The king of War - บทที่ 1864 ทำการเตรียมพร้อม
ตู้จ้งมองไปที่เตียงคนไข้ เห็นหยางเฉินยังคงนอนนิ่งไม่ขยับ กำหมัดขึ้นมาแน่น
เป็นเวลาเนิ่นนาน จึงเอ่ยปากพูดว่า “พวกเจ้าเพียงแต่คอยดูแลปกป้องคุณหยางให้ดีก็แล้วกัน เรื่องยาเม็ดคืนวิญญาณ ปล่อยข้าจัดการเอง！”
“แต่ว่า…..”
นักบูโดอีกนายหนึ่งกำลังจะพูด ก็ถูกตู้จ้งตัดบท “ข้าตัดสินใจแล้ว หลายวันต่อจากนี้ คุณหยางก็ต้องขอฝากไว้กับพวกท่านแล้ว”
พูดจบ ตู้จ้งหันตัวกลับจากออกไป
เหล่าบรรดาสมาชิกสมาพันธ์บูโด ต่างได้แต่พากันทอดถอนใจ
พวกเขารู้ดีกันเป็นอย่างมากถึงเรื่องราคาค่างวดของยาเม็ดคืนวิญญาณ ทอดสายตาไปให้ทั่วทั้งจิ่วโจว น่ากลัวคงจะมีแต่ตระกูลบู๊โบราณ ถึงจะมียาเม็ดที่สูงส่งล้ำค่าพวกนี้
ต่อให้ว่าจะมีบ้านตระกูลบู๊โบราณที่ยอมเอายาเม็ดคืนวิญญาณ มอบออกมาให้ ตู้จ้งน่ากลัวก็ต้องทุ่มทุนเป็นมูลค่าใหญ่มาก ไม่งั้นแล้วฝ่ายตรงข้ามมีหรือจะยอมยกยาเม็ดคืนวิญญาณที่มีมูลค่าสูงล้ำนี้ให้กับตู้จ้ง？
และในเวลาเดียวกันนั้น บนยอดเมฆา
ย้อนไปเมื่อสามวันก่อน หลังจากหยางเฉินถล่มฆ่าทิคาโนะ ทาเคชิแล้ว ข่าวได้แพร่กระจายไปทั่วทั้งจิ่วโจว และพวกของหม่าชาว พอได้รับรู้ข่าวในเวลาทันทีนั้น ก็กลับเข้ามายังเยี่ยนตู
แต่ สามวันผ่านมาเต็ม ๆ พวกเขาก็ยังหาหยางเฉินไม่พบ
หม่าชาวร้อนรนเต็มใบหน้า พูดด้วยความกังวลสุด ๆ ว่า “ผ่านมาตั้งสามวันแล้ว ทำไมยังไม่มีข่าวคราวจากพี่เฉิง？”
ภายในห้อง นอกจากหนึ่งครอบครัวหม่าชาวแล้ว ยังมีเฝิงเสียวหว่านกับหวยหลัน และสองพี่น้องตระกูลซ่งกับเฝิงเจียหยี
เฝิงเสียวหว่านพยายามปลอบใจตัวเองว่า “หรือคงเป็นว่าพี่ใหญ่หยางเจอปัญหายุ่งยากอะไรขึ้นมา ยังไม่สะดวกจะพบกับพวกเรามัง？”
“เป็นไปไม่ได้！”
หม่าชาวสวนกลับไปทันที พูดตาแดง ๆ ว่า “พี่เฉิงต้องรู้อยู่แน่นอนว่าพวกเราห่วงเขาอยู่ ถึงจะมีอะไรไม่สะดวก เขาก็จะไม่มีทางลืมพวกเรา พูดอีกที ถ้าผ่านมาถึงสามวันเต็ม ๆ ถ้าพี่หยางมีปัญหาวุ่นวายอะไร ก็ต้องมีเรื่องวุ่นวายเข้ามาหาพวกเราแล้ว”
“ตัวเขาแค่เพียงมีพลังฝีมือที่แดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นต้น แต่กลับถล่มฆ่าทิคาโนะ ทาเคชิที่เป็นถึงนายกสมาคมบูโดประเทศซันได้ เห็นว่ากันว่าทิคาโนะ ทาเคชินี้เป็นถึงผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลายแล้ว พี่เฉินถล่มฆ่าเขาไปได้ น่าจะต้องมีการได้รับบาดเจ็บอย่างสาหัสแน่นอน”
“ในเมื่อขาดการติดต่อมาถึงสามวัน ก็ต้องบอกได้ถึงว่าหลายวันที่ผ่านมานี้ พี่เฉินจะต้องมีการบาดเจ็บสาหัสถึงกับอยู่ในสภาพหมดสติ มิฉะนั้นเป็นไปไม่ได้ว่าจะไม่ติดต่อกับพวกเรา”
พอได้ฟังที่หม่าชาวพูด คนอื่นต่างก็ร้อนใจกันขึ้นมา
“คุณอย่าพูดส่งเดช！พี่เฉินคงจะต้องมีเหตุจำเป็นติดพันอยู่ ยังไม่สะดวกจะติดต่อกับพวกเราในชั่วขณะหนึ่ง”
อ้ายหลินถลึงตาใส่หม่าชาวแล้วพูด
หล่อนเป็นคนละเอียดอ่อน ก็ได้มีความรู้สึกแล้วว่า หลังจากที่หม่าชาวพูดความเป็นไปได้ของหยางเฉินออกมาแล้ว เฝิงเสียวหว่านกับหวยหลานสีหน้าได้เปลี่ยนไป
หม่าชาวกำลังคิดจะพูดอะไรต่อ โดนอ้ายหลินถลึงตาใส่เข้าให้ จึงได้หยุดพูดต่อ แต่บนใบหน้าของเขา ยังคงเต็มไปด้วยความวิตกกังวล เดินหงุดหงิดไปมาอยู่ในห้อง
อ้ายหลินกวาดสายตามองไปรอบห้อง ปริปากพูดว่า “ทุกคนก็อย่าได้ร้อนใจมาก พี่เฉินต้องไม่เป็นไรแน่นอน ถ้าเกิดเขาเป็นอะไรไป โดยสันดานคนประเทศซัน จะต้องป่าวประกาศให้รู้ไปทั่วโลกแล้ว แต่พวกเขาไม่ได้พูด นี่ก็ย่อมแสดงว่า พี่เฉินไม่ได้เป็นอะไร เป็นไปได้ว่าเขาบาดเจ็บ กลัวว่าพวกเราจะกังวลใจ ก็เลยไม่ติดต่อมาหาพวกเรา รอให้ทุเลาลง ก็คงจะกลับมาแน่นอน”
ทุกคนจึงได้เงียบสงบลง แต่พวกเขาต่างรู้ดี การประลองยุทธจบลงไปแล้วสามวัน หยางเฉินต้องไม่ใช่ว่าจะหายตัวไปเฉย ๆ จะต้องมีเกิดอะไรขึ้นแน่นอน เหมือนอย่างที่หม่าชาวพูด หยางเฉินต้องบาดเจ็บอย่างสาหัส ยังสลบหมดสติอยู่ จึงไม่สามารถติดต่อกับพวกเขาได้
หวยหลานก็ยืนขึ้นมาในขณะนั้น กวาดสายตามองไปยังทุกคน เอ่ยปากขึ้นว่า “ไม่ว่าพี่ใหญ่หยางไม่ติดต่อพวกเราด้วยสาเหตุอะไร พวกเราก็ต้องอยู่ในความสงบ อย่าทำอะไรให้เพิ่มความยุ่งยากขึ้น”
“จากรายงานที่ข้าได้รับเข้ามา ก่อนหน้านี้สามวัน พี่ใหญ่หยางใช้พลังฝีมือของตัวเองคนเดียว สังหารทิคาโนะ ทาเคชิ พลังฝีมือของทิคาโนะ ทาเคชินั้นเก่งกาจเอามาก ๆ เป็นถึงผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลาย แต่ก็ยังมาตายด้วยพลังฝีมือของพี่ใหญ่หยาง”
“ถึงแม้ฉากที่พี่ใหญ่หยางถล่มฆ่าทิคาโนะ ทาเคชินั้นถูกตัดในภาพหน้าจอ แต่ก็ยืนยันได้ว่า พี่ใหญ่หยางชนะแน่นอน อย่างที่พี่อ้ายหลินบอก การประลองยุทธในครั้งนี้ เป็นการจุดชนวนขึ้นมาของนักบูโดประเทศหยาง ถ้าหากว่าพี่ใหญ่หยางเกิดมีอะไรเป็นไป พวกเขาคงต้องประโคมข่าวกันโจ๋งครึ่มไปแล้ว ในเมื่อไม่มี นั่นก็ยืนยันได้ พี่ใหญ่หยางยังคงมีชีวิตอยู่แน่นอน”
ได้ยินที่หวยหลานพูดมาแบบนี้ สีหน้าทุกคนก็ดีขึ้นกันมาก
เฝิงเสียวหว่านตาแดง ๆ มองหน้าหวยหลานแล้วถามว่า “ก็อย่างที่ว่า ที่พี่ใหญ่หยางขาดการติดต่อไป เป็นไปได้อย่างยิ่งว่าต้องบาดเจ็บสาหัส และยังอยู่ในสภาพสลบหมดสติอยู่？”
หวยหลานมองหน้าเฝิงเสียวหว่าน พลันนึกไม่ออกทันทีว่าจะบอกยังไงกับเฝิงเสียวหว่าน หล่อนเข้าใจดี กับความผูกพันทางใจของเฝิงเสียวหว่านที่มีต่อหยางเฉิน
เฝิงเสียวหว่านพูดตาแดง ๆ ไปว่า “พี่หลาน พี่อย่าโกหกฉันเลย บอกฉันอย่างสบายใจได้ ฉันรับได้”
หวยหลานผงกหัวนิด ๆ พูดเสียงทุ้มลึกว่า “ตามที่ข้ารู้มา ตั้งแต่เมื่อสามวันที่แล้ว หลังจากพี่ใหญ่หยางได้ถล่มฆ่าทิคาโนะ ทาเคชิในโรงเทพบู๊แล้ว ก็ได้หายตัวไป นักข่าวข้างนอก ไม่เห็นมีรูปถ่ายของพี่ใหญ่หยางกันเลย”
“แต่ตัวทิคาโนะ ทาเคชิเองเป็นถึงผู้แข็งแกร่งขั้นเก้าชั้นปลาย พลังฝีมือสูงอย่างมาก พี่ใหญ่หยางเราระดับแค่เพียงแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นต้น แต่สุดท้ายสรุปผลออกมา กลับเป็นพี่ใหญ่หยางเราถล่มฆ่าทิคาโนะ ทาเคชิ”
“เพราะฉะนั้นตามที่ข้าคาดเดา การที่พี่ใหญ่หยางถล่มฆ่าทิคาโนะ ทาเคชิได้นั้น จะต้องทุ่มเทบางอย่างลงไปอย่างล้ำค่า สถานะภาพในปัจจุบันจะต้องไม่ดีเอาเลยอย่างมาก”
“ถ้าข้าคาดเดาไม่ผิด เขาจะต้องถูกคนของสมาพันธ์บูโดพาตัวไป”
ทันทีนั้นน้ำตาของเฝิงเสียวหว่านก็พรั่งพรูออกมา ขาพลิกเซไป หวยหลานซึ่งมีการเตรียมพร้อมอยู่ ถลันเข้าประคองตัวเฝิงเสียวหว่านเอาไว้ได้ พูดปลอบไปว่า “เสียวหว่าน เธออย่าไปเครียดอะไรมาก สำหรับพวกเรา ที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือต้องรีบหาตัวพี่ใหญ่หยางให้พบ แล้วให้เธอทำการรักษาพี่ใหญ่หยาง”
“พี่ใหญ่หยางอยู่ในมือคนอื่น ข้าไม่มีทางจะไว้ใจ เชื่อแต่เธอคนเดียวเท่านั้น！”
หม่าชาวก้รีบพูดขึ้นว่า “หวยหลานพูดถูก ตอนนี้ที่สำคัญที่สุดคือต้องหาพี่หยางให้พบ มีแต่ให้เสียวหว่านทำการรักษาพี่เฉินเท่านั้น พวกเราถึงจะวางใจ”
พูดจบ เขาก็หันมองไปที่สองพี่น้องตระกูลซ่ง พูดเสียงทุ้มหนัก “ท่านผู้อาวุโสซ้ายขวา พวกเราจะไปที่สมาพันธ์บูโดสักเที่ยว ตามเอาคนจากพวกเขา！”
สองพี่น้องตระกูลซ่งลุกยืนขึ้นในทันที ซ่งซ้ายพูดขึ้นว่า “ได้ พวกเราจะไปที่สมาพันธ์บูโดทันทีเดี๋ยวนี้！”
หม่าชาวก็หันไปที่หวยหลานพูดว่า “หวยหลาน ที่นี่ก็ต้องมอบให้เจ้าละ มีเรื่องอะไร ให้ติดต่อหาพวกเราทุกเวลา”
หวยหลานผงกหัวรับ “ข้าก็เพียงแต่คาดเดา เป็นไปได้ว่าพี่ใหญ่หยางถูกสมาพันธ์บูโดเอาตัวไป เจอกับคนของสมาพันธ์บูโดแล้ว พวกคุณต้องมีมารยาทกันหน่อยนะ อย่าให้มีการขัดแย้งได้ ให้ดีที่สุดต้องอย่าได้มีการกระทบกระทั่งกัน”
หม่าชาวผงกหัวรับ “วางใจได้ ข้ารู้จักแยกแยะ！”
ทั้งสามไม่ยอมโอ้เอ้ เดินทางออกจากยอดเมฆาในทันที
หลังจากพวกหม่าชาวออกเดินทางกันไปแล้ว หวยหลานมองเฝิงเสียวหว่านพูดว่า “เสียวหว่าน ตอนนี้เจ้าอย่าได้กลุ้มเครียดเสียใจเลย เตรียมการวางแผนรักษาอาการบาดเจ็บสาหัสของพี่ใหญ่หยางไว้ให้ดี สงบสติอารมณ์ลงมา คิดตรึกตรองไว้ ถ้าหากพี่ใหญ่หยางบาดเจ็บสาหัส ซึ่งอาจจะบาดเจ็บกระทบไปถึงพื้นฐานพลังบูโด เจ้าคิดจะต้องรักษาด้วยวิธีไหน ที่จะทำให้พี่ใหญ่หยางฟื้นคืนสภาพได้เร็วที่สุด”
เฝิงเสียวหว่านเช็ดน้ำตาบนใบหน้า ผงกหัวถี่ ๆ “พี่หลาน พี่วางใจได้ ฉันจะควบคุมอารมณ์ตัวเองให้ได้ ทำการตระเตรียมลงมือรักษาพยาบาลพี่ใหญ่หยางได้ทุกเวลา”