The king of War - บทที่ 1854 เริ่มขึ้นเป็นทางการ
พอคำนี้พูดออกไป ทุกคนต่างตะลึงกันตาค้าง หยางเฉินถึงขนาดจะให้ทิคาโนะ ทาเคชิฆ่าคามิชิโร กุนโตกับอาโอกิ ยามาโตะทิ้งเลยหรือนี่？
เขาจะบ้าไปแล้วมั่ง？
ทิคาโนะ ทาเคชิมีหรือจะตกลง？
ไม่นานนัก ทุกคนก็คิดกันได้ หยางเฉินจงใจที่จะพูดไปแบบนั้น
ตู้จ้งที่กำลังกังวลใจสุด ๆ ก็ได้ระบายลมหายใจให้ผ่อนคลายลง
แต่ทว่า ที่เขาต้องห่วงหยางเฉินมากขึ้นคือ คำพูดของหยางเฉิน มีแต่จะกระตุ้นให้ทิคาโนะ ทาเคชิโกรธแค้นหนักขึ้น
หยางเฉินแม้จะฆ่าโยชิดะ โชได้ แต่ก็ต้องใช้พละกำลังสุดขีดที่มีในตัว ส่วนทิคาโนะ ทาเคชินั้นตัวจริงของแท้ของผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลาย หยางเฉินนั้นมีพลังฝีมือเพียงแค่แดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นต้น ระดับขั้นของทั้งสองต่างกันอยู่มาก ถึงจะมีตัวช่วยอย่างอื่น ก็ยากแท้ที่จะดึงเทียบเสมอขึ้นไปได้
คามิชิโร กุนโตพูดด้วยความโกรธอย่างหนัก “หยางเฉิน แกนี่มันรนหาที่ตาย！”
อาโอกิ ยามาโตะก็พูดด้วยใจแค้นอยากฆ่าไปว่า “แกเห็นท่านนายกทิคาโนะเป็นยังไง？ ท่านมีหรือจะฆ่าพวกข้า？แกกล้าดีมาท้าทายท่านนายกทิคาโนะ เดี๋ยวแกจะต้องเสียใจ！”
ทิคาโนะ ทาเคชิลุกยืนขึ้นช้า ๆ พลางเดินเข้าไปหาหยางเฉิน พลางเอ่ยปากพูดไป “มันเป็นเรื่องผ่านมานานหลายปีแล้วนะ ที่ยังไม่เคยมีใครกล้าใช้วาจาท้าทายกับข้า วันนี้ ข้าก็จะให้แกเห็นถึงผลจากการท้าทายข้าว่าเป็นยังไง”
รอยยิ้มบนสีหน้าของหยางเฉินหายไป ในดวงตาเต็มไปด้วยความหนักใจ แน่นอนอยู่ว่าเขารู้ดีถึงพลังฝีมือจริงของทิคาโนะ ทาเคชิว่าร้ายกาจขนาดไหน
ต่อให้เขากระตุ้นสายเลือดคลั่งขึ้นมา คิดจะเอาชนะทิคาโนะ ทาเคชิ ความหวังยังดูเลือนรางเหมือนเดิม
สองช่วงห่างดูว่าเล็กน้อยของขั้นชั้นแดน จริง ๆ แล้วไม่ใช่น้อย
อันดับขั้นบูโดที่มาถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดแล้ว ช่วงห่างของแต่ละขั้นในชั้นเล็ก ๆ ล้วนเหมือนมีเส้นขีดขั้นเห็นแตกต่างชัดเจน เมื่อบรรลุถึงขั้นแปดแล้ว การจะทะลวงก้าวข้าม ความยากนั้นสูงมาก ก็จะมีแต่พวกนักบูโดที่มีพรสวรรค์ประเภทร้ายเหลือสุด ๆ จึงจะทำได้
ระดับบูโดเมื่อมาถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าแล้ว ความห่างระหว่างแต่ละชั้น ก็ยิ่งมากขึ้น
ในชั่วเพียงพริบตา ทิคาโนะ ทาเคชิก็ได้มาถึงตัวหยางเฉิน ระยะห่างของทั้งสองคน เพียงที่สี่ห้าเมตร
“พูดกันตรง ๆ ความจริงข้าชื่นชมเจ้ามากนะ ถ้าเจ้ายอมสมัครใจมาอยู่กับสมาคมบูโดแห่งประเทศหยาง ข้าก็จะยินดีมาก ขนาดว่าการทำเพื่อเจ้า ต้องมีการบาดหมางกับตระกูลโยชิดะ ถึงยังไง การที่แกไปฆ่าโยชิดะ โช ตระกูลโยชิดะไม่ปล่อยแกแน่นอนอยู่แล้ว”
ทิคาโนะ ทาเคชิมองหยางเฉินด้วยสีหน้าเรียบสงบพูดจบลง ก็พูดต่ออีกว่า “ชื่นชมก็ส่วนชื่นชม มันไม่ใช่เหตุผลในการให้อภัยเจ้า เจ้าเตรียมตัวตายให้ดีหรือยัง？”
ไม่ออกอาการดุดันแต่น่าเกรงขาม！
ทิคาโนะ ทาเคชิยังไม่ทันได้เปล่งกระแสบูโด หยางเฉินก็ได้รู้สึกได้ถึงความกดดันจากพลังบูโดที่แข็งแกร่งอย่างมาก
เขารู้ดี ไม่ใช่ความกดดันจากกระแสพลังบูโดของทิคาโนะ ทาเคชิ แต่ด้วยพลังฝีมือบูโดของทิคาโนะ ทาเคชิสูงเกิน ช่วงห่างระหว่างพวกเขาต่างกันมาก แม้ว่าทิคาโนะ ทาเคชิไม่ได้จงใจเปล่งกระแสพลังบูโดออกมา เพียงในจิตใต้สำนึก หยางเฉินรับรู้ถึงแรงกดดันแล้ว
พูดง่าย ๆ นี่แหละคือการกดดันขั้นสุดยอดของแดนบูโด
สองผู้แข็งแกร่งที่มีความต่างระดับขั้นอย่างมาก ผู้แข็งแกร่งที่อยู่ในแดนสูงกว่าไม่จำเป็นว่าจะต้องเปล่งพลังกดดันใด ๆ ก็ทำให้ผู้แข็งแกร่งที่อยู่ในแดนต่ำกว่ารู้สึกกดดันได้
ความกดดันแบบนี้ พอเมื่อผู้แข็งแกร่งที่อยู่ในแดนสูงกว่าเปล่งพลังกดดันจริงออกมา ก็จะยิ่งหนักหน่วงขึ้น และจะมีผลกระทบต่อพลังฝีมือของนักบูโดที่อยู่ในแดนต่ำกว่าด้วย
จึงพูดได้ว่า หยางเฉินคิดจะใช้พลังฝีมือแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นต้น เพื่อไปโค่นทิคาโนะ ทาเคชิในแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลาย ในสายตาคนภายนอก ความหวังในการชนะของหยางเฉิน มีค่าเกือบเป็นศูนย์
ไม่เพียงแต่หยางเฉินเท่านั้น ในนาทีที่ทิคาโนะ ทาเคชิปรากฏตัวขึ้นที่ใจกลางโรงเทพบู๊ บรรดาคนทั้งหมดล้วนรู้สึกได้ถึงความกดดันที่ไร้รูปเงานั้น โดยเฉพาะเหล่านักบูโดจิ่วโจว ความรู้สึกที่ว่านั้นยิ่งหนักขึ้นอีก
หยางเฉินไม่กล้าที่จะประมาทแม้แต่น้อย มองทิคาโนะ ทาเคชิด้วยสีหน้าหนักแน่นพูดไปว่า “แกจะให้ข้าต่อรองได้หรือไม่ ข้าไม่รู้ แต่ข้าขอยืนยันให้ได้ก็คือ ในขณะที่แกจะให้ข้าลงทุนเป็นมูลค่าเท่าไหร่ แกก็จะต้องชดเชยตามมูลค่านั้นอย่างสาสม”
“ฮ่า！”
ทิคาโนะ ทาเคชิแค่นเสียงหัวเราะ มองหน้าหยางเฉินแล้วพูด “ทำเป็นพวกลูกควายไม่รู้จักเสือ เผชิญหน้ากับพลังฝีมือจริงเด็ดขาด อะไรก็ใช้ชดเชยไม่ได้ทั้งนั้น”
“ข้าก็ยอมรับในพลังฝีมือที่เก่งกาจมากของแก ขนาดล้มโยชิดะ โชได้ ทำเอาข้าตื่นใจอยู่ แต่ถ้าแกคิดว่า แกล้มโยชิดะ โชได้ แล้วก็มีฐานะพอจะมาสู้กับข้าได้ นั่นข้าก็จำเป็นต้องบอกแกอย่างจริงจังจริงใจว่า ถ้าแกไม่มีพลังฝีมือแท้ ๆ ในการสังหารโยชิดะ โชในพริบตาได้ มันก็ไม่มีอะไรที่จะกดดันข้าได้เลย”
“เอาเถอะ เรื่องพล่ามพูดมาพอแล้ว นี่เป็นการประลองฝีมือครั้งสุดท้ายของแก เริ่มเลย！ข้าต่อให้แกใช้โอกาสลงมือก่อน”
พูดจบ ทิคาโนะ ทาเคชิไม่พูดอะไรอีก มองหยางเฉินด้วยสีหน้าราบเรียบ เหมือนผู้ใหญ่มองดูเด็ก ๆ
ในใจของทิคาโนะ ทาเคชินั้น เป็นอย่างนั้นจริง ๆ อายุของเขานั้น เป็นปู่ของหยางเฉินยังเกินพอ ยิ่งกว่านั้น แดนบูโดของเขา ก็ห่างล้ำไปกว่าหยางเฉินไกลมาก
หยางเฉินสูดหายใจเข้าลึก ๆ ประจันหน้ากับทิคาโนะ ทาเคชิ เขาไม่กล้าประมาทได้เลยแม้แต่น้อย ในเมื่อฝ่ายตรงข้ามให้โอกาสลงมือก่อน ก็ไม่ควรจะปล่อยให้เสียโอกาสแน่นอน
เขาไม่มีอะไรต้องคิดลังเล กระตุ้นสายเลือดคลั่งภายในตัวขึ้นมาในฉับพลัน ที่ต่างไปจากครั้งก่อน ๆ คือ สายเลือดคลั่งที่กระตุ้นขึ้นมาในครั้งนี้มีความเข้มสูงขึ้น
กระบวนตามตำราเทพสงครามขับเคลื่อนอยู่ในตัวอย่างบ้าคลั่ง กระแสพลังบูโดที่น่าสะพรึงกลัว ระเบิดขึ้นภายในตัวของเขา
ในนาทีนั้น เหล่าบรรดานักบูโดที่อยู่ในบริเวณ ต่างรู้สึกได้ถึงแรงกดดันจากหยางเฉิน
แม้แต่ทิคาโนะ ทาเคชิเอง เวลานี้ความเหยียดหมิ่นในดวงตาหายไปแล้ว แววตาเพิ่มให้เห็นความหนักใจ มาถึงนาทีนี้ เขาเพิ่งจะรู้สึก ไอ้เด็กหนุ่มที่อยู่ข้างหน้าคนนี้ ตอนที่ต่อสู้กับโยชิดะ โชก่อนหน้านี้ ไม่ได้ใช้พลังฝีมือทั้งหมด
ดูจากกระแสพลังบูโดที่เปล่งออกมาในตอนนี้ อย่าว่าแต่จะฆ่าโยชิดะ โชได้ในพริบตา การถล่มโยชิดะ โชให้แพ้ไปในนาทีเดียวนั้น ง่ายเพียงขยับยกมือ
ถึงกระนั้นก็ตาม ทิคาโนะ ทาเคชิก็เพียงแต่รู้สึกตื่นใจเท่านั้นเอง ไม่ได้เห็นว่าการเปล่งกระแสพลังฝีมือที่เหนือกว่าก่อนหน้านี้มาก แล้วก็คิดว่าตัวเองมีโอกาสแพ้
แน่นอนว่า กระบวนพลังฝีมือของหยางเฉิน ไม่ใช่จะมีแค่สายเลือดคลั่ง ถ้าหากมีแค่เพียงกระบวนพลังฝีมือเท่านี้ แล้วคิดจะใช้พลังฝีมือแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นต้นถล่มฆ่าทิคาโนะ ทาเคชิที่อยู่ในแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลาย นั่นมันเรื่องในนิยายอาหรับราตรีแล้ว
กระแสพลังบูโดในตัวหยางเฉิน ยังคงเพิ่มทวีขึ้นไม่หยุด เวลานี้เลยจากแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นต้นขึ้นไปอีกไกลมากแล้ว
บรรดานักบูโดที่อยู่ในบริเวณ ล้วนตื่นตะลึงกันอย่างไม่มีอะไรจะเปรียบ
“นี่ นี่มันเป็นไปได้ยังไง？”
ฝ่ายด้านทางค่ายประเทศซัน ความรู้สึกไม่อยากเชื่อแสดงออกเต็มหน้าอาโอกิ ยามาโตะ
แววตาของคามิชิโร กุนโตดูทื่อเซ่อ ที่หยางเฉินถล่มฆ่าโยชิดะ โชได้ ก็เป็นเรื่องที่เขายอมรับไม่ได้อยู่แล้ว แต่มาถึงตอนนี้ กระแสพลังบูโดที่เปล่งออกจากตัวหยางเฉิน ไกลล้ำเกินพวกเขาไปมากมาย
ถ้าพูดถึงว่า เมื่อกี้นี้ที่หยางเฉินสู้กับโยชิดะ โช แล้วระเบิดพลังฝีมือเต็มที่ออกมา โยชิดะ โชคงจะตายเร็วกว่านั้นอีกเป็นแน่มั้ง？
หน้าของตู้จ้งก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้น สองหมัดกำแน่น พูดไปด้วยความตื่นเต้น “พวกแกเห็นกันแล้วใช่ไหม？นี่ไงที่พวกเรานักบูโดจิ่วโจวหยิ่งได้อย่างภาคภูมิใจ อายุเขายังน้อยอยู่เลย แต่เก่งกาจมาได้ถึงขนาดนี้ ให้เวลาเขาอีกสิบปี ยังมีใครจะมีคุณสมบัติที่จะไปสู้กับเขาได้？”
ติงเหวินจัวหน้าขาวซีด ความรู้สึกคิดไม่ถึงเต็มหน้า “เป็นไปไม่ได้！มันเป็นไปไม่ได้อย่างเด็ดขาด！เขามันไอ้เด็กบัดซบที่ขนยังขึ้นไม่เต็มเลย จะเก่งกาจถึงขนาดนี้ได้ยังไง？”