The king of War - บทที่ 1621 ชื่อเสียงฉาวโฉ่

บทที่ 1621 ชื่อเสียงฉาวโฉ่

หลังวางสายโทรศัพท์แล้ว หลัวซื่อหงรีบบอกว่า “คุณโยชิดะครับ หยางเฉินรับปาก จะเซ็นสัญญาการซื้อเยี่ยนเฉินกรุ๊ปกับท่านแล้วครับ”
โยชิดะ โนะไม่ได้แปลกใจ บนใบหน้า ยังคงเต็มไปด้วยความโกรธแค้น
“ไอ้สารเลว ถ้าเป็นเพราะการตายของลู่เหวินจิ้น ทำให้แผนการของฉันยุ่งยากอะไรขึ้นมา แกซื้อหลุมฝังศพเอาไว้ให้ตัวเองล่วงหน้าได้เลย!”
โยชิดะ โนะพูดด้วยเสียงเย็นชา จากนั้นพูดอีกว่า “เตรียมสัญญาเอาไว้ ให้หยางเฉินไปเซ็นสัญญาการซื้อที่ซุ่นเทียนกรุ๊ป”
หลัวซื่อหงรีบตอบทันที “ครับ ผมจะไปจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อยครับ”
ครึ่งชั่วโมงต่อมา ซุ่นเทียนกรุ๊ปสำนักงานใหญ่ ห้องทำงานประธานชั้นบนสุด
หยางเฉินกับลั่วปิงอยู่พร้อมหน้า หลัวซื่อหงนั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงาน มองทางหยางเฉินอย่างเบิกบานใจแล้วพูดว่า “คิดว่าคุณหยางคงรู้ตำแหน่งของตระกูลโยชิดะในประเทศซันแล้ว ดังนั้นถึงรับปากเซ็นสัญญาการซื้อเยี่ยนเฉินกรุ๊ป แต่ว่าคุณสบายใจได้ ตระกูลโยชิดะมีเงิน คุณโยชิดะก็ยอมซื้อเยี่ยนเฉินกรุ๊ปในราคาสูงกว่าสามสิบเปอร์เซ็นต์ด้วย”
หยางเฉินหรี่ตาจ้องหลัวซื่อหงแล้วพูดว่า “พูดมาแบบนี้ ฉันยังต้องขอบคุณโยชิดะ โนะไหม? ขอบคุณที่เขายอมซื้อเยี่ยนเฉินกรุ๊ปของฉันด้วยราคาเพิ่มขึ้นสามสิบเปอร์เซ็นต์?”
หลัวซื่อหงหัวเราะแห้งๆ จากนั้นนำสัญญาการซื้อที่เตรียมไว้เรียบร้อยตั้งนานแล้ว ยื่นให้หยางเฉินแล้วบอกไปว่า “นี่คือสัญญาซื้อ ประธานหยางดูสักหน่อย ถ้าไม่มีปัญหาอะไร ก็เซ็นชื่อเถอะครับ!”
หยางเฉินไม่อ่านเนื้อหาในสัญญาสักนิด หยิบปากกาเซ็นชื่อ ขีดๆ เขียนๆ เซ็นชื่อเต็มของตนเองลงไปแล้ว
หลัวซื่อหงตะลึงครู่หนึ่ง เหมือนนึกไม่ถึงว่าหยางเฉินจะเซ็นสัญญาการซื้อเยี่ยนเฉินกรุ๊ปง่ายดายเช่นนี้ แม้กระทั่งไม่อ่านเนื้อหาดูด้วย หรือว่าไม่กลัวสัญญาฉบับนี้จะมีปัญหาหรือไง?
“เซี่ยเหอล่ะ?”
หยางเฉินถือโอกาสโยนสัญญายาวพืดให้หลัวซื่อหงไป เอ่ยปากถามขึ้น
หลัวซื่อหงถึงได้สติกลับมา หัวเราะแล้วตอบว่า “คุณหยางพุดถึงอะไรกันครับ?
ทำไมผมไม่เข้าใจเลย? เซี่ยเหอที่คุณหมายถึง
คือเซี่ยเหอดาราที่กำลังดังอยู่เหรอครับ? ถ้าเป็นเธอล่ะก็ บางทีเธอคงกลับถึงบ้านแล้ว”
หยางเฉินหรี่ตามองทางหลัวซื่อหงบอกว่า “ถ้าเพื่อนฉันเป็นอะไรแม้แต่นิดเดียว นายตายแน่
ตายอย่างอนาถมากด้วย! อีกอย่าง บอกโยชิดะ โนะด้วยว่า
อีกสามวัน ถ้าเขายังอยู่ที่เมืองเยี่ยนตู ฉันจะส่งเขากลับไปด้วยตัวเองแน่”
พูดจบ เขาพาลั่วปิงออกไปจากซุ่นเทียนกรุ๊ป
เพิ่งเดินออกจากซุ่นเทียนกรุ๊ป หยางเฉินต่อสายไปหาเซี่ยเหอแล้ว
ครั้งนี้
เสียงเรียกเข้าดังขึ้น เซี่ยเหอก็รับสายแล้ว
“หยางเฉิน แม่ฉันตายแล้ว!
แม่ฉันตายแล้ว!
ต่อไปฉันควรทำอย่างไรดี? ฉันควรทำอย่างไรกัน? ฮือๆ……”
อารมณ์ของเซี่ยเหอพังทลายถึงที่สุด ปล่อยเสียงร้องไห้ออกมา
หยางเฉินรีบพูดปลอบใจทันที “คนตายแล้วฟื้นขึ้นมาไม่ได้
ฉันจะต้องทำให้คนร้ายชดใช้คืนแน่นอน! แน่นอน!”
ขอให้เธอทำใจดีๆ ไว้! แต่ว่าเธอไม่ต้องห่วงนะ
ยี่สิบนาทีต่อมา รถมาจอดที่หมู่บ้านวิลล่าระดับสูงแห่งหนึ่ง
หยางเฉินมองถึงบ้านของเซี่ยเหอแล้ว
มองเห็นหยางเฉิน เซี่ยเหอก็ไม่มีทางควบคุมอารมณ์ของตนเองได้อีก แวบเดียวกระโจนเข้าในอ้อมอกของหยางเฉิน กอดหยางเฉินเอาไว้แน่น ร้องไห้พลางพูดว่า “หยางเฉิน
แม่ฉันตายแล้ว! ต่อไปฉันไม่มีแม่แล้ว ต่อไปจะให้ฉันทำอย่างไรกัน?”
อารมณ์ของเซี่ยเหอพังทลายถึงที่สุด ปล่อยเสียงร้องไห้ออกมา
“หยางเฉิน แม่ฉันตายแล้ว!
แม่ฉันตายแล้ว!
หยางเฉินรีบพูดปลอบใจทันที “คนตายแล้วฟื้นขึ้นมาไม่ได้
หยางเฉินกอดเซี่ยเหอไว้แน่น ในใจหนักหน่วงอย่างยิ่ง
เขากับลู่เหวินจิ้นก็รู้จักกัน และชอบคุณน้าคนนี้มากด้วย
แต่ว่าปัจจุบันนี้ กลับมาพลอยลำบากเพราะเขา
โดนคนอื่นฆ่าตาย
ทันใดนั้นหยางเฉินเอ่ยปากบอกว่า “เซี่ยเหอ ขอโทษนะ! เป็นผมพลอยทำให้คุณน้าลู่ลำบากไปด้วย”
ได้ยินคำพูดของหยางเฉิน เซี่ยเหอผลักหยางเฉินออกฉับพลัน
จ้องหยางเฉินไม่กะพริบ “คุณว่าอะไรนะ?”
ลูกตาที่น้ำตาสั่นไหว
หยางเฉินตอบว่า
“ผมผิดใจคนคนหนึ่งเข้า มีคนอยากพาตัวคุณมาข่มขู่ผม ผลปรากฏว่าคุณน้าลู่โดนฆ่าแล้ว ไม่ว่าอย่างไร
เรื่องนี้ผู้รับผิดชอบเยอะสุด ล้วนอยู่ที่ผม”
“เป็นผมทำผิดต่อคุณ
ทำผิดต่อคุณน้าลู่ เซี่ยเหอ ขอโทษมากจริงๆ
นะ!”
ทันใดนั้นเซี่ยเหอตะโกนเสียงดัง พุ่งไปตรงหน้าหยางเฉิน ใช้มือทั้งคู่ทุบหน้าอกของหยางเฉินไม่หยุด ร้องไห้ตวาดใส่
“ทำไม?
ทำไมกัน? คุณผิดใจคนอื่นแล้ว ทำไมคนที่โดนทำร้ายเป็นคุณแม่ฉัน? นี่เป็นเพราะอะไรกัน?”
หยางเฉินปล่อยเซี่นเหอทุบหน้าอกของตนเอง ในแววตา เต็มไปด้วยจิตอาฆาตแค้นอันดุร้าย
โยชิดะ โนะและหลัวซื่อหง ล้วนจำเป็นต้องชดใช้คืน!
ผ่านไปตั้งนาน อารมณ์ของเซี่ยเหอถึงสงบลง
เมื่อกี้ฉันควบคุมอารมณ์ไม่ได้เท่าไร ขอโทษมากจริงๆ”
เธอมองหยางเฉินแบบตาแดงก่ำพูดว่า “หยางเฉิน ขอโทษนะ!
หยางเฉินส่ายหน้าเล็กน้อย “เป็นผมต้องขอโทษพวกคุณสองแม่ลูกมากกว่า”
เซี่ยเหอส่ายหน้าแล้ว มองหยางเฉินแล้วพูดว่า
“ถ้าไม่ใช่คุณช่วยเหลือไว้ แม่ฉันคงไม่กลับมาแข็งแรง ฉันก็ไม่อาจครอบครองทุกอย่างในตอนนี้ได้
เป็นฉันที่ติดหนี้คุณอยู่”
หยางเฉินไม่ได้พูดจา ในใจยิ่งรู้สึกลำบากขึ้นมา
เซี่ยเหอพูดขึ้นกะทันหัน “หยางเฉิน คุณไปเถอะ! ฉันอยากอยู่เงียบๆ คนเดียว”
หยางเฉินพยักหน้า ลุกขึ้นมองทางเซี่ยเหอแล้วพูดว่า “ถ้ามีเรื่องอะไร ติดต่อผมได้ทุกเวลา”
หยางเฉินเพิ่งออกมาจากคฤหาสน์ได้ไม่ไกล เสียงสะอึกสะอื้นเบาๆ ดังขึ้นมา ถึงแม้ห่างกันมาก ยังถูกหยางเฉินที่การฟังว่องไวกว่าคนอื่นได้ยินเข้า
ผู้หญิงเข้มแข็งคนนี้ เมื่อสักครู่กลั้นความเสียใจภายในเอาไว้มาตลอด ไม่ให้ตนเองร้องไห้ออกมา พอรู้ว่าหยางเฉินออกไปแล้ว เธอถึงอารมณ์พังทลายถึงที่สุด
อีกด้านหนึ่ง ที่ซุ่นเทียนกรุ๊ป
หลัวซื่อหงนำสัญญาการซื้อเยี่ยนเฉินกรุ๊ปที่หยางเฉินเซ็นเรียบร้อยมาหาโยชิดะ โนะแล้ว พูดด้วยท่าทางฮึกเหิม “คุณโยชิดะ หยางเฉินเซ็นสัญญาแล้วครับ ขอเชิญท่านตรวจดูด้วยครับ”
หลังโยชิดะ โนะกวาดตามองสัญญาไม่กี่หน้าอย่างนิ่งๆ ถือโอกาสทิ้งสัญญาลงบนโต๊ะ เอ่ยปากบอกว่า “ทำได้ดีมาก รีบดำเนินการซื้อเยี่ยนเฉินกรุ๊ป ภายในวันนี้ ฉันต้องให้เยี่ยนเฉินกรุ๊ปเป็นของพวกฉันตระกูลโยชิดะให้หมด”
หลัวซื่อหงรีบตอบทันที “ครับ คุณโยชิดะ!”
เวลานี้ หยางเฉินที่เพิ่งออกจากบ้านของเซี่ยเหอ ต่อสายโทรศัพท์แล้ว พูดด้วยเสียงทุ้ม “ตรวจสอบซุ่นเทียนกรุ๊ป ฉันอยากควบคุมพฤติกรรมผิดกฎหมายทุกอย่างของโยชิดะ โนะที่เมืองเยี่ยนตู”
สิบนาทีต่อมา มือถือของหยางเฉินดังขึ้นมา เขารีบรับสาย ก็ได้ยินของเฉียนเปียวดังขึ้น “พี่เฉิน ตรวจสอบเรียบร้อยครับ ถ้าไม่ตรวจก็ไม่รู้จริงๆ นะครับ พอตรวจดูน่าตกใจมาก ซุ่นเทียนกรุ๊ปทำเรื่องที่โหดเหี้ยมทารุณมากมายเลย”
“โดยเฉพาะโยชิดะ โนะคนนี้ หนึ่งเดือนสั้นๆ ที่มาเมืองเยี่ยนตู ทำเรื่องชั่วช้าไว้มากมาย ในนั้นยังรวมไปถึงฆ่าคนด้วยครับ”
“ทำผิดหลายคดี สามารถตัดสินประหารชีวิตเขาได้เลย!”
พอได้ยิน ในสายตาหยางเฉินมีแรงอาฆาตดุเดือดแวบผ่าน พูดด้วยเสียงเย็นชา “ในเมื่อเป็นแบบนี้ อย่างนั้นเขาก็ไม่มีความจำเป็นต้องมีชีวิตอยู่ต่อแล้ว”
พูดจบ เขาเอ่ยปากพูดว่า “รีบเอาเรื่องที่โยชิดะ โนะทำผิดกฎหมาย ประกาศลงทั่วอินเทอร์เน็ต ฉันอยากให้เขาชื่อเสียงเหม็นฉาวโฉ่!”