THE OBLIVIOUS PRINCE : เจ้าชายผู้ลืมเลือน - ตอนที่ 8 เรื่องราวของ ราเฟีย
เรย์เเละราเฟียนั้นได้มุ่งออกเดินทางผ่านป่าใหญ่เเต่ในระหว่างนั้นเขาได้พลางถามบางอย่างกับเธอไป
“ ดันเจี้ยน ที่เจ้าเคยบอกนั้นคืออะไรอย่างงั้นหรอ “
“ อ้อนั่นสิข้าพูดไว้นี่นา ดันเจี้ยนนั้น เปรียบเสมือนโลกอีกใบหนึ่งที่ได้เชื่อมต่อกับโลกใบนี้
“ภายในนั้นมีสิ่งที่พวกเราต่างเรียกว่าเมจิกเทรชเชอร์เเละอาร์ติเเฟคต่างๆ ซากชิ้นส่วนของมอนเตอร์และวัตถุดิบต่างๆ ภายในที่เเห่งนั้นนั่นมีค่าเป็นอย่างมาก
“ เป็นเเบบนี้นี่เอง “เรย์พยักหน้าด้วยความเข้าใจ
“ เเล้วทำไมเจ้าถึงเป็นนักสำรวจละเเม้ว่าเจ้ายังเป็นเด็กอยู่” เรย์ถามด้วยความสงสัย
“ ข้า….” ราเฟียพูดด้วยน้ำเสียงที่เบาสายตาของเธอนั้นเต็มไปด้วยความเศร้า
” ข้านั้นจำไม่ได้ว่าข้ามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร ข้าจำได้เพียงตอนที่ข้าตื่นมา ข้าพบว่าข้านั้นถูกปิดตาปิดปากเเละล่ามโซ่เอาไว้ เเละถูกทำให้กลายเป็นเพียงทาสชั้นต่ำที่ข้าถูกทำร้ายเเละ ถูกขายให้กับพ่อค้าทาส เพราะข้านั้นเป็นเผ่าจิ้งจอกซึ่งเป็นเผ่าที่หายากเเละราคาสูง ข้าได้ยินจากปากของพ่อค้าทาสที่ได้พูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความโลภ
เเต่เเล้วข้านั้นได้พยายามหลบหนีหลายครั้งเเต่ถูกจับได้เเละในที่สุดข้าก็สามารถหาทางหลบหนีออกมาได้ ข้าได้หนีออกมาจากที่เเห่งนั้นเเละเดินทางอย่างไม่มีจุดหมายไปเรื่อยๆ เเต่ข้านั้นมีความสามารถพิเศษที่สามารถรู้จุดที่มีดันเจี้ยนได้ ข้าเลยได้เข้าสมัครเพื่อเป็นผู้นำทางให้กับเหล่านักผจญภัย เเต่ข้านั้นก็ถูกเอารัดเอาเปรียบเเละถูกทำร้ายเสมอเพียงเพราะข้านั้นเป็นอมนุษย์
” ข้าคิดถึงบ้านเกิดของข้า คิดถึงพ่อเเม่ พี่เเละน้อง ” เธอพูดไปพร้อมกับน้ำตาเเละสั่นไปด้วยความกลัว เเขนของเธอมีรอยของการถูกทำร้าย ข้อมือเเละข้อเท้ามีเเผลเป็นจากการถูกล่ามโซ่เป็นเวลานาน
เรย์นั้นกัดฟันเเละกำหมัดเขาได้พยายามระงับความรู้สึกโกรธเอาไว้ เพราะเธอนั้นต้องมาพบเจอชะตากรรมเดียวกับเขา การถูกทำร้าย ถูกลักพาตัว เเละห่างไกลจากเมืองเกิด เเละ ไร้หนทางที่จะกลับไปยังที่ของตน
“ ในทวีปมนุษย์นั้น เผ่าอมนุษย์นั้นถือเป็นกลุ่มชั้นต่ำที่ถูกเอารัดเอาเปรียบ การทำร้ายทารุณเเละการตกเป็นทาสของเหล่ามนุษย์ อมนุษย์ที่เป็นผู้หญิงก็จะถูกซื้อไปเพื่อใช้พวกเธอในการสนองตันหาของตนเอง อมนุษย์ที่เป็นผู้ชายก็จะถูกเป็นแรงงานอย่างทาสไม่ก็กลายเป็นที่ระบายอารมณ์ความโกรธของพวกมนุษย์
“ เหล่าอมนุษย์ส่วนใหญ่ที่อยู่ในดินเเดนมนุษย์นั้นไม่ถูกการลักพาตัวไม่ก็ถูกขายโดยพ่อค้าทาส การที่จะกลับไปยังทวีปของตนนั้นเป็นเรื่องที่เเทบเป็นไปไม่ได้เพราะทวีปของอมนุษย์นั้นห่างไกลเป็นอย่างมาก ” เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ
จู่ๆ ก็มีเสียงบางอย่างได้พุ่งเข้ามาด้วยความรวดเร็ว
” ฟึ่บบ! “
” ราเฟียระวัง! “
” เคร้ง ” เขาได้พูดพร้อมปัดมีดสั้นที่ได้พุ่งเข้ามาเพื่อหวังปลิดชีพราเฟีย
ดาบที่พุ่งมานั้นเป็นมีดสั้นเเหลมที่พวกนักฆ่านั้นใช้กัน
“พวกมันหมายตาที่จะฆ่าราเฟีย”
“ราเฟีย เธอรู้จักพวกมันมั้ย”
“ข้าไม่เเน่ใจเเต่น่าจะเป็นพวกนักฆ่ารับจ้างที่มาฆ่าปิดปากเพราะการสำรวจดันเจี้ยนนั้นล้มเหลวเพื่อปกปิดเรื่องนี้เป็นความลับจึงส่งคนมาสังหาร
” ทำไมต้องเป็นความลับล่ะ “
” เพราะดันเจี้ยนนั้นสำคัญมากเพราะข้างในดันเจี้ยนนั้นมีของที่พิเศษจึงต้องมีการปกปิดสถานที่เเละข้อมูลให้รู้น้อยที่สุด เพราะความต้องการที่มากเลยมีการเเย่งชิงที่มีมากเลยล่ะ “
” เเบบนี้มันใช้ประโยชน์เเล้วเชือดทิ้งเลยนี่ “เรย์พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา
” ฆ่าพวกมันทั้งสองคนทิ้งซะ ! ” เสียงของชายคนหนึ่งพูด ทันใดนั้น
เหล่านักฆ่าประมาณ 4 คนได้พุ่งไปมารอบๆ อย่างรวดเร็ว
” หลบหลังข้าไว้ ราเฟีย ” เรย์พูดพร้อมยกกริชขึ้นมาเตรียมพร้อม เขาได้ตั้งสมาธิเเละหมุนเวียนมานากลายเป็นพลังเวทย์เเละใช้ออร่าปกคลุมดวงตาของเขาเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการมองเห็นเเละสัมผัสการได้ยินของเขา
” ฟิ้ว ฟิ้ว! “เสียงของใบมีดที่ได้พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วที่ใบหน้าของเรย์เเละราเฟีย
” วายุปัดป้อง ” เขาได้ร่ายสกิลเพื่อปัดการโจมตีของใบมีดที่พุ่งเข้ามา
” ชั่วพริบตา ” เรย์ได้ใช้สกิลเคลื่อนย้ายชั่วพริบตาไปยังหลังของนักฆ่าคนหนึ่งที่อยู่ในเงามืดอย่างรวดเร็ว
“…!!! “
” ฉึ่บบ!! ” กว่าที่นักฆ่าคนนั้นจะรู้ตัวเขาก็ถูกตัดขาดครึ่งไปเเล้วเลือดไหลท่วมพื้นอวัยวะภายในไหลทะลักออกมา เลือดได้เลอะใบมีดเเละใบหน้าของเขา
ใบหน้าที่สวยสง่าของเขา ผมสีเทาที่ยาวเเละดวงตาสีฟ้าที่มีนัยน์ตาเหมือนมังกร คนส่วนใหญ่นั้นเลยมองว่าเขานั้นเหมือนผู้หญิงจนพวกเขานั้นเผลอชะล่าใจเเละคิดว่าเขานั้นอ่อนเเอ
” อย่าไปกลัว มันมีเเค่คนเดียว “
ทันใดนั้นเอง นักฆ่าทั้ง3คนตัดสินใจพุ่งเข้ามาพร้อมกันอย่างไม่ลังเล เรย์ได้ยิ้มมุมปากด้วยความสะใจ
เรย์ได้เหวี่ยงเเขนเเละขว้างใส่กริชทั้งสองพุ่งออกไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว
“…!!! “
เหล่านักฆ่าทั้งสามหลบการโจมตีของเขาได้อย่างหวุดหวิด เเต่ทว่าจู่ๆ เรย์นั้นก็ได้หายไปจากตรงหน้าของมันเเล้ว
“ มันหายไปไหน!!? ”
เขาวาปตามกริชทั้งสองที่ขว้างออกไปเเละเขาอยู่นั้นด้านหลังของมันทั้ง3 เขาหยิบกริชทั้งสองที่กลางอากาศเเละใช้กริชทั้งสองเเทงไปยังนักฆ่าสองคนที่ต้นคอของพวกมัน ใบมีดทะลุต้นคอเขาพวกมันเขาได้กระชากกริชทั้งสองออก คอของนักฆ่าทั้งสองนั้นขาด
“ ไอ้ปีศาจจจห่าเวรเอ้ย!!” นักฆ่าคนสุดท้ายตะโกนออกมาด้วยความโกรธ
มันได้หันมาเเล้วเเทงสวนมีดสั้นเข้ามาที่ใบหน้าของเขา
เขาหลบออกด้านข้างเล็กน้อย ใบมีดได้เฉียดใบหน้าของเขาไปเลือดได้ไหลกระซิบออกมา
เข้ายิ้มออกมาด้วยความสะใจเเละสายตาที่น่ากลัว
เขามองไปยังนัยน์ตาของนักฆ่า นักฆ่าสั่นด้วยความกลัว นัยน์ตาของเขามันไม่ใช่มนุษย์ซะด้วยซ้ำมันเป็นนัยน์ตาของสัตว์ประหลาดที่พร้อมจะฉีกกระชากเหยื่อตรงหน้าให้เป็นชิ้นๆ
เขากำหมัดเเน่นเเละชกกำปั้นออกไปข้างหน้าอย่างรุนแรง
” ปั้มมมมม!! ” เสียงของกำปั้นที่ได้กระเเทกหน้าของนักฆ่าอย่างรุนเเรง
” ตุ้มมมม! ” เสียงของนักฆ่าที่ถูกบดขยี้ลงกับพื้นดินจนเป็นรู ใบหน้าเเละสมองของมันถูกเเหลกละเอียดกระโหลกศรีษะที่เเตกออกและเลือดกระจายทั่ว มือของเขาเปราะเปื้อนไปด้วยเลือด
” เห้อมือเปื้อนเลือดอีกเเล้วเเหะ “เรย์พูดด้วยน้ำเสียงที่เบื่อ
” ชิ! ไม่เห็นจะรู้เลยว่าคนที่มาด้วยจะเป็นคนที่เเข็งเเกร่งขนาดนั้น ” เสียงของชายคนหนึ่งที่อยู่ไกลจากเขาได้สถบออกมา
เรย์ได้พุ่งไปหาด้วยความไวชายคนนั้นได้ใช้คัมภีร์เทเลพอร์ตหนีไปอย่างหวุดหวิด
” ชิ เหมือนจะมีคนรอดไปได้ “เรย์พูดด้วยน้ำเสียงโกรธเเละเย็นชา
ราเฟียนั้นได้รู้สึกกลัวเรย์ขึ้นมา
” เขานั้นเเข็งเเกร่งเขานั้นไม่คิดที่จะปราณีคู่ต่อสู้เลยสักนิด ” เสียงของราเฟย์ที่พูดออกมาด้วยความอ้ำอึ้ง
” ราเฟีย เป็นอะไรรึเปล่า ” เรย์ได้พูดพร้อมรีบวิ่งมาหา
” ข้าไม่เป็นไร..ข้าปลอดภัยดี “
” พวกนั้นน่าจะเป็นนักฆ่าระดับล่างที่ถูกส่งมา พวกมันไม่สามารถใช้เเม้กระทั่งออร่าหรือพลังเวทย์ได้ด้วยซ้ำ ” เขาพูดพร้อมกับสะบัดเลือดออกจากมือของเขา
“ อึก “สภาพศพของนักฆ่าที่ถูกบดขยี้สมองที่ถูกบดละเอียด เธอได้หยิบตราที่ตกของนักฆ่าคนหนึ่งขึ้นมา
” นี่มันตราของกลุ่มนักฆ่ารับจ้างของ กลุ่มเงาทมิฬ ” ราเฟียได้หยิบตราของนักฆ่าอันหนึ่งเเละพูดขึ้นมา
” กลุ่มเงาทมิฬ งั้นหรอ ไม่คุ้นชื่อเลยเเหะ “เรย์พูดพร้อมกับทำท่าทางที่สงสัย
” พวกมันเป็นกลุ่มลับที่คอยทำเเต่เรื่องชั่วๆ ลับหลัง “
” เป็นอะไรที่น่ารำคาญเเย่เลยเเหะถ้าถูกเจ้าพวกนั้นตามมารังควาน”เรย์คิดในใจ
“ตอนนี้ระยะทางเหลืออีกประมาณเท่าไหร่ถึงจะไปถึงเมือง “
” ตอนนี้เราอยู่ถึงเขตลึกในป่าใหญ่เเล้วล่ะ “
” งั้นเราเดินทางกันอีกซักหน่อยเเล้วค่อยพักกันดีกว่าที่นี้อันตรายเกินไป ” เขาเเละราเฟียได้เดินทางกันต่อ
ตะวันตกดินความมืดมิดเริ่มเข้าปกคลุมความหนาวเย็นที่เริ่มหนาวมากขึ้นเรื่อยๆ
” พวกเราพักก่อนตรงนี้นี่เเหละ “เรย์พูดเเละได้ก่อกองไฟขึ้นมา ไฟของกองไฟได้สว่างไสวเเละได้มอบความอบอุ่น
” เจ้านอนพักก่อนเลย ” ขณะที่เขาพูดนั้น ราเฟียก็ได้นอนหลับไปเเล้ว
” เธอคงเพลียมากๆ เลยสินะ เธอป็นเพียงเเค่เด็กสาวที่ถูกพรากจากครอบครัว”
เขาพูดพร้อมกับกำหมัดเเน่น โลกใบนี้นั้นมันช่างโหดร้ายเขาได้พูดไปเเละพลางนึกถึงตัวของเขาในอดีต
” อาราเชีย ” เขาพูดพร้อมกับสัมผัสบริเวณหน้าอกของตัวเอง พลังของเขาที่ได้ตื่นขึ้นมาเมื่อ2ปีก่อน เเต่ตอนนี้เขายังไม่ใช้พลังนี่เลยสักครั้งนับจากครั้งนั้นเขานั้นเเข็งเเกร่งและเรียนรู้ด้วยตัวเอง
” พลังที่ยิ่งใหญ่นั้นมาพร้อมภาระที่เจ้าต้องรับอย่างใหญ่ยิ่ง ” เสียงเตือนของเธอนั้นยังวนเวียนอยู่ภายในหัวของเขา เขายื่นมือของตนไปยังท้องฟ้า
‘ เเสงสลัวของท้องฟ้าในยามราตรีเสียงของป่าไม้ที่ได้บรรเลง ดวงจันทร์ที่ได้ส่องสว่างเเละสาดเเสงผ่านเมฆลงมาเสียงของกองไฟที่ได้เผาไหม้เเละสเก็ดไฟที่เเตกตัว ‘
เรย์ได้ลุกขึ้นเเละเดินออกไปยังพื้นที่โล่งกว้างเขาได้หลับตาลง
เขาได้เริ่มหมุนเวียนมานาภายในตัวเอง สัมผัสทั้ง 5 ของเขาทำงานอย่างหนักหน่วงเขาได้ใช้สมาธิในการควบคุมมานาไปยังจุดต่างๆ อย่างเป็นลำดับ มานาไปยังเส้นเลือดภายในของเขาไปยังจุดต่างๆ ในร่างกาย จากหัวใจ สู่ ศีรษะและ ไปยัง เเขน ขา มือ ทุกส่วนในร่างกาย เขาได้หมุนเวียนกระเเสมานาอย่างเป็นลำดับตอนนี้ร่างกายของเขาได้เปลี่ยนมานาเเปลงเป็นพลังเวทย์เเละเเปลงมันกลายเป็นออร่า
” ความเเข็งเเกร่งของออร่าคือความเข้มข้นเเละบริสุทธิ์ของมานาที่เเปลงเป็นพลังเวทย์”
” ประสิทธิภาพของออร่า มีลำดับขั้นต่างๆ “
ขั้นเเรก คือการครอบคลุมด้วยออร่าเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพร่างกายหรืออาวุธให้เเข็งเเกร่งขึ้น
ขั้นสอง การใช้ออร่าสร้างเกราะป้องกันร่างกายเพิ่มประสิทธิภาพของการปกป้องร่างกาย
ขั้นที่สามใช้ออร่า เพื่อสร้างออร่าในรูปเเบบต่างๆ เเละมีหลายหลายในการใช้งาน
ขั้นที่สี่ การปลดปล่อยออร่าออกมาอย่างเต็มพิกัด
” หากเจ้าสามารถทำ ทำทั้งสามขั้นได้อย่างเต็มประสิทธิภาพ เจ้าสามารถใช้มือเปล่าสร้างออร่าดาบขึ้นมาเเละเสริมประสิทธิภาพออร่าสูงสุดเเละปล่อยออร่าออกมา
พลังนั้นสามารถตัดภูเขาใหญ่ได้ทั้งลูกได้อย่างง่ายดาย เเต่การที่เจ้าจะเข้าถึงพลังเหล่านั้น เจ้าต้องมีความเข้าใจของมานาเเละออร่าอย่างถ่องเเท้ “
” เเต่ละขั้นของพลังออร่านั้นจะมีความเเข็งเเกร่งความสมบูรณ์ที่เเตกต่างกันเเต่ละระดับ “
เเละเวทย์เสริมพลังนั้นเเตกต่างจากออร่า ออร่าจะเเปลงมานาออกมาพลังเวทย์เเละเเปลงมันออกมาเป็นออร่าเเต่
เวทย์เสริมพลังในใช้ จินตนาการเเละการร่ายเวทย์ออกมาเพื่อเสริมความสามารถทางด้านร่างกาย
การเสริมพลังนั้นมีพลังในด้านต่าง ความเร็ว ความเเข็งเเกร่ง ไหวพริบ เเละ การสัมผัส รวมถึงประสิทธิภาพต่างๆ ทุกด้านของร่างกาย
” เจ้าต้องฝึกฝนเเละจงเเข็งเเกร่งขึ้นด้วยตัวของเจ้าเอง “
“ในการฝึกเพื่อมานาภายในตัวนั้น ต้องฝึกฝนการกระตุ้นในการสัมผัสทั้ง 5 ในการรับรู้ถึงมานาต้นกำเนิดหรือพลังสรรพสิ่งต่างๆ รอบตัว”
เสียงของเฮมีเทสนั้นได้ดังกังวานอยู่ภายในหัวของเขา
” ฟู่ววว ” เสียงหายใจของเรย์ที่ดังปล่อยออกมาเขาได้เขาได้ใช้ออร่าปกคลุมตัวของเขา เขาเคลื่อนที่ออร่านั้นไปยังส่วนต่างๆ มือ เท้า ใบมีดดวงตาเเละส่วนต่างๆ ของร่างกาย ความเข้มข้นของออร่านั้นจะทำให้เสริมประสิทธิภาพที่ดียิ่งขึ้นไปอีก เขาใช้สมาธิเเละรวบรวมออร่าไปยังใบมีดทั้งสอง ออร่าสีเขียวเข้ม เขาได้รวบรวมเเรงไปยังเเขนของเขา เขาได้เหวี่ยงเเขนเเละฟาดฟันกริชทั้งสองออกไปข้างหน้าด้วยความรวดเร็วเเละรุนเเรง
“ ฟื่บบบ! “ เสียงของต้นไม้หลายสิบต้นที่ถูก ออกอย่างเรียบเนียน
“ ฟู่ววว.. “ เสียงของเรย์ที่หายใจออกมาเขายังคงสติเเละออร่าของตัวเองไว้ด้วยหลังฟันออกไปอย่างเต็มเเรง
“ เขานั้นได้เหนื่อยเเละนั่งลง “ เขาได้พิงกับต้นไม้ต้นหนึ่งทรุดลงด้วยความเหนื่อยล้าเเละหลับไป..