The king of War - บทที่ 994 จ้าวมือปืนหงเฉิน
“กษัตริย์กวนวางใจได้เลย คุณหยางรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่ และน่าจะมาถึงเร็วๆนี้”
หลินเฮ่ากล่าว
“โอเค มีคุณหยางอยู่ที่นี่ เราจึงจะมีโอกาสชนะ!”
กษัตริย์กวนรู้ดีถึงสถานการณ์ในขณะนั้น เขามองลึกๆและนั่งลงข้างๆ ราวกับว่าเขาต้องการรอให้หยางเฉินมาหาชายชราในชุดลัทธิเต๋า เขาพูดด้วยเสียงที่ทุ้มต่ำ
ในเวลาเดียวกัน หลังจากที่หยางเฉินรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในคฤหาสน์คิงกวน เขาก็ขับรถไปทางคฤหาสน์คิงกวนทันที
ระหว่างทาง เขาได้เหยียบคันเร่งถึงสุดขีด และรถก็เหมือนสายฟ้าสีดำที่เคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว
เมื่อเห็นว่าเขากำลังจะไปถึงคฤหาสน์คิงกวน ทันใดนั้น เขาก็รู้สึกถึงวิกฤตที่รุนแรง สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย และเขาก็เหยียบเบรก
“เอี๊ยด~”
รถเบรกกะทันหัน ลอยกลางถนน ยางถูพื้น ส่งเสียงดัง และมีกลิ่นฉุนของยางไหม้ในอากาศ
“ปัง!”
เกือบจะพร้อมกัน เสียงปืนดังลั่นดังขึ้น
กระสุนของมือปืนไรเฟิลยิงตรงไปยังตำแหน่งที่รถของหยางเฉินอยู่ในขณะนี้
เจตนาฆ่าที่รุนแรงฉายแววในดวงตาของหยางเฉิน “จ้าวมือปืนหงเฉิน ในที่สุดเขาก็หมดความอดทนแล้วหรือ?”
ทันใดนั้นเขาก็เหยียบคันเร่ง และรถก็สตาร์ทกลับที่ถนน
คราวนี้ รถเหมือนงูแหว่งแหวกว่ายอยู่กลางถนน
“ปังปังปัง!”
เสียงปืนดังขึ้นทีละนัด แต่ทุกนัดก็ไร้ผล
บูม!
ขณะที่รถวิ่ง หยางเฉินก็เปิดประตูรถ กระโดดลงและพลิกตัวไปกลางถนนทันที
วินาทีถัดมา เขาเหมือนเสือชีตาห์ว่องไว และหายตัวไปในทันที
“คนล่ะ?”
ที่ด้านบนสุดของอาคารสูง ชายวัยกลางคนที่ซุ่มอยู่บนขอบของอาคารสูง ก็พบว่าหยางเฉินในรถหายไป และสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย
ชายวัยกลางคนนี้ไม่ใช่ใครอื่น มันคือมือปืนระดับสูงในหงเฉินที่เคยลอบสังหารหยางเฉินในเยี่ยนตูมาก่อน ในนามจ้าวมือปืน
ในฐานะมือปืนระดับสูงในหงเฉิน ความเป็นมืออาชีพของเขานั้นแข็งแกร่งมาก ในอดีต บันทึกการลอบสังหาร อัตราการสำเร็จภารกิจคือ 100%
ทุกคนที่ตกเป็นเป้าหมายของเขา โดยไม่มีข้อยกเว้นคือโดนยิงหัวแตก
จนกระทั่งเขาได้พบกับหยางเฉิน นี่เป็นการลอบสังหารครั้งที่สองของเขา แต่เขาก็ยังแตะต้องหยางเฉินไม่ได้เลย
ไม่เพียงแค่นั้น เขายังไม่รู้ว่าหยางเฉินหายตัวไปได้อย่างไร
“ซวยละ เขาน่าจะพบผมแล้ว ผมต้องออกไปจากที่นี่!”
จ้าวมือปืนแอบอุทาน เขาหยิบปืนไรเฟิลซุ่มยิงที่ประกอบเสร็จ ไม่มีเวลาเก็บปืนเลย เขาหยิบปืนไรเฟิลแล้วจากไป
“ปัง!”
เพียงแต่ว่าตอนที่เขากำลังจะจากไป มีเสียงดังก้อง และประตูเหล็กที่ทอดไปสู่ชั้นบนสุดก็บินออกไปทันที และร่างที่คุ้นเคยก็เดินออกมา
“หยางเฉิน!”
สีหน้าของจ้าวมือปืนเปลี่ยนไปอย่างมาก ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตกใจ
ในเวลานี้ เขาอยู่บนหลังคาของชั้นที่ 8 หลังจากที่เขาลอบโจมตีหยางเฉินไม่สำเร็จ เขาก็เตรียมที่จะถอยทันที และเขาไม่ได้เก็บปืนด้วยซ้ำ
ในช่วงเวลาสั้นๆนี้ หยางเฉินซึ่งเดิมทีอยู่กลางถนนใต้ชั้นแปด ได้ปรากฏตัวขึ้นที่ชั้นบนสุดของชั้นแปดและหาเขาจนเจอ
“จ้าวมือปืนหงเฉิน?”
เมื่อเห็นจ้าวมือปืน หยางเฉินหรี่ตาลงและถาม
คราวนี้ จ้าวมือปืนตกใจยิ่งกว่าเดิม ภารกิจของหงเฉินถูกเก็บเป็นความลับ และมีเพียงคนที่รับภารกิจเท่านั้นที่รู้
กล่าวคือ นอกจากนายจ้างที่สั่งงานและผู้ที่รับงานแล้ว ก็ไม่มีบุคคลที่สามคนไหนรู้เรื่องนี้เลย อย่างไรก็ตาม หยางเฉินกลับรู้ว่าเขาเป็นใคร ก็หมายความว่า หยางเฉินรู้แล้วว่าภารกิจของจ้าวมือปืนคือการฆ่าเขาใช่หรือไม่?
จ้าวมือปืนไม่พูดอะไร แค่ทิ้งปืนไรเฟิล เกือบเวลาเดียวกัน ปืนพกก็ปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเขา
“ปังปังปัง!”
เสียงปืนดังขึ้นทีละนัด แต่หยางเฉินหายตัวไปจากสายตาของจ้าวมือปืน
จนกระทั่งถึงเวลานี้ จ้าวมือปืนจึงตระหนักได้ว่า เป้าหมายของภารกิจครั้งนี้ น่ากลัวเพียงใด
ทันใดนั้น เกิดความรู้สึกอันตรายที่รุนแรงขึ้น และจ้าวมือปืนก็รู้สึกว่าขนของเขาลุกซู่ทั้งตัว
“พู่!”
กระสุนปืนตรงไปที่หว่างคิ้วจ้าวมือปืน
จนเขาเสียชีวิต จ้าวมือปืนยังไม่ว่า กระสุนที่ฆ่าเขา จริงๆแล้วเป็นกระสุนที่เขาเพิ่งยิงออกไป แต่หยางเฉินใช้มันมาฆ่าเขา
“เมื่อเรื่องเมืองกษัตริย์กวนจบลง ก็ได้เวลาไปที่หงเฉินแล้ว!”
ดวงตาของหยางเฉินหรี่ลงเล็กน้อย เสียงลดลง เขากระโดดลงจากชั้นแปดโดยตรง
หลังจากแก้ไขปัญหาของจ้าวมือปืนหงเฉินแล้ว หยางเฉินยังคงรีบเดินทางไปยังเมืองกษัตริย์กวน
เขารู้ว่าผู้แข็งแกร่งแดนเทพสำนักมารจะปรากฏตัว แต่เขาไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะมาเร็วขนาดนี้ ตอนนี้เขาทำได้แค่ภาวนาให้กษัตริย์กวนและคนอื่นๆยังมีชีวิตอยู่
ในเวลานี้ คฤหาสน์คิงกวน
ชายชราในชุดคลุมลัทธิเต๋าที่รอมาสิบนาที สีหน้าของเขาเริ่มมืดมนมากขึ้นเรื่อยๆ เขาค่อยๆลุกขึ้นและมองที่กษัตริย์กวนด้วยสายตาบูดบึ้ง “ดูเหมือนว่า คุณหยางที่พวกคุณกำลังพูดถึง ไม่กล้ามาด้วยซ้ำ”
“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ผมทำได้เพียงรังแกคนที่อ่อนแอกว่าแล้ว และเหยียบย่ำมดอย่างพวกคุณให้ตายก่อน”
หลังจากที่ชายชราในชุดลัทธิเต๋าพูดจบ รัศมีอันน่าสะพรึงกลัวก็ปะทุออกมาจากเขา และครู่หนึ่ง อุณหภูมิทั้งคฤหาสน์คิงกวนก็ลดลงหลายองศา
แขกผู้มีเกียรติของเมืองกษัตริย์กวน แสดงความสิ้นหวังบนใบหน้าของพวกเขา พวกเขาได้เห็นแล้วว่าชายชราในชุดลัทธิเต๋าแข็งแกร่งเพียงใด
แม้แต่ความเป็นความตายของกษัตริย์กวนก็ยังถูกควบคุมโดยเขาอย่างง่ายดาย แม้ว่าพวกเขาจะรวมพลังกัน พวกเขาก็ทำอะไรได้ล่ะ?
“คุณหยาง คุณอยู่ที่ไหน?”
กวนหงอี้ตะโกนอย่างกังวล
ใบหน้าของกษัตริย์กวนเคร่งขรึมอย่างยิ่ง ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่ชายชราในชุดคลุมลัทธิเต๋า และเขากัดฟัน “คุณหยางจะไม่มีวันกลัวคุณ คุณไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาเลย”
“ถ้าคุณไม่อยากตาย ผมขอแนะนำคุณรีบไปซะ ไม่เช่นนั้น ถ้าคุณหยางมาถึง คุณอยากไปก็ไม่มีโอกาสแล้ว”
รัศมีของชายชราในชุดเสื้อคลุมของลัทธิเต๋าโอบล้อมกษัตริย์กวนโดยตรง หรี่ตาลงและกล่าวว่า “ในเมื่อคุณหยางในปากคุณแข็งแกร่งมากนัก ทำไมยังไม่มาอีกล่ะ?”
“ต้องมีธุระบางอย่างจึงทำให้เขามาช้า ไม่เช่นนั้นคุณหยางจะไม่มีวันทิ้งเราไว้ตามลำพังแน่นอน”
เจียงหลงเฟยของตระกูลเจียงกล่าวอย่างจริงจัง
“ใช่ คุณหยางไม่ใช่คนกลัวตัว แม้ว่าคุณจะเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเทพ คุณก็จะไม่มีวันเป็นคู่ต่อสู้ของคุณหยางได้”
หลินเฮ่าของตระกูลหลินก็พูดเสียงดังเช่นกัน
ในห้องประชุมขนาดใหญ่ ผู้นำระดับสูงทุกคนต่างมีอารมณ์ร้อนรน แม้จะเผชิญหน้ากับผู้แข็งแกร่งแดนเทพ ดูเหมือนพวกเขาจะไม่กลัวเลย
เรื่องนี้ทำให้ชายชราในชุดลัทธิเต๋าแปลกใจ เขารู้ว่า กษัตริย์กวนเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาคนที่อยู่ที่นี่ และเขาก็แค่แดนราชาสูงสุดเท่านั้น
สำหรับคนอื่นๆ พวกเขาไม่มีความแข็งแกร่งถึงแดนราชาสูงสุดด้วยซ้ำ ในสายตาของเขา พวกเขาเป็นเพียงแค่มด
แม้แต่ในเมืองเหมียว ผู้แข็งแกร่งแดนราชาสูงสุด เมื่อเห็นผู้แข็งแกร่งแดนเทพ ต่างก็ยำเกรงมาก
อย่างไรก็ตาม แค่เมืองกษัตริย์กวนเล็กๆ เขาไม่เห็นแม้แต่ร่องรอยของความยำเกรงต่อผู้แข็งแกร่งแดนเทพบนใบหน้าของพวกเลย
“พวกคุณไม่กลัวผมฆ่าพวกคุณเหรอ?”
ชายชราที่สวมชุดลัทธิเต๋าถามด้วยความสงสัย