The king of War - บทที่ 1431 แดนเหนือมนุษย์ลงมือ

“กษัตริย์เย่คำนวณเก่งมาก!”

ในขณะนั้น จู่ๆ ก็มีเสียงที่มาไม่ถูกเวลาดังขึ้น สายตาของทุกคนพากันจับจ้องไปที่ผู้พูด

กษัตริย์เย่ขมวดคิ้ว มองไปทางตระกูลหลี่แห่งเมืองราชวงศ์ซ่างกวน พูดอย่างเย็นชา “ไม่รู้ว่าเจ้าบ้านหลี่หมายถึงอะไร?”

“ราชวงศ์เย่ของเรามีเกียรติ เราไม่ได้เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับการต่อสู้ในตี้ชุน คุณพูดได้อย่างไรว่าผมกำลังวางแผน? ด้วยความสามารถของราชวงศ์เย่ ยังต้องวางแผนกับใครอีก?”

ก่อนหน้านี้กษัตริย์เย่เสนอให้จัดตั้งพันธมิตร เป็นครั้งแรกที่หลี่เจียงสงก้าวออกมาต่อต้าน ตอนนี้ก็เป็นหลี่เจียงสง เรื่องนี้ทำให้เจตนาฆ่าของกษัตริย์เย่ที่มีต่อหลี่เจียงสงเพิ่มขึ้นไม่หยุด

หลี่เจียงสงยิ้มเยาะ “กษัตริย์เย่ เรื่องพวกนี้ทุกคนรู้อยู่แก่ใจดี แต่ไม่อยากพูดมันออกมาเท่านั้น ในเมื่อคุณถามผม ผมก็ต้องพูดสิ”

กษัตริย์เย่ขมวดคิ้วแน่นขึ้น แววตาเต็มไปด้วยความอาฆาต ไม่ได้พูดอะไรเพื่อขัดขวาง แต่ดวงตาที่มืดมนจ้องมองไปที่หลี่เจียงสงอยู่ตลอดเวลา

หลี่เจียงสงไม่กลัวเลย เขาพูดอย่างเย็นชา “ถ้าราชวงศ์เย่ไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับการต่อสู้ในตี้ชุน งั้นก็ไม่ต้องพูดโกหกว่าจะให้ผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์เข้าร่วมในการต่อสู้ แต่ไม่นับรวมอยู่ในผลลัพธ์”

“ด้วยความสามารถของกษัตริย์เย่และผู้อาวุโสเย่หลิน ผู้แข็งแกร่งในที่นี้มีคู่ต่อสู้อยู่เพียงไม่กี่คน สำหรับผู้แข็งแกร่งที่ทำให้ราชวงศ์ของคุณไม่พอใจ พวกคุณสามารถหาข้ออ้างที่จะต่อสู้ได้ทุกเมื่อ จากนั้นก็ทำร้ายพวกเขาจนบาดเจ็บสาหัส”

“ด้วยวิธีนี้ มีเพียงผู้แข็งแกร่งที่ติดตามราชวงศ์เย่เท่านั้นที่สามารถเดินไปถึงเส้นชัยได้”

“กษัตริย์เย่พูดได้ดี ผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์เข้าร่วมต่อสู้แต่ไม่นับรวมอยู่ในผลลัพธ์ แต่การปล่อยให้ผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์เข้าร่วมต่อสู้ก็ถือว่าเป็นการยื่นมือเข้ามาแทรกแซงการต่อสู้ในตี้ชุนแล้ว”

“ถ้ากษัตริย์เย่ไม่ต้องการยื่นมือเข้าไปเกี่ยวข้องจริงๆ ก็ไม่ต้องบอกว่าจะให้ผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์เข้าร่วมต่อสู้ แต่เหลือโอกาสไว้ให้กองกำลังในจิ่วโจว”

คำพูดของหลี่เจียงสงทำให้คนที่ยังคงหมกมุ่นอยู่กับความฝันอันแสนหวานที่จะควบคุมตี้ชุน ให้มีสติกลับมาในทันที

สีหน้าของกษัตริย์เย่ดุร้ายขึ้นเรื่อยๆ เขาไม่ได้เปิดเผยเจตนาฆ่าที่มีต่อหลี่เจียงสงออกมา พลางกล่าวอย่างเย็นชาว่า “หลี่เจียงสง คุณกำลังรนหาที่ตาย!”

ทันใดนั้น พลังบูโดอันน่าสะพรึงกลัวก็ระเบิดออกมาจากร่างกายของเขา พุ่งเข้าใส่ร่างกายของหลี่เจียงสง

หลี่เจียงสงเป็นผู้แข็งแกร่งระดับกึ่งแดนเหนือมนุษย์ อยู่ห่างจากแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่งเพียงหนึ่งก้าว เมื่อเผชิญหน้ากับกษัตริย์เย่ที่เพิ่งก้าวเข้าสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่ง เขารู้สึกว่ามีความกดดันเล็กน้อย แต่ก็ยังห่างไกลจากคำว่าทนรับไม่ไหวอยู่มาก

“อะไรเนี่ย? กษัตริย์เย่โกรธจัดจนอยากฆ่าคนปิดปากแล้วเหรอ?”

หลี่เจียงสงไม่มีความกลัวเลย เขายังได้ปลดปล่อยพลังบูโดของตัวเอง เพื่อต่อต้านพลังบูโดของกษัตริย์เย่เช่นกัน

สมาชิกกองกำลังทั้งหมดที่อยู่ในที่นี่ล้วนตกตะลึง ก่อนหน้านี้หลี่เจียงสงเคยขัดขวางการก่อตั้งพันธมิตร แต่ตอนนี้เขากำลังจะขัดขวางการต่อสู้ในตี้ชุนอีกแล้วเหรอ?

“กษัตริย์เย่ คุณคิดจะทำอะไร?”

กษัตริย์ซ่านกวนทุบโต๊ะและลุกขึ้นยืนทันที พลังบูโดระดับกึ่งแดนเหนือมนุษย์แผ่ขยายออกมาในทันที พุ่งตรงเข้าหากษัตริย์เย่

หลงหวงและต้วนหวงก็พากันลุกขึ้นยืน ปลดปล่อยพลังบูโดระดับกึ่งแดนเหนือมนุษย์ออกมาเช่นกัน

ไม่เพียงแต่ผู้นำของราชวงศ์ทั้งสามเท่านั้น แต่ยังรวมถึงผู้แข็งแกร่งระดับสูงของเมืองราชวงศ์ของตนด้วย ที่ลุกขึ้นและจ้องมองไปที่กษัตริย์เย่ด้วยความโกรธเช่นกัน

ทางด้านราชวงศ์เย่ก็มีผู้แข็งแกร่งระดับกึ่งแดนเหนือมนุษย์หลายคนลุกขึ้นยืนเช่นกัน

ทั้งสองฝ่ายเผชิญหน้ากัน ทันใดนั้นบรรยากาศก็กลายเป็นตึงเครียดจนถึงขีดสุดทันที สงครามใหญ่กำลังจะปะทุขึ้น

“พอแล้ว!”

ทันใดนั้น เสียงโกรธเกรี้ยวก็ดังขึ้นกึกก้องทั่วทั้งห้องจัดเลี้ยง

เสียงคำรามเหมือนฟ้าผ่าระเบิดก้องในหูของทุกคน บรรยากาศตึงเครียดภายในห้องจัดเลี้ยงได้สลายตัวไปหมดทันที

เย่หลินนั่งอยู่หน้าโต๊ะแปดเซียนของตัวเองไม่พูดไม่จา กวาดสายตามองดูฝูงชนและพูดอย่างเฉยเมยว่า “วันนี้เป็นวันเกิดครบรอบ 100 ปีของผม ผมแค่อยากเห็นความเจริญรุ่งเรืองของตี้ชุน แต่นึกไม่ถึงว่าจะทำให้เกิดปัญหาพวกนี้”

“ผมสามารถให้คำมั่นสัญญากับทุกท่านว่า การต่อสู้ชิงตี้ชุน ผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์เย่จะเข้าร่วมในการต่อสู้เท่านั้น และไม่นับรวมในผลลัพธ์ ผมจะให้สัญญากับทุกท่านด้วยว่า ผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์เย่จะไม่รังแกผู้อ่อนแอ”

สิ่งที่เย่หลินหมายถึงคือ ผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์เย่จะยังคงมีส่วนร่วมในการต่อสู้ชิงตี้ชุนเหมือนเดิม แต่ผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์จะประมือกับผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์เท่านั้น

ในขณะนี้ ทุกคนรู้สึกถึงแรงกดดันจากเย่หลิน แม้กระทั่งหยางเฉินก็ยังรู้สึกได้ถึงพลังกดดันอันคลุมเครือนี้

จนถึงตอนนี้หยางเฉินยังมองไม่เห็นว่าความสามารถที่แท้จริงของเย่หลินนั้นแข็งแกร่งเพียงใด แต่เขามั่นใจว่า อย่างน้อยก็อยู่ในระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้า

ส่วนหยางเฉินเองมีเพียงความสามารถระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นสองเท่านั้น คัมภีร์ต้าเต้าเทียนหยาน ทำให้เขาสามารถระเบิดพลังออกมาได้เทียบเท่ากับระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้า หรือแม้กระทั่งใกล้เคียงกับระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นหกเลย

แต่เมื่อเย่หลินไปถึงระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นหก ลำพังความแข็งแกร่งในปัจจุบันของหยางเฉิน มันยากที่จะจัดการแล้ว

ในเมื่อราชวงศ์เย่จะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับการต่อสู้ในตี้ชุนโดยตรง และมันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะวางมือจากการควบคุมตี้ชุน นั่นหมายความว่านอกจากเย่หลินและกษัตริย์เย่แล้ว ยังมีราชวงศ์เย่คนหนึ่งที่เชื่อฟังคำสั่ง แต่เป็นผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ที่ไม่ใช่คนของราชวงศ์เย่

ส่วนเย่หลินและกษัตริย์เย่ ควรจะขจัดอุปสรรคทั้งหมดให้คนคนนั้น

เช่นนี้ หลังจากที่คนคนนั้นเข้ายึดครองตี้ชุนได้แล้ว ตี้ชุนก็ยังอยู่ภายใต้การควบคุมของราชวงศ์เย่เหมือนเดิม

ทันใดนั้นผู้แข็งแกร่งลึกลับที่พาฟางหรูออกไปเมื่อคืนนี้ก็ปรากฎขึ้นมาในสมองของหยางเฉิน เป็นไปได้ไหมว่าผู้แข็งแกร่งลึกลับคนนั้นจะเป็นคนที่ราชวงศ์เย่กำลังจะสนับสนุน?

“ผู้อาวุโสเย่หลิน ท่านพูดแบบนี้ก็เหมือนกับที่กษัตริย์เย่พูดไม่ใช่เหรอ?” หลี่เจียงสงกล่าวขึ้นในทันใด

คราวนี้แม้แต่หยางเฉินก็ยังแปลกใจเล็กน้อย การแสดงออกของหลี่เจียงสงในวันนี้ทำให้เขามองด้วยสายตาใหม่ แม้แต่กษัตริย์ซ่านกวนและหลงหวงก็ไม่ตรงไปตรงมาเท่าหลี่เจียงสง

บรรยากาศในที่นี้ผ่อนลงอย่างกะทันหัน ทุกคนจ้องไปที่หลี่เจียงสง ทำหน้าเหมือนเห็นผี

หลี่เจียงสงงัดข้อกับกษัตริย์เย่ยังไม่เท่าไร ตอนนี้แม้แต่เย่หลินก็ยังกล้างัดข้อด้วยเหรอ?

“หลี่เจียงสง คุณกำลังสงสัยพ่อของผมหรือเปล่า?” กษัตริย์เย่ถามพร้อมกับขมวดคิ้ว

“ผมไม่ได้สงสัย แต่กำลังอธิบายความจริง” หลี่เจียงสงโต้เถียง

“อธิบายความจริงอะไร แม้แต่คำสัญญาของพ่อผมก็ยังไม่เชื่อ ยังกล้ามาบอกว่าไม่ได้สงสัยอีกเหรอ?” กษัตริย์เย่ยิ้มเยาะ

หลี่เจียงสงไม่สนใจกษัตริย์เย่ สบสายตากับเย่หลินตรงๆ แล้วพูดต่อ “ผู้อาวุโสเย่หลิน ผมยังหวังว่าผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์จะถอนตัวออกการต่อสู้ในตี้ชุน แบบนี้เท่านั้นกองกำลังทั้งหมดถึงจะเข้าร่วมได้อย่างสบายใจ”

“นี่คุณแค่พูดให้ผมฟังแค่นั้นใช่ไหม?”

เมื่อครู่เย่หลินไม่สนใจหลี่เจียงสง แต่ในตอนนี้หลี่เจียงสงยังคงตั้งคำถาม ซึ่งทำให้เขาโกรธ

“ผม…”

ขณะหลี่เจียงสงกำลังจะพูดต่อ เจตนาฆ่าที่รุนแรงปิดกั้นเขาไว้ทันที

ในขณะนี้ เขาเกิดภาพหลอนว่าตัวเองกำลังจะตาย

“ปัง!”

เสียงดังขึ้นอย่างกะทันหัน ตะเกียบสีเงินถูกกระแทกและระเบิดห่างจากหัวของ หลี่เจียงสงไปหนึ่งเมตร

หลี่เจียงสงสูดหายใจเข้าลึกๆ ดวงตาเต็มไปด้วยความกลัว เขาหันหน้าด้วยความยากลำบากและมองไปทางหยางเฉิน หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความซาบซึ้ง

เมื่อครู่ เย่หลินโยนตะเกียบสีเงินออกมาอย่างไม่ตั้งใจ หยางเฉินขว้างตะเกียบสีเงินออกไปภายในชั่วพริบตา เพื่อช่วยชีวิตของเจียวโสงไว้

หลี่เจียงสง ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เขารู้ว่าหยางเฉินช่วยชีวิตเขาไว้