The king of War - บทที่ 1851 ไม่มีประตูชนะ
โยชิดะ โชให้รู้สึกตื่นใจอย่างหนัก ตัวเองเป็นผู้แข็งแกร่งที่สู้ศึกกับหยางเฉินโดยตรง เขาจึงจะใช่ผู้ที่รู้สึกถึงพลังฝีมือแท้จริงของหยางเฉินจริง ๆ
หยางเฉินกับผลที่เกิดขึ้น ไม่ได้ทำให้เขาหดหู่ใจเลย ตรงกันข้าม เขากับมีความมั่นใจเพิ่มขึ้นอีกเป็นอย่างมาก
ด้วยเพราะว่า การจู่โจมของเขาออกไปเมื่อครู่นี้ ยังไม่ได้ทุ่มออกไปเต็มกำลัง ขนาดว่าสายเลือดคลั่งก็ยังไม่ได้กระตุ้นออกมา ต้องรู้ว่า พลังฝีมือต่อสู้หลังจากการกระตุ้นสายเลือดคลั่งของเขาขึ้นมานั้น จะเบ่งระเบิดขึ้น
ฝ่ายทางด้านค่ายประเทศซัน คงยังมีทิคาโนะ ทาเคชิอีกหนึ่งผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลายนั่งแท่นปักหลักอยู่ ถ้าเขาขณะที่เผชิญหน้ากับโยชิดะ โชอยู่นั้น กระตุ้นเอาสายเลือดคลั่งของเขาขึ้นมาใช้เลย นั้นย่อมจะเป็นการทำให้ไม่มีความจำเป็นต้องไปสู้กับทิคาโนะ ทาเคชิแล้ว
ฉะนั้นเขาจึงวางแผนไว้ ในขณะที่ประจันหน้าสู้ศึกกับโยชิดะ โชนั้น จะไม่กระตุ้นสายเลือดคลั่งออกมาใช้
แน่นอนที่สุดว่า ไม่มีการกระตุ้นสายเลือดคลั่งออกมาแล้วคิดจะเอาชนะโยชิดะ โช เขาก็จะต้องใช้พลังฝีมืออย่างสุดฤทธิ์ คู่ต่อสู้คนนี้ มันไม่ใช่แค่ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นกลางธรรมดา ๆ เลย
“เวทีประลองพังไปแล้ว ลงไป จะใช้อะไรตัดสินแพ้ชนะกัน？”
หยางเฉินมองหน้าโยชิดะ โช เอ่ยปากถามไป
โยชิดะ โชหยีตามองหน้าหยางเฉิน พูดด้วยอารมณ์มุ่งฆ่าว่า “ในเมื่อเวทีประลองพังไปแล้ว งั้นพวกเราก็ไม่จำเป็นต้องไปยึดติดกับกติกาอะไรกันแล้ว ต่อไปนี้มีกติกาอันเดียว นั่นก็คือชี้ชัดกันที่เป็นกับตาย！”
“ตกลง！”
หยางเฉินตอบไปทันทีอย่างไม่ลังเล
“ปึง！”
พอเสียงขาดคำ ขาของเขาย่ำลงไปกับพื้น ตัวร่างทะยานพุ่งเข้าหาโยชิดะ โช
โยชิดะ โชก็ขยับตัวในพริบตานั้น
“ปึง ปึง ปึง！”
ทั้งคู่โรมรันพันตูสู้กันอย่างบ้าดีเดือด
เวทีประลองที่ก็ได้กลายเป็นเศษดินหินไปแล้ว หยางเฉินกับโยชิดะ โชนั้นต่อสู้กันอยู่บนกองเศษหิน ทุกครั้งที่เขาทั้งสองออกหมัด ก็จะมีการทำให้พื้นบริเวณรอบข้างแตกละเอียด
พื้นใต้ตีนของเขาทั้งสอง ไม่มีส่วนไหนที่อยู่ในสภาพสมบูรณ์แล้ว
ผู้คนที่มาดูกัน ต่างดูกันจนมึน นี้มันบุฟเฟ่วิทัศน์ทรรศนาชัด ๆ
“ร้ายกาจจริง ๆ ！นี่มันเป็นพลังฝีมือต่อสู้ในเผ่าพันธุ์มนุษย์หรือนี่？”
“พูดส่ง！ไม่ใช่มนุษย์ แล้วจะเป็นเทพเซียนหรือไง？พวกเขานั้นระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าทั้งนั้น การระเบิดกระแสพลังที่น่าสะพรึงกลัวออกมาขนาดนี้ ไม่มีอะไรที่ต้องว่าคิดไม่ถึง”
“ข้าได้ยินมาว่า พลังฝีมือของผู้แข็งแกร่งแดนนภายิ่งน่ากลัวกว่านี้มาก แค่เพียงขณะยกมือ เมฆก็ถล่มฝนทลาย ทำเอาภูเขาเคลื่อนทะเลคลั่ง”
……
ผู้ชมที่อยู่ในบริเวณ ส่วนใหญ่ก็เป็นนักบูโด เห็นการต่อสู้ที่ดุเด็ดเผ็ดมัน แต่ละท่านมีสีหน้ามุ่งอยากเป็น
แดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้า เป็นขั้นแดนบูโดในฝันที่นักบูโดทุกคนมุ่งใฝ่ หลายต่อหลายคนในทั้งชีวิต อย่าว่าจะให้ก้าวถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้านี้เลย แม้แต่อยากจะพบเห็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้ายังน้อยในโอกาส
ตู้จ้งกำหมัดของเขาแน่น แววตาเต็มไปด้วยความกังวล
การต่อสู้ของหยางเฉินกับโยชิดะ โชถึงแม้จะเพิ่งเริ่ม แต่ก็เห็นได้ถึงความแข็งอ่อนของทั้งสองฝ่ายแล้ว
ระดับขั้นแดนพลังฝีมือบูโดของโยชิดะ โชเห็นอยู่แล้วว่าสูงกว่าหยางเฉินไปหนึ่งขั้นชั้นเล็ก ๆ ถ้ามองดูแล้ว หยางเฉินสู้กับโยชิดะ โชได้อย่างสูสี แต่ถ้าเจาะลึกดูในรายละเอียดจะเห็นได้ว่า หยางเฉินยังออกจะดูลนลาน กลับมาดูโยชิดะ โช ทุกอย่างเป็นไปดังใจ ทุกกระบวนท่าออกไปได้อย่างดุดัน ขอเพียงซัดใส่ได้ตรงจุดสำคัญของหยางเฉิน ก็จะทำให้เกิดการบาดเจ็บอย่างสาหัสกับหยางเฉิน
ติงเหวินจัวแค่นหัวเราะขึ้นมา “เห็นชัดว่าพลังฝีมือหยางเฉินสู้โยชิดะ โชไม่ได้ หากแม้นแม้กระทั่งโยชิดะ โชยังไม่สามารถถล่มให้แพ้ไปได้ เขาก็ไม่มีแม้โอกาสที่จะไปสู้กับทิคาโนะ ทาเคชิได้ ถ้าเขาแพ้ไปแล้ว พวกเรานักบูโดชาวจิ่วโจวทั้งหมดที่อยู่นี้ ก็ต้องอับอายขายหน้าไปกับเขาด้วยกัน”
พูดพลาง เขาก็มองไปที่ตู้จ้ง ถามด้วยเสียงหนาวเย็น “ตู้จ้ง นี่ก็คือคนที่แกถ่วงเวลาให้เขามาถึงไง อีกทั้งเรื่องข้อตกลงพนันกันที่แกวางไว้ ถ้าเขาแพ้ พวกแกก็อย่าลืมรับผิดชอบในภาระด้วยหละ”
ตูจ้งกระดกคิ้วขึ้น มองไปที่ติงเหวินจัว พูดเสียงเย็นเยือกว่า “ถ้าแม้นไม่มีหยางเฉิน แกคิดว่าค่ายจิ่วโจวนี้จะชนะหรือ？”
“ฮึ！”
ติงเหวินจัวพูดเหยียด ๆ ว่า “ถ้าหากไม่มีหยางเฉิน อย่างน้อยพวกเราก็จะได้ไม่มีความจำเป็นต้องไปรับกรรมหลังจากที่เขาแพ้ กับความอัปยศที่ต้องไปรับ”
ตู้จ้งต่อคำอย่างไม่ลดละ “ถ้าไม่มีหยางเฉิน หากพวกเราต้องแพ้ แกคิดจริงหรือว่า พวกนักบูโดประเทศซันจะปล่อยพวกเราง่าย ๆ ？พวกมันที่โหมประโคมกันอย่างใหญ่โตมาท้าประลองกับนักบูโดจิ่วโจว เพื่ออะไรกัน？มันก็เพื่อจะได้ลบหลู่พวกเรานักบูโดจิ่วโจว หลังจากนั้นก็เข้ายึดครองจิ่วโจวด้วยกำลัง”
“ให้แม้นเป็นการประลองที่มีแต่ต้องแพ้ พวกเราก็ยังต้องรับ ถึงต้องแพ้ พวกเราก็ต้องสู้ไปให้ถึงที่สุด！”
“ถึงตอนนี้ การต่อสู้ก็ยังไม่ถึงที่สุด แกเอาแต่พูด ๆ พูด ๆ ให้พวกเราต้องเสียค่าชดใช้ แล้วพวกแกมีคิดกันไหม ถ้าหยางเฉินชนะหละ？”
ติงเหวินจัวแค่นหัวเราะเสียงเยือก “แกมันกำลังคุยโจ๊กระดับสากลอะไรของแก？เขามันก็แค่พลังฝีมือระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นต้น เป็นไปได้ยังไงที่จะเป็นคู่ต่อสู้กับผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นกลางได้？”
“ต่อให้มันถล่มโยชิดะ โชให้แพ้ไปได้ แล้วยังไง หรือคิดไปว่า เขายังจะพิชิตทิคาโนะ ทาเคชิได้หรือ？”
ตู้จ้งถามกลับเสียงเหยียด “แล้วถ้าเขาทำได้จริง ๆ หละ？”
ติงเหวินจัวทำหน้าหยามเหยียด พูดด้วยเสียงแค่นหัวเราะ “หากแม้นเขาเอาชนะทิคาโนะ ทาเคชิได้จริง ข้าจะคุกเข่าโขกหัวขออภัย และจะตายให้เป็นการไถ่โทษ”
ตู้จ้งพูดใส่ด้วยความโกรธ “ตกลง！นี่แกเป็นคนพูดเองนะ ถ้าเขาทำได้ แต่แกขืนตระบัดสัตย์ ข้าก็จะส่งแกไปเอง！”