The king of War - บทที่ 1954 ความโกรธเกรี้ยวของตู้จ้ง

บทที่ 1954 ความโกรธเกรี้ยวของตู้จ้ง
เมื่อเห็นความเย็นชาที่มุมปากของหยางเฉิน ความไม่สบายใจของตู้ชีก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น

ทั้งๆที่เขาได้หลีกเลี่ยงการโจมตีที่ร้ายแรงของหยางเฉินแล้ว ทำไมหยางเฉินยังคงแสดงสีหน้าเช่นนั้น?

ตู้ชีรู้สึกงงมาก

ในวินาทีถัดมา ความรู้สึกว่าอันตรายก็ซัดเข้ามา สีหน้าของตู้ชีก็เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าวิกฤตนี้มาจากไหน

เขารู้สึกว่า เขาถูกห่อหุ้มด้วยพลังที่ไม่รู้จักที่มีพลังมหาศาล ซึ่งความรู้สึกนี้มันแปลกมาก

ในเวลานี้ ทันใดนั้นเขาก็พบว่า มีดาบน้ำสองเล่มพุ่งเข้ามาหาเขาอย่างรวดเร็ว

“พู่!”

ดาบน้ำสองเล่ม แทงเข้าไปในดวงตาของตู้ชีเกือบจะพร้อมกัน

ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในพริบตา เมื่อกี้ตู้ชีได้หลีกเลี่ยงมีดโมหิตของหยางเฉินที่เหวี่ยงออกมา และร่างกายของเขายังไม่สมดุล ดาบคมสองเล่มที่ควบแน่นจากน้ำก็ได้แทงเข้าตาของเขาแล้ว

“อ๊าก……”

ตู้ชีร่ำร้องอย่างทุกข์ทรมาน

เสียงร้องโหยหวนดังก้องไปทั่วสำนักบู๊

ในเวลานี้ ทุกคนเบิกตากว้าง บนใบหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

หยางเฉินใช้แดนบูโดแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลาย แทงเข้าที่ตาของตู้ชีจนบอด ซึ่งอีกฝ่ายเป็นผู้แข็งแกร่งที่กำลังจะเข้าสู่กึ่งแดนนภาขั้นหนึ่งชั้นต้นหรือ?

เพียงแต่ว่า หยางเฉินทำได้อย่างไร?

เมื่อกี้นี้ ทั้งๆที่เขาได้ใช้มีดโลหิตแทงไปที่คอของตู้ชีในขณะที่โจมตีล้มเหลว ดาบโลหิตสองเล่มนั้นก็ได้แทงเข้าไปในดวงตาของตู้ชี

นี่มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลย หรือว่า มีคนแอบช่วยหยางเฉิน?

ในบรรดาผู้คนมากมายที่อยู่ที่นี่ ผู้ที่สามารถทำได้สิ่งนี้ได้ก็คือ ตู้ป๋อ เจ้าสำนักของสำนักบู๊ และลี่เฉิน เจ้าสำนักของสำนักมาร

ตู้ป๋อเป็นเจ้าสำนักของสำนักบู๊ แม้ว่าเขาจะเกลียดตู้ชีแค่ไหน แต่ตู้ชีในฐานะที่เป็นผู้แข็งแกร่งสูงสุดภายใต้แดนนภานั้น เขามีความสำคัญต่อสำนักบู๊อย่างมาก นอกจากนี้ ทั้งสองมาจากสายเลือดเดียวกัน ดังนั้นมันจึงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะลอบโจมตีตู้ชี

หากเป็นเช่นนี้ มีเพียงลี่เฉินเท่านั้นที่น่าสงสัยที่สุด

สายตาของผู้แข็งแกร่งสำนักบู๊หลายคน ต่างก็จับจ้องไปที่ลี่เฉิน

ลี่เฉินไม่สนใจสายตาของทุกคน หัวเราะเสียงดัง“เยี่ยม!สมแล้วที่เป็นอัจฉริยะบูโดที่เข้าใจพลังแห่งธาตุมากมายที่แตกต่างกัน ขณะที่กำลังต่อสู้ ยังสามารถแยกสติมารวบรวมกระบี่แห่งธาตุน้ำและในขณะเดียวกันก็ใช้พลังแห่งเวลา เพื่อทำให้เวลาของคู่ต่อสู้ช้าลงด้วยการผสมผสานระหว่างพลังแห่งธาตุทั้งสอง เพื่อโจมตีศัตรูอย่างแรง นี่คือแผนการรบที่ดีที่สุดสำหรับคุณ”

“พลังแห่งธาตุ!”

หลังจากได้ยินคำพูดของลี่เฉิน ผู้แข็งแกร่งที่เมื่อกี้ยังสงสัยว่าลี่เฉินเป็นคนลอบโจมตี จนตู้ชีได้รับบาดเจ็บสาหัส และทันใดนั้นก็เข้าใจแล้วว่าเมื่อกี้ได้เกิดอะไรขึ้น

ตู้ป๋อมองไปที่เวทีการแข่งขันด้วยสีหน้าที่ซับซ้อน สำหรับเขา เขาไม่ต้องการให้ตู้ชีและหยางเฉินได้รับบาดเจ็บสาหัสหรือถึงกับตาย

ตู้ชีในฐานะผู้แข็งแกร่งระดับต้นๆของสำนักบู๊ มันมีความสำคัญต่อสำนักบู๊มาก

ถ้าหยางเฉินและตู้ชีสามารถอยู่ร่วมกันได้อย่างสันติ สำนักบู๊ในตอนนี้ จะแข็งแกร่งขนาดไหน?

อย่างไรก็ตาม ระหว่างหยางเฉินและตู้ชี หนึ่งในนั้นถูกลิขิตไว้แล้วว่าต้องถูกฆ่า

ตอนนี้ดูเหมือนว่า คนที่กำลังจะตายคือตู้ชี

“หยางเฉิน เห็นแก่ผม คุณปล่อยตู้ชีไปได้ไหม?”

ทันใดนั้น ตู้ป๋อก็ตะโกนไปทางหยางเฉิน

สีหน้าของหยางเฉินยังคงเหมือนเดิม ร่างกายของเขาเต็มไปเจตนาต่อสู้ ดวงตาสีแดงเลือดของเขาจ้องไปที่ตู้ชี และพูดอย่างเย็นชาว่า“ใครต้องการฆ่าผม ผมก็จะฆ่าคนนั้น!”

เขาไม่ใช่ผู้ชายที่ลังเล ตัดสินใจไม่ได้อีกต่อไปแล้ว หากเป็นเมื่อก่อน เขาอาจจะปล่อยตู้ชีไปเพราะเห็นแก่ตู้ป๋อ แต่ตอนนี้ เขาไม่ทำแบบนั้นแล้ว

ถ้าเขาปล่อยตู้ชีไป แค่ความแค้นที่เขาทำให้ตู้ชีตาบอด ตู้ชีจะปล่อยเขาไปหรือ?

เขาไม่ได้กลัวตู้ชี แต่ถ้าตู้ชีโจมตีผู้คนรอบตัวเขา ใครจะทนได้ล่ะ?

นอกจากนี้ ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับตู้ป๋อ ไม่ได้ลึกซึ้งมากนัก ถ้าไม่ใช่เพราะมาช่วยตู้จ้ง เขาคงไม่มาภูเขามารหรอก ยิ่งไม่มีทางที่เขาจะเข้าร่วมสำนักบู๊

หลังจากได้ยินคำพูดของหยางเฉิน สีหน้าของตู้ป๋อก็ดูน่าเกลียดเล็กน้อย ดูเหมือนว่า วันนี้ ตู้ชีจะต้องตายแน่นอน

ในฐานะเจ้าสำนักของสำนักบู๊ เขาไม่อยากที่จะสูญเสียแม่ทัพเก่งกาจเช่นนี้เลย

“ท่านพ่อ ตู้ชีทำตัวเองทั้งนั้น โทษคนอื่นไม่ได้”

ในเวลานี้ ตู้หมิงหยวนซึ่งอยู่ข้างๆตู้ป๋อ ก็พูดขึ้นในทันใด

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา ผู้คนมากมายจากสำนักบู๊ต่างก็ประหลาดใจ

ก่อนที่หยางเฉินจะปรากฏตัว ตู้หมิงหยวนในฐานะลูกชายของตู้ป๋อ เป็นผู้ที่มีคุณสมบัติเหมาะสมที่สุดในการสืบทอดตำแหน่งเจ้าสำนัก

ตู้หมิงหยวนควรปกป้องตู้ชีต่างหาก แต่ตอนนี้ เขาได้ประกาศฝั่งยืนของเขาในที่สาธารณะแล้ว

“ตู้ป๋อ คุณนี่มันยิ่งอยู่ก็ยิ่งถดถอยจริงๆ แม้แต่ลูกชายของคุณยังรู้ว่าควรเลือกยังไง คุณยังไม่รู้อีกเหรอ?”

ลี่เฉินหัวเราะอย่างเย็นชาและพูดต่อ“ตู้ชีฝึกฝนวิชาโลหิตต้องฝึกฝนในบ่อเลือด และเลือดที่จำเป็นในการฝึกฝนวิชาโลหิตก็ต้องเป็นของนักบูโดด้วย เห็นระดับของวิชาโลหิตที่ตู้ชีฝึกฝนนั้นไม่ต่ำเลย หลายปีมานี้ ไม่รู้ว่าเขาได้ฆ่านักบูโดไปแล้วเท่าไหร่?คุณรู้ไหม?ถึงอยากปกป้องชีวิตของตู้ชีไว้?”

ทันใดนั้น สีหน้าของตู้ป๋อก็น่าเกลียดมากขึ้นไปอีก

เขารู้ว่าลี่เฉินพูดถูก ตู้ชีฝึกฝนจนถึงแดนนี้นั้น ต้องใช้เลือดของนักบูโดไปจำนวนมาก

ถึงกระนั้น เขาก็ยังไม่เต็มใจ และพูดด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำว่า“บางที เลือดของนักบูโดที่เขาเอามาใช้นั้น อาจมาจากเลือดของนักบูโดที่ตายเพราะอุบัติเหตุในภูเขามารก็ได้”

“เหอะๆ!”

ลี่เฉินหัวเราะในทันใด แต่รอยยิ้มนี้มีความเย็นชาเล็กน้อย

เขาจ้องไปที่ตู้ป๋อและถามว่า“คุณเชื่อไหม?”

“ผมเชื่อ!”

ตู้ป๋อพูดโดยไม่ลังเล

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา ทุกคนต่างประหลาดใจ คำพูดของตู้ป๋อ หมายความว่าเขาต้องการปกป้องตู้ชีงั้รหรือ?

สีหน้าของหยางเฉินก็น่าเกลียดมากเช่นกัน แม้ว่าเขาจะไม่ได้สนิทกับตู้ป๋อมากนัก แต่เขาก็ยินดีเชื่อในตัวตู้ป๋อ แต่เขาไม่เคยคิดเลยว่าตู้ป๋อจะปกป้องคนร้ายที่กระทำความชั่วมามากมาย

แหมือนที่ลี่เฉินเพิ่งพูดไป ตู้ชีฝึกฝนวิชาโลหิตจนถึงขั้นนี้ จะมีนักบูโดกี่คนที่เสียชีวิตในน้ำมือของวิชาโลหิต?

ลูกน้องของตู้ชีต้องมีวิญญาณที่พยาบาทมากมาย คนร้ายเช่นนี้ ตู้ป๋อกลับต้องการปกป้อง

เจตนาการต่อสู้ในร่างกายของหยางเฉินแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ และเมื่อเขามองไปที่ตู้ชีดวงตาของเขาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า

“ตู้ป๋อ คุณรู้ไหมว่าคุณกำลังพูดอะไร?”

ตู้จ้งผงะไปครู่หนึ่ง ก่อนจะถามด้วยความโกรธ

เขารู้ดีว่า คำพูดของตู้ป๋อนั้น หมายถึงอะไร

กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ ระหว่างหยางเฉินและตู้ชี ตู้ป๋อเลือกตู้ชี

ตู้โป๋พูดอย่างเฉยเมย”ผมเป็นเจ้าสำนักของสำนักบู๊ เพื่อสำนักบู๊ ผมยินดีที่จะแบกรับทุกอย่าง!”

หลังจากที่เขาพูดจบ เขามองไปที่หยางเฉินอีกครั้งและพูดว่า”หยางเฉิน คุณเป็นสมาชิกของสำนักบู๊ด้วย ในเมื่อเป็นเช่นนี้ คุณก็ควรคิดถึงสำนักบู๊ ทุกวันนี้ กองกำลังชั้นนำมากมายในภูเขามารต่างก็จับตากันและกัน ตู้ชีในฐานะผู้แข็งแกร่งอันดับต้นๆของสำนักบู๊ ถ้าเขาตาย สำหรับสำนักบู๊ มันจะเป็นการสูญเสียครั้งใหญ่ และผมหวังว่า เพื่อสำนักบู๊แล้ว คุณจะปล่อยตู้ชีไป ผมจะขอบคุณคุณมาก!”

“ตู้ป๋อ!”

ตู้จ้งโมโหมาก โกรธจนตัวสั่นไปทั้งตัว กัดฟันและถามว่า”ตอนนั้นคุณสัญญากับผมไว้ยังไง?คุณหยางสามารถเข้าร่วมสำนักบู๊ได้ แต่สำนักบู๊จะไม่รบกวนเสรีภาพของเขาเมื่อใดที่สำนักบู๊เจอปัญหาที่จัดการไม่ได้ คุณหยางแค่มาช่วยก็พอ”

“แล้วตอนนี้ล่ะ คุณทำอะไรของคุณ?ทำไมคนชั่วที่ใช้เลือดของนักบูโดเป็นทรัพยากรในการฝึกฝน ถึงต้องให้คุณหยางปล่อยคนชั่วคนนี้ไปด้วย?”

“คุณเคยคิดไหมว่า ถ้าคุณหยางปล่อยตู้ชีไป ภัยคุกคามที่อาจเกิดขึ้นในอนาคตจะใหญ่แค่ไหน?”