The king of War - บทที่ 1579 ร่วมมือกันต่อกรกับศัตรู
“นั่นมันอะไร?”
มีผู้แข็งแกร่งแดนเทพคนหนึ่งเอ่ยถาม
พวกเขาเห็นแค่ลำแสงเส้นหนึ่งวิ่งผ่านเท่านั้น แต่ลำแสงเส้นนั้นก็เร็วมาก และจุดสนใจของพวกเขาก็ไม่ได้อยู่ที่หยางเฉิน แค่หลังจากที่ลูกแก้วพุ่งออกจากตัวหยางเฉินแล้วระเบิดออร่าวิถีบู๊อันรุนแรงออกมา พวกเขาถึงสังเกตได้
พอพวกเขาตั้งสติได้ ลูกแก้วก็ได้หายไปแล้ว
มีแค่หยางเฉินที่เข้าใจ มันเป็นลูกแก้วลึกลับขนาดเท่าไข่ห่านที่เขาได้มาจากวิลล่ากลางเขาหยีเหอ มันได้บินเข้าไปในตัวของหม่าชาวด้วยตนเอง
ทันทีที่มันเข้าไปในตัวหม่าชาว ร่างกายของหม่าชาวก็กระตุกอย่างแรง แล้วชะงักอยู่กับที่
วินาทีต่อมา รังสีวิถีบู๊ที่น่ากลัวยิ่งกว่าเดิม ได้เอ่อล้นออกมาจากตัวเขา
เดิมทีหม่าชาวเป็นแค่แดนเทพชั้นยอด แต่พอได้รู้ว่า เพื่อช่วยเขาในตอนนั้นแม่ของตนได้ถูกไป๋หลี่เยี่ยนฆ่าตาย ภายใต้ความโกรธ เขาก็ได้บรรลุถึงแดนเหนือมนุษย์
แต่หลังจากที่เขาระเบิดพลังของสายเลือดออกมา เขาก็แข็งแกร่งพอๆ กับแดนเหนือมนุษย์เลยทีเดียว
และในตอนนี้ หลังจากที่ลูกแก้วลึกลับลูกนั้นพุ่งเข้าไปในร่างเขา รังสีวิถีบู๊ในตัวเขาก็ระเบิดออกมาทันที
“ตูมตูมตูม!”
รังสีวิถีบู๊อันน่าสะพรึงกลัวเอ่อล้นออกมาจากตัวเขาอย่างต่อเนื่อง แผ่ซ่านไปทั่วบริเวณ จนพื้นดินเริ่มสั่นสะเทือน
เหล่าผู้แข็งแกร่งที่ต่ำกว่าแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้า ภายใต้รังสีวิถีบู๊อันน่าสะพรึงกลัว ต่างพากันถอยหลังอย่างต่อเนื่อง
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”
มีคนจ้องมองหม่าชาวด้วยสีหน้าที่ไม่อยากจะเชื่อ
ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นต่างรู้ดี ในหนึ่งชั่วโมงก่อนหน้านี้ ระดับฝีมือของหม่าชาว ยังเป็นแค่แดนเทพชั้นยอดเท่านั้น การที่โกรธแล้วสามารถบรรลุถึงแดนเหมือนมนุษย์ได้มันก็น่าตกใจพอแล้ว
แต่หลังจากนั้น ความแข็งแกร่งของเขาก็เพิ่มขึ้น อาศัยสายเลือดของตระกูล จนมีฝีมือระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นสามตอนนี้ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเขา รู้แค่เพียงว่ารังสีวิถีบู๊ในตัวเขากำลังเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องในเวลาเพียงไม่กี่อึดใจระดับฝีมือของเขา ก็เทียบเท่าแดนเหนือมนุษย์ชั้นยอดขั้นเจ็ดแล้ว
รูม่านตาของกษัตริย์เฝิงหดลง พูดด้วยสีหน้าที่ไม่อยากจะเชื่อว่า “นี่มันเป็นไปได้ยังไง?”
ต่อให้เป็นเขา ก็ยังไม่อยากจะเชื่อ
คนหนึ่งคน ในเวลาเพียงหนึ่งชั่วโมง สามารถพัฒนาวิถีบู๊ของตนเองจากแดนเทพชั้นยอดไปจนถึงแดนเหนือมนุษย์ชั้นยอดขั้นเจ็ดได้
การเปลี่ยนแปลงแบบนี้ เป็นเรื่องที่ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย
ไป๋หลี่เยี่ยนเองก็สัมผัสถึงรังสีวิถีบู๊ในตัวของหม่าชาวที่เพิ่มขึ้นด้วยเหมือนกันเพราะการระเบิดตัวเองของเฝิงจื้อหย่วน ทำให้เขาบาดเจ็บอย่างหนักแต่ยังไงเขาก็เป็นผู้แข็งแกร่ง แดนเหนือมนุษย์ขั้นแปด
ถึงจะบาดเจ็บ ก็ยังแข็งแกร่งระดับ แดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นต้น
แต่หลังจากที่สัมผัสถึงรังสีวิถีบู๊ของหม่าชาวแล้ว เขาก็ทำหน้าเคร่งขรึม กัดฟันแล้วพูดไปว่า “ฉันรู้แล้ว แกไม่เพียงได้สายเลือดของตระกูล แต่ยังได้สมบัติของ ราชวงศ์ไป๋หลี่ ลูกแก้วดูดเลือดไปด้วยนี่เอง!”
“ตำนานเล่าขานกันว่า สายเลือดของตระกูลไป๋หลี่คู่กับลูกแก้วดูดเลือด จะสามารถเพิ่มความแข็งแกร่งได้มหาศาลในช่วงเวลาสั้นๆ”
“ระดับฝีมือของแกจริงๆ ตอนนี้ น่าจะเป็นแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่ง แต่กลับสามารถปลดปล่อยพลังจนเทียบเท่าแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดชั้นยอดได้ มันก็มีคำอธิบายเพียงแค่อย่างเดียวเท่านั้น!”
“เมื่อเป็นอย่างนั้น ยังไงวันนี้แกก็ต้องกลับไปที่ราชวงศ์ไป๋หลี่กับฉัน!”
คำพูดของไป๋หลี่เยี่ยนทำให้หยางเฉินรู้ถึงที่มาของลูกแก้วลูกนั้นขึ้นมา ที่แท้มันก็เป็นสมบัติของราชวงศ์ไป๋หลี่นี่เอง เพียงแต่ว่าสมบัติของราชวงศ์ไป๋หลี่ทำไมถึงมาอยู่ที่ราชวงศ์เฝิงได้ล่ะ?
หรือว่า เป็นแผนที่เฝิงจื้อหย่วนวางเอาไว้? เพื่อส่งต่อลูกแก้วลูกนี้ให้หม่าชาวโดยผ่านมือเขา?
สิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้ มันทำให้เข้ารู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่าง เขารู้สึกว่ามันมีบางอย่างที่แปลกๆ แต่ก็ไม่เข้าใจ
ในตอนนี้ รังสีในตัวของหม่าชาวได้เพิ่มจนถึงขีดสุด หลังจากที่เพิ่มมาถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดชั้นยอด ก็ได้หยุดลง
“ฆ่า!”
เขาคำรามออกมา ถีบขา ร่างกายก็หายไปจากจุดที่เคยอยู่ และพุ่งเข้าใส่ ไป๋หลี่เยี่ยน
ในตอนที่หม่าชาวพุ่งไปหาไป๋หลี่เยี่ยน หยางเฉินก็ได้พุ่งเข้าใส่ไป๋หลี่เยี่ยนเหมือนกัน
วิถีบู๊ของเขาบรรลุถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นหกแล้ว และสามารถใช้คัมภีร์ต้าเต้าเทียนหยานได้ถึงขั้นเจ็ดแล้ว หรือก็คือลำพังแค่ใช้การหายใจขั้นที่เจ็ด เขาก็สามารถระเบิดพลังที่เทียบเท่าแดนเหนือมุนษย์ขั้นเจ็ดได้แล้ว
แล้วเขายังมีสายเลือดคลั่ง พลังจึงยังสามารถเพิ่มขึ้นได้อีก
ดังนั้น เขาในตอนนี้ จุดที่แข็งแกร่งที่สุด น่าจะอยู่ที่แดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดถึง แดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นต้น
“ตู้ม!”
ในตอนนั้นเอง หม่าชาวได้ไปถึงตรงหน้าของไป๋หลี่เยี่ยนก่อน กำปั้นที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความอาฆาตซัดลงไป
ไป๋หลี่เยี่ยนยกมือขึ้นมาบัง การโจมตีของหม่าชาวไม่ได้ทำให้ไป๋หลี่เยี่ยนเป็นอะไรมาก
“ไม่เจียมตัว!”
ไป๋หลี่เยี่ยนยกมือขึ้นมาอย่างฉับพลันโจมตีเข้าไปที่หน้าอกของหม่าชาวร่างกายของหม่าชาวกระเด็นออกไป
แดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดนี่เป็นอุปสรรคจริงๆ การที่จะใช้ความสามารถของแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดไปล้มผู้แข็งแกร่ง แดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดนั้นยากซะยิ่งกว่ายาก
“มารนหาที่ตายอีกคนแล้ว!”
หลังจากที่ไป๋หลี่เยี่ยนโจมตีหม่าชาวจนกระเด็นในครั้งเดียว หยางเฉินก็ได้โจมตีเข้ามา เขาคำรามออกมา แล้วกระทืบเท้าลงพื้น แล้วเปลี่ยนหมัดให้เป็นฝ่ามือ ตบเข้าไปที่หยางเฉิน
“ตุ้บ!”
วินาทีต่อมา ฝ่ามือทั้งสองก็เข้าปะทะกัน รังสีวิถีบู๊อันน่าตกใจได้โพยพุ่งไปทั่วสารทิศ
หยางเฉินรู้สึกถึงแรงอันมหาศาลที่ส่งมาจากแขน ราวกับจะทำลายอวัยวะภายในของเขายังไงอย่างนั้น
“หืม?”
ไป๋หลี่เยี่ยนทำหน้าตกใจ
ในตอนที่เขาโจมตีใส่หม่าชาว ยังออมมือไว้บ้าง เพราะยังไงในตัวหม่าชาวก็มีสายเลือดของตระกูลอยู่ ในตัวก็ยังมีสมบัติของราชวงศ์ไป๋หลี่ ลูกแก้วดูดเลือด
แต่ตอนที่โจมตีใส่หยางเฉินนั้น เขาได้ใช้พลังทั้งหมดที่มีแล้ว
ต่อให้เขาจะกำลังบาดเจ็บ ก็ยังมีความสามารถระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นต้นอยู่
แต่ทว่า การโจมตีของเขาเมื่อกี้ กลับไม่สามารถทำให้หยางเฉินกระเด็นออกไปได้ มันแค่ทำให้หยางเฉินถอยหลังไปไม่กี่ก้าวเท่านั้น
กษัตริย์เฝิงที่ไม่เคยยื่นมือเข้ามายุ่งตั้งแต่แรกนั้น ตอนนี้รูม่านตาหดเล็กลงแล้วพูดด้วยสีหน้าที่ไม่อยากจะเชื่อว่า “นี่มันเป็นไปได้ยังไง? ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์คนหนึ่ง กลับสามารถต่อกรกับผู้แข็งแกร่ง แดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นต้นแล้วไม่แพ้?”
“ผู้แข็งแกร่งที่ต่ำกว่าแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปด แข็งแกร่งถึงขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?”
เขารู้สึกว่าในวันนี้ เขาได้เห็นทุกอย่างที่น่าเหลือเชื่อในชีวิตจนหมดแล้ว
ในตอนนั้นเอง หม่าชาวที่ถูก ไป๋หลี่เยี่ยนซัดจนกระเด็น ได้พุ่งเข้าใส่ ไป๋หลี่เยี่ยนอีกครั้ง “ฆ่า!”
หยางเฉินก็อาศัยจังหวะนี้พุ่งเข้าหาไป๋หลี่เยี่ยนเหมือนกัน
ไม่ว่าจะเป็นหม่าชาวหรือว่าเขา ถ้าอยากฆ่าไป๋หลี่เยี่ยนด้วยตัวคนเดียว มันเป็นเรื่องที่ไม่มีหวังเลย ต่อให้พวกเขาร่วมมือกัน ความเป็นไปได้ก็น้อยมาก
แต่ว่าตอนนี้หม่าชาวกำลังอาฆาตในตัวไป๋หลี่เยี่ยนมาก เขาจึงจำเป็นต้องเลือกที่จะร่วมมือกับหม่าชาวเพื่อต่อกรกับศัตรู
“ตุบตุบตุบ!”
ทั้งสองโจมตีใส่ ไป๋หลี่เยี่ยนอย่างบ้าคลั่ง
เดิมทีทุกคนต่างคิดว่า การที่หยางเฉินกับหม่าชาวร่วมมือกัน จะไม่สามารถทำอะไรไป๋หลี่เยี่ยนได้ แต่มาตอนนี้ พวกเขารู้แล้วว่าตัวเองคิดผิด
หยางเฉินกับหม่าชาวร่วมมือกันได้อย่างสมบูรณ์แบบ ภายใต้การร่วมมือกันของทั้งคู่ สามารถระเบิดพลังที่สูงกว่าของตนไปมาก
ในตอนนั้นเอง ผู้แข็งแกร่งชุดดำคนหนึ่งได้ปรากฏตัวมาอยู่ข้างๆ อย่างไร้สุ้มเสียง เขายืนกอดอก ยิ้มร่าแล้วพูดกับผู้คนที่กำลังชมการต่อสู้อันดุเดือดว่า “คนหนึ่งสายเลือดคลั่ง ส่วนอีกคนก็สายเลือดบรรพชนไป๋หลี่บวกลูกแก้วดูดเลือด ช่างเป็นคนที่โชคดีจริงๆ!”