The king of War - บทที่ 471 หมาป่าเข้าฝูงแกะ

ตระกูลหวงเป็นหนึ่งในแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตู มีอาณาเขตตระกูลพิเศษในเยี่ยนตู นอกจากคนของตระกูลหวง มิฉะนั้นจะไม่อนุญาตให้ผู้ใดเข้ามา

แต่ในเวลานี้ รถไมบัคสีดำ ก็ขับเข้ามา

หยางเฉินออกคำสั่งโดยตรง:”พุ่งเข้าไป!”

“ครับ!”

หม่าชาวตอบ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง และเหยียบคันเร่งทันที

“ตู้ม!”

ทันใดนั้นเสียงคำรามของเครื่องยนต์ก็ดังขึ้น

อาวดี้สีดำดุจสายฟ้าสีดำพุ่งเข้าใส่ยามสองคนที่ขวางทางทันที

เห็นได้ชัดว่ายามทั้งสองเป็นผู้แข็งแกร่งที่ได้รับการฝึกฝนพิเศษ เกือบจะทันทีที่อาวดี้แผดเสียง พวกเขาก็กระโดดและกลิ้งไปบนพื้นอย่างต่อเนื่อง เพื่อหลีกเลี่ยงการกระแทกของรถ

“ศัตรูโจมตี! มีการโจมตีของศัตรู!”

หลังจากที่ยามทั้งสองหลีกเลี่ยงการชนของรถ พวกเขาก็หยิบเครื่องส่งรับวิทยุและตะโกนทันที

ในไม่ช้าเสียงเตือนที่แสบหูก็ดังขึ้นในคฤหาสน์ตระกูลหวง และผู้คนมากมายตกใจ

นี่เป็นครั้งแรกที่เสียงเตือนของตระกูลหวงดังขึ้นในรอบหลายปี

ในฐานะที่เป็นหนึ่งในแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตู เคยมีใครกล้าฝืนชนเข้ามาเองด้วยเหรอ?

คฤหาสน์ตระกูลหวงมีขนาดใหญ่มาก ใช้เวลา 5 นาทีในการวิ่งผ่านด่านต่างๆ จนสุดถนนที่นำไปสู่ด้านในสุด ถูกขวางด้วยทางเดินของมนุษย์ที่มีความกว้างเพียง 2 เมตร หม่าชาวจึงหยุดรถ

และข้างในกำแพงนั้น ก็คือที่อยู่ของญาติๆ ตระกูลหวง มีแต่คนที่ผ่านได้ รถไม่สามารถเข้าได้

เห็นแค่หน้าทางเดิน มีคนยืนอยู่เยอะ นับคร่าวๆแล้วมี20กว่าคน

ร่างกายแต่ละคนแข็งแกร่งมาก เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อที่เต่งตึง ชื่อของเขาไม่ธรรมดา

คนที่เป็นหัวหน้า คือชายร่างยักษ์ สูง 2 เมตร แขนที่แข็งแรงทั้งสองของเขามีเส้นเลือดเต่งตึง ร่างกายส่วนบนของเขาเปลือยเปล่า มีผิวสีบรอนซ์ แข็งแรงมาก

“พี่เฉิน รอสักครู่ ผมไปจัดการเอง!”

หม่าชาวพูดอย่างเคารพ จากนั้นดึงประตูรถออก เดินลงไปเองคนเดียว

หยางเฉินนั่งอยู่ในรถ ไม่มีท่าทางที่จะลงไปบ้างเลย ขนาดตาที่หลับอยู่ตลอด ยังไม่เคยลืมตาขึ้นเลย ก็เหมือนหลับอยู่

“แกเป็นใคร? กล้าฝืนบุกเข้าตระกูลหวง รู้ว่านี่คือโทษอะไรไหม? โทษถึงตาย!”

ชายร่างยักษ์สูงสองเมตร พูดโดยจ้องมองหม่าชาว

จากตัวหม่าชาว ชายร่างยักษ์รู้สึกถึงความกดดันอย่างมาก

หม่าชาวยกยิ้มมุมปากเบาๆ ในตาเปล่าประกาย สีหน้าแอบมีความดีใจเล็กน้อย

“พวกแกไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉัน ฉันขอแนะนำให้พวกแกออกไปซะดีกว่า มิฉะนั้นพอฉันลงมือ พวกแกทุกคน มีแค่ผลลัพธ์เดียว ก็แค่ตาย!”

มุมปากหม่าชาวเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่โหดร้าย ความเจตนาฆ่าที่รุนแรงปกคลุมร่างกายของเขา

สามารถออกมาจากชายแดนเหนือกับหยางเฉิน แสดงว่าความสามารถของหม่าชาวแข็งแกร่งมาก มิฉะนั้นเขาก็ไม่มีสิทธิ์ตามหยางเฉินหรอก

“อยากตายเหรอ !”

ชายร่างยักษ์พูดอย่างโกรธเคือง ใบหน้าไม่แยแสของเขาฉายแววเจตนาฆ่า แล้วโบกมือใหญ่ :”ฆ่ามันซะ! ให้มันรู้ว่า กล้ามาหาเรื่องที่ตระกูลหวง เป็นยังไง!”

“ฆ่า!”

เมื่อชายร่างยักษ์พูดจบ ผู้แข็งแกร่งของตระกูลหวง20กว่าคน ก็พุ่งเข้าหม่าชาวกันหมด

เสียงคำรามดังไปทั่วคฤหาสน์ตระกูลหวง เหมือนกับคลื่นทะเล กวาดไปทั้งบริเวณโดยรอบตลอดเวลา จากนั้นหม่าชาวกลับหน้านิ่ง แค่ยิ้มเยาะเย้ย:”ในเมื่อพวกแกอยากตาย งั้นฉันจะทำให้สมหวัง!”

พูดจบ จู่ๆหม่าชาวก็เหยียบพื้น แรงที่ยิ่งใหญ่อย่างหนึ่งระเบิดออกมาจากขาของเขา เสียงดัง พื้นที่อยู่ใต้ขาของเขาแตกทันที กระจายไปรอบๆ

และในเวลาเดียวกัน ร่างของหม่าชาวอย่างกับลูกศรที่พุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว ร่างกายที่เต็มไปด้วยแรงระเบิด ราวกับสัตว์ร้าย พุ่งเข้าฝูงผู้แข็งแกร่งของตระกูลหวง

เห็นหม่าชาวบุกเดี่ยว พุ่งเข้าทีมผู้แข็งแกร่ง20กว่าคนของตระกูลหวง ชายร่างยักษ์ที่เป็นหัวหน้าสีหน้าเต็มไปด้วยความเย็นชา

เขากลับรู้สึกถึงความกดดันอย่างมากจากตัวหม่าชาว แต่ยังคงไม่ยอมเชื่อ หม่าชาวใช้พลังของตัวเอง ก็สามารถจัดการผู้แข็งแกร่ง20กว่าคน

“ไอ้คนไม่รู้ที่ตาย!”

ชายร่างยักษ์ที่เป็นหัวหน้าพูดอย่างหัวเราะเยาะ

แต่ทันทีที่เขาพูดจบ สีหน้าก็เปลี่ยนไปมากทันที สีหน้าเต็มไปด้วยประหลาดใจ พูดอย่างตกตะลึง:”นี่……นี่มันเป็นไปได้ไง?”

“ตุบตุบตุบ!”

หม่าชาวก็เหมือนสัตว์ร้ายจากป่า ร่างกายที่แข็งแรงชนเข้ามาไม่หยุด

สไตล์การต่อสู้ของเขามันรุนแรงมาก ไม่มีท่าทางที่ลีลาเลยสักนิด ไม่ต่อยก็เตะ แต่การโจมตีทุกครั้ง จะมาพร้อมกับการบาดเจ็บสาหัสผู้แข็งแกร่งตระกูลหวง

แค่สองนาทีสั้นๆ ผู้แข็งแกร่ง20กว่าคนของตระกูลหวง นอกจากชายร่างยักษ์ที่เป็นหัวหน้า คนอื่นๆล้มลงบนพื้นกันหมด

ถึงขั้นมีหลายๆคนหมดสติไปแล้ว คนที่ถึงจะยังมีสติ ก็ไม่มีใครมีแรงสู้อีก ในสายตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวอย่างรุนแรง

เป็นผู้คุ้มกันของตระกูลหวง พวกเขากว่าจะถึงจุดนี้ได้ต้องแลกไปเท่าไหร่แล้ว ไม่มีใครรู้ดีไปกว่านี้อีกแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้นคือยาม20กว่าคน กลับถูกชายหนุ่มอายุเพียง 20 ปีเท่านั้น จัดการได้

ตามข้อมูลที่ได้รับ น่าจะมีสองคนอยู่ในรถ

ในเวลานี้ แค่คนขับรถเท่านั้น ก็สามารถระเบิดประสิทธิภาพในการต่อสู้อันทรงพลังได้ ดังนั้นประสิทธิภาพการต่อสู้ของอีกคนที่นั่งอยู่ในรถโดยตลอด และไม่ปรากฏตัวช่างน่ากลัวเพียงใด?

ชายร่างยักษ์ที่เป็นหัวหน้าตะลึงงัน ทันใดนั้น เขาก็รู้สึกหนาวที่แขนขา และไม่มีความกล้าแม้แต่จะต่อสู้

หม่าชาวมองดูชายร่างยักษ์อย่างขี้เล่น และพูดว่า:”แกจะหมดสติตายเอง? หรือจะให้ฉันตีแกให้ตายดี?”

“ฉัน……ฉันหมดสติตายเอง!”

ชายร่างยักษ์ที่เป็นหัวหน้า ต่อยหัวตัวเองโดยไม่พูดอะไร

ในความประหลาดใจของหม่าชาว ชายร่างยักษ์ที่เป็นหัวหน้า ตัวเอนตกลงไปที่พื้น

ผู้คุมกันของตระกูลหวงที่ยังคงตื่นอยู่ ทุกคนหน้านิ่งไป ชายร่างยักษ์ครูฝึกของพวกเขา

ทักษะปัจจุบันของพวกเขา ได้รับการสอนโดยชายร่างยักษ์ที่เป็นหัวหน้า

ขนาดครูฝึกของพวกเขาก็ยังไม่กล้าที่จะต่อสู้กับอีกฝ่ายเลย พวกเขายังกล้าล้อมโจมตีอีกฝ่ายอีก ก็เหมือนกับเอาไข่กระทบหิน

“ฉันก็เป็นลมด้วย!”

“ฉันก็เป็นลมด้วย!”

……

เดิมทียังมีผู้คุ้มกันหลายคนที่มีพลังที่จะต่อสู้อีก พวกเขาชกหัวของตัวเอง แล้วทุกคนก็หมดสติไป

พวกเขาไม่ได้แค่พูดเท่านั้น แต่พวกเขาทำให้ตัวเองล้มลงจริงๆ

เนื่องจากมีผู้คุมครึ่งหนึ่งในจำนวนยี่สิบกว่าคน ได้รับบาดเจ็บสาหัส และบางคนถึงกับพิการ

พวกเขากล้ามีสติอีกเหรอ? สลบไปจะดีกว่า

ในเวลาเดียวกัน ในคฤหาสน์ตระกูลหวง ในห้อง

หวงเทียนเชิง ผู้นำของตระกูลหวงกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ของปรมาจารย์ มีแล็ปท็อปวางไว้บนโต๊ะระดับสูงตรงหน้าเขา

และบนหน้าจอ มันคือฉากของหม่าชาวและผู้คุ้มกัน20 คนของตระกูลหวง ต่อสู้กันเมื่อกี้

เมื่อหวงเทียนเชิงเห็นผู้คุมของตระกูลหวง ทุบตัวเองจนสลบทีละคน เขาตัวสั่นด้วยความโกรธและใบหน้าของเขาบูดบึ้งอย่างมาก

“เมื่อทุกอย่างในวันนี้จบลง ผู้คุ้มกันของตระกูลหวง ไม่เก็บไว้สักคน! ฆ่าให้หมด!”

หวงเทียนเชิงกัดฟันพูด