The king of War - บทที่ 468 เชื่อว่าจริงด้วย
“แน่ใจ ก็ฆ่าฉันสิ! แต่ฉันจะบอกแกอย่างแน่นอนว่า ถ้าฉันตาย อ้ายหลินก็ต้องตาย!”
หวงจงพูดด้วยสีหน้าตั้งใจ อารมณ์ตื่นเต้นนิดหน่อย
จากสายตาของหวงจง หยางเฉินไม่เห็นความโกหกเลย เห็นได้ชัดว่า ที่เขาพูดคือความจริง แม้จะฆ่าหวงจงไป ก็ไม่สามารถช่วยอ้ายหลินออกมาได้
“นี่ก็คือที่พึ่งที่พวกคุณคิด ต่อหน้าผลประโยชน์ พวกคุณก็เป็นแค่หมากที่สามารถทิ้งได้ตลอดเวลา”
หบางเฉินกวาดสายตามองคนของตระกูลหวังและตระกูลอ้าย และพูดอย่างเสียดสีมากๆ
คนของตระกูลอ้ายและตระกูลหวัง ก้มหน้ากันทุกคน ถึงขนาดไม่กล้าสบตาหยางเฉิน
หยางเฉินไม่เพียงแต่แสดงความแข็งแกร่งเท่านั้น ยังมีสิ่งที่หยางเฉินพูดอีกด้วย
เพื่อช่วยให้ตระกูลหวงจัดการกับหยางเฉิน ตระกูลหวังได้แลกกับการตายของผู้นำ แต่ว่าตระกูลหวง กลับไม่ได้ติดที่จะล้างแค้นให้กับตระกูลหวังเลยสักนิด แต่อยากเจรจาข้อตกลงกับหยางเฉินแทน
หวงจงพูดอย่างโกรธเคือง:”หยางเฉิน คุณอย่าคิดที่จะยุให้รำตำให้รั่ว หากตระกูลหวงคิดจะทิ้งตระกูลหวังจริง ๆ ฉันก็ไม่พาใครมาแล้ว”
หยางเฉินเยาะเย้ย:”เอาล่ะ ไม่ต้องพูดเรื่องไร้สาระพวกนี้แล้ว คุณบอกว่าคุณอยากจะคุยข้อตกลงกับฉัน ว่ามาสิ!”
“คุณตกลงแล้วเหรอ?”หวงจงรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง
หยางเฉินเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย:”ถ้าคุณกล้าพูดเรื่องไร้สาระอีก ฉันจะฆ่าคุณก่อน!”
บนตัวหยางเฉิน มีเจตนาฆ่าเผยออกมา
หวงจงตัวสั่น เหลือบไปมองคนของตระกูลหวังกับตระกูลอ้าย และมองไปที่หยางเฉิน:”เรื่องนี้มันเกี่ยวข้องกับความเป็นส่วนตัวของตระกูลหวง ฉันต้องการคุยกับคุณคนเดียว!”
หยางเฉินพูดเบาๆ:”ภายในสามสิบวินาที ฉันไม่อยากเห็นใครจากตระกูลอ้านและตระกูลหวัง!”
หม่าชาวเป็นเหมือนหอคอยเหล็ก ที่คอยปกป้องหยางเฉิน ดวงตาของเขากวาดสายตาอย่างเย็นชา
ด้วยทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในเมื่อกี้ ตระกูลอ้ายและตระกูลหวงกล้าอยู่ได้ไง ออกไปราวกับว่ากำลังหลบหนี
ในเวลาเพียงยี่สิบวินาที ตระกูลอ้ายและตระกูลหวงทั้งหมดก็หายไป
“ตอนนี้ พูดได้ยัง?”หยางเฉินพูดอย่างเย็นชา
หวงจงรีบพยักหน้า แล้วพูดว่า:”พูดให้ถูกก็คือ ที่ฉันมาหาคุณนั้น เพื่อภารกิจสองอย่าง แต่น่าเสียดาย ภารกิจแรกของฉัน มันล้มเหลวไปแล้ว!”
หยางเฉินยิ้มอย่างเย้ยหยัน:”ฆ่าฉัน เพื่อแก้แค้นให้กับการเสียหน้าของตระกูลหวง?”
หวงจงไม่ได้ปิดบัง พยักหน้าและพูดว่า:”คือผู้นำคนปัจจุบันของตระกูลหวง หวงเทียนเชิง สั่งภารกิจให้ฆ่าคุณ รวมทั้งการจัดแผนล่อคุณมาเยี่ยนตูในครั้งนี้ ก็คือวิธีการของเขา”
“ตอนนั้นตระกูลหวง ถูกแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม หวงเทียนเชิงคือหนึ่งกลุ่ม หวงเจิ้งที่คุณทำให้เป็นคนบ้า ก็คือหลานชายของหวงเทียนเชิง”
“ในตระกูลหวง คนที่มีคุณสมบัติมาแข่งขันกับฉันในตำแหน่งผู้สืบทอด ก็มีแค่หวงเจิ้งคนเดียว แม้ว่าตอนนี้เขาจะเป็นคนบ้า แต่ถ้าฉันอยากจะเป็นผู้สืบทอดอย่างราบรื่น มันยังยากอยู่”
“ดังนั้น ครั้งนี้ฉันพาคนมาจัดการกับคุณ มันเป็นการทดสอบที่หวงเทียนเชิงให้ฉัน ถ้าฉันฆ่าคุณ และล้างแค้นให้ลูกชายของเขาได้ ถึงให้ฉันเป็นผู้สืบทอดได้”
“อีกกลุ่มหนึ่งของตระกูลหวง ที่มีอำนาจมากที่สุดคือปู่ของฉันหวงเทียนเฉิน หลังจากที่ฉันรับงานของหวงเทียนเชิง เขาก็จัดงานให้ฉันอีก”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ จู่ๆหวงจงก็หยุด จ้องมองหยางเฉิน
หลังจากหยุดไปชั่วขณะหนึ่ง แต่สีหน้าของหยางเฉินยังคงไม่แสดงความแปลกใจหรืออยากรู้อยากเห็นใด ๆ เขาจึงพูดต่อ:”ปู่ของฉันบอกกับฉันเป็นพิเศษ ให้ฉันเจรจาข้อตกลงกับคุณ ขอแค่คุณสามารถช่วยเราฆ่าหวงเทียนเชิง ผู้หญิงคนนั้น เราจะคืนให้พวกคุณเหมือนเดิม!”
“ขอแต่หวงเทียนเชิงตาย ปู่ของฉันจะช่วยให้ฉันเป็นผู้นำคนใหม่ของตระกูลหวง”
“ขอแค่คุณยอม ตระกูลหวงสามารถช่วยเอาเยี่ยนเฉินกรุ๊ปกลับมาให้คุณได้ และจะช่วยคุณจัดการกับตระกูลอวี๋เหวินได้อีกด้วย!”
หวงจงไม่ลังเลที่จะพูดงานที่สองของเขาออกมา
หัวใจของหยางเฉินเป็นเหมือนน้ำนิ่ง ไม่มีการเคลื่อนไหวแม้แต่น้อย
การต่อสู้ภายในตระกูลหวงเป็นเรื่องปกติ
ไม่ใช่แค่ตระกูลหวงเท่านั้น แต่ทุกตระกูลใหญ่ และมีมรดกตกทอดมาอย่างลึกล้ำ จะต้องเผชิญกับปัญหาการแข่งขันของแต่ละกลุ่ม
“คุณรู้ไหมว่า นอกจากการขู่ ยังมีบางสิ่งที่ทำให้ฉันรังเกียจมากที่สุด คืออะไรไหม?” หยางเฉินถามทันที
หวงจงตกตะลึงและถามโดยไม่รู้ตัว:”คืออะไร?”
“คือการวางตำแหน่งตัวเองไว้สูงเกินไป!”
หยางเฉินพูดอย่างใจเย็น”อย่าว่าแต่ตระกูลหวงของคุณเลย ขนาดราชวงศ์แห่งจิ่วโจวก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะต่อรองกับฉัน”
“ในเมื่อตระกูลหวงรีบหาที่ตาย งั้นฉันจะไปบ้านตระกูลหวง ไปส่งคนที่อยากให้ฉันตายไปลงนรกเอง!”
ออร่าของหยางเฉินพุ่งสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว และร่างกายที่ดูเหมือนผอมบางนั้น ไม่ได้บอบบางเลย แต่มีออร่าที่ทรงพลังที่พุ่งตรงไปยังท้องฟ้า
หวงจงมองไปที่ร่างของหยางเฉิน ราวกับเทพเจ้าแห่งสวรรค์ สูงและยิ่งใหญ่มาก
เขาบอกว่า เขาจะไปบ้านตระกูลหวง ไปส่งคนที่อยากให้เขาตายลงนรกเอง!
ทำไม ตัวเองถึงมีความรู้สึกเชื่อว่าจริงด้วย?
หลังจากนั้นไม่นาน หวงจงก็ดึงสติกลับมา และอดหัวเราะดังๆออกมาไม่ได้
“หยางเฉิน ไม่ยอมไม่ได้เลยว่า คุณยโสโอหังมาก!”
“มันช่างไม่เห็นใครอยู่ในสายตาเลย กบในกะลา!”
“คุณแข็งแกร่งมาก และลูกน้องของคุณก็แข็งแกร่งเช่นกัน แม้แต่ผู้แข็งแกร่งระดับไอ้มือเหล็ก ก็สามารถถูกฆ่าได้”
“แต่ว่า แล้วยังไงล่ะ? คิดว่าแค่ผลการรบแค่นี้ ก็สามารถไปฆ่าคนที่ตระกูลหวงได้เหรอ?”
“ตระกูลหวงสามารถอยู่หนึ่งในแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตูได้ ไม่เพียงแต่มีภูมิหลังที่ลึกซึ้งง่ายๆ ฉันสามารถบอกคุณได้อย่างมั่นใจว่า แค่คุณกล้าก้าวเข้าสู่ตระกูลหวง เกรงว่าขนาดหวงเทียนเชิงก็ยังไม่เจอ ก็จะตายแบบไม่มีที่ฝังแล้ว”
หวงจงเยาะเย้ยครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่เชื่อเลยสักนิดว่า หยางเฉินสามารถออกมาจากบ้านตระกูลหวงได้ โดยไม่เป็นอะไร
เขาอยากให้หยางเฉินตายในบ้านตระกูลหวงมาก เพราะไม่ว่ายังไงในชีวิตนี้ ก็มีเพียงหยางเฉินเท่านั้นที่ทำให้ตัวเองต้องอับอาย คาดว่าเขาจะไม่สามารถลืมได้ทั้งชีวิต
แต่เทียบกันแล้ว เขาอยากเป็นผู้นำของตระกูลหวงมากกว่า
เพื่อที่จะให้เขาเป็นผู้นำคนใหม่ กลุ่มของพวกเขาได้พยายามอย่างหนักมาหลายสิบปีแล้ว
เขาจึงไม่สามารถเพื่อประโยชน์ของเขาเอง และทำลายความพยายามอย่างหนักมาหลายสิบปีของกลุ่มเขา
ดังนั้นแม้ว่าเขาอยากให้หยางเฉินตาย แต่ก็ไม่สามารถมองดูหยางเฉินไปตายที่บ้านตระกูลหวงได้
หยางเฉินเหลือบมองหวงจงนิ่งๆ และพูดอย่างเฉยเมยว่า:”ฉันเป็นคนที่แยกแยะความแค้นเสมอ แม้ว่าคุณจะทำให้ฉันขุ่นเคือง แต่โทษยังไม่ตาย งั้นฉันจะไว้ชีวิตคุณ ให้คุณเห็นด้วยตาเอง ว่าฉันทำอย่างไรให้คนที่อยากให้ฉันตาย กลายเป็นศพ”
พูดจบ หยางเฉินก็หันหลังกลับเดินไป หม่าชาวก็เดินตามอย่างใกล้ชิด
หวงจงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่เขาจะตระหนักว่า หยางเฉินกำลังจะไปบ้านตระกูลหวงจริงๆ สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันที แล้วรีบตามไปให้ทัน
“หยางเฉิน คุณคิดจะทำอะไร?:
“ไม่เข้าใจที่ฉันพูดเหรอ?”
“ความแข็งแกร่งของตระกูลหวงนั้น มันไกลจากจินตนาการของคุณ ถ้าคุณกล้าก้าวเข้าบ้านตระกูลหวง คุณจะตายโดยไม่มีที่ฝังนะ”
หวงจงตะโกนด้วยความโกรธ
เขากังวลมากจริงๆ ถ้าหยางเฉินไปบ้านตระกูลหวงตอนนี้ แม้ว่าตระกูลหวงจะสามารถฆ่าหยางเฉินได้อย่างง่ายดาย แต่เขาก็จะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตำแหน่งของผู้สืบทอดอย่างแน่นอน