The king of War - บทที่ 1619 ตามผมไปเถอะ

บทที่ 1619 ตามผมไปเถอะ

ท่าทีของหยางเฉินแข็งกร้าวอย่างยิ่ง พูดแบบนี้ออกมา ความรู้สึกจอมปลอมบนหน้าโยชิดะ โนะแข็งทื่อในชั่วขณะนั้น
หลัวซื่อหงก็ทำหน้าตกใจเช่นกัน รีบพูดทันที “ประธานหยาง คุณอย่าเพิ่งโกรธครับ คุณโยชิดะอยากจะร่วมงานกับคุณจริงๆ อีกอย่างหนึ่ง เขายินยอมซื้อเยี่ยนเฉินกรุ๊ปโดยเพิ่มราคาสามสิบเปอร์เซ็นต์ นี่เป็นความจริงใจมากๆ แล้วครับ”
หยางเฉินขมวดคิ้ว “ฟังคำพูดของฉันไม่เข้าใจเหรอ?”
แรงกดดันอันทรงพลังส่วนหนึ่ง มาเยือนบนตัวของหลัวซื่อหงในชั่วพริบตา สีหน้าหลัวซื่อหงเปลี่ยนไปมาก รู้สึกแค่ว่าร่างกายของตนเอง ต้องแบกรับของหนักหลายร้อยกิโลกรัม
ส่วนโยชิดะ โนะ เผชิญหน้าแรงกดดันวิถีบู๊ของหยางเฉิน คาดไม่ถึงสีหน้าไม่เปลี่ยน บนตัวแอบมีลักษณะพลังวิถีบู๊กระจายออกมาด้วย
หยางเฉินหรี่ดวงตาขึ้นมานิดหนึ่ง มองทางโยชิดะ โนะแล้วพูดว่า “ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์เหรอ?”
โยชิดะ โนะพูดด้วยท่าทางหยิ่งยโสว่า “ก่อนหน้านี้ไม่นาน แดนวิถีบู๊ของผม เพิ่งทะลวงผ่านแดนเหนือมนุษย์ ถ้าผมเดาไม่ผิดล่ะก็ คุณหยางคงเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่งมั้ง?”
ดูแล้ว โยชิดะ โนะคนนี้คงไม่ได้ทำความเข้าใจหยางเฉินมากเท่าไร มิฉะนั้นจะคิดได้อย่างไรว่า ความสามารถของหยางเฉิน มีเพียงแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่งล่ะ?
หยางเฉินหัวเราะเยาะ ยังเป็นคนหนุ่มที่จองหองเสียจริง แม้แต่เส้นสนกลในของเขาล้วนไม่เข้าใจให้กระจ่าง ดันกล้ามาโอ้อวดกำลัง คาดไม่ถึงยังอยากซื้อเยี่ยนเฉินกรุ๊ปด้วย
“จำคำพูดของฉันเอาไว้ ให้เวลาพวกนายแค่สามวัน หลังจากสามวัน ถ้าพวกนายยังไม่ไสหัวออกจากจิ่วโจว ฉันจะส่งพวกนายกลับไปด้วยตัวเอง!”
หยางเฉินพูดด้วยท่าทางน่าหวาดหวั่น จากนั้นมองทางหลัวซื่อหง หรี่ตาพูดว่า “ที่ฉันบอกว่าพวกนาย รวมถึงคนทรยศประเทศอย่างนายด้วย เข้าใจไหม?”
สีหน้าหลัวซื่อหงแดงขึ้น กัดฟันแน่นพูดว่า “หยางเฉิน นายอย่าพูดดีๆ ไม่ฟังต้องให้บังคับนะ! คุณโยชิดะมาจากตระกูลโยชิดะหนึ่งในสามของกลุ่มนายทุนใหญ่แห่งประเทศซัน สิ่งที่มีก็คือเงิน โดยเฉพาะผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ของตระกูลโยชิดะก็มีไม่น้อย ดีที่สุดฉันแนะนำให้นายประนีประนอม ให้คุณโยชิดะซื้อเยี่ยนเฉินกรุ๊ปได้อย่างราบรื่น ไม่อย่างนั้นผลสุดท้ายมันร้ายแรงมาก”
“ไสหัวไป!”
หยางเฉินตะโกนออกมาทีหนึ่ง
ราวกับการโจมตีแท้จริง ตกลงบนตัวของหลัวซื่อหงอย่างหนักอึ้ง หลัวซื่อหงรู้สึกว่าหน้าอกของตนเอง เหมือนโดนค้อนเหล็กทุบแล้ว
หายใจลำบากอยู่บ้าง
โยชิดะ
มาบังคับคุณหยางให้ความร่วมมือแล้ว พวกเราไปกัน!”
โนะหรี่ตาจ้องหยางเฉินเอาไว้พูดขึ้นว่า “ในเมื่อคุณหยางไม่ให้ความร่วมมือ งั้นผมคงได้แค่ใช้วิธีการของตัวเอง
โยชิดะ โนะพาหลัวซื่อหงออกไปด้วยกัน ชั่วขณะหนึ่งในห้องอาหารเหลือเพียงหยางเฉินและลั่วปิง
ลั่วปิงพูดแบบสีหน้าดูแย่
คาดไม่ถึงมาจากตระกูลโยชิดะของประเทศซัน”
“ท่านประธาน ขอโทษครับ! ผมนึกไม่ถึงเหมือนกันว่าคนเบื้องหลังของหลัวซื่อหง
หยางเฉินส่ายหน้าเล็กน้อย
“ไม่มีอะไรต้องขอโทษหรอก! สำหรับคนประเทศซัน ฉันไม่ชอบมาแต่ไหนแต่ไร ในเมื่อพวกเขาอยากวอนหาที่ตาย
งั้นฉันจะทำให้สมหวังเอง! ช่วงสามวันนี้ ไม่ว่าซุ่นเทียนกรุ๊ปทำอะไร ไม่ต้องสนใจทั้งนั้น”
“เพราะต่อให้เขาทำอะไรมากกว่าเดิม ล้วนเปล่าประโยชน์ อีกสามวัน พวกเราไปเก็บผลประโยชน์ของซุ่นเทียนกรุ๊ปทำไว้ก็พอ”
ลั่วปิงพูดอย่างกังวลพอสมควร “ท่านประธานครับ โดยเฉพาะอย่างยิ่งตระกูลโยชิดะเป็นหนึ่งในสามของกลุ่มนายทุนใหญ่ของประเทศซัน
ถ้าพวกเราเก็บผลประโยชน์ของซุ่นเทียนกรุ๊ปมาจริง จะกระตุ้นความโกรธของตระกูลโยชิดะหรือเปล่าครับ?”
โยชิดะ โนะเป็นตัวแทนตระกูลโยชิดะมาที่เมืองเยี่ยนตู
หยางเฉินพูดเยาะเย้ย “ความโกรธของตระกูลโยชิดะ? ในแผ่นดินจิ่วโจวของผม คนประเทศซันก็กล้าอวดดี?”
ลั่วปิงรีบพูดทันที “ท่านประธานครับ ขอโทษครับ! เป็นผมไม่ระวังเอง”
หยางเฉินตอบว่า “วางใจก็พอแล้ว ทุกอย่างมีผมอยู่!”
ลั่วปิงรีบบอกว่า “ครับ!”
อีกด้านหนึ่ง หลังจากโยชิดะ
โนะกับหลัวซื่อหงออกไป โยชิดะ โนะพูดจาแบบโกรธแค้นไร้ที่เปรียบ “หยางเฉินคนนี้ โอหังจนกำเริบเสิบสานเลยทีเดียว ฉันก็แสดงสถานะชัดแล้ว
เขายังกล้าปฏิเสธฉันอีก ฉันจะต้องทำให้เขาชดใช้แน่นอน!”
หลัวซื่อหงรีบบอกทันที “คุณโยชิดะครับ ไม่ว่าท่านอยากทำอะไร ผมให้ความร่วมมือกับท่านเต็มที่ครับ!”
โยชิดะ โนะหรี่ดวงตาขึ้นมานิดหนึ่ง
ทันใดนั้นถามว่า
“นายน่าจะรู้ สำหรับเขาแล้ว คนสำคัญที่สุดคือใคร?”
หลัวซื่อหงตอบว่า
“คือภรรยาและลูกสาวของเขาครับ เพียงแต่ไม่รู้ว่าทำไม ภรรยาและลูกสาวของเขา ยังมีพ่อตาและน้องสะใภ้ ล้วนเหมือนหายตัวไปจากโลก
ไม่ได้ปรากฏตัวตั้งนานแล้วครับ”
“ถึงแม้คนสนิทที่สุดข้างกายของเขาจะไม่อยู่เมืองเยี่ยนตู แต่ว่ามีคนที่ความสัมพันธ์ใกล้ชิดมากสองสามคน อย่างเช่นลั่วปิง
ของภรรยาหยางเฉินครับ”
ใช่แล้วครับ ยังมีตระกูลเย่หนึ่งในแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตู เย่ม่านผู้นำของตระกูลเย่ เป็นแม่แท้ๆ
“นอกจากนั้น ยังมีดาราสาวที่ชื่อว่าเซี่ยเหอครับ
ก็ไม่มีทางรู้ได้ครับ”
ว่ากันว่ามีความสัมพันธ์คลุมเครือกับหยางเฉิน สรุปว่าเป็นแบบไหน
ฟังคำพูดของหลัวซื่อหงแล้ว ชั่วขณะนั้นโยชิดะ
หลังครุ่นคิดไม่กี่สิบวินาที เอ่ยปากว่า “บอกความเห็นของนายมาหน่อย!”
โนะเงียบงัน
หลัวซื่อหงรีบบอกว่า “ท่านถามถึงบุคคลสำคัญข้างกายหยางเฉินกับผม จะต้องอยากจะเอาจุดนี้มาบีบบังคับหยางเฉินให้ประนีประนอมต่อท่าน ถูกไหมครับ?”
โยชิดะ
ถ้าควบคุมคนข้างตัวของเขาเอาไว้ ใช้วิธีนี้ข่มขู่เขา เขาต้องรับปากขายเยี่ยนเฉินกรุ๊ปให้ตระกูลโยชิดะแน่”
โนะพยักหน้า “ในเมื่อนายพูดแล้วว่าเขาเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับความรู้สึก
หลัวซื่อหงพูดว่า “โดยเฉพาะอย่างยิ่งเย่ม่านเป็นหนึ่งในแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตู ผู้นำของตระกูลเย่ สถานะตำแหน่งไม่ธรรมดา นอกจากนั้นข้างกายยังมียอดฝีมือที่หยางเฉินจัดเตรียมไว้ อยากจะควบคุมผู้หญิงคนนี้เอาไว้ คงไม่ง่ายครับ”
“ความจริง สำหรับพวกเรา ขอเพียงคนที่เกี่ยวข้องกับหยางเฉิน ล้วนเหมือนกัน เพราะนิสัยให้ความสำคัญกับความรู้สึกของเขา ถึงตอนนั้นได้เพียงประนีประนอมกับพวกเราครับ”
“ดังนั้นผมแนะนำว่า พวกเราคิดหาวิธีควบคุมตัวดาราสาวคนนั้นเอาไว้ ด้วยความสัมพันธ์ของหยางเฉินกับเซี่ยเหอ คงได้แค่รับปากคำขอของพวกเราครับ”
โยชิดะ โนะยิ้มกริ่มจ้องหลัวซื่อหงอยู่บอกไปว่า “ดี เรื่องนี้เอาให้นายไปจัดการ จัดการเรื่องนี้เรียบร้อยแล้ว รอวันหลังตระกูลโยชิดะควบคุมเมืองเยี่ยนตูได้ ฉันจะตั้งนายให้ดูแลทุกอย่างของตระกูลโยชิดะในเมืองเยี่ยนตู”
พอได้ยิน ชั่วขณะนั้นหลัวซื่อหงดีใจใหญ่ รีบตอบทันที “ขอบคุณคุณโยชิดะครับ ท่านวางใจได้เลย ผมจะไม่ทำให้ท่านผิดหวังแน่นอนครับ!”
สถานกองถ่ายเหิงเตี้ยนเมืองเยี่ยนตู เซี่ยเหอที่เพิ่งถ่ายละครเสร็จ โดยสารรถตู้ของตนเอง ออกมาจากโรงถ่ายเหิงเตี้ยน
รถแล่นฉิวมาตลอดทาง เซี่ยเหอมองวิวทิวทัศน์ทางนอกหน้าต่าง บนใบหน้าอันงดงามประณีต ท่าทางนิ่งสงบ ในแววตาลึก เหมือนยังมีความคิดถึงอันล้ำลึกระดับหนึ่ง
“ไม่รู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน บางที เขาคงลืมฉันไปตั้งนานแล้วมั้ง?”
เซี่ยเหอเอ่ยปากกะทันหัน หัวเราะด้วยท่าทางเยาะเย้ยตนเองแล้วส่ายหน้า “บางคน เป็นแค่คนที่เดินผ่านมาในชีวิตเท่านั้น ถึงแม้เป็นคนที่เดินผ่าน ก็เป็นคนที่เดินผ่านมาแบบคุ้มค่าให้คิดถึงมากที่สุด”
ครึ่งชั่วโมงต่อมา รถมาจอดอยู่หน้าคฤหาสน์แยกเดี่ยวหลังหนึ่งแล้ว
เธอในปัจจุบันนี้ กลายเป็นนักแสดงชั้นนำของจิ่วโจวตั้งนานแล้ว รายได้ก็สูงขึ้นเป็นหลายเท่าด้วย แต่เธอรู้ดีว่า ถ้าไม่มีหยางเฉิน เดิมทีเธอคงไม่ได้ครอบครองสิ่งเหล่านี้
แต่ว่าตอนที่เธอเพิ่งเข้ามาในคฤหาสน์ ก็มองเห็นภาพของชายวัยกลางคน กำลังนั่งอยู่บนโซฟา
ชั่วขณะหนึ่งสีหน้าเธอเปลี่ยนไปมาก หมุนตัวแล้วอยากจะหนี
เพียงแต่ เธอยังไม่ทันเปิดประตูออก ชายวัยกลางคนก็มาถึงด้านข้างของเธอแล้ว ยิ้มกริ่มพูดขึ้นว่า “คุณเซี่ยเหอ เชิญคุณตามผมไปสักหน่อย!”