The king of War - บทที่ 2140 เชิญประธานหยางออกไป

The king of War บทที่ 2140 เชิญประธานหยางออกไป

ในตอนนี้ บรรยากาศภายในงานค่อนข้างอึดอัด เหล่าผู้มีอิทธิพลของจงโจว เหมือนรับรู้ถึงการสั่นสะเทือนที่ส่งมาจากวิญญาณ

ผู้พิทักษ์ทั้งสองที่อยู่ด้านหลังเฉินไห่โจว ดวงตาที่ดุร้ายจ้องมองไปยังหยางเฉินราวกับงูพิษ ขอเพียงเฉินไห่โจวออกคำสั่ง ก็พร้อมจะเข้าไปสังหารหยางเฉินทันที

ส่วนเฉินหยางที่นั่งอยู่ข้างเฉินไห่โจว ก็หรี่ตามองหยางเฉิน ในแววตามีรังสีอำมหิตกำลังกะพริบ

กับคำพูดของเฉินไห่โจว หยางเฉินแค่ยิ้มออกมาเล็กน้อย จากนั้นก็ใช้สายตาพิจารณาเฉินไห่โจวอย่างไม่เกรงใจ นั่นจึงทำให้รังสีอำมหิตในแววตาเฉินไห่โจวเด่นชัดกว่าเดิม

ตั้งแต่ที่เข้าก้าวเข้ามาในโลกมนุษย์ ยังไม่เคยมีคนของโลกมนุษย์คนไหนที่กล้ามองเขาด้วยสายตาแบบนี้ทาก่อน

“คุณเองก็มีตาสองข้าง จมูกหนึ่งอันกับปากหนึ่งอันไม่ใช่รึไง? ผมมองไม่ออกเลยว่าคุณมีอะไรที่แตกต่างไปจากพวกเรา!”

จู่ๆ หยางเฉินก็ได้พูดออกมา

พอคำพูดนี้ถูกพูดออกมา ทุกคนที่อยู่ตรงนั้น ต่างอึ้งจนตาค้าง ทำไมหยางเฉินถึงกล้าพูดแบบนี้?

มีเพียงจางจี้ที่นั่งอยู่ในโต๊ะผู้มีอิทธิพลของจงโจวเท่านั้นที่ยังมีสีหน้าที่เรียบเฉย แต่สายตากลับปรากฏแววตาที่ขบขันออกมา

เจ้าบ้าจางที่เป็นถึงหนึ่งในสี่รอผู้บัญชาการของจงโจวอย่างเขา ก็รู้ดีว่าฝีมือของหยางเฉินนั้นน่ากลัวแค่ไหน แม้แต่นักบูโดแดนนภาขั้นสองชั้นยอดของห้าตระกูลโบราณใหญ่ร่วมมือกัน ยังถูกหยางเฉินจัดการด้วยตัวคนเดียวเลย

ยิ่งไม่ต้องพูดถึง เฉินไห่โจวที่อยู่ตรงหน้า เป็นแค่ตัวแทนของตระกูลเฉินที่ถูกส่งมาจงโจวเท่านั้น ถ้าหยางเฉินอยากฆ่า ก็ข้าได้ตามใจชอบเลย

ในโต๊ะที่ถัดจากโต๊ะของผู้มีอิทธิพลของจงโจว เจ้าบ้านตระกูลกู้ กู้ไท่ชู ตอนนี้กำลังเบิกตาโตเมื่อคืนเขาเพิ่งพบกับหยางเฉินเพียงแต่รู้สึกไม่พอใจกับคำพูดของหยางเฉินมาก ถึงเขาจะสงสัยในฐานะของหยางเฉิน แต่ก็ยังเชิญหยาเฉินออกจากตระกูลกู้อยู่ดี

นึกไม่ถึงว่า วันนี้หยางเฉินจะมาร่วมงานพิธีแต่งตั้งผู้สืบทอดของตระกูลเหอด้วย

“ที่แท้ เขาก็คือประธานลึกลับที่ไม่เคยเปิดเผยตัวตนคนนั้นของเยี่ยนเฉินกรุ๊ปนี่เอง!”

ข้างๆ กู้ไท่ชู กู้ซือซือกำลังทำหน้าตะลึง ในความคิดของเธอ หยางเฉินก็เป็นแค่คนไม่เอาไหนคนหนึ่ง ไม่มีความจำเป็นที่คุณปู่ต้องไปเสียเวลาด้วยเลย

เธอไม่มีทางเอาประธานของเยี่ยนเฉินกรุ๊ปมาเชื่อมโยงกับหยางเฉินแน่นอน

ส่งนอีกข้างหนึ่งของกู้ไท่ชู ก็คือเซี่ยหลิน

เซี่ยหลินกำสองมือแน่น สองตาจ้องเขม็งไปทางหยางเฉิน แววตามีแต่ความกังวล

“เด็กหนุ่มคนนี้ยโสเกินไปแล้ว เขากล้าไปนั่งโต๊ะเดียวกับคนจากตระกูลบู๊โบราณ ยังกล้าพูดจาหยาบคายแบบนี้ นี่มันเป็นการรนหาที่ตายชัดๆ!”

“ตอนแรกผมยังอยากเจอพบประธานของเยี่ยนเฉินกรุ๊ปที่ลึกลับคนนั้นสักหน่อย นึกไม่ถึงว่าจะเป็นคนที่ซื่อบื้ออย่างนี้ จากการกระทำของเขาเมื่อกี้ กับคำพูดที่เขาพูดกับเฉินไห่โจว เกรงว่าคงไม่ได้เห็นดวงอาทิตย์ของวันพรุ่งนี้อีกแล้ว”

“ธุรกิจของตระกูลเรา เหมือนจะมีการร่วมงานกับเยี่ยนเฉินกรุ๊ปด้วย ผมต้องรีบบอกเรื่องนี้ให้ที่บ้านรู้ บอกให้พวกเขายกเลิกงานที่ที่ทำร่วมกับเยี่ยนเฉินกรุ๊ปซะ”

“ผเองก็ไม่รู้ว่าทางตระกูลมีโครงการที่ทำร่วมกับเยี่ยนเฉินกรุ๊ปรึเปล่า ผมก็ต้องแจ้งเรื่องนี้กับที่บ้านก่อน ถ้ามีการร่วมงานกัน ก็จะให้ยกเลิกทันที การไปมีเรื่องกับตระกูลบู๊โบราณเฉิน เยี่ยนเฉินกรุ๊ปจบสิ้นแล้ว!”

……

ทันใดนั้น คนจากสาขาอาชีพต่างๆ พากันวิจารณ์ขึ้นมา และมีคนอีกมากมายถึงขั้นแจ้งเรื่องนี้กับทางตระกูลให้ตรวจสอบดูว่าตระกูลของพวกเขามีการร่วมงานกับเยี่ยนเฉินกรุ๊ปรึเปล่า ถ้าเกิดว่ามี ก็จะทำการยกเลิกทันที

แม้แต่ตัวหยางเฉินเองยังนึกไม่ถึง ว่า การที่เขาทำแบบนี้ จะทำให้กองกำลังในท้องที่ของจงโจวเลิกที่จะตัดความสัมพันธ์กับเยี่ยนเฉินกรุ๊ป

“ประธานหยาง คุณอย่าพูดอะไรไม่เข้าท่านะ ท่านนี้เป็นถึง เฉินไห่โจว คนที่มาจากตระกูลเฉินแห่งตระกูลบู๊โบราณเลยนะ เป็นตัวแทนคนปัจจุบันของตระกูลเฉินที่อยู่ในจงโจว”

หลังจากที่เหอหยวนหงชะงักไปชั่วขณะหนึ่ง ก็รีบเดินมาข้างหน้า กลัวหยางเฉินจะไม่รู้ฐานะของเฉินไห่โจว และไปล่วงเกินเฉินไห่โจวจนทำให้ตระกูลเหอต้องมีปัญหา

หยางเฉินยิ้มออกมาเล็กน้อย แล้วหันไปพูดกับเหอหยวนหงว่า “คนจากตระกูลบู๊โบราณเฉินแล้วยังไง? หรือเจ้าบ้านเหอจะลืมไปแล้วว่าที่นี่คือโลกมนุษย์?”

พูดถึงตรงนี้ เขาก็ลุกขึ้น กวาดตามองไปรอบๆ มุมปากแย้มขึ้นเล็กน้อย แล้วยิ้มเยาะออกมา จากนั้นก็ถามไปว่า “ในดินแดนของโลกมนุษย์เรา คนจากตระกูลบู๊โบราณมีสิทธิ์มาทำตัวยโสโอหังตั้งแต่เมื่อไหร่?”

“อีกอย่าง สมาคมผู้อาวุโสจิ่วโจวได้ออกกฎให้ที่มุ่งเป้าที่ยังนักบูโดแล้ว หรือจะบอกว่า คนจากโลกบู๊โบราณล่างยังใช้ฐานะนักบูโดของตน กล้ามาทำอะไรตามใจชอบในโลกมนุษย์อีกใช่มั้ย?”

ผู้คนของจงโจว พอได้ฟังที่หยางเฉินพูดต่างพากันก้มหน้าไม่พูดไม่จา กลัวจะสบตากับหยางเฉินเข้า จากการกระทำนี้ทำให้คนของตระกูลเฉินเข้าใจว่าตัวเองเห็นด้วยกับที่sยางเฉินพูด

กับการตอบสนองของทุกคน หยางเฉินไม่ได้แปลกใจแม้แต่น้อย และไม่ได้รู้สึกโกรธ

เขารู้ดีว่า ตระกูลบู๊โบราณในสายตาของคนในโลกมนุษย์นั้นน่ากลัวแค่ไหน ยิ่งไปกว่านั้น ตระกูลเฉินยังเป็นหนึ่งในตระกูลชั้นนำของโลกบู๊โบราณล่างด้วย

สายตาของเฉินไห่โจวได้ยิงลำแสงที่อำมหิตออกมาสองเส้น ผู้พิทักษ์สองคนที่อยู่ด้านหลั ก็ได้ปลดปล่อยรังสีของผู้แข็งแกร่งแดนนภาขั้นสองชั้นยอดออกมา แล้วสร้างความกดดันไปที่หยางเฉิน

แต่แล้ว หยางเฉินกลับทำเหมือนไม่รู้สึกอะไร และกลับไปนั่งที่อีกครั้ง จ้องมองไปยังเฉินไห่โจวแล้วพูดด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มว่า“คุณเฉิน ไม่ใช่ว่าผมนั่งร่วมโต๊ะกับคุณ คุณก็จะให้นักบูโดของตระกูลลงมือกับผมแล้วเหรอ?”

แววตาของเฉินไห่โจวกระตุก สีหน้าที่แสดงออกมาก็ไมjน่าดู

เขารู้ดีว่าหยางเฉินจงใจพูดแบบนี้

การเป็นสายเลือดของตระกูลชั้นนำของโลกบู๊โบราณล่าง การเรื่องบางเรื่องของโลกมนุษย์ เขาเอก็พอรู้

ในเมื่อสมาคมผู้อาวุโสได้ออกกฎใหม่มาแล้ว ถ้าอย่างนั้นเขาก็ไม่สามารถฆ่าหยางเฉินต่อหน้าทุกคนได้ การฆ่าหยางเฉินมันง่าย แต่ถ้าไปทำให้สมาคมผู้อาวุโสโกรธเข้า รวมถึงตัวตนที่อยู่เบื้องหลังสมาคมผู้อาวุโส ต่อให้เป็นพันธมิตรพิทักษ์ก็คงปกป้องเขาไม่ได้ หรือแม้แต่ตระกูลเฉินก็อาจปกป้องไม่ได้

เหอหยวนหงเดินมาข้างหน้า รอยยิ้มบนใบหน้าได้หายไปอย่างสมบูรณ์แล้ว จ้องมองหยางเฉินด้วยสายตาที่ไม่ชอบใจแล้วพูดไปว่า “ประธานหยาง วันนี้เป็นงานพิธีแต่งตั้งผู้สืบทอดของตระกูลเหอ การที่คุณเสียมารยาทกับแขกคนสำคัญของตระกูลเหอแบบนี้ มันดูไม่ให้เกียรติตระกูลเหอของผมไปหน่อยมั้ย? ถ้าประธานหยางมาที่นี่เพราะต้องการก่อความวุ่นวาย ถ้าอย่างนั้นก็เชิญออกไปด้วย!”

หยางเฉินยิ้มออกมาเล็กน้อย แล้วถามกับเหอหยวนหงไปว่า “ทำไม? เพื่อกอดขาตระกูลบู๊โบราณเฉินให้แน่น กับเรื่องเล็กแค่นี้ เจ้าบ้านตระกูลเหอก็จะไล่ผมออกไปแล้วเหรอครับ?”

เหอหยวนหงสีหน้าเคร่งขรึมลงไป เหล่าคนของจงโจวก็ตะลึงกับคำพูดนี้ของหยางเฉินเหมือนกัน

นี่มันไม่ไว้หน้าเหอหยวนหงเลยสักนิด!

แต่พอคิดว่าหยางเฉินกล้าหาเรื่องแม้กระทั่งเฉินไห่โจว การที่ไม่ให้เกียรติเหอหยวนหงมันก็พอเข้าใจได้

ในตอนที่เหอหยวนหงกำลังจะระเบิดอารมณ์นั้นเอง เฉินไห่โจวก็ได้ลุกพรวดขึ้นมา แล้วหันไปพูดกับเหอหยวนหงด้วยสายตาที่เคร่งขรึมว่า “ดูท่า วันนี้ผมไม่ควรมาร่วมงานพิธีแต่งตั้งผู้สืบทอดของตระกูลเหอจริงๆ”

พูดจบ เขาก็ได้เดินจากไป

เหอหยวนหงร้อนใจขึ้นมาทันที จึงรีบเดินไปข้างหน้าแล้วพูดขึ้นว่า “คุณเฉินใจเย็นๆ ก่อนครับ! ผมจะไล่คนที่ไม่เกี่ยวข้องออกไปเดี๋ยวนี้เลยครับ”

พูดจบ เขาก็โบกมือ แล้วตะคอกไปว่า “เด็กๆ ไล่หยางเฉินออกไปจากตระกูลเหอเดี๋ยวนี้!”

หลังจากที่สิ้นเสียงของเขา นักบูโดหลายคนก็ได้พุ่งเข้ามา แล้วล้อมหยางเฉินเอาไว้