The king of War - บทที่ 2044 มีบุญแต่ไร้วาสนา

The king of War บทที่ 2044 มีบุญแต่ไร้วาสนา
“บูม!”

ในขณะนี้ ภัยพิบัติสวรรค์ครั้งที่แปด ก็เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน

บรรดาผู้แข็งแกร่งของสำนักเซิ่งกง เห็นเพียงภัยพิบัติสวรรค์ที่แสบตาทะลุผ่านร่างของลี่เฉิน และร่างกายของลี่เฉิน ภายใต้การทำลายล้างของภัยพิบัติสวรรค์นี้ ช่างน่าสยดสยองจนทนดูไม่ได้

“ไม่!”

เผยเชียนอินเปล่งเสียงออกมาอย่างเจ็บปวดใจ เธอรับไม่ได้กับความจริงที่ที่ลี่เฉินเสียสละชีวิตตัวเองเพื่อเธอ ถ้าลี่เฉินตายเพราะเธอจริงๆ เธอยอมตายพร้อมลี่เฉิน แต่ไม่ใช่ปล่อยให้ลี่เฉินเสียสละชีวิตตัวเอง เพื่อส่งผลให้เธอไปบรรลุไปถึงแดนนภา

หลังจากที่เผยเชียนอินประสบกับภัยพิบัติสวรรค์ครั้งที่แปดซึ่งส่งผ่านร่างกายของลี่เฉิน ออร่าอันทรงพลังของวิถีบู๊ แผ่กระจายออกจากร่างกายของเธอ

ในเวลานี้ เธออยู่ห่างจากแดนนภา เพียงก้าวเดียวเท่านั้น

สำหรับลี่เฉิน ลมหายใจเริ่มอ่อนลงเรื่อยๆ และกำลังใช้ความคิดของตัวเอง เพื่อบังคับให้ยืนหยัด

ใบหน้าที่ไหม้เกรียมของลี่เฉิน หันไปทางเผยเชียนอินที่น้ำตาอาบแก้มและพูดว่า “ผมขอโทษ หากมีชาติหน้า ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวัง!”

เขารู้ว่า ร่างกายของเขาเกือบจะถูกภัยพิบัติสวรรค์ทำลายล้างจนหมดสิ้น และโมเมนตัมวิถีบู๊ในร่างกายเผยเชียนอินก็แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ และก็กำลังจะก้าวเข้าสู่แดนนภา

หลังจากผ่านภัยพิบัติสวรรค์แปดครั้ง และยังเหลือภัยพิบัติสวรรค์ครั้งสุดท้าย เผยเชียนอินก็จะก้าวเข้าสู่แดนนภาแล้ว

และเมื่อแดนวิถีบู๊ของเผยเชียนอินกำลังจะก้าวเข้าสู่แดนนภา มันเป็นเวลาที่ร่างกายของลี่เฉินถูกทำลายอย่างสิ้นเชิง

ในสำนักเซิ่งกงมีแต่สาวกหญิง ในเวลานี้ต่างซึ้งในความรักระหว่างเผยเชียนอินกับลี่เฉินจนน้ำตาอาบแก้ม

ใบหน้าของเผยเชียนอินเต็มไปด้วยน้ำตา เธอรู้ว่าไม่สามารถเปลี่ยนแปลงความจริงที่อยู่ตรงหน้าเธอได้อีกต่อไป ใบหน้าเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง จ้องไปที่ลี่เฉินโดยไม่กะพริบ “ถ้านายตาย ฉันจะตายตามนาย!”

ในเวลานี้ เมฆสีดำที่ปกคลุมสำนักเซิ่งกงม้วนตัวอย่างน่าสะพรึงกลัว ทำให้ผู้คนรู้สึกว่าท้องฟ้ากำลังจะถล่มลงมา

ภัยพิบัติสวรรค์ครั้งที่เก้า กำลังก่อตัวขึ้นในเวลานี้

ก่อนหน้านี้ภัยพิบัติสวรรค์ครั้งที่แปด ทรงพลังขึ้นเรื่อยๆ โดยเฉพาะภัยพิบัติสวรรค์ครั้งที่แปด ซึ่งทำให้ร่างกายของลี่เฉินซึ่งอยู่ในระดับแดนนภาขั้นหนึ่งชั้นต้นแตกสลาย

และลี่เฉินก็อดทนกลั้นลมหายใจเฮือกสุดท้ายไว้ ภัยพิบัติสวรรค์ครั้งที่เก้าที่ทรงพลังที่สุด เขาสามารถรับแทนเผยเชียนอินได้จริงหรือ?

ลี่เฉินยังรู้สึกถึงความสยดสยองของภัยพิบัติสวรรค์ครั้งที่เก้าที่กำลังจะผ่าลงมา เขากัดฟันสู้ และนี่เป็นครั้งสุดท้ายที่ตัวเองพยายามอย่างดีที่เพื่อให้ตัวเองอยู่ในสภาวะมีสติ

ในเมื่อเตรียมพร้อมที่จะตายภายใต้ภัยพิบัติสวรรค์ แล้วยังจะกลัวอะไร?

ร่างกายของเขาเกือบจะสลาย แต่ร่างกายที่ทะลวงเข้าสู่แดนนภาแล้ว มันจะแตกหักได้ง่ายๆขนาดนั้นเลยเหรอ?

เขาระดมกำลังทั่วร่างกาย เพื่อเตรียมต้านทานภัยพิบัติสวรรค์ครั้งที่เก้า

“มาเลย!”

ทันใดนั้นเขาก็ตะโกนเสียงดัง

“บูม!”

ราวกับว่ากำลังตอบสนองต่อเขา ภัยพิบัติสวรรค์ครั้งที่เก้า ได้ผ่าลงมาจากฟากฟ้าโดยตรง และผ่าลงบนร่างของลี่เฉินอย่างแรง

พลังแห่งการทำลายล้างที่น่าสะพรึงกลัว ทำให้ลี่เฉินรู้สึกว่าจิตวิญญาณและร่างกายของเขากำลังจะแยกจากกัน

เขาอดทนต่อความเจ็บปวดที่ร่างกายของเขากำลังจะแตกสลาย กัดฟันสู้และใช้วิธีลดภัยพิบัติสวรรค์ โดยใช้พลังทั้งหมดที่เขามี เพื่อทำให้พลังของภัยพิบัติสวรรค์ที่เก้าอ่อนตัวลง

จากนั้นร่างกายของเขาเกือบจะแตกสลาย ภัยพิบัติสวรรค์ครั้งที่เก้าน่าสะพรึงกลัวเพียงใด แล้วเขาจะทำให้พลังแห่งภัยพิบัติสวรรค์อ่อนตัวลงเหมือนก่อนหน้านี้ได้อย่างไร?

พลังงานของภัยพิบัติสวรรค์ครั้งที่เก้ายังคงหมุนเวียนไปทั่วร่างกายของเขา ร่างกายของเขาก็แตกเป็นเสี่ยงๆเรื่อยๆ ร่างกายที่สง่างามถูกฉีกขาดทีละน้อยอย่างเจ็บปวด ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะส่งเสียงคร่ำครวญอย่างน่าสมเพชออกมา

“ลดลง!”

ลี่เฉินตะโกนเสียงดัง และระเบิดพลังที่เหลืออยู่ทั้งหมด โมเมนตัมอันทรงพลังได้ปะทุออกมาจากร่างกายของเขา ดูดซับพลังของภัยพิบัติสวรรค์ครั้งที่เก้าที่อยู่เหนือร่างกายของเขาโดยตรง

และร่างกายของเขา ในวินาทีนี้ ก็มีเสียงระเบิดออกมา

ในที่สุด พลังของภัยพิบัติสวรรค์ครั้งที่เก้าก็อ่อนตัวลงอย่างมาก หลังจากหมุนเวียนผ่านร่างกายของเขาไปหนึ่งรอบ มันก็ส่งต่อไปยังร่างกายเผยเชียนอิน

“บูม!”

ในขณะนี้ “โมเมนตัมวิถีบู๊ที่อยู่ในร่างกายของเผยเชียนอินก็ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า

อำนาจฟ้าที่น่าสะพรึงกลัว แผ่กระจายออกมาจากร่างกายของเธอ

ลี่เฉินสัมผัสได้ถึงพลังนี้ และรอยยิ้มที่พึงพอใจก็ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา ใช้พลังทั้งหมดที่เหลือ และพูดว่า “เชียนอิน มีชีวิตอยู่ต่อไป!”

ทันทีที่เขาพูดคำนี้จบ ร่างกายของเขาก็อ่อนลง และล้มลงไปในกองเลือด

“ไม่!”

เผยเชียนอินเปล่งเสียงคร่ำครวญที่บีบหัวใจ เหมือนชั่วขณะ ปรากฏตัวต่อหน้าลี่เฉิน โดยกอดร่างกายที่ไหม้เกรียมของลี่เฉินไว้ในอ้อมแขน

“ลี่เฉิน!”

เธอกอดร่างกายของลี่เฉิน และร้องไห้คร่ำครวญ

ในตอนนี้ ภายในใจของเธอมีแต่ความเสียใจ หากเธอไม่ยืนกรานที่จะต่อสู้กับลี่เฉิน และฝืนตัวเองเพื่อทะลุแดน ลี่เฉินจะเสียสละตัวเองเพื่อเธอได้อย่างไร?

หยางเฉินมองไปที่ลี่เฉินที่กำลังนอนอยู่ในอ้อมแขนของเผยเชียนอิน ตาแดงก่ำ และกำหมัดไว้แน่น

เขารู้ความสัมพันธ์ความรักและความเกลียดชังระหว่างลี่เฉินกับเผยเชียนอิน และก็รู้ว่า นี่เป็นทางเลือกของลี่เฉินเอง

เพียงแต่ว่า เขาไม่สามารถช่วยอะไรได้ ทำได้เพียงเฝ้าดูอย่างช่วยไม่ได้ ที่ลี่เฉินฝืนบังคับตัวเองให้ทนรับภัยพิบัติสวรรค์แทนเผยเชียนอิน ถึงกับเสียสละชีวิตตัวเอง

ในขณะนี้ เผยเชียนอินหยุดร้องไห้ และดวงตาของเธอหดหู่ใจ

เธอก้มมองลี่เฉินที่อยู่ในอ้อมแขนของเธอ และใบหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยความสงบ

เห็นเพียงผมยาวของเธอ มองด้วยยตาเปล่าเปลี่ยนเป็นสีขาวอย่างรวดเร็ว

แม้ว่าเธอจะเป็นหญิงที่ชรา แต่ด้วยแดนวิถีบู๊ที่สูงส่ง เธอจึงรักษารูปลักษณ์ของผู้หญิงในวัยสี่สิบหรือห้าสิบ เดิมทีผมสีดำ ในขณะนี้เริ่มเปลี่ยนเป็นสีขาว

ไม่เพียงเท่านั้น แต่ใบหน้าของเธอ ก็ค่อยๆแก่ขึ้น

ในช่วงเวลาสั้นๆ ใบหน้าของเผยเชียนอิน ก็เปลี่ยนจากใบหน้าของหญิงสาวสวยในวัยสี่ห้าสิบปี กลายเป็นคนอายุเจ็ดแปดสิบปี ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยเหี่ยวย่น

อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ยังไม่จบ ใบหน้าของเธอก็ยังแก่ขึ้นเรื่อยๆ

ความรู้สึกหดหู่ใจอย่างแรง ได้ห่อหุ้มเธอไว้

ในทางกลับกัน ร่างกายของลี่เฉิน พลังชีวิตอันทรงพลัง เริ่มเข้าใจทุกสิ่ง

ร่างกายสีดำที่ไหม้เกรียมของลี่เฉิน มีชั้นสีดำไหม้เกรียมขนาดใหญ่ที่เริ่มหลุดออกมา

และผิวชั้นดำคล้ำที่หลุดออกไปแล้ว ก็เหมือนเด็กแรกเกิด

ฉากนี้ ทำให้ทุกคนตกใจ

หยางเฉินก็ตกตะลึงจนตาค้าง แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขารู้สึกได้ชัดเจนว่า ลี่เฉินซึ่งหมดลมหายใจแล้ว ในขณะนี้ได้ฟื้นคืนพลังชีวิตขึ้นมา หัวใจของเขาก็เริ่มเต้นอีกครั้ง และการหายใจกลับมาอีกครั้ง

แต่พลังชีวิตของเผยเชียนอิน ก็ค่อยๆอ่อนตัวลง

เห็นได้ชัดว่า เผยเชียนอินใช้เทคนิคลับบางอย่าง เพื่อถ่ายทอดพลังชีวิตของตัวเองไปในร่างกายลี่เฉิน

“เจ้าสำนัก!”

ผู้คนในสำนักเซิ่งกง ในขณะนี้ได้ฟื้นคืนสติ เมื่อเห็นพลังชีวิตของเผยเชียนอินค่อยๆสลายไป ต่างพากันคุกเข่าลงบนพื้น ใบหน้าเต็มไปด้วยความเศร้า

เผยเชียนอินมองชายในอ้อมแขนของเธอ ทันใดนั้นก้มศีรษะลง จูบริมฝีปากของลี่เฉินอย่างอ่อนโยน และพูดอย่างอ่อนโย “ชาตินี้มีบุญแต่ไร้วาสนาต่อกัน ชาติหน้า ให้ฉันเป็นภรรยาของคุณ!”

ขณะที่สิ้นเสียงของเธอ พลังชีวิตอันทรงพลัง ก็ปะทุออกมาจากร่างของลี่เฉิน

ทันใดนั้นเผยเชียนอินก็หัวเราะ น้ำตาไหลออกจากหางตา สายตาที่มองไปที่ลี่เฉิน เต็มไปด้วยความอ่อนโยน

เห็นเพียงร่างของเธอ กลายเป็นดวงดาวนับไม่ถ้วน ลมพัดผ่าน และร่างของเผยเชียนอินก็หายไปอย่างสิ้นเชิง

ในเวลานี้ ลี่เฉินที่เหมือนเกิดใหม่ ทันใดนั้นก็ลืมตาขึ้น