The king of War - บทที่ 1396 เขาต้องตาย
ที่ปลายทางของทางเดิน อู่จื่ออี้และอีกสามคนหยุดเดินกะทันหัน เห็นแค่ร่างหนุ่มยืนอยู่ข้างหน้าพวกเขา
บุคคลนี้ไม่ใช่ใครอื่น ก็คือหยางเฉินที่มาจากราชวงศ์ซ่านกวน หลังจากที่เขาเห็นเฝิงเสียวหว่านถูกพาดไว้บนไหล่ สีหน้าบึ้งตึงสุดขีดทันที
เหมือนจะรู้สึกถึงความไม่ธรรมดาของหยางเฉิน กึ่งแดนเหนือมนุษย์ทั้งสองก้าวไปข้างหน้าพร้อมกัน ปกป้องอู่จื่ออี้ทั้งซ้ายและขวา
“ปล่อยเธอ!”
จู่ๆ หยางเฉินก็พูดขึ้น น้ำเสียงของเขาเย็นชามาก
และสายตาของเขาก็จับจ้องไปที่อู่จื่ออี้
อู่จื่ออี้ขมวดคิ้ว มองไปที่หยางเฉิน และพูดว่า:”คุณคือพี่หยางที่ผู้หญิงคนนี้พูดถึงงั้นเหรอ?”
“ปล่อยเธอไป!”
หยางเฉินไม่ตอบ และพูดอีกครั้ง
ในเวลาเดียวกัน แรงกดดันของบูโดที่น่าสะพรึงกลัวก็ปล่อยออกมาจากตัวเขา
ในขณะนี้ ใบหน้าของอู่จื่ออี้ดูซีดทันที ออร่าบูโดที่ระเบิดออกมาจากร่างกายของหยางเฉิน ทำให้เหมือนอยู่ในห้องใต้ดินน้ำแข็ง ร่างกายเยือกเย็นเข้ากระดูก
ไม่เพียงแค่เขาเท่านั้น แม้กระทั่งผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนเหนือมนุษย์ทั้งสอง ตอนนี้สีหน้าก็เปลี่ยนไปอย่างมาก
อู่เทาก้าวไปข้างหน้าโดยไม่รู้ตัว บังอยู่ข้างๆ อู่จื่ออี้และพูดด้วยเสียงเบาว่า:”คุณเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์เหรอ?”
เมื่อได้ยินคำพูดของอู่เทา ในใจอู่จื่ออี้ก็เต็มไปด้วยความตกตะลึง
ในฐานะสมาชิกของราชวงศ์อู่ ไม่มีบูโดอัจฉริยะแบบไหน ที่เขาไม่เคยเห็น?
แต่ ณ เวลานี้ กลับเห็นชายคนหนึ่งที่อายุพอๆ กับตน แดนบูโดกลับถึงแดนเหนือมนุษย์แล้ว ซึ่งทำให้เขายอมรับยากชั่วขณะหนึ่ง
อู่เทาและผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนเหนือมนุษย์อีกคนก็ตกตะลึงเช่นกัน และในเวลาเดียวกันก็เกิดความกลัวอยู่ในใจ
หากที่นี่คือเมืองอู่หวง ถึงแม้พวกเขาจะพบผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ ก็จะไม่รู้สึกกลัวใด ๆ แต่ที่นี่ไม่ใช่ราชวงศ์อู่
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือหยางเฉินยังเด็กมาก ก็มีแดนบูโดระดับแดนเหนือมนุษย์แล้ว ตัวตนของเขาจะเรียบง่ายได้อย่างไร?
“ฉันเป็นหลานชายรุ่นที่สามของราชวงศ์อู่ อู่จื่ออี้ ไม่ทราบว่าท่านมีนามว่าอะไร?”
อู่จื่ออี้ถามทันที
ในฐานะหลานชายของราชวงศ์อู่ คุณภาพทางจิตใจของเขายังคงแข็งแกร่งมาก ยังไงซะในราชวงศ์อู่ ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยเห็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์
ถ้าเขาอยู่ในราชวงศ์อู่ ถึงจะเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ เมื่อเห็นเขา ก็ต้องเรียกเขาว่า”องค์ชาย”
แต่ว่า ที่นี่ไม่ใช่ราชวงศ์อู่
หยางเฉินขมวดคิ้ว:”ฉันบอกให้ปล่อยไง ดูเหมือนคุณจะไม่เข้าใจที่ฉันพูด?”
เขาไม่มีความประทับใจที่ดีต่อราชวงศ์อู่อยู่แล้ว ตอนนั้นเขายังแค่เป็นแค่แดนเหนือมนุษย์ขั้นต้น ก็ถูกอู่หยู่หลานของราชวงศ์อู่ข่มขู่ หากไม่ใช่ดอกเตอร์แบล็กเคยฉีดยาสมบูรณ์แบบเหนือชั้นให้เขา และมียาเสริมความแข็งแกร่งสามเม็ดที่เฝิงเสียวหล่านให้เขา เกรงว่าตอนนี้เขาคงจะตายไปแล้วในหนิงโจว
สำหรับอู่จื่ออี้ เขาไม่เกรงใจแน่นอน
อู่จื่ออี้ขมวดคิ้วและพูดด้วยความไม่พอใจว่า:”ท่านเย่อหยิ่งเกินไปหน่อยไหม? ให้ฉันปล่อย ฉันก็ต้องปล่อยเหรอ?”
“ดูเหมือนคุณจะไม่ยอมปล่อย ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ฉันก็คงต้องจัดการเอง!”
พูดจบ เจตนาฆ่าในดวงตาของหยางเฉินก็เพิ่มขึ้น และออร่าบูโดที่น่าสะพรึงกลัวมากขึ้น ราวกับภูเขาไฟที่ปะทุ ปะทุออกมาจากร่างกายของเขา
“ระวัง!”
อู่เทาก็ตะโกนออกมา
แต่คำเตือนของอู่เทานั้นสายเกินไป ในขณะที่เขาตะโกน หยางเฉินก็ปรากฏตัวขึ้น ตรงผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนเหนือมนุษย์ที่อุ้มเฝิงเสียวหว่าน และทุบลงไปทีเดียว
“ปัง!”
ได้ยินแต่เสียงกระแทกทื่อๆ และจากนั้นฉันก็เห็นผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนเหนือมนุษย์คนนั้น ราวกับโดนรถบรรทุกหนัก ร่างของเขาก็พุ่งลอยขึ้นไปในอากาศกว่าสิบเมตร และตกลงมาอย่างหนักกลางทางเดิน
ตอนที่ผู้แข็งแกร่งตกลงมา ก็เสียชีวิตไปโดยตรง นอนราบกับพื้น มีเลือดออกจากทวารทั้งเจ็ด ตายตาไม่หลับ
จนตาย เขาก็ไม่เคยคิดเลยว่า ตนเป็นถึงผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนเหนือมนุษย์ของราชวงศ์อู่ จะตายข้างนอก แล้วยังตายน้ำมือของชายหนุ่ม
ที่เกิดเหตุเงียบสงบ ทุกคนมองไปยังหยางเฉินอย่างไม่เชื่อ
แม้แต่ซ่านกวนโหรว ก็ไม่คิดเลยว่าหยางเฉินจะตรงไปตรงมาขนาดนี้ ไม่คำนึงถึงตัวตนของคู่ต่อสู้เลยสักนิด โจมตีอย่างไร้ความปราณีทันที ฆ่าผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนเหนือมนุษย์ในการโจมตีครั้งเดียว
อู่จื่ออี้และอู่เทาก็ยืนนิ่งอยู่กับที่ หลังจากนั้นไม่นาน ทั้งสองก็ได้สติกลับมา
สีหน้าของอู่จื่ออี้เต็มไปด้วยความบิดเบี้ยว เขาเป็นถึงหลานชายของราชวงศ์อู่ ในสายตาของเขา ในเมืองราชวงศ์ที่กำลังเสื่อมถอย กลับมีคนฆ่าคนของเขา
สำหรับเขา นี่เป็นความอัปยศที่ยิ่งใหญ่ที่สุด
“แกกล้าสังหารสมาชิกของราชวงศ์อู่ของฉัน แกรู้หรือไม่ว่าผลที่ตามมาจะร้ายแรงขนาดไหน?”
อู่จื่ออี้ก็ไม่มีเวลามากังวลตัวตนของหยางเฉิน และกัดฟันพูดออกมา
หยางเฉินไม่แม้แต่จะมองเขา แต่เช็คเฝิงเสียวหว่านที่เพิ่งเขาเพิ่งช่วยไว้ เมื่อเห็นว่าเฝิงเสียวหว่านสบายดี เธอแต่สลบไปเท่านั้น จึงโล่งใจ
“คุณหยาง ฉันจะดูแลเสียวหว่านเอง”
ในเวลานี้ ซ่านกวนโหรวเดินไปพร้อมกับผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์ มองไปที่หยางเฉินและพูดขึ้น
หยางเฉินมอบเฟิงเสียวหว่านให้ซ่านกวนโหรว จากนั้นมองไปที่อู่จื่ออี้ และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า:”ถ้าไม่อยากตาย ก็กลับราชวงศ์อู่ซะ!”
สังหารผู้คุ้มกันกึ่งแดนเหนือมนุษย์ของราชวงศ์อู่ เป็นเพียงบทเรียนให้กับอู่จื่ออี้เท่านั้นเอง ในฐานะหนึ่งในสองราชวงศ์โบราณ ราชวงศ์อู่มีภูมิหลังที่ใหญ่มาก
หยางเฉินได้ต่อสู้กับอู่หยู่หลานแล้ว และเขารู้ความแข็งแกร่งของอู่หยู่หลานดี ถ้าเขาทำให้ราชวงศ์อู่โกรธ ด้วยความแข็งแกร่งของเขาในปัจจุบัน ถ้าเขาอยากจะจัดการกับมันอย่างสบายๆ คงจะเป็นเรื่องยาก
และแน่นอน ถ้าคนในราชวงศ์อู่ไม่รู้ผิดชอบชั่วดี และยืนกรานที่จะปัญหากับเขา เขาก็คงไม่รังเกียจที่จะฆ่าพวกเขาทั้งหมด
“องค์ชาย!”
อู่เทากังวลเล็กน้อย กลัวว่าอู่จื่ออี้จะอดไม่ได้จนทำให้หยางเฉินโกรธได้ เขาจึงรีบพูดเตือน:”องค์ชาย เราออกจากเมืองราชวงศ์ซ่านกวนก่อนเถอะ!”
อู่จื่ออี้หายใจเข้าลึก ๆ และพูดอย่างเย็นชาว่า:”เรื่องนี้จะไม่จบแบบนี้หรอกนะ แล้วคุณจะเสียใจ”
พูดจบก็หันหลังเดินออกไป
เมื่อเห็นอู่จื่ออี้ออกไป ซ่านกวนโหรวก็รีบเข้าไป และกระซิบว่า:”คุณหยาง คุณจะปล่อยพวกเขาไปไม่ได้ ไม่อย่างนั้นมันจะนำปัญหามากมาย มาให้คุณและเสียวหว่าน”
“ความหมายว่าไง?”
หยางเฉินขมวดคิ้วและถาม
ซ่านกวนโหรวรีบอธิบายว่า:”เหตุผลที่พวกเขาต้องการพาตัวเฝิงเสียวหว่านไป เพราะพวกเขาพบว่าเสียวหว่านสามารถปรุงยาได้ และปัจจุบันบนโลกนี้ ไม่มีปรมาจารย์ปรุงยาที่สามารถปรุงยาได้แล้ว”
“ยาทั้งหมดในตลาดปัจจุบัน ได้รับการปรุงจากปรมาจารย์ปรุงยาเมื่อหลายร้อยปีก่อน”
“ถ้าข่าวที่ว่าเสียวหว่านสามารถปรุงยาได้ แค่คิดก็รู้ได้ว่า มันจะทำให้เกิดความสนใจแบบไหน”
หลังจากฟังคำพูดของซ่านกวนโหรว สีหน้าของหยางเฉินเต็มไปด้วยท่าทางเคร่งขรึม
“คุณแน่ใจเหรอว่า เสียวหว่านปรุงยาเป็น?”เขาถามอย่างจริงจัง
ซ่านกวนโหรวรีบพยักหน้า:”เมื่อกี้เสียวหว่านยอมรับเองว่า เธอสามารถปรุงยาได้”
ทันใดนั้น หยางเฉินก็นึกขึ้นได้ว่าเมื่อครั้งก่อนเขาไปที่หนิงโจวเพื่อหยุดอู่หยู่หลาน เฝิงเสียวหว่านให้ยาสามเม็ดกับเขา และจนถึงนาทีนี้ ในที่สุดเขาก็มั่นใจได้ว่า เฝิงเสียวหว่านสามารถปรุงยาได้จริงๆ
“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ถ้างั้นอู่จื่ออี้ เขาจะต้องตาย!”ดวงตาของหยางเฉินฉายแววด้วยเจตนาฆ่า