The king of War - บทที่ 1418 ถึงเวลาฉลองวันเกิด

ทุกคนรู้ดีว่าอาการบาดเจ็บของหลงจิ้นเมื่อครู่รุนแรงแค่ไหน หลังจากกินยาที่หยางเฉินให้มา เขาก็ฟื้นขึ้นมาได้ในเวลาอันสั้น ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าทุกคนตกใจมากแค่ไหน

ผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์หลงประคองหลงจิ้นลุกขึ้นนั่ง เขามองไปที่หยางเฉินด้วยความรู้สึกผิด “คุณหยาง ขอโทษที่ทำให้คุณผิดหวัง!”

หยางเฉินส่ายหัวและพูดเสียงขรึม “ความสามารถของอีกฝ่ายได้ก้าวเข้าสู่ระดับแดนเหนือมนุษย์แล้ว การปรากฏตัวของเขาในห้องวีไอพีโดยไม่มีใครสังเกตเห็นก็เพียงพอที่จะพิสูจน์ได้ถึงความแข็งแกร่งของเขา”

“ด้วยความสามารถในปัจจุบันของท่าน ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากเขา แต่ยังมีชีวิตอยู่ได้ ก็ถือว่าเป็นความโชคดีในความโชคร้ายแล้ว”

แม้แต่ผู้แข็งแกร่งลึกลับก็ยังอยู่แค่ระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่งเท่านั้น หากเขาจะฆ่าหลงจิ้นที่อยู่ในระดับกึ่งแดนเหนือมนุษย์ด้วยพละกำลังทั้งหมดของเขา มันก็ไม่ใช่เรื่องยาก

หลงจิ้นผงกศีรษะอย่างขมขื่น จู่ๆ สายตาเขาก็หยุดนิ่งและพูดด้วยความประหลาดใจ “ผมรู้สึกได้ว่า อาการบาดเจ็บของผมกำลังฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว ไม่ใช่แค่นี้ ดูเหมือนว่าความสามารถของผมจะพัฒนาขึ้นมากด้วย”

เขาเพิ่งฟื้น ยังไม่รู้ว่าหยางเฉินเป็นผู้ให้ยารักษาแก่เขา เขารู้เพียงว่าเขาเกือบจะถูกผู้แข็งแกร่งลึกลับฆ่าตาย

ในเวลานี้ผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์หลงกล่าวว่า “คุณหยาง เป็นคนให้ยาแก่ฝ่าบาท”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลงจิ้นก็มองไปที่หยางเฉินด้วยความขอบคุณทันที “คุณหยาง บุญคุณที่ช่วยชีวิตผม หลงจิ้นเกรงว่าจะไม่สามารถตอบแทนบุญคุณของคุณได้หมดในชั่วชีวิตนี้ได้ ต่อไปหากท่านต้องการเรียกใช้ผม คุณหยางสั่งการมาได้เต็มที่ ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวัง”

มีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้ว่าอาการบาดเจ็บของเขารุนแรงเพียงใด

อาจกล่าวได้ว่าหากไม่ใช่เพราะยาที่หยางเฉินมอบให้เขา แม้ว่าเขาจะมีชีวิตอยู่ได้ ก็อาจจะสูญเสียระดับการฝึกฝนบูโดในร่างกายของเขาไป

แต่ตอนนี้ ไม่เพียงแต่เขายังมีชีวิตอยู่ แต่ระดับการฝึกฝนบูโดก็เพิ่มขึ้นด้วย เขารู้สึกว่าตนเองอยู่ห่างจากแดนเหนือมนุษย์เพียงก้าวเดียวเท่านั้น

แต่หยางเฉินกลับโบกมืออย่างเฉยเมยและพูดด้วยสีหน้าจริงจังว่า “ดูเหมือนว่าจะมีผู้แข็งแกร่งระดับสูงหลายคนมาที่เมืองเยี่ยนตูเพราะงานฉลองวันเกิดของราชวงศ์เย่”

ทุกคนเงียบไปในทันใด

ผู้แข็งแกร่งลึกลับที่จู่ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นเมื่อครู่นี้ เป็นยอดฝีมือที่แข็งแกร่งมาก ถ้าไม่อย่างนั้นเขาคงไม่รอดจากเงื้อมมือของหยางเฉิน

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หลายคนเริ่มวิตกกังวลมากขึ้น

“วันนี้พอแค่นี้ก่อน ทุกท่านคงรู้ท่าทีของข้าที่มีต่อราชวงศ์เย่ดี ข้าคงไม่ต้องบอกว่าควรทำอย่างไร พวกท่านคงเข้าใจใช่ไหม?”

หลงจิ้นกวาดสายตามองพวกเขา แล้วถามขึ้น

หลินฮุยรีบแสดงท่าที “ฝ่าบาทไม่ต้องเป็นห่วง พวกข้ารู้ดีว่าต้องทำอย่างไร”

เจียงเหวินซานและหวี๋สุ่ยก็แสดงท่าทีเช่นกัน

หลังจากที่พวกเขาจากไป สีหน้าของหลงจิ้นก็ขรึมลง กล่าวอย่างเย็นชาว่า “คิดว่าราชวงศ์หลงของเราเป็นพวกรังแกได้ง่ายๆ งั้นหรือ รอให้เรื่องที่เมืองเยี่ยนตูสิ้นสุดลงก่อน ก็จะถึงเวลาจัดระเบียบกองกำลังทั้งหมดในเมืองราชวงศ์หลงใหม่แล้ว”

จากนั้นเขามองไปที่หยางเฉินอีกครั้ง พลางกล่าวอย่างเคร่งขรึม “คุณหยาง ผมเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ เดิมทีผมคิดว่าทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดี แต่นึกไม่ถึงเลยว่า จะมีอะไรเกิดขึ้นมากมายขนาดนี้”

หยางเฉินส่ายหัวแล้วถามว่า “ท่านรู้จักฟางหรูคนนี้มากแค่ไหน?”

หลงจิ้นรู้สึกงุนงง แต่ก็ยังพยักหน้าและพูดว่า “แม้ว่าปกติฟางหรูจะเป็นคนตรงไปตรงมา แต่จริงๆ แล้วเขาไม่ค่อยสนใจราชวงศ์มากนัก เพราะเขาคิดว่าความแข็งแกร่งของตัวเองอยู่ที่ระดับแดนเทพชั้นยอด เมื่อครั้งที่หลงหวงยังมีชีวิตอยู่ เขาเคยคิดที่จะจัดการฟางหรู แต่ก็หาโอกาสที่เหมาะเจาะไม่ได้”

หยางเฉินขมวดคิ้วทันที หากพูดแบบนี้ ก็ยากที่จะรู้ว่าลับหลังฟางหรูสมรู้ร่วมคิดกับคนนอกหรือไม่

“คุณหยาง ทำไมจู่ๆ คุณถึงถามเรื่องฟางหรูขึ้นมาล่ะ?” หลงจิ้นถาม

หยางเฉินกล่าว “ไม่ว่าฟางหรูจะเย่อหยิ่งแค่ไหน เขาก็ไม่ควรเย่อหยิ่งในสถานการณ์อย่างในวันนี้ ผมสงสัยว่าจะมีคนคอยชักใยอยู่เบื้องหลังเขา”

“ไม่ใช่แค่ฟางหรูเท่านั้น แต่ยังมีอีกสามตระกูลที่อาจจะถูกชักใยอยู่เบื้องหลัง แน่นอนว่านี่เป็นเพียงการเดาของผม ถึงอย่างไรพวกเขาก็มาจากเมืองราชวงศ์หลงของท่าน ท่านน่าจะรู้จักพวกเขาดีกว่าผม”

เมื่อได้ยินสิ่งที่หยางเฉินพูด สีหน้าของหลงจิ้นก็ดูจริงจังขึ้นมา หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก็กล่าวว่า “ข้อสงสัยของคุณยางนั้นสมเหตุสมผล ปกติแล้วมีเพียงตระกูลฟางเท่านั้นที่จองหอง แต่ก็ไม่กล้าเอาจริงเอาจังกับราชวงศ์หลงต่อหน้าคนอื่น”

“ส่วนที่เหลืออีกสามตระกูลนั้น ยิ่งไม่กล้าเอาจริงเอาจังกับราชวงศ์หลง ผมเคยคิดว่าเป็นเพราะผมที่ขึ้นเป็นฝ่าบาทองค์ใหม่ ทำให้พวกเขาไม่มั่นใจ ตอนนี้ดูเหมือนว่านี่เป็นเพียงเหตุผลหนึ่งเท่านั้น ที่สำคัญไปกว่านั้นคือ อาจมีคนอยู่เบื้องหลังพวกเขา”

“ราชวงศ์เย่กล้าเชิญบรรดาตระกูลที่มีอำนาจมาอย่างเอิกเกริกยิ่งใหญ่แบบนี้ พวกเขาต้องเตรียมพร้อมทุกด้านเป็นอย่างดี ถึงจะกล้าทำเช่นนี้”

“ถ้าผมจำไม่ผิด ราชวงศ์เย่อยู่เบื้องหลังสี่ตระกูลใหญ่ในเมืองราชวงศ์หลง”

“ผมเดาได้เลยว่าไม่ใช่แค่สี่ตระกูลใหญ่ของราชวงศ์หลงเท่านั้น แต่ยังรวมถึงตระกูลชั้นนำในเมืองราชวงศ์ซ่างกวนและเมืองราชวงศ์ต้วน ที่มีเงาของราชวงศ์เย่อยู่เบื้องหลังด้วย”

เมื่อได้ยินสิ่งที่หลงจิ้นพูด แม้แต่หยางเฉินก็ยังรู้สึกตกใจ

หยางเฉินแค่นึกขึ้นได้ว่าอาจมีคนคอยชักใยอยู่เบื้องหลังตระกูลฟาง แต่เมื่อได้ยินการวิเคราะห์ของหลงจิ้น เขาเชื่อว่าแม้หลงจิ้นจะเดาไม่ถูก แต่มันก็ใกล้เคียงความเป็นจริง

ดังนั้นตระกูลชั้นนำในเมืองราชวงศ์ซ่างกวนและเมืองราชวงศ์ต้วนก็ถูกทางราชวงศ์เย่ซื้อตัวไปแล้วสิ?

เป็นไปได้ว่าหากสิ่งที่หลงจิ้นคาดเดาเป็นความจริง ในงานฉลองครบร้อยปีของเย่หลิน ขอเพียงราชวงศ์เย่ยกมือ อีกสามตระกูลที่เหลือในเมืองราชวงศ์จะเริ่มยั่วยุราชวงศ์ต่างๆ ในเมืองราชวงศ์ของตนโดยไม่ต้องลงมือเองเลย

“คุณหยาง เรื่องนี้เป็นเรื่องสำคัญมาก เราต้องหาวิธีติดต่อกับราชวงศ์ซ่างกวนและราชวงศ์ต้วน มิฉะนั้นหากรอถึงงานฉลองวันเกิดในวันพรุ่งนี้ มันจะสายเกินไปแล้ว” หลงจิ้นกล่าว

หยางเฉินพยักหน้า “ผมจะจัดการเรื่องราชวงศ์ซ่างกวนเอง คุณไปติดต่อราชวงศ์ต้วน ให้พวกเขาเตรียมตัวให้พร้อม”

“ครับผม!” หลงจิ้นตอบกลับ

ทั้งสองเริ่มติดต่อกัน ในไม่ช้าหยางเฉินก็ติดต่อกษัตริย์ซ่านกวนได้

“คุณหยาง นี่มันดึกมากแล้ว ทำไมจู่ๆ ถึงโทรหาผมล่ะ” กษัตริย์ซ่านกวนถามด้วยรอยยิ้ม

หวางเฉินไม่อ้อมค้อมให้เสียเวลา เขาพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า “หากตระกูลใดเมืองราชวงศ์ซ่างกวนได้รับเชิญ คุณต้องระวังให้ดี มีโอกาสมากที่พวกเขาจะมีเงาของราชวงศ์เย่อยู่เบื้องหลัง …”

จากนั้นหยางเฉินก็เล่าว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อครู่ และสิ่งที่หลงจิ้นคาดเดาอีกรอบหนึ่ง

ทันทีที่หยางเฉินพูดจบ กษัตริย์ซ่านกวนก็แสดงท่าทีว่า “คุณหยางไม่ต้องกังวล ผมจะคัดกรองอย่างละเอียด แต่ตอนนี้ในบรรดาตระกูลใหญ่ในเมืองราชวงศ์ซ่างกวน เหลือเพียงหลี่ซื่อกรุ๊ปเท่านั้น หลี่จ้งก็ติดตามท่านอยู่ แน่นอนมันไม่เกี่ยวอะไรกับราชวงศ์เย่ บรรดาตระกูลอื่นๆ ได้เข้ามาแทนที่โต่วซื่อกรุ๊ปและไช่ซื่อกรุ๊ป ความสามารถที่แท้จริงยังด้อยกว่าโต่วซื่อกรุ๊ปและไช่ซื่อกรุ๊ปในอดีตอย่างมาก ราชวงศ์เย่ไม่น่าโง่เขลาที่จะไปยืนเคียงข้างพวกเขา”

หยางเฉินกล่าวว่า “อย่างไรก็ตาม ก่อนที่งานฉลองวันเกิดของราชวงศ์เย่จะเริ่มขึ้น ควรทำการคัดกรองก่อน ถ้าไม่เช่นนั้นหากรอถึงพรุ่งนี้จะสายเกินไป

“ครับ คุณหยาง!” กษัตริย์ซ่านกวนกล่าวอย่างเร่งรีบ

เมื่อหยางเฉินคุยกับกษัตริย์ซ่านกวนเสร็จแล้ว หลงจิ้นก็ติดต่อทางราชวงศ์ต้วนได้เช่นกัน

“ทุกอย่างขึ้นอยู่กับพรุ่งนี้!” หยางเฉินกล่าว

มันเป็นคืนที่เงียบสงัด เมื่อตะวันขึ้นทางทิศตะวันออก วันใหม่ก็มาถึง ในที่สุดงานฉลองวันเกิดอายุครบ 100 ปีของเย่หลินแห่งราชวงศ์เย่ก็มาถึงแล้ว