The king of War - บทที่ 1746 นักดาบตกอยู่ในอันตราย
เมื่อเห็นเจ้าเมืองมู่เต็มไปด้วยจิตแห่งการต่อสู่ สีหน้าของผู้แข็งแกร่งตระกูลเจียงนั้นน่าเกลียดอย่างยิ่ง
เจียงเหยียนกัดฟันและพูดว่า”เจ้าเมืองมู่ นี่คุณตั้งใจแน่วแน่ที่จะรุกรานตระกูลเจียงของเราใช่ไหม คุณต้องการเปิดศึกไหม?”
เจ้าเมืองมู่กล่าวอย่างเย็นชา“ไม่ใช่ผมที่อยากจะรุกรานตระกูลเจียง แต่พวกคุณต่างหากที่รังแกคนอื่นมากเกินไปแล้ว เคยมาหาเรื่องจวนมู่หนึ่งครั้งแล้ว ตอนนี้คุณก็พาคนมาหาเรื่องของจวนมู่อีก”
“ถ้าพวกคุณต้องการทำสงคราม ก็ตามสบาย จวนมู่ของผมยินดีรับมือ!เพียงแต่ว่า คุณควรคิดให้ดีเสียก่อน”
“ผมยอมรับว่าตระกูลเจียงแข็งแกร่งมาก แต่แล้วยังไงล่ะ? อย่าลืมข้อกำหนดของพันธมิตรพิทักษ์ล่ะ ผู้แข็งแกร่งแดนนภาห้ามโจมตีผู้แข็งแกร่งที่ต่ำกว่าแดนนภาเด็ดขาด”
สำหรับเจ้าเมืองมู่ ขอเพียงผู้แข็งแกร่งแดนนภาของตระกูลเจียงไม่ออกมาลงมือ ตระกูลเจียงก็ไม่สามารถทำอะไรจวนมู่ได้
แน่นอน ก่อนอื่นก็คือนักดาบเงาเพชฌฆาตสามารถทะลุไปยังแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอดได้สำเร็จ
ในเวลานี้ ห้วงดาบบนจวนมู่เริ่มแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ เห็นได้ชัดว่านักดาบเงาเพชฌฆาตกำลังจะทะลุทะลวง
ในช่วงเวลาสำคัญเช่นนี้ ผู้แข็งแกร่งของตระกูลเจียงก็มาอีกครั้ง ขอเพียงให้เวลาจวนมู่อีกครึ่งวัน นักดาบเงาเพชฌฆาตก็สามารถทะลุทะลวงได้อย่างแน่นอน ถึงตอนนั้น ถ้าเจ้าเมืองมู่ร่วมมือกับนักดาบเงาเพชฌฆาต ตระกูลเจียงจะทำอะไรพวกเขาได้?
เจียงเหยียนสูดหายใจเข้าลึกๆ และพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อระงับความโกรธในใจ เขาเป็นถึงทายาทสายตรงของตระกูลบู๊โบราณแห่งตระกูลเจียง ครั้งก่อนก็ได้พ่ายแพ้กลับไป หากครั้งนี้ยังกลับไปโดยไม่ประสบความสำเร็จอีก เกรงว่าตระกูลคงจะหมดความอดทนต่อเขาแล้ว
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เจียงเหยียนก็กัดฟันและพูดว่า “ถ้าเป็นเช่นนี้ ก็ทำได้เพียงเปิดศึกแล้ว!”
พูดเสร็จ เขาก็โบกมือและสั่ง”ลงมือ!”
ทันทีที่เขาออกคำสั่ง ผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนนภาขั้นหนึ่งสองคนที่อยู่ข้างหลังเขาก็พุ่งตรงไปยังเจ้าเมืองมู่
เจ้าเมืองมู่ส่งเสียงอย่างเย็นชา โบกหอกยาวในมือของเขา พุ่งตรงไปที่เจียงเหยียน
เมื่อเห็นเช่นนี้ สีหน้าของเจียงเหยียนก็ขาวซีด เขาคิดไม่ถึงว่าเจ้าเมืองมู่จะมุ่งเป้ามาที่เขาในทันที
“หาที่ตายชัดๆ!”
อย่างไรก็ตาม หอกในมือของเจ้าเมืองมู่ถูกมีดของผู้แข็งแกร่งคนหนึ่งของตระกูลเจียงขวางไว้ ก่อนที่มันจะแตะเจียงเหยียน
“ตรัง!”
ดาบยาวและหอกยาวชนกัน ทำให้เกิดเสียงกระทบกันของโลหะ
ในเวลาเดียวกัน ยังมีออร่าของบูโดที่น่าสะพรึงกลัว ซึ่งมีทั้งสองเป็นศูนย์กลาง แผ่กระจายไปทั่วทุกทิศทุกทาง
“บูมบูมบูม!”
แผ่นดินดูเหมือนจะสั่นสะเทือน และทันใดนั้นฝุ่นก็ลอยขึ้นมา
เห็นได้ชัดว่าดาบใหญ่ในมือของผู้แข็งแกร่งในตระกูลเจียงก็เป็นของอาถรรพ์เช่นกัน
“ฆ่า!”
ผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนนภาขั้นหนึ่งอีกคน โดยไม่มีการลังเลเลยสักนิด ใช้ประโยชน์จากช่วงเวลาที่สหายของเขาสกัดกั้นหอกยาวไว้ ไปโจมตีเจ้าเมืองมู่สุดแรง
หลังจากที่เจ้าเมืองมู่รู้สึกถึงเจตนาฆ่าอันทรงพลังที่อยู่ข้างหลังเขา เขาไม่ลังเลเลย เท้าของเขาขยับอย่างแรงและร่างกายของเขาก็วาบวับ
การโจมตีของผู้แข็งแกร่งตระกูลเจียงได้ตกลงไปในตำแหน่งที่เมื่อกี้ที่เจ้าเมืองมู่อยู่
“ปัง!”
เสียงดังลั่น ณ สถานที่ที่เจ้าเมืองมู่เพิ่งอยู่นั้น พื้นหินสีน้ำเงินกลายเป็นซากปรักหักพัง และพื้นดินก็จมลง
รู้ได้เลยว่า การโจมตีเมื่อกี้นี้รุนแรงแค่ไหน และถ้ามันตกลงไปที่เจ้าเมืองมู่ จะทำให้เจ้าเมืองมู่ได้รับบาดเจ็บสาหัสเพียงใด
“ฆ่า!”
ผู้แข็งแกร่งทั้งสองของตระกูลเจียง พุ่งเข้าหาเจ้าเมืองมู่อีกครั้ง
เจ้าเมืองมู่ถือหอกยาวไว้โดยไม่มีความเกรงกลัวแม้แต่น้อย และต่อสู้กับชายฉกรรจ์สองคนของตระกูลเจียงโดยตรง
สิ่งที่ทำให้เจียงเหยียนตกใจก็คือ แม้ว่าเจ้าเมืองมู่จะเป็นผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนนภาขั้นหนึ่งแต่ผู้แข็งแกร่งทั้งสองที่เขานำมาก็เป็นกึ่งแดนนภาขั้นหนึ่ง หนึ่งในนั้นยังถือมีดอาถรรพ์ด้วย
ในเวลานี้ ด้วยความร่วมกันของทั้งสอง ยังแทบจะปราบเจ้าเมืองมู่ไม่ได้ ในช่วงเวลาอันสั้น หากพวกเขาอยากฆ่าเจ้าเมืองมู่นั้นก็ไม่มีความหวังเลย
สิ่งนี้ทำให้สีหน้าของเจียงเหยียน น่าเกลียดยิ่งขึ้น
ตอนนี้ ห้วงดาบบนจวนมู่เริ่มแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ การทะลุแดนของนักดาบเงาเพชฌฆาตก็ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เมื่อเขาทะลุเข้าไปได้ ผู้แข็งแกร่งของตระกูลเจียงก็สู้ไม่ไหวแน่นอน
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เจียงเหยียนก็โบกมือและสั่ง”คนอื่นๆ ตามผมมา!”
พูดเสร็จเขาก็ขึ้นนำและรีบวิ่งไปด้านหน้า
เจียงเหยียนเองก็เป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลาย และผู้แข็งแกร่งหลายคนที่ตามหลังเขาก็เป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้า ชั่วขณะหนึ่ง ทุกที่ที่พวกเขาไปก็ไม่มีใครสามารถหยุดพวกเขาได้
เจ้าเมืองมู่ผู้ซึ่งกำลังต่อสู้กับผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนนภาขั้นหนึ่งทั้งสองของตระกูลเจียง เห็นเจียงเหยียนได้พาคนของเขาไปยังทิศทางที่นักดาบเงาเพชฌฆาตกำลังบุกทะลุ และรัศมีความรุนแรงก็ปะทุออกมาจากเขา
“พวกคุณหาที่ตายชัดๆ!”
เจ้าเมืองมู่กล่าวอย่างโกรธเคือง โมเมนตัมบนร่างกายของเขารุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ราวกับสัตว์ป่ากำลังจะบ้า
สิ่งนี้ทำให้สีหน้าของผู้แข็งแกร่งทั้งสองของตระกูลเจียงดูน่าเกลียดมาก
ทั้งๆที่พวกเขาทั้งสองอยู่ในระดับเดียวกับเจ้าเมืองมู่ และยังมาจากตระกูลบู๊โบราณแห่งตระกูลเจียง แต่ตอนนี้ พวกเขากลับถูกเจ้าเมืองมู่ขวางทางไว้
ตอนนี้ ยิ่งรู้สึกได้ถึงแรงบีบบังคับจากเจ้าเมืองมู่
“เขาใช้วิชาลับเพื่อบังคับให้แข็งแกร่งขึ้น ฆ่าเขา!”
ผู้แข็งแกร่งตระกูลเจียงที่ถือมีดอาถรรพ์ก็นึกถึงบางสิ่งและพูดอย่างรวดเร็ว
ขณะพูด เขาได้โบกมีดอาถรรพ์แล้วฟันไปทางเจ้าเมืองมู่
ผู้แข็งแกร่งตระกูลเจียงอีกคนก็โจมตีไปทางเจ้าเมืองมู่อย่างแรง
เพียงแต่ว่า วิชาลับของเจ้าเมืองมู่ยังไม่ได้ปล่อยออกมาหมด หากถูกขัดจังหวะ ความพยายามก่อนหน้านี้ทั้งหมดก็จะสูญเปล่า
ในช่วงเวลาวิกฤตินี้ กระแสน้ำที่อยู่ด้านข้างก็เดือดพล่าน และทันใดนั้น น้ำจำนวนมากพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า กลายเป็นธนูน้ำนับไม่ถ้วน และมุ่งตรงไปยังดวงตาของผู้แข็งแกร่งทั้งสองของตระกูลเจียง
“พู่พู่พู่!”
ทั้งสองคิดไม่ถึงว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ทั้งสองมุ่งความสนใจไปที่การสังหารเจ้าเมืองมู่ และไม่มีมาตรการป้องกันอื่นใดเลย
ธนูน้ำจำนวนนับไม่ถ้วนตกลงบนตัวพวกเขาอย่างหนาแน่น
“อ๊าก…ตาผม!”
ธนูน้ำตกลงไปที่ดวงตาของผู้แข็งแกร่งตระกูลเจียง ทันใดนั้นเขาก็ส่งเสียงคร่ำครวญอย่างเจ็บปวดออกมา
ผู้แข็งแกร่งอีกคนจากตระกูลเจียงที่ถือมีดอาถรรพ์ได้ยกมีดอาถรรพ์ขึ้นอย่างรวดเร็ว จึงขวางธนูน้ำไว้ได้ ทำให้ธนูน้ำไม่สามารถแทงเข้าไปในดวงตาของเขา
ถึงอย่างนั้น เขาก็ยังคงได้รับบาดเจ็บจากธนูน้ำจำนวนนับไม่ถ้วนบนร่างกายของเขา แม้ว่าอาการบาดเจ็บจะไม่ร้ายแรง สำหรับเขามันก็เป็นความอัปยศอย่างยิ่ง
ในขณะนี้ รัศมีบูโดบนร่างของเจ้าเมืองมู่นั้น แข็งแกร่งมากจนน่ากลัว แม้กระทั่งยังมีความรู้สึกว่าเขากำลังจะเข้าสู่แดนนภาขั้นหนึ่ง
“ฆ่า!”
เขาถือหอกยาวในมือ ฆ่าไปทางผู้แข็งแกร่งตระกูลเจียงโดยตรง
“ถอยไป!”
ผู้แข็งแกร่งตระกูลเจียงที่ถือมีดอาถรรพ์ตะโกนเสียงดัง หยิบมีดอาถรรพ์ขึ้นมาอย่างรวดเร็ว และทันใดนั้นก็ฟันไปทางเจ้าเมืองมู่
“ตรั้ง!”
ของอาถรรพ์ทั้งสองปะทะกัน และทำให้เกิดเสียงแสบแก้วหูที่รุนแรง
“ปัง!”
ผู้แข็งแกร่งตระกูลเจียงคุกเข่าลงบนพื้นโดยตรง สองมือจับมีดอาถรรพ์ไว้แน่น บนมีดอาถรรพ์ คือหอกยาวที่เจ้าเมืองมู่ตกลงมา
ในเวลานี้ ผู้แข็งแกร่งตระกูลเจียงที่เพิ่งถูกธนูน้ำแทงจนตาข้างหนึ่งบอด เต็มไปด้วยความโกรธ คำรามเสียงดังและโจมตีเจ้าเมืองมู่โดยตรง
ในอีกด้านหนึ่ง เจียงเหยียนได้นำกลุ่มผู้แข็งแกร่งของตระกูลเจียงไป ล้อมรอบห้องที่นักดาบเงาเพชฌฆาตนั่งอยู่
รู้สึกถึงออร่าที่แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆในห้อง เจียงเหยียนโบกมือและสั่ง”เขากำลังทะลุ ไม่สามารถลงมือได้ ตอนนี้เป็นเวลาที่ดีที่สุดสำหรับเราที่จะฆ่าเขา ทุกคน พุ่งเข้าไปด้วยกัน ฆ่าเขาซะ!”