The king of War - บทที่ 742 ท่านกรรมการจินผู้สิ้นหวัง
หลังจากนั้นก็มีคนวิ่งเข้ามาในห้องทำงานและพูดด้วยความตกใจ
“ท่านกรรมการจิน แย่แล้วครับ โกดังบริษัทวัสดุก่อสร้างเจิ๊นหลงถูกยึดแล้วครับ！”
ท่านกรรมการจิน ยังไม่ทันได้ตั้งสติ พนักงานต่างก็พากันวิ่งเข้ามาในห้องทำงาน บอกข่าวร้ายที่เกิดขึ้น
แค่เพียงชั่วครู่ ท่านกรรมการจิน ก็แขนขาอ่อนแรงลงบนเก้าอี้ห้องทำงานด้วยใบหน้าไม่อยากเชื่อ
“เป็นแบบนี้ไปได้ยังไง？”
ไม่ว่าอย่างไร บริษัทวัสดุก่อสร้างเจิ๊นหลง เพิ่งจะผูกสัมพันธ์กับตระกูลเซว บริษัทวัสดุก่อสร้างเจิ๊นหลงก็พบเรื่องวุ่นวายขนาดนี้แล้ว
สำหรับบริษัทวัสดุก่อสร้างเจิ๊นหลง แล้วทุกปัญหาก็คือหายนะ
ไม่ว่าองค์กรใดๆ ที่อยู่ในระดับเดียวกันกับบริษัทวัสดุก่อสร้างเจิ๊นหลง ถ้ามีข่าวที่เสื่อมเสียต่อองค์กรแม้แต่นิดเดียวก็จะส่งผลทำให้มูลค่าการตลาดของบริษัทลดลงอย่างกะทันหัน
“ใครบอกฉันได้บ้าง？ตกลงว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้น？”
ท่านกรรมการจินโกรธขึ้นทันใด
หลิวหลงขมวดคิ้วแน่น จู่ๆ ก็พูดขึ้นว่า “ท่านกรรมการจิน เรื่องที่เกิดขึ้น ผมเกรงว่าจะมีคนชักใยอยู่เบื้องหลังน่ะสิ！”
ท่านกรรมการจินกัดฟันและพูดว่า “ด้วยสถานะของบริษัทวัสดุก่อสร้างเจิ๊นหลง ใครมันจะกล้าทำ？”
“ท่านกรรมการจิน ราคาหุ้นของบริษัทวัสดุก่อสร้างเจิ๊นหลงยังคงดิ่งลงอย่างต่อเนื่อง ตั้งแต่เปิดตลาดจนถึงตอนนี้ประมาณการเสียหายไปกว่าหนึ่งหมื่นล้านหยวน ถ้าหากยังเป็นแบบนี้อยู่ ผมเกรงว่าภายในวันนี้คงจะดิ่งลงไปอีกกว่าหนึ่งหมื่นล้านหยวน”
รองผู้จัดการฝ่ายการเงินพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึมว่า “มูลค่าการตลาดที่ลดลงในตอนนี้ถือว่าเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย ตอนนี้มีข่าวมากมายเกี่ยวกับปัญหาของบริษัทวัสดุก่อสร้างเจิ๊นหลงบนอินเทอร์เน็ต แต่ถ้าเราไม่สามารถทำให้การค้นหาเกี่ยวกับบริษัทลดลง เกรงว่าพรุ่งนี้หลังตลาดหุ้นเปิดจะทำให้ดิ่งลงจนถึงขีดจำกัดครับ”
“ตามแนวโน้มมูลค่าการตลาดที่ลดลงในตอนนี้ อย่างมากที่สุดภายใน 3 วัน บริษัทวัสดุก่อสร้างเจิ๊นหลงจะต้องยื่นฟ้องล้มละลายเป็นแน่ครับ”
ใบหน้าของท่านกรรมการจินซีดเผือด เมื่อกี้เขายังคุยอยู่กับหลิวหลง ว่าเยี่ยนเฉินกรุ๊ปจะทนอยู่ได้กี่วัน แต่ตอนนี้บริษัทวัสดุก่อสร้างเจิ๊นหลงกลับต้านไม่ไหวแล้ว
“ท่านกรรมการจิน ทั้งหมดนี้คงไม่เกี่ยวกับเรื่องเมื่อคืนที่พวกเราไปเจอกับไอ้นั่นที่คฤหาสน์วี่สุ่ยใช่ไหม？” หลิวหลงถามขึ้นทันใด
ท่านกรรมการจินรีบส่ายหน้า“มันจะเป็นไปได้ยังไง？” เขาก็เป็นแค่ไอ้เด็กเวรคนหนึ่ง ถ้าทำได้ขนาดนี้ ฉันจะไลฟ์สดกินขี้โลครึ่งให้ดู！”
“ท่านกรรมการจิน ไม่รู้ว่าคุณพอใจกับของขวัญที่ผมให้ไหม？”
ในเวลานี้เอง ร่างทั้งสองเดินเข้ามาในห้องทำงานของท่านกรรมการจินตามลำดับก่อนหลัง
เมื่อท่านกรรมการจินและหลิวหลง เห็นชายหนุ่มคนนั้นเดินอยู่ข้างหน้า สีหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไปทันใด
คนที่มาไม่ใช่ใครอื่น คือ หยางเฉินคนที่พวกเขาเพิ่งเจอที่คฤหาสน์วี่สุ่ยเมื่อคืน
ลั่วปิงเดินตามหลังหยางเฉินมาติดๆ
ท่านกรรมการจินและหลิวหลงไม่รู้จักหยางเฉิน แต่กับลั่วปิงพวกเขาเคยเจอมาก่อนและคุ้นเคยเป็นอย่างดี
“จริงสิ ผมจะขอแนะนำตัวเองอย่างเป็นทางการกับท่านกรรมการจิน สักหน่อย ผมชื่อหยางเฉิน เป็นประธานกรรมการของเยี่ยนเฉินกรุ๊ป” หยางเฉินพูดด้วยรอยยิ้ม
จนถึงตอนนี้ ในที่สุด ท่านกรรมการจินและหลิวหลงก็เข้าใจแล้วว่า หยางเฉินเป็นประธานกรรมการของเยี่ยนเฉินกรุ๊ปจริงๆ ไม่เช่นนั้น ผู้จัดการใหญ่ลั่วปิงจะมากับเขาได้อย่างไร？
“เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับบริษัทวัสดุก่อสร้างเจิ๊นหลง เป็นฝีมือแกเหรอ？”
ท่านกรรมการจินมองหยางเฉินอย่างโกรธแค้นและถามขึ้น
หยางเฉินยิ้มหน้านิ่งเดินเข้าไปนั่งลงบนโซฟาข้างๆ พูดด้วยรอยยิ้ม “ถ้าท่านกรรมการจินยอมยกบริษัทวัสดุก่อสร้างเจิ๊นหลง ให้ เรื่องเมื่อคืนที่สัญญาว่าจะให้เงินคุณแสนล้านหยวนยังคงเป็นไปตามนั้นอยู่！”
ท่านกรรมการจินกลับหัวเราะขึ้นทันใด “ไอ้นี่ ถึงแกจะเป็นประธานกรรมการของเยี่ยนเฉินกรุ๊ปแล้วมันยังไงล่ะ？แกจะบอกว่าที่ราคาหุ้นของบริษัทวัสดุก่อสร้างเจิ๊นหลงดิ่งลงเป็นฝีมือแกจริงๆ งั้นเหรอ？”
ลั่วปิงยิ้มเยาะ “ท่านกรรมการจิน คุณเชื่อเถอะ เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับบริษัทวัสดุก่อสร้างเจิ๊นหลงตอนนี้เป็นฝีมือของท่านประธานหยาง”
“แกเป็นแค่ใคร？ ถึงกล้ามาพูดกับฉัน？”
ท่านกรรมการจิน ฮึดฮัดและแผดเสียงด้วยความโกรธใส่ลั่วปิง
ดวงตาของหยางเฉินหรี่ลงเล็กน้อย และสั่งลั่วปิงว่า “ประธานลั่ว ดูเหมือนว่าท่านกรรมการจินจะไม่เชื่อ ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นเราก็ใส่ไฟให้ ท่านกรรมการจินเพิ่มอีกสักหน่อยสิ”
“ครับ！”
ลั่วปิงพยักหน้ารับแล้วโทรศัพท์ทันที “ลงมือ！”
แค่เพียงสองคำกลับทำให้ท่านกรรมการจิน มีลางสังหรณ์ไม่ดีขึ้นทันใด
“ทำเป็นแสร้งเล่นละครตบตา ฉันจะดูสิว่าพวกแกจะแสร้งทำไปได้ถึงตอนไหน？”
ท่านกรรมการจิน พูดพร้อมกับหัวเราะเยาะเย้ย
แต่หลังจากที่เขาพูดจบ เสียงโทรศัพท์ตั้งโต๊ะของเขาก็ดังขึ้น
ท่านกรรมการจิน รีบรับโทรศัพท์ ก็ได้ยินเสียงที่ไร้ซึ่งความปราณีพูดว่า “ฉันคือหลิวจินซิง ผู้อำนวยการของธนาคารเยี่ยนตู และฉันขอให้บริษัทของคุณชำระเงินที่ค้างชำระจำนวน 5 หมื่นล้านหยวนภายในหนึ่งวัน！”
“อะไรนะ？”
ท่านกรรมการจินหน้าถอดสีและรีบพูดอ้อนวอน “ผู้อำนวยการหลิว คุณทำแบบนี้ไม่ได้นะครับ ทุกสิ่งที่บริษัทเรากำลังเผชิญอยู่ ตอนนี้มันเป็นเพียงปัญหาเล็กน้อย อีกไม่นานก็จะแก้ไขได้แล้ว คุณจะให้เราชำระหนี้จำนวน 5 หมื่นล้านหยวนเร็วขนาดนี้ไม่ได้นะครับ”
“ท่านกรรมการจิน ผมขอเตือนคุณด้วยความหวังดีว่า คุณล่วงเกินคนที่คุณไม่ควรล่วงเกิน นี่คือคำสั่งจากสำนักงานใหญ่ คุณเข้าใจไหม？” หลังจากที่ ผู้อำนวยการหลิว พูดจบก็วางสายไป
ท่านกรรมการจิน ตกตะลึงขึ้นทันใด คำพูดของ ผู้อำนวยการหลิว ทำให้เข้าใจอย่างแจ่มแจ้งว่าเขาไปล่วงเกินใครบางคน
ตกลงเขาคือใครกันที่มีอำนาจทำให้สำนักงานใหญ่ของธนาคารเยี่ยนตูให้บริษัทวัสดุก่อสร้างเจิ๊นหลง ชำระเงินคืน？
ท่านกรรมการจิน เข้าใจว่าเขาไม่ได้ไปมีเรื่องกับคนใหญ่คนโตที่ไหนในช่วงที่ผ่านมา！
แต่มีเรื่องกับพวกตัวเล็กๆ ก็ไม่น้อย อย่างเช่น หยางเฉิน
เมื่อนึกถึงตอนนี้ ท่านกรรมการจิน ก็จ้องมองไปที่หยางเฉิน เมื่อกี้ลั่วปิงโทรศัพท์และพูดให้ลงมือ จากนั้น ธนาคารเยี่ยนตูก็โทรมาและให้บริษัทวัสดุก่อสร้างเจิ๊นหลงชำระคืนเงินกู้จำนวน 5 หมื่นล้านภายในวันเดียว
หรือว่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับบริษัทวัสดุก่อสร้างเจิ๊นหลงในวันนี้จะเป็นฝีมือของหยางเฉิน？
ถ้าหากเป็นเช่นนี้จริงๆ ชายหนุ่มคนนี้ก็น่ากลัวเกินไปแล้ว？
“ประธานหลิว ให้ผมยืม 5 หมื่นล้าน！”
แม้ว่าท่านกรรมการจินจะตกใจ แต่เขาก็ยังยอมรับความจริงนี้ไม่ได้ หันไปมองหลิวหลง เตรียมจะขอยืมเงินจาก หลิวหลงเพื่อชำระหนี้คืนธนาคารเยี่ยนตู
ทำผิดกับใครก็ได้แต่กับธนาคารไม่ได้ ไม่อย่างนั้นอยากจะขอกู้ธนาคารอีกในอนาคตก็คงจะไม่ได้แล้ว
หลิวหลงหัวเราะเยาะและพูดว่า “ท่านกรรมการจิน คุณก็ประเมินผมสูงเกินไป ช่วงนี้บริษัทผมก็ประสบกับปัญหาไม่น้อย ไม่ว่ายังไงก็มีไม่ถึง 5 หมื่นล้านหรอก！”
หลังพูดจบ โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นในทันใด เขารีบรับโทรศัพท์ ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายพูดอะไร หลิวหลง แสร้งทำสีหน้าตกใจ “คุณพูดว่าอะไรนะ？โอเค ฉันจะกลับบริษัทเดี๋ยวนี้！”
“ท่านกรรมการจิน ขอโทษจริงๆ นะ บริษัทผมก็มีปัญหานิดหน่อย ตอนนี้ผมต้องกลับแล้ว เอาไว้เจอกันใหม่วันหลัง！” หลิวหลงพูดไปพลางเดินเดินออกไปข้างนอก
ท่านกรรมการจินอึ้งไปชั่วครู่ หลิวหลง เป็นคู่หูที่เขาไว้ใจที่สุด ตอนนี้เมื่อเขาต้องการความช่วยเหลือจากหลิวหลง แต่ หลิวหลง กลับหาข้ออ้างเพื่อหนีเหรอ？
“ไอ้ชั่ว！”
ท่านกรรมการจินแผดเสียงด้วยความโกรธ อดไม่ได้ที่จะตามออกไป
ในเวลานี้หยางเฉินพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม “ท่านกรรมการจิน ไม่รู้ว่าคุณคิดยังไง？ ขายบริษัทวัสดุก่อสร้างเจิ๊นหลงให้ฉันหนึ่งแสนล้านเป็นไง？”
“แกฝันไปเถอะ！”
ท่านกรรมการจิน กัดฟันและพูดขึ้นว่า “ถึงฉันจะประสบปัญหาบางอย่าง แต่สำหรับฉันแล้วนี่ไม่ใช่ปัญหาเลย เดี๋ยวก็แก้ไขได้แล้ว！”
“ว่าแต่เยี่ยนเฉินกรุ๊ปของพวกแกเถอะ ถ้าขาดวัสดุก่อสร้างจากบริษัทวัสดุก่อสร้างเจิ๊นหลงของเรา โครงการเมืองจิ่วโจวของพวกแกจะทนอยู่ได้นานสักแค่ไหน？”
หยางเฉินหัวเราะเหอะๆ แล้วพูดว่า “เรื่องนี้ท่านกรรมการจินไม่จำเป็นต้องกังวล”
“ผู้จัดการใหญ่ลั่ว ในเมื่อท่านกรรมการจินคิดว่านี้เป็นปัญหาเล็กน้อย ถ้าอย่างนั้นคุณใส่ไฟให้เขาอีกสักหน่อยสิ ให้เขาได้เห็นความสามารถที่แท้จริงของพวกเรา”
หยางเฉินสั่งลั่วปิงอีกครั้ง
ลั่วปิงฉีกยิ้มมุมปาก “ครับ！”