THE OBLIVIOUS PRINCE : เจ้าชายผู้ลืมเลือน - ตอนที่ 7 เด็กสาวจิ้งจอก
เรย์ได้ตื่นขึ้นมาจากการนอนหลับเขานั้นได้นึกย้อนอดีตของตนไปเมื่อ 2 ปีที่เเล้ว
“เฮมีเทส” เสียงของเรย์ที่สั่นเครือของ เรย์ได้เรียกชื่อเธอออกมา
“ ตอนนี้เธอเป็นยังไงบ้างนะ.. “เสียงของเรย์เด็กหนุ่มอายุ 16 ที่เริ่มกลายเป็นหนุ่ม
“ ฮารามิส “ ชื่อของกริชทั้งสองที่เรย์ได้ตั้งชื่อ กริชพูดไปพร้อมกับกำดาบกริชทั้งสองไว้ กริชทั้งสองนี้นั้นเป็นของขวัญวันเกิดของเรย์
เขาได้ใช้มันในการต่อสู้ห้ำหั่นกับศตรูมาอย่างโชคเลือดเเต่เขานั้นก็รักษากริชทั้งสองนี้ไว้อย่างดี
“สุขสันต์วันเกิดนะ เรย์” เสียงที่อ่อนโยนของเธอนั้นยังวงเวียนอยู่ภายในหัวของเรย์ เขาจับกริชทั้งสองไว้เเน่น
“ ซักวันข้าจะไปหาเจ้า เฮมีเทส “
เเสงตะวันที่กำลังขึ้นในช่วงเช้า เสียงของเถ้าถ่านที่เเตกตัวจากการเผาใหม้ กลิ่นควันจากกองเพลิง เรย์ได้นำเนื้อสัตว์ที่ล่าได้เพื่อทำอาหาร เขานั้นได้ย่างมันกับ กองไฟ เเละเเล้วเขานั้นเดินทางต่อไปเรื่อยๆ เเละใช้ชีวิตของเขาในฐานะอัศวินพเนจร
” คงถึงเวลาที่ต้องไปเเล้วล่ะ ” เรย์ได้หยิบเเผนที่ขึ้นมา ในตอนนี้เขานั้นอยู่บริเวณทิศเหนือ
ปกครองไปด้วย จักวรรดิเเห่งอำนาจ ทาเรซช่า เเห่งทิศเหนือ เเละมีอาณาจักรใหญ่เเยกย่อยประกอบไปด้วย
‘อาณาจักร ราฟทาเรีย อาณาจักรทางทิศเหนือ’
‘อาณาจักร คามาซิเวีย อาณาจักรทางทิศตะวันตก’
‘อาณาจักร เฮเรสเทีย อาณาจักรทางทิศตะวันออก’
ในทิศเหนือนั้นเป็นที่ใกล้กับทวีปของปีศาจซึ่งเป็นพื้นที่สงครามที่ได้ต่อสู้กันอย่างต่อเนื่อง ทวีปปีศาจนั้นเป็นทวีปที่กว้างใหญ่เป็นอย่างมากมีพรมเเดนติดจากฝั่งเหนือทอดยาวไปทางซ้ายจนถึงทิศตะวันตก ซึ่งเป็นที่อยู่ในการปกครองของของ
‘จักรวรรดิเเห่งอำนาจ ซิเวเนีย’ เเละ อาณาจักร เลเวฮารท์ ซึ่งเป็นอาณาจักรที่เฮมีเทสนั้นอยู่
“ เฮมีเทส ตอนนี้เธอจะเป็นยังไงบ้างนะ “ เรย์พูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง
ในตอนนี้อาณาจักรของเธอ เเละ พื้นที่สงครามนั้นเกิดสงครามระหว่างมนุษย์เเละปีศาจที่หนักหน่วงเเละรุนเเรง การโจมตีของฝั่งปีศาจนั้นทวีความรุนเเรงขึ้นเรื่อยๆทั่วทวีป
“ หากข้าเเข็งเเกร่งกว่านี้เเล้วละก็… “เรย์พูดพร้อมกับจับกริชทั้งสองในมือเเน่น
” กริชทั้งสองของเขากริชที่มีรอยหยักเเละความโค้งมนเเละความของใบมีดคม รอยเลือดของปีศาจที่ได้เปราะเปื้อนกริชทั้งสองเเละตัวเขา หลังจากที่ต่อสู้กับสมรภูมิของเหล่าอัศวินเเละเหล่าปีศาจมาอย่างยาวนาน ณ เมือง โพเทีย ที่อยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของ อาณาจักร ราฟทาเรีย เป็นพื้นที่ที่ติดกับพรมเเดนปีศาจมากที่สุด
ย้อนไปเมื่อ 2 ปีก่อนนั้นเรย์อยู่ในสลัมเเห่งหนึ่งทางทิศเหนือของใกล้ขอบเเดนของเหล่าปีศาจ สลัมเเห่งนั้นได้ถูกทำลายลงจากการบุกโจมตีของปีศาจเพียงชั่วข้ามคืน หลังจากหลายเรื่องที่ผ่านมานั้น
จากนั้นเขาได้เดินทางลงมายังเมืองเเห่งหนึ่ง ที่มีชื่อว่า เรเทย์ เป็นเมืองเล็กๆบริเวณทิศตะวันตกเฉียงเหนือของ อาณาจักร ราฟทาเรีย เขานั้นได้ใช้ชีวิตอยู่ภายในเมืองนั้นชั่วคราวจากเเละจากนั้นเขาก็ตะเวนไปในที่ต่างเรื่อยมา จนมาถึงตอนนี้
เขาลุกขึ้นดับกองไฟจากนั้นเขาได้วิ่งลงจากภูเขา เขาได้วิ่งเเละกางเเผนที่ขึ้นมา ในตอนนี้เขานั้นได้คิดที่จะเดินทางไปยังเมืองต่อไปเเต่ระยะทางนั้นไกลเป็นอย่างมาก
เวลาได้ผ่านไปกว่า 1 เดือนเต็มตอนนี้เขาได้เดินทางกว่า 1500 ไมล์จากเมืองโพเทียในตอนนี้นั้นเขาอยู่ ณ บริเวณป่าบนหุบเขาเเห่งหนึ่ง
” ครึ้มมม!! ” จู่ๆเกิดเสียงดังขึ้นทั่วบริเวณ
เเต่จู่ๆเกิดเสียงขึ้นทั่วทั้งบริเวณ มอนเตอร์กลุ่มมอนเตอร์จำนวนหนึ่งได้วิ่งออกมาราวห่าฝน
” เกิดอะไรขึ้นถึงได้มีมอนเตอร์เเถวนี้ จู่ๆมีเด็กสาวตัวเล็กลักษณะเหมือนเผ่าสัตว์ป่าเเละหูของเธอนั้นลักษณะเหมือนจิ้งจอกเธอได้วิ่งอย่างหน้าตาตื่นมา อย่างลุกลี้ลุกลนจากเเต่ไกล
” สัมผัสวายุ ” เขาได้ใช้เวทย์เพื่อเสริมการได้ยินของตัวเองให้มากขึ้นเป็นวงกว้าง
” ช่วยข้าด้วยย! ” เสียงของเธอที่ตะโกนขอความช่วยเหลือ
” เธอโดนมอนเตอร์เหล่านั้นไล่มาจากไหนหนะะ? ” เรย์ได้พูดเเละะหันไปมองอย่าง งงงวย
เขาได้หยิบกริชทั้งคู่ของเขาขึ้นมาเขาได้ไต่หน้าผาเป็นเเนวชันลงไปเเละพุ่งออกไปด้วยข้างหน้าความเร็วสูง
” ดูเหมือนมอนเตอร์ตัวนั้นจะเป็นลิซาร์ด “
เรย์ได้ฟันออกไปด้านข้างเเละตัดคอมันได้ภายในครั้งเดียว
” ฟึ่บ!! ” เสียงของเรย์ที่ได้สบัดเลือดสีเขียวออกจากกริชทั้งสองของเขา เรย์ได้โฟกัสไปยังเหล่ามอนเตอร์
” มีทั้งหมด 8 ตัวงั้นหรอ ” เรย์ได้พูดพร้อมกับกระโจนออกไปข้างหน้า
” เร่งความเร็ว! ” เรย์ได้ใช้บัพเพื่อเพิ่มความไวให้ตนเอง
เขากระโดดขึ้นเเละเเทงไปที่หลังคอของเหล่าลิซาร์ดที่ละตัวอย่างรวดเร็ว เขาเคลื่อนที่ด้วยฟุตสเตปที่คล่องเเคล่วเเละว่องไว
” ฟู่ว.. ” เสียงของเรย์ที่ปล่อยออกมาอย่างเบาๆเหมือนเขาได้ระบายบางอย่าง เลือดของลิซาร์ดเปราะเปื้อนบนใบหน้าของเขา เรย์ได้มองไปยังเด็กสาวคนนั้น
” เจ้าเป็นอะไรรึเปล่า “
” ไม่ ! ข้าไม่ได้เป็นอะไร ” เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ ใบมีดเเละใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเลือด ตอนนี้ดวงตาสีฟ้าของเขาที่มีนัยน์เหมือนมังกร
” อย่าทำร้ายข้าเลยนะ ” เด็กสาวพูดด้วยความหวาดกลัว
” ข้าเป็นมนุษย์เเละข้าไม่คิดจะทำร้ายเจ้า ” เรย์พูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นมิตร
” ชำระล้าง ” เขาร่ายเวทย์น้ำเพื่อชำระร่างกายของเขาเอง เเละได้เดินเข้าไปหาเด็กสาว
” เจ้าบอกได้มั้ยเจ้าเป็นใครเเละทำไมเจ้าถึงถูกเหล่ามอนเตอร์เหล่านี้ตามล่า ” เธอได้รู้สึกลังเลชั่วครู่ก่อนจะพูดออกมา
” ข้าชื่อ ราเฟีย ” เด็กสาวได้พูด
” ราเฟีย เจ้ารู้ว่าทำไมเจ้าถึงถูกเหล่ามอนเตอร์เหล่านี้ตามล่า “
” ข้า…. “
” ข้านั้นเป็นนักสำรวจเเละได้ไปเข้าในดันเจี้ยนเเห่งหนึ่งกับปาร์ตี้นักผจญภัยเเต่กลับมีฝูงลิซาร์ดหลายสิบตัวได้ออกมาจากเงามืดเเละได้สังหารพวกเขาอย่างโหดเหี้ยม ข้าที่วิ่งหนีออกมาก็คิดว่าจะไม่รอดซะเเล้ว
” เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ “
” นักสำรวจเเละนักผจญภัยงั้นหรอ ข้าไม่เคยได้ยินมาก่อน “
” ไม่เคยได้ยินงั้นหรอ?? ” เด็กสาวได้พูดออกมาอย่างสงสัย
” เจ้ามาจากที่เเห่งไหนงั้นหรอ “
” ข้าเดินทางมาจาก เมือง โพเทีย “
” โพเทีย ? “เธอพูดด้วยท่าทางที่สงสัย
” เจ้าไม่รู้จักหรอ “
” ข้ารู้จักเพราะมันเป็นที่ ที่เกิดสงครามของมนุษย์เเละปีศาจที่ใหญ่เลยล่ะ “
” มันเป็นสถานที่ที่ห่างไกลจากที่นี้เป็นอย่างมาก “
” เเล้วเจ้าเป็นใครกันถึงได้มาที่นี่ “
” ข้าชื่อเรย์ เป็นอัศวินพเนจร ”
” ว่าเเต่เจ้าพูดเรื่องดันเจี้ยนเเละนักสำรวจกับนักผจญภัยให้ข้าฟังได้มั้ย “เรย์ถามด้วยความสงสัยเเละอย่างรู้เพราะตัวเขานั้นยังไม่รู้เกี่ยวกับโลกใบนี้เลยสักนิดเขาเป็นเพียงเเค่อัศวินพเนจรที่ได้เข้าร่วมเเต่สงครามการต่อสู้เท่านั้น
” อะเเฮ่มม งั้นข้าจะพูดให้เจ้าฟังหมดเลยเเล้วกัน “
” ในทวีปนี้นั้นมีสายเเละอาชีพต่างๆที่เเตกต่างกันไปอีก “
” สายและอาชีพงั้นหรอ “
” ใช่เเล้ว “
สายหลักๆที่มีอยู่ก็คือ สายการต่อสู้ นักสู้ นักดาบ สายผู้ใช้พลังเวทย์มนตร์ พ่อมดหรือเเม่มด หรือ นักธนู เเละอีกมากมายที่ข้ายังไม่รู้
ในสายเเต่ละสายนั้นจะมีบทบาทเเละอาชีพที่ต่างกันเเละความเเข่งเเกร่งนั้นจะวัดจาก เเรงค์เกอร์ หรือ ผู้ที่มีความสามารถระดับต่างๆกันออกไปเเละความเเข็งเเกร่งนั้นก็จะวัดจากระดับกลุ่มดาวของเเต่ละคน เเละเเต่ละระดับนั้นก็จะมีสตาร์หรือดาวของเเต่ละขั้นในเเรงค์เกอร์นั้นๆเเบ่งระดับกันออกไปอีก
” ข้ารู้คร่าวๆนั้นจะมีเพียงประมาณนี้ “
” เเรงค์เกอร์ อย่างงั้นหรอ ” เรย์ได้คิดในใจ
” ขอบคุณสำหรับข้อมูลนะ ” เรย์ได้เก็บกริชเเละเตรียมตัวเดินทางต่อไปอีก
” เดี่ยวก่อนสิ ข้าขอไปกับเจ้าด้วยได้มั้ย ” เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่เบา
” ตอนนี้ข้ากลัวหนะ ” เสียงของเด็กสาวที่สั่นเครือ
” โอเค งั้นเจ้าพอที่จะรู้ทางมั้ย เพราะเเถวนี้นั้นเป็นป่าที่กว้างเป็นอย่างมากยากที่จะหาหนทางออกไปยังเมือง ”
” ข้าพอรู้ทางอยู่บ้าง ข้าจะพาเจ้าไปเอง ”
เรย์เเละเด็กสาวจิ้งจอกได้เดินทางการผ่านป่าใหญ่เพื่อไปยังเมืองเเห่งหนึ่ง ทางทิศตะวันตกของ ‘อาณาจักร ราฟทาเรีย’