The king of War - บทที่ 627 ให้ฉันได้ใช้ประโยชน์
เมื่อคนในตระกูลซ่ง ไม่มีใครเอ่ยปากพูดอะไรอีก
“ได้ ในเมื่อไม่มีข้อโต้แย้งอะไรกันแล้ว ถ้าอย่างงั้นก็ไปพาเด็กคนนั้นมาที่ตระกูลซ่ง ฉันจะใช้เลือดของเขา เพื่อสังเวยฉันซ่งหวาตง！”
ซ่งชิงซานพูดด้วยใบหน้าโหดเหี้ยม จากนั้นสายตาก็ไปตกอยู่บนตัวของซ่งหวาเหว่ย“เมื่อคืน เขาทำให้แกได้รับความอับอาย ถ้างั้นวันนี้ แกก็พาตระกูลผู้แข็งกล้า ไปจับตัวเด็กคนนั้นมา！”
“ครับ คุณปู่！”
ใบหน้าของซ่งหวาเหว่ยเต็มไปด้วยความตื่นเต้น
หยางเฉินไม่รู้ว่า ตระกูลซ่งตัดสินใจ จะลงมือจัดการกับเขา ตอนนี้เขากำลังอยู่ในห้องทำงานของประธานที่ชั้นบนสุดของเยี่ยนเฉินกรุ๊ป
ในมือของเขา ถือเอกสารไว้หลายฉบับ เขากำลังอ่านพลิกอ่าน
“คิดไม่ถึงว่า สามคนนี้ จะเป็นคนมีความสามารถ”
ในที่สุดหยางเฉินก็พลิกอ่านเอกสารจนจบ แล้วโยนเอกสารในมือทิ้งบนโต๊ะทำงาน
ลั่วปิงซึ่งยืนอยู่ข้างหน้าเขาและไม่กล้าพูด ก็กล่าวขึ้นมาอย่างรวดเร็วว่า“โดยเฉพาะหลี่ไห่หรง ถ้าพูดถึง น่าจะถือได้ว่าเป็นรุ่นพี่ของผมครับ เป็นผู้หญิงที่มีความสามารถด้านธุรกิจยอดเยี่ยมเลยครับ”
“ตอนนั้น ถ้าเธอไม่ได้แต่งเข้าตระกูลซ่ง เกรงว่าเธอในตอนนี้ คงจะเป็นประธานสาวที่มีชื่อเสียงระดับนานาชาติไปแล้วครับ”
“ได้ยินมาว่า สาเหตุที่ซ่งเหล่ยสามีของเธอ สามารถสืบทอดเป็นทายาทรุ่นที่สองได้ ก็เพราะการสนับสนุนของผู้หญิงคนนี้ทั้งหมด ”
“ขอแค่เป็นธุรกิจที่ซ่งเหล่ยรับผิดชอบ จะไม่มีธุรกิจไหนที่ขาดทุนเลย และทุกอย่างที่ว่ามานั้น เป็นเพราะหลี่ไห่หรงผู้หญิงคนนี้ทั้งหมด”
ลั่วปิงพูดด้วยสีหน้าสะท้อนใจ
เอกสารที่อยู่ในมือของหยางเฉินเมื่อครู่ เป็นเอกสารที่ลั่วปิงได้รับมาทั้งหมด ซึ่งเป็นผลงานในช่วงที่สามคนนี้รุ่งโรจน์
นอกจากหลี่ไห่หรงแล้ว ซ่งหวายี่กับซ่งหวาหย่า ยังเป็นผู้มีพรสวรรค์มีการศึกษาสูง มีความสามารถ ในด้านบริหารจัดการมาก
นอกจากซ่งหวาหย่าคนเดียว ที่มีความบกพร่องไปเล็กน้อย แต่เธอก็ยังเป็นนักเรียนหญิงที่ได้รับการแจ้งการรับเข้าเรียนจากมหาวิทยาลัยต่างประเทศที่มีชื่อเสียงหลายแห่ง และเธอก็มีความสามารถมากเช่นกัน
เพียงแต่เมื่อเทียบหลี่ไห่หรงกับซ่งหวายี่แล้ว มันไม่ได้โดดเด่นขนาดนั้นเอง
นอกจากนี้ยังมีการติดต่อกับซ่งหวายี่และซ่งหวาหย่า ทั้งสองคนเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับมิตรภาพและศีลธรรมมาก
อีกทั้ง เขายังคาดเดาชะตากรรมของซ่งหวายี่ได้อีกด้วย ดังนั้นหลังจากที่คุกเข่าอยู่ที่หน้าประตูของตระกูลซ่งทั้งคืน เขาจึงส่งคนไปรับคนที่ตระกูลซ่ง
“ท่านประธานครับ ถ้าคุณสามารถใช้ประโยชน์จากสามคนนี้ การพัฒนาของเยี่ยนเฉินกรุ๊ป ก็จะไปได้อย่างรวดเร็วขึ้น โดยเฉพาะหลี่ไห่หรง เธอเคยอยู่ต่างประเทศมาก่อน และก่อตั้งบริษัทขึ้นมาด้วยตัวของเธอเอง”
“ถ้าไม่ได้แต่งงาน ไม่แน่เธออาจจะอยู่ต่างประเทศถาวรก็เป็นได้ สำหรับการบริหารจัดการธุรกิจในต่างประเทศ”
“ขอแค่เธอตกลง ผมแนะนำให้ส่งเธอไปเปิดตลาดที่ต่างประเทศครับ”
ลั่วปิงพูดอย่างตื่นเต้น
เย่เฉินเอ่ยถามลั่วปิงด้วยสีหน้าแปลกๆ“คุณกับเธอ คงไม่ได้มีอะไรกันหรอกนะ？”
เมื่อได้ยินดังนั้น ลั่วปิงถึงกับอึ้งตกตะลึง
ผ่านไปนานถึงได้สติกลับมา ใบหน้าของลั่วปิงแดงก่ำ เธอไม่กล้าปิดบัง พูดอย่างตรงไปตรงมา“ตอนนั้น ผมเคยแอบรักเธอมาก่อน เป็นความรู้สึกที่แอบรักเท่านั้น เกรงว่าเธอน่าจะไม่รู้ ว่ายังมีเพื่อนนักเรียนอย่างผมด้วย”
หยางเฉินทำท่าเหมือนเข้าใจ ลั่วปิงยิงรู้สึกเขินมากยิ่งขึ้น
ในเวลานี้เอง ประตูของห้องทำงานของถูกเคาะขึ้น เสียงของเลขาดังลอดเข้ามา“ท่านประธานคะ คุณนายหลี่พวกเขามาแล้วค่ะ！”
“ให้พวกเขาเข้ามา！”
หยางเฉินเอ่ยปากพูดขึ้น
ทันใดนั้น ประตูของห้องทำงานของถูกเปิดออก ใบหน้าอันคุ้นเคยสองคน และยังมีใบหน้าของหญิงชั้นสูงแปลกหน้าก็ปรากฏขึ้น
“คุณหยาง！”
เมื่อซ่งหวายี่เห็นหยางเฉิน เขาก็ทักทายอย่างนอบน้อม
ใบหน้าของซ่งหวาหย่าเต็มไปด้วยความตื่นเต้น แต่แม่ของตนอยู่ที่นี่ เธอจึงแสดงออกมาไม่ได้ แต่ใบหน้าเผยให้เห็นความเขินอาย แล้วพูดเบาว่า“พี่หยางคะ！”
หยางเฉินพยักหน้าเบาๆ แล้วสายตาของไปตกอยู่บนตัวของหลี่ไห่หรง
อาจจะเป็นเพราะยังไม่ทันได้เปลี่ยนเสื้อผ้า ก็ถูกไล่ออกมาจากตระกูลซ่ง ชุดกี่เพ้าหรูของหลี่ไห่หรงจึงยังไม่ทันได้เปลี่ยน
สมกับเป็นผู้หญิงที่ลั่วปิงแอบรักจริงๆ ถึงแม้ว่าจะเป็นแม่ของผู้ใหญ่สองคนแล้ว แต่เธอก็ยังคงมีเสน่ห์
ในตอนที่หยางเฉินประเมินหลี่ไห่หรงอยู่นั้น หลี่ไห่หรงก็กำลังมองประเมินหยางเฉินเช่นกัน
อยู่ตระกูลซ่งมานานขนาดนี้ ยังไม่เคยพบเห็นชายหนุ่มคนไหน กล้ามองตัวเองตรงๆเช่นนี้ หยางเฉินเป็นคนแรก
แต่บนตัวของหยางเฉิน หลี่ไห่หรงกลับรับรู้ได้ถึงแรงกดดันจากคนที่ตำแหน่งสูงกว่า ถึงจะเป็นผู้นำตระกูลของตระกูลซ่งอย่างซ่งชิงซาน
นี่เป็นชายหนุ่มประเภทไหนกันเนี่ย ถึงได้ทรงพลังขนาดนี้？
หลี่ไห่หรงเข้าใจในทันที เหตุใดลูกชายของตนถึงได้เชื่อมั่นในชายหนุ่มคนนี้ กระทั่งแม้แต่ลูกสาวของตน ที่หลงรักชายหนุ่มคนนี้ตั้งแต่แรกพบ
“แม่ครับ คนผู้นี้ก็คือคุณหยางที่ผมเคยพูดถึงกับคุณแม่ครับ”
ซ่งหวายี่รับรู้ได้ถึงบรรยากาศมีความกดดัน จึงรีบทำการแนะนำ
“คุณหยาง สวัสดีค่ะ！”
หลี่ไห่หรงยิ้มเบาๆ แล้วพูดอย่างไม่แข็งกร้าวจนดูเย่อหยิ่งและไม่ถ่อมตัวเกินจนดูต้อยต่ำ
น้ำเสียงของเธอเป็นมิตรมาก คำพูดของอ่อนโยน ตามแบบฉบับของกุลสตรีทางใต้
“สวัสดีครับคุณนายหลี่ เชิญนั่งก่อนครับ！”
หยางเฉินพูดแล้วชี้ไปที่โซฟาข้างๆ
หลังจากที่ทุกคนนั่งกันแล้ว ซ่งหวาหย่าก็ทลายความเงียบอย่างทนไม่ได้ ถามขึ้นมาว่า“พี่หยาง พี่ให้คนไปรับพวกเรามา มีเรื่องอะไรรึเปล่าคะ？”
หลี่ไห่หรงกับซ่งหวายี่มองไปที่หยางเฉิน
หยางเฉินยิ้มเบาๆ“ผมจะใช้ประโยชน์ จากพวกคุณครับ！”
คำพูดประโยคนี้ของหยางเฉิน ทำให้ทั้งสามคน ตกตะลึง
ไม่มีใครคาดคิด ว่าหยางเฉินจะให้คนไปรับพวกเขามาโดยเฉพาะ เพื่อให้พวกเขาทำงานให้หยางเฉิน
ไม่ว่าอย่างไร เนื่องจากพวกเขาเป็นคนของตระกูลซ่ง ถ้าทำงานให้กับหยางเฉินจริงๆ ไม่กลัวจะล่วงเกินตระกูลซ่งหรอ？
“พวกคุณไม่ต้องรีบตอบคำถามของผมหรอกครับ ผมให้เวลาพวกคุณคิดหนึ่งวัน ตัดสินใจได้แล้ว ค่อยบอกคำตอบของพวกคุณกับผมก็ได้ครับ”
ไม่รอให้พวกเขาได้พูดอะไร หยางเฉินก็พูดต่อว่า
“ผม……”
หลังจากที่ซ่งหวายี่ตกตะลึงไปครู่หนึ่ง เขาก็รู้สึกดีใจ กำลังจะเอ่ยปากตอบรับ แต่กลับถูกหลี่ไห่หรงขัดขึ้นมาว่า“ไม่ต้องหนึ่งวันหรอกค่ะ ให้เวลาเราสิบนาทีก็พอแล้วค่ะ”
หยางเฉินลุกขึ้นมา แล้วพูดอย่างยิ้มๆว่า“ถ้าพวกคุณวางใจ ก็คิดในห้องทำงานของผมก็ได้ครับ”
หลี่ไห่หรงเผยให้เห็นรอยยิ้มซาบซึ้ง“แน่นอนว่าไว้ใจค่ะ！”
หยางเฉินไม่พูดอะไร พาลั่วปิงเดินออกจากห้องทำงาน
“แม่ครับ ทำไมจู่ๆแม่ต้องขัดผมด้วยล่ะ？”
หลี่หวายี่พูดอย่างกล่าวโทษ
หลี่ไห่หรงมองไปที่ลูกชายของตนเอง แล้วพูดว่า“เมื่อกี้ลูกจะตอบตกลงใช่ไหม？”
หลี่หวายี่พยักหน้า“ทำงานให้กับคุณหยาง เป็นเกียรติแก่พวกเราแน่นอนครับ”
“ผมไม่ปิดบังแม่ละกัน ผมได้ให้เพื่อที่เป็นทหารช่วยผมสืบคุณหยางมาแล้วครับ จากตำแหน่งของเขายังไม่สามารถสืบข้อมูลของคุณหยางได้เลยครับ”
“อีกทั้ง อำนาจความแข็งแกร่งของคุณหยาง แม้แต่ชายผู้แข็งแกร่งคนที่ซ่งหวาเหว่ยคว้าแชมป์คลับหวงจินสามสมัย ยังถูกคุณหยางฆ่าภายในพริบตาเลย”
“แม่คิดว่า คนอย่างคุณหยาง อยากจะให้เราทำงานให้เขา หรือไม่ใช่เกียรติของเราล่ะ？”
หลี่ไห่หรงกับซ่งหวาหย่าเป็นผู้ที่สนิทชิดเชื้อกับซ่งหวายี่ที่สุด เรื่องที่เขาตรวจสอบเอง บอกกับคนภายนอกไม่ได้อย่างแน่นอน แต่บอกพวกเธอ ไม่มีปัญหาแม้แต่น้อย
นี่เป็นครั้งแรกที่หลี่ไห่หรงรู้จักตัวตนของหยางเฉินลึกซึ้งมากยิ่งขึ้น ในใจรู้สึกตกใจเล็กน้อย