู่ชัดแจ้งว่าพวกแกแต่ไหนแต่ไรก็จ้องจะฆ่าผู้แข็งแกร่งของหุบเขาราชายา เพื่อตัดทอนกองกำลังของหุบเขาราชายา”
พูดจบ หล่อนก็ชี้มือไปที่ทิศทางหนึ่ง มองไปที่หลี่เสิ้งแห่งหุบเขาราชายาพูดว่า “พี่น้องหลี่ ศพศิษย์พี่ใหญ่สวีฮว๋ากับผู้คุมกฎซ้ายขวา อยู่ตรงนั้น”
หลี่เสิ้งตอนนี้ถูกความโกรธแค้นอัดอยู่เต็มสมอง พอได้ยินที่หวยหลันพูด เขาก็รีบถลันพุ่งตัวเข้าไปตามตำแหน่งที่หวยหลันชี้ พอเห็นศพของสวีฮว๋ากับผู้คุมกฎซ้ายขวาที่ถูกฆ่า สีหน้ามีแต่ความเหี้ยมเกรียม
“ศิษย์พี่ใหญ่！”
ทั่วทั้งบริเวณพื้นที่โรงเรียนที่ถูกทิ้งรกร้าง ก้องไปด้วยเสียงแค้นคำรามของหลี่เสิ้ง
ผู้แข็งแกร่งที่หวยฉิงอวี่หวยฉิงอวี่จัดมา ตอนนี้ก็ได้เห็นศพของสวีฮว๋ากับผู้คุมกฎซ้ายขวา พวกเขาก็งงอึ้ง พวกนี้ โดนฆ่าจริง ๆ
มาถึงนาทีนี้ พวกเขาจึงได้รู้ นี้เป็นแผนแสนชั่วร้ายที่พุ่งเป้าใส่พวกเขา พูดให้ชัด เป็นแผนร้ายใช้เล่นงานทั้งหุบเขาราชายาและจวนเมืองหวยเฉิง