The king of War - บทที่ 352 ถูกสารภาพรักแล้ว
คำพูดพวกนี้ของหนิงเฉินหยู่ เดิมทีคือกำลังสารภาพรัก
วินาทีนี้ ทั้งห้องโถงล้วนเงียบสงบลงมาแล้ว แม้แต่ใบไม้ร่วงยังได้ยิน
ทุกคนต่างทำหน้าตกตะลึง หนิงเฉินหยู่สารภาพรักต่อหานเฟยเฟยต่อหน้าสาธารณชนอย่างคาดไม่ถึง
เวลานี้ หนิงเฉินหยู่อมยิ้มที่มุมปาก แสดงรอยยิ้มที่อ่อนโยน ในสายตาเต็มไปด้วยความรัก
“โอ้มายก็อด! นึกไม่ถึงว่าหนิงเฉินหยู่สารภาพรักกับหานเฟยเฟยแล้ว!”
“แหวนเพชรรูปหัวใจของคาร์เทียร์รุ่นนี้ ก่อนหน้านี้ฉันเคยเห็นในอินเทอร์เน็ต ว่ากันว่าแหวนเพชรวงหนึ่งนี้ ราคาเป็นสิบล้าน โดยเฉพาะต่อให้ฉันมีเงิน ก็ไม่แน่ว่าจะสามารถซื้อแบบนั้นได้”
“หนิงเฉินหยู่อยู่ที่ตระกูลหนิง ไม่ได้เป็นคุณชายที่อยู่ในศูนย์กลางอำนาจ สามารถจ่ายเงินมากขนาดนี้มาซื้อแหวนเพชรวงหนึ่งได้ แสดงว่าน่าจะชอบหานเฟยเฟยจริงด้วย”
“ถ้าฉันเป็นหานเฟยเฟย จะต้องรีบตกลงแต่งงานกับหนิงเฉินหยู่ทันที”
รอบด้านล้วนเป็นเสียงถกเถียงกัน ผู้หญิงมากมายต่างมองหานเฟยเฟยด้วยสีหน้าอิจฉา
สำหรับสิบล้านในความคิดของตระกูลใดๆ ในงานนี้ ไม่ถือว่ามากอะไร แต่ในงานยังไม่ใช่ลูกหลานที่อยู่ในศูนย์กลางอำนาจกันทั้งหมด ที่มีความสามารถใช้เงินสิบล้านแบบแท้จริง ก็ไม่ได้มากนัก
ตอนที่ทุกคนต่างคิดว่าหานเฟยเฟยจะตอบรับการสารภาพรักของหนิงเฉินหยู่ รอยยิ้มบนหน้าของเธอค่อยๆ หายไป ชั่วขณะนั้นหน้าตาเย็นชา พูดจาอย่างเฉยเมย “ฉันสนิทกับคุณมากเหรอ? ถึงมาให้ของขวัญที่ราคาแพงแบบนี้กับฉัน?”
คำตอบของหานเฟยเฟย ทำเอาทุกคนตกใจค้างแล้ว สีหน้าหนิงเฉินหยู่ก็ดูแย่อย่างมาก
เขาสารภาพรักต่อหน้าสาธารณชน เพื่อจะได้รับหัวใจของหานเฟยเฟยมา กลับนึกไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนี้จะไม่ไว้หน้าตนเองเช่นนี้เลย
คนที่อยู่ในเหตุการณ์ล้วนเป็นคนหนุ่มสาวของตระกูลใหญ่ชั้นนำแต่ละเมือง ทั่วทั้งมณฑลเจียงผิง
แต่ทว่าคำพูดของหานเฟยเฟยยังไม่ทันจบ ก็พูดต่อไปอีกว่า “ถ้าฉันจำไม่ผิด ฉันน่าจะไม่ได้เชิญคุณมาร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของฉันมั้ง!”
“เฟยเฟย คุณเข้าใจผมผิดไปกันใหญ่แล้ว ผมชอบคุณจริงๆ นะ หวังว่าคุณจะให้โอกาสผมสักครั้งหนึ่ง” หนิงเฉินหยู่รีบบอกทันที
“เฟยเฟยคำเรียกแบบนี้ คุณไม่มีสิทธิ์มาเรียก!”
หานเฟยเฟยพูดอย่างไม่เกรงใจสักนิด “ฉันไม่ได้มีอะไรเข้าใจผิดต่อคุณ ชีวิตนี้ไม่อาจจะชอบคุณได้ด้วย! ไสหัวออกไปจากตระกูลหานตอนนี้เลยเถอะ!”
คนในงานล้วนตกใจค้างกันแล้ว หานเฟยเฟยไม่เหลือเยื่อใยเลยสักนิด ปฏิเสธการสารภาพรักของหนิงเฉินหยู่ก็หนักพอแรงอยู่แล้ว คาดไม่ถึงยังตำหนิต่อหน้าคนอื่น อยากไล่หนิงเฉินหยู่ออกไปอีก
แต่พอนึกถึงตำแหน่งของหานเฟยเฟยที่ตระกูลหาน ทุกคนกลับสามารถเข้าใจได้
โดยเฉพาะเธอเป็นหลานสาวที่รักที่สุดของผู้นำตระกูลหาน ส่วนหานเยี่ยนบิดาของเธอก็เป็นผู้สืบทอดที่ตระกูลหานตั้งไว้เรียบร้อยแล้ว
ส่วนหนิงเฉินหยู่ ถึงแม้ว่าจะอยู่ตระกูลหนิง กลับเป็นเพียงลูกหลานปลายแถว
หนิงเฉินหยู่สีหน้าดูแย่ถึงขีดสุดแล้ว ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ใช่ลูกหลานที่ยอดเยี่ยมที่สุดของตระกูลหนิง แต่ก็เป็นผู้อยู่เหนือคนทั่วไปของตระกูลหนิง
ตั้งแต่เด็กจนโต ไม่ว่าเดินไปทางไหน ล้วนเป็นจุดสนใจและศูนย์กลางของผู้คน
แต่วันนี้ กลับถูกหานเฟยเฟยชี้หน้าว่ากล่าวต่อหน้าคนอื่น และอยากไล่เขาออกไป
“เฟยเฟย ความเข้าใจผิดระหว่างพวกเราใหญ่มากจริงๆ ผมหวังว่าคุณจะให้โอกาสผมอธิบายสักครั้ง!”
หนิงเฉินหยู่ยังคงไม่ยอมเลิกราด้วยดี การแสดงออกดูจริงใจอย่างมาก
แต่ในสายตาของหานเฟยเฟย กลับเป็นความจอมปลอมขนาดนั้น
“หนิงเฉินหยู่เคยตามจีบหานเฟยเฟยมาก่อน ว่ากันว่าใกล้จะสำเร็จแล้ว แต่ตอนนี้ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ถึงทำให้หานเฟยเฟยรำคาญหนิงเฉินหยู่อย่างมากขึ้นฉับพลัน”
“ไม่ใช่แค่นี้ ได้ยินว่าตระกูลหานและตระกูลหนิง ยังเกือบตีกันขึ้นมาด้วยครับ”
“ส่วนหนิงเฉินหยู่ เพราะเรื่องราวครั้งนี้ จึงโดนตระกูลหนิงไล่ออกจากศูนย์กลางอำนาจในที่สุด”
กวนเสว่ซงอยู่ข้างกายหยางเฉิน พูดเสียงเบาๆ
หยางเฉินมองกวนเสว่ซงแบบแปลกประหลาดอยู่บ้างแวบหนึ่ง “นึกไม่ถึงว่าจะเกี่ยวกับข่าวซุบซิบนินทาพวกนี้ นายยังรู้ดีมากด้วย”
กวนเสว่ซงลูบศีรษะด้วยความเขินอายนิดหน่อย “เรื่องนี้ในตอนนั้นวุ่นวายใหญ่โตเลยครับ ผู้คนมากมายต่างรู้กันหมด เพียงแค่ไม่ชัดเจนว่าความจริงคืออะไรครับ”
เฉินยิงเหาก็เอ่ยปากบอกเช่นกัน “มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นจริงครับ มีคนบอกว่าในขณะเดียวกันที่หนิงเฉินหยู่ตามจีบหานเฟยเฟย ยังตามจีบผู้หญิงอีกคนหนึ่งด้วย และมีคนบอกว่าหานเฟยเฟยเจอหนิงเฉินหยู่ไปโอบกอดอยู่กับผู้หญิงคนอื่นเข้าครับ”
ที่แท้ยังมีเรื่องแบบนี้ด้วย แต่ว่าหยางเฉินไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้
“เฟยเฟย หรือว่าระหว่างพวกเราไม่มีความหวังสักนิดจริงๆ แล้วเหรอ? คุณก็รู้ว่าผมชอบคุณมากจริงๆ คุณให้โอกาสผมอีกสักครั้ง ได้หรือไม่?”
หนิงเฉินหยู่หน้าตาเจ็บปวด พูดจาอยู่ใกล้จะร้องไห้แล้ว
ผู้หญิงที่เซ็กซี่มากมาย เวลานี้ทนไม่ไหวเท่าไร แม้กระทั่งซุบซิบกันเสียงเบาๆ ว่าหานเฟยเฟยไร้หัวใจเหลือเกิน
“หนิงเฉินหยู่ คุณอย่าคิดเองเออเองไปหน่อยเลย ระหว่างพวกเราไม่เคยเริ่มต้นมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว จะมาบอกให้ฉันให้โอกาสคุณอีกได้ยังไง?”
หานเฟยเฟยพูดอย่างไม่ไว้หน้าแม้แต่น้อย “ตั้งแต่ตอนแรกคุณมีจุดมุ่งหมายอะไรมาเข้าใกล้ฉัน คุณรู้ชัดเจนดี อย่าเห็นฉันเป็นคนโง่เด็ดขาด!”
หนิงเฉินหยู่ไม่พูดอะไรอีก กุมหมัดแน่น ข้อนิ้วมือซีดนิดหน่อย บนหน้าก็สีหน้าดูไม่ดีเช่นกัน
เขารู้ว่าพูดอะไรมากก็ไม่มีประโยชน์ หานเฟยเฟยไม่อาจยอมรับตนเองในวันนี้ได้
“เฟยเฟย วันนี้คุณเลือกที่จะปฏิเสธผมได้ แต่ผมจะบอกคุณไว้อย่าง ผมจะไม่ยอมแพ้เด็ดขาด!”
ทันใดนั้นหนิงเฉินหยู่พูดด้วยท่าทางแน่วแน่
หานเฟยเฟยหัวเราะเยาะสักหน่อย “งั้นฉันสามารถบอกคุณได้ในตอนนี้เลย ฉันมีคนที่ชอบอยู่แล้ว ชาตินี้ คุณจะไม่มีโอกาสใดๆ อีกต่อไป!”
“หึๆ เฟยเฟย คุณสามารถปฏิเสธผมได้ แต่อย่าคิดว่าผมเป็นคนโง่ แล้วหาข้ออ้างที่ห่วยขนาดนี้มา”
หนิงเฉินหยู่หัวเราะอย่างขมขื่นบอกไป
เดิมทีเขาไม่เชื่อว่าหานเฟยเฟยจะมีคนที่ชอบอยู่แล้ว ผู้หญิงคนนี้เป็นคนหยิ่งยโสมากแค่ไหน เขารู้ดียิ่งกว่าใคร
เขาไม่เชื่อ ไม่ได้หมายความว่าคนอื่นๆ จะไม่เชื่อด้วย
เวลานี้ ทุกคนล้วนฮือฮากันขึ้นมาแล้ว
“นึกไม่ถึงว่าหานเฟยเฟยมีคนที่ชอบอยู่แล้ว สรุปเป็นใครที่โชคนี้ขนาดนี้ สามารถได้รับความชอบของหานเฟยเฟยได้!”
“วันนี้คือวันเกิดของหานเฟยเฟย ถ้าเธอมีคนที่ชอบอยู่จริง จะต้องเชิญเขามาด้วยแน่?”
“ใช่ คนที่หานเฟยเฟยชอบ ต้องอยู่ที่นี่แน่!”
“เพียงแต่ในงานชายหนุ่มมากขนาดนี้ นอกจากสถานะของหนิงเฉินหยู่ที่สูงศักดิ์ที่สุด จะมีใครอีกที่อาจจะถูกหานเฟยเฟยชอบเข้าได้?”
ในเวลานี้เอง หานเฟยเฟยส่งเสียงหัวเราะเยาะกะทันหัน “หนิงเฉินหยู่ คุณยังเป็นพวกหลงตัวเองไม่เปลี่ยนเลยนะ คิดจริงเหรอว่านอกจากคุณแล้ว จะไม่มีใครคู่ควรกับฉันได้อีก?”
พูดจบ ภายใต้ความตกใจของทุกคน เธอก้าวเท้าเดินไปยังทิศทางหนึ่งโดยฉับพลัน
วันนี้ เดิมทีหานเฟยเฟยเป็นเจ้าของวันเกิด และเป็นจุดสนใจของผู้คนทั้งงานด้วย เสมือนเป็นเจ้าหญิงที่งดงามคนหนึ่ง ก้าวฝีเท้าอย่างสง่างาม เดินไปยังข้างหน้า
“หานเฟยเฟยนี่คืออยากประกาศอย่างเป็นทางการแล้วเหรอ?”
“สรุปเป็นใครกัน? นึกไม่ถึงจะสามารถได้รับความรักของหานเฟยเฟยไป?”
“ทางนั้น……เป็นเฉินยิงเหา ยังมีกวนเสว่ซงด้วย!”
“หรือว่าเป็นหนึ่งในพวกเขาสองคนนี้?”
ทุกคนต่างทำท่าทางรอคอยทั้งสิ้น สำหรับหยางเฉิน โดนพวกเขาเมินเฉยไปโดยตรง
ซูซานที่อยู่ด้านข้างหยางเฉิน ตอนที่มองเห็นสายตาของหานเฟยเฟย ในใจกลับรู้สึกประหม่าอยู่บ้างทันใด
“พี่หยาง คนที่ฉันชอบ คือพี่!”
ภายใต้ความตื่นตกใจของทุกคน หานเฟยเฟยเดินมาถึงตรงหน้าหยางเฉิน ทันใดนั้นเอ่ยปากบอก
คนทั้งงานเงียบกริบ!
สายตาของทุกคนตกอยู่บนตัวของหยางเฉินทันที
สายตาของหนิงเฉินหยู่ ชั่วพริบตาเดียวหนาวเย็นถึงขีดสุดแล้ว
แม้แต่หยางเฉินเจ้าตัวเอง ยังตกใจอยู่บ้าง
นี่คือ……ถูกสารภาพรักต่อหน้าสาธารณชนแล้วเหรอ?