The king of War - บทที่ 466 แผนการต่ำช้า
เขาเคยปะทะกับผู้แข็งแกร่งมากมาย แต่ที่สามารถต่อยเขาหมัดเดียวจนถอยหลัง ลื่นไถลมาสามสี่เมตรได้ กลับไม่เคยมีสักคนเดียว
ปัจจุบันนี้ คาดไม่ถึงจะถูกชายหนุ่มที่ดูเหมือนอายุเพียงยี่สิบห้ายี่สิบหกปีคนหนึ่ง โจมตีหมัดเดียวจนถอยหลังได้
ประเด็นคือเขายังใส่ถุงมือเหล็กไว้ด้วย ถ้าไม่ใช่ถุงมือเหล็กลดแรงโจมตีส่วนใหญ่ให้อ่อนลง ภายใต้หมัดนี้ จุดจบของตนเองคงย่ำแย่มากแน่?
“ไม่เลว!”
หม่าชาวเหมือนกำลังให้คำแนะนำอยู่ หัวเราะเยาะแล้วพูดจา “ต้องยอมรับว่าแกกระตุ้นจิตใจต่อสู้ของฉันได้สำเร็จ! ฉันสามารถบอกแกได้อย่างแน่ใจมากว่าฉันจะพังมือเหล็กคู่นี้ของแกให้หักด้วยตัวเอง!”
“เอาชนะฉันให้ได้ก่อนค่อยมาพูด!”
ไอ้มือเหล็กยากจะพูดออกมาสักประโยค
พอพูดจบลง ทั้งสองคนพุ่งเข้าหากันและกันอีกครั้ง
“ตึงๆๆ!”
หม่าชาวราวกับหมัดวิเศษไม่ธรรมดา ควงมือต่อยไปหมัดแล้วหมัดเล่า
ไอ้มือเหล็กถอยหลังติดๆ กัน มือทั้งคู่กำบังไม่หยุด
การเคลื่อนไหวของเขาแข็งทื่ออยู่บ้าง ความเร็วช้ากว่าหม่าชาวอยู่มากด้วย แต่กลับสามารถขจัดพลังส่วนมากภายใต้หมัดที่หม่าชาวโจมตีมาได้ครั้งแล้วครั้งเล่า
ดูเหมือนว่าทั้งหมดเป็นหม่าชาวต่อยได้เหนือกว่าไอ้มือเหล็ก ต่อยจนไอ้มือเหล็กไม่มีแรงสู้กลับสักนิด
มองเห็นเหตุการณ์ฉากนี้ สีหน้าของทุกคนในตระกูลหวังดูแย่ถึงขีดสุดแล้ว
โดยเฉพาะเป็นหวงหู่ ทั้งหน้าคือความหมดหวัง
เมื่อสักครู่เขาตัดสินใจเอาความตายมาแลกกับชีวิตของทุกคนในตระกูลหวัง กลับนึกไม่ถึงว่าระหว่างช่วงอันตรายล่อแหลมนี้ หวงจงจะปรากฏตัวขึ้น
วินาทีที่ไอ้มือเหล็กปรากฏตัวขึ้นนั้น เขาลืมแม้กระทั่งเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้แล้ว
มีไอ้มือเหล็กอยู่ หยางเฉินจะจัดการตนเองได้อย่างไร?
แต่นึกไม่ถึงว่าลูกน้องคนหนึ่งที่อยู่ข้างกายหยางเฉินจะเก่งกาจขนาดนี้ แม้แต่ไอ้มือเหล็กยังพ่ายแพ้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ถ้าไอ้มือเหล็กแพ้แล้ว คงถึงตาตัวเองแล้วหรือเปล่า?
เวลานี้ ในใจเขาเต็มไปด้วยความกลัวและไม่สงบ ได้เพียงเฝ้าปรารถนาว่าไอ้มือเหล็กจะสามารถฆ่าหม่าชาวทิ้งได้
คนของตระกูลอ้ายก็ทำหน้าตกใจเช่นกัน
ความสามารถที่หม่าชาวแสดงออกมา ช่างน่าตกใจเหลือเกิน!
แม้กระทั่งอ้ายชวนคิดว่าถ้าตอนแรกเขาไม่บังคับอ้ายหลินแต่งเข้าตระกูลหวัง แต่ให้คบหากันกับหม่าชาว ตระกูลอ้ายของเขาไม่ใช่ว่าจะมีผู้แข็งแกร่งที่แกร่งกว่าไอ้มือเหล็กคนหนึ่งเหรอ
ประเด็นคือ ผู้แข็งแกร่งคนนี้ยังเป็นหลานเขยของเขาอีก!
ในตอนที่ทุกคนกำลังคิดว่าไอ้มือเหล็กใกล้จะพ่ายแพ้นั้น หยางเฉินกลับทำหน้าเคร่งขรึม พูดพึมพำกับตนเอง “ถ้าแกกล้าทำร้ายพี่น้องของฉันสักนิด ฉันจะให้ทั้งตระกูลหวงตายชดใช้!”
หยางเฉินเพิ่งพูดจบไป เรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นฉับพลัน!
เห็นเพียงเมื่อสักครู่นี้ไอ้มือเหล็กที่แพ้ครั้งแล้วครั้งเล่า ชั่วพริบตาเดียวแรงอาฆาตแค้นรุนแรงก็ระเบิดขึ้นมาบนมือเหล็กของเขา
เดิมทีไอ้มือเหล็กที่เลือกตั้งรับมาตลอด ทันใดนั้นโจมตีหมัดหนึ่งออกไปยังตำแหน่งหัวใจของหม่าชาว
สายตามองเห็นว่าหมัดของเขากำลังจะตกลงบนตัวหม่าชาว ในเวลานี้เอง ปลายมีดแหลมคมที่ประกายแสงแวววาวแวบหนึ่งก็ยื่นออกมาจากหลังหมัด
ส่วนปลายของมีดแหลมคม หันไปทางหัวใจของหม่าชาวโดยตรง
ไอ้มือเหล็กหน้าดูอาฆาตแค้นเต็มที่ “ตายซะเถอะ!”
เขาอยากฆ่าหม่าชาวอย่างคาดไม่ถึง!
“แกกล้า!”
ชั่วขณะนั้นหยางเฉินโกรธจัด ชั่วพริบตาเดียวลุกขึ้นยืนแล้ว
ตะเกียบสแตนเลสอันหนึ่งในมือเขา เกิดเสียง“ฟึ่บ” หลุดออกไปจากในมือของเขาแล้ว
“โครม!”
ตามมาด้วยเสียงโลหะกระทบที่แจ่มชัดดังขึ้นฉับพลัน
“ตึง!”
ในขณะเดียวกันก็เป็นเสียงกระแทกที่ทุ้มต่ำเสียงหนึ่งดังขึ้นด้วย
ภายในความตกใจของทุกคน หมัดของหม่าชาวต่อยโดนส่วนหัวใจของไอ้มือเหล็กอย่างรุนแรง
ส่วนหมัดของไอ้มือเหล็กที่เมื่อสักครู่แอบซ่อนอาวุธลับไว้ ยังไม่ทันโดนร่างกายของหม่าชาว เขากลับถูกหม่าชาวต่อยเข้าก่อน
ร่างกายของไอ้มือเหล็กลอยออกไปโดยตรง ตัวคนซึ่งยังอยู่กลางอากาศก็พ่นเลือดออกมาด้วย
คนของตระกูลหวังและตระกูลอ้าย เหมือนมองเห็นเรื่องที่เหลือเชื่อมากแค่ไหนเข้าแล้ว แต่ละคนเบิกดวงตาโต อ้าปากค้างเล็กน้อย
กลางห้องโถงงานเลี้ยง มีเพียงร่างกายสูงใหญ่ของหม่าชาวยืนตรงอยู่ตรงนั้น เสื้อผ้าทั้งตัวเสียงดังพึ่บพั่บ
ในที่สุดหยางเฉินก็โล่งอกไปทีหนึ่งแล้ว ถึงแม้ว่าหม่าชาวจะชนะแล้ว แต่เมื่อสักครู่ถ้าไม่ใช่เขาเห็นเข้าทันเวลา ใช้ตะเกียบสแตนเลสอันหนึ่งตัดอาวุธลับของไอ้มือเหล็กไป
ตอนนี้หม่าชาวคงกลายเป็นศพไปเรียบร้อย
ทุกอย่างล้วนเกิดขึ้นในชั่วพริบตาเดียว คนของตระกูลหวังและตระกูลอ้าย มองไม่เห็นแม้กระทั่งอาวุธลับที่ไอ้มือเหล็กซ่อนไว้ และมองไม่เห็นตะเกียบสแตนเลสอันหนึ่งที่หยางเฉินโยนไปด้วย เห็นเพียงไอ้มือเหล็กโดนหม่าชาวต่อยหมัดเดียวลอยจนกระอักเลือด
ร่างกายของไอ้มือเหล็กร่วงลงแทบเท้าของหวงจงอย่างหนักอึ้ง ลมหายใจบนตัวอ่อนระโหยโรยแรงสุดๆ ยังเป็นเหมือนมือเหล็กมฤตยูแบบในคำเล่าลือที่ไหน?
หวงจงมองไอ้มือเหล็กที่กระอักเลือดอยู่แทบเท้า ในลูกตาเต็มไปด้วยความตกใจกลัว
วินาทีนี้ ในหัวสมองของเขาปรากฏเหตุการณ์ฉากนั้นที่ตอนแรกถูกหยางเฉินกดจนคุกเข่ากับพื้นขึ้นทันใด
ยิ่งคิด ในใจเขายิ่งหวาดกลัว
วันนั้นอยู่ต่างถิ่น คนของเมืองเยี่ยนตูไม่ได้เห็นกับตาตนเอง
วันนี้ ในห้องโถงงานเลี้ยง ยังมีคนของตระกูลหวังและตระกูลอ้าย ถ้าถูกพวกเขาเห็นเข้า เขาหวงจงคงไม่มีที่เหลือให้กลับตัวแต่อย่างใดอีกแล้วจริงๆ
เขาจะกลายเป็นตัวตลกของทั้งเมืองเยี่ยนตู และพลอยทำให้ตระกูลหวงขายหน้าไปด้วย
ส่วนนี้ไม่ใช่สิ่งสำคัญ สิ่งสำคัญคือ หยางเฉินจะฆ่าตนเองแล้วเหรอ?
“ตึก! ตึก! ตึก!”
ในเวลานี้เอง เสียงฝีเท้าทำลายการครุ่นคิดของหวงจงลง
เป็นหม่าชาว!
เวลานี้ บนหน้าของเขาเต็มไปด้วยจิตอาฆาตแค้น กำลังเดินมาทางตนเองทีละก้าว
จากนั้นระยะห่างของหม่าชาวกับตนเองนับวันยิ่งใกล้ขึ้น ความกลัวในใจของหวงจงค่อยๆ เพิ่มขึ้น
แม้กระทั่งเขายังนึกถึงการคุกเข่าขอความเมตตา ตอนที่เขาตัดสินใจได้ อยากคุกเข่าลง ทันใดนั้นหม่าชาวหยุดฝีเท้าลงแล้ว เหยียบบนหน้าอกของไอ้มือเหล็กทีหนึ่ง
หมัดเมื่อสักครู่นั้น หม่าชาวแทบจะระเบิดพลังทั้งหมดออกมา เนื่องจากจุดนี้เห็นได้ว่าความสามารถของไอ้มือเหล็กแกร่งมากแค่ไหน
เป็นเพราะความสามารถของอีกฝ่ายแกร่งเหลือเกิน ถึงทำให้หม่าชาวละเลยไปว่าไอ้มือเหล็กอาจจะใช้อาวุธลับฆ่าเขา
บางทีคนอื่นไม่รู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่เขากลับรู้ว่าเมื่อสักครู่เป็นหยางเฉินช่วยชีวิตเขาไว้
เมื่อสักครู่ ไอ้มือเหล็กใช้การบาดเจ็บหนักของตนเอง มาแลกกับการตายของหม่าชาว
น่าเสียดายที่แผนชั่วของเขาถูกหยางเฉินพบเข้าก่อน และสกัดเอาไว้ทันที
ดังนั้นเขาจึงถูกหม่าชาวต่อยหมัดเดียวอยู่ในสภาพกึ่งตาย ส่วนหม่าชาวกลับยังอยู่รอดปลอดภัยดี
“ผู้แข็งแกร่งด้านการต่อสู้ที่น่าเกรงขาม นึกไม่ถึงจะใช้แผนการที่ต่ำช้าแบบนี้ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ปล่อยแกอยู่บนโลกนี้ คงเป็นหายนะ”
“แก ตายไปซะเถอะ!”
พอพูดจบ หม่าชาวเหยียบลงบนคอของไอ้มือเหล็ก
“กึก!”
ตามมาด้วยเสียงกระดูกแตกหักชัดแจ๋วดังขึ้น คอของไอ้มือเหล็กโดนบิดหัก เสียชีวิตลงทันที
จนกระทั่งตายแล้ว ในดวงตาของไอ้มือเหล็กยังเต็มไปด้วยความตกใจกลัว
บางทีแม้แต่ตัวเขาเองยังนึกไม่ถึงว่าหม่าชาวจะฆ่าเขาทิ้ง โดยเฉพาะยังทำอย่างคล่องแคล่วว่องไวเช่นนี้ ทำให้เขาไม่มีโอกาสแม้แต่จะพูด
“ไอ้มือเหล็กตายแล้ว?”
“โดนชายหนุ่มอายุยี่สิบกว่าปีคนหนึ่งฆ่าแล้ว?”
“เป็นไปได้ยังไง?”
“เมื่อสิบปีก่อน เขาเป็นถึงปีศาจร้ายที่ชื่อเสียงสั่นสะเทือนเมืองเยี่ยนตู เขาจะโดนฆ่าตายง่ายดายเช่นนี้ได้อย่างไรกัน?”
คนที่อยู่ในเหตุการณ์ล้วนตกใจค้างแล้ว ในตาแต่ละคนเหลือเพียงความตกใจกลัว
หวงจงยิ่งตกใจกลัวที่สุด ขาทั้งคู่อ่อนแรงฉับพลัน ก้นกระแทกนั่งลงบนพื้น พูดแบบหน้าดูไม่อยากเชื่อเต็มที่ “นี่เป็นไปได้ยังไงกัน?”
ตระกูลหวงทั้งหมดมีอยู่สองกลุ่ม หวงเจิ้งเป็นคนของกลุ่มผู้นำ เขาเป็นคนของอีกกลุ่มหนึ่ง
แต่ละกลุ่มมีผู้แข็งแกร่งของตนเองที่เลี้ยงดูฝึกฝนไว้
ไอ้มือเหล็กก็คือผู้แข็งแกร่งชั้นนำที่กลุ่มนั้นของเขาเลี้ยงดูฝึกฝนขึ้นมา คือเพื่อช่วยเขากำจัดอุปสรรคทุกอย่าง ช่วยเขาสืบทอดตำแหน่งผู้นำอย่างราบรื่น
แต่ปัจจุบันนี้กลับโดนฆ่าแล้ว!