The Rise of Otaku - ตอนที่ 20

บทที่ 20 สคริปต์

แต่ก็มีเรื่องที่ไม่ค่อยดีเกิดขึ้นเช่นกัน โดยที่ในวันนี้ในหมู่บ้านมันมืดและมีลมแรงในตอนกลางคืนเป็นพิเศษ อีกทั้งบ้านของโจวหยูเองไม่ได้อยู่ใกล้เคียงกับใครเลย เพื่อนบ้านที่ใกล้ที่สุดยังห่างไกลจากเขามาก ดังนั้นมันจึงกลายเป็นว่าบรรยากาศรอบๆบ้านของเขาได้กลายเป็นเงียบและเงียบสงบกว่าเดิมมาก

เพียงแค่การไปเข้าห้องน้ำครั้งนี้ของเขามันก็ทำให้เขารู้สึกถึงลมหนาวที่พัดอยู่ข้างหลังเขาตลอดเวลา และยังมีเงาของกิ่งไม้ที่กำลังเคลื่อนไหวในรูปแบบแปลกๆราวกับว่าพวกมันเป็นกรงเล็บของสัตว์ประหลาดแปลกๆ นี้มันเป็นอะไรที่ทำให้หัวใจของเขาเต้นเร็วผิดปกติเป็นอย่างมาก

เมื่อเขาได้กลับไปที่ห้องของเขา เขาถึงกับเปิดไฟให้สว่างไสวมากที่สุดทันที ในที่สุดเขาก็สามารถขจัดความกลัวและสามารถเล่มเกมนี้ต่อไปได้ในที่สุด

แตกต่างจากภาพเคลื่อนไหว CG ตอนเปิดตัวเกม หลังจากเข้าเกมมาคุณภาพกราฟิกของเกมก็ได้ลดลงอย่างน้อยสองระดับ แม้ว่ามันจะยังอยู่ในรูปแบบ 3D แต่ตัวละครในเกมก็ดูหยาบมาก มันเหมือนกับเกมเมื่อ2ปีที่แล้ว

แต่อันที่จริงแล้วมันก็ยังค่อนข้างสมเหตุสมผล หากกราฟิกเกมนี้เป็นเหมือนกับช่วงตอนเปิดเกม มันอาจจะไม่ใช้เกมที่อยู่ในระดับสองดาวก็เป็นได้

เขาอาจจะเปรียบเทียบกับเกมที่กำลังเป็นที่นิยมอยู่ตอนนี้อย่าง เกม GTA 3 ก็ได้ เพราะยังไงรายละเอียดของเกมนี้ก็คล้ายคลึงกัน

ด้วยเวอร์ชั่น 3 มิติของหมู่บ้านลู่หัว นั้นเป็นอะไรที่น่าสนใจกว่าเกมแบบ 2 มิติมาก การเข้าไปในบ้านของชาวบ้านจะทำให้โจวหยูรู้สึกผจญภัยเสมอ มันเป็นเพียงว่าเขาไม่เคยไปที่บ้านของชาวบ้านคนอื่นมาก่อน เขาจึงไม่รู้ว่าบ้านของชาวบ้านนั้นคล้ายกับเกมหรือไม่

เรื่องราวของเกมดำเนินไปช้ามากในช่วงแรก มีเพียงแค่กลุ่มนักเรียนที่มีปัญหากำลังเล่นอยู่ในหมู่บ้าน พวกเขากำลังเพลิดเพลินกับทิวทัศน์ของชนบท หลังจากที่พวกเขาลงจากหนีจากปัญหาที่เจอในเมือง

มีการตั้งแคมป์ การทำบาร์บีคิวริมแม่น้ำ การร้องเพลงและการเต้นรำ อาจกล่าวได้ว่าเรื่องราวดังกล่าวไม่น่ากลัวอีกต่อไป แต่กลับกลายเป็นความรู้สึกโรแมนติกที่ “ น่ารังเกียจ” แทน แต่หลังจากที่มีหญิงสาวถูกค้นเป็นศพพบโดยไม่ตั้งใจ เรื่องราวก็เริ่มเคลื่อนไปสู่เหวแห่งความหวาดกลัวที่แก้ไขไม่ได้

เรื่องราวที่เปลี่ยนไป ไม่ว่าจะเป็นพิธีกรรมอันแปลกประหลาด หรือการเสียสละที่น่าขนลุกของนักบวชในลัทธิเต๋า… ปมและตัวละครมากมายที่มีบุคลิกแตกต่างกันค่อยๆออกมาเรื่อยๆ มันค่อยๆสร้างเรื่องราวที่น่ากลัวเหมือนจริง

เมื่อเกมก้าวหน้าไปอีกระดับหนึ่ง เหล่านักเรียนที่มีปัญหาก็เริ่มที่จะตายไปทีละคน ทุกอนิเมชั่น CG ความตายจะผลักดันบรรยากาศของการคุกคามให้ก้าวไปอีกระดับ

… …

โจวหยูได้เล่นเกมนี้มาสองวันแล้ว แม้ว่าเขาจะยังไม่จบเกม แต่เนื้อเรื่องหลักของเกมก็ค่อยๆชัดเจนขึ้นสำหรับเขา

เนื้อเรื่องหลักของเกมนี้ดัดแปลงมาจากเนื้อเรื่อง “คืนหลอนในหมู่บ้านชนบท” ในหนังสือเรื่อง“ การเดินทางยามราตรี” หลังจากการปรับแต่งเพียงเล็กน้อย มันก็ได้กลายเป็นเรื่องลึกลับที่ชาวบ้านของหมู่บ้านลู่หัวเล่ามาหลายชั่วอายุคน ความตายของเพื่อนร่วมชั้นของตัวละครหลักเป็นเพราะเรื่องนี้เอง

คนที่ตายไปแล้วจะมีอวัยวะภายในบางส่วนหายไป หัวใจ, ตับ, ปอด, ไต, ม้ามและอื่นๆ …ส่วนต่างๆของร่างกายที่หายไปนั้นเพียงพอที่จะสร้างคนใหม่หนึ่งคนขึ้นมาได้

จากเบาะแสปัจจุบัน บุคคลที่น่าสงสัยที่สุดคงจะเป็นผู้นำนักบวชลัทธิเต๋า อย่างไรก็ตามจากมุมมองของผู้เล่นเกมที่มีประสบการณ์แล้ว ผู้นำนักบวชลัทธิเต๋าคนนี้ควรเป็นมิตรเหมือนแกนดัล์ฟในศึกชิงแหวน

เมื่อโจวหยูเริ่มเล่นเกมมันก็เป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะหยุดเล่นกลางคัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาทำมันไม่จบ ดังนั้นเขาจึงได้หยุดเขียนนิยายเบาๆลง และจดจ่อกับการเล่นเกมสยองขวัญเป็นเวลาหลายวันเท่านั้น

เมื่อเขาจดจ่อกับการเล่นเกมอยู่นั้นเอง ประตูห้องนอนของเขาก็ได้ถูกเปิดออกทันที แม้ว่าจะเป็นตอนกลางวัน แต่ก็ยังทำให้โจวหยูผู้ซึ่งกำลังให้ความสนใจอยู่กับเกมอยู่นั้นก็ได้กรีดร้องออกมาเหมือนเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ แต่ปฏิกิริยาของโจวหยูกลับทำทำให้ทั้งโจวชูวหยูและเหอหยวนหยวนระเบิดเสียงหัวเราะออกมาแทน

“ ฮิฮิ! ทำไมพี่หยูถึงได้กรีดร้องเหมือนเด็กผู้หญิงตัวเล็กแบบนั้น! อย่าบอกฉันนะว่าพี่กำลังดูอะไรที่ไม่เหมาะสำหรับเด็กอยู่นะ?”

หลังจากที่เธอพูดจบ เธอก็ได้ผลักโจวหยูออกไปทันที โดยที่เธอทำให้แน่ใจว่าอีกฝ่ายไม่มีเวลาปิดหน้าต่างอะไรที่เป็นสิ่งที่อันตรายต่อเด็กและสตรี อย่างไรก็ตามสิ่งที่เธอเห็นต่อไปคือฉากที่โดดเด่นของภาพยนตร์สยองขวัญ มันเป็นป่าที่มืดและคนก็กำลังเดินไปที่ซากปรักหักพังที่น่ากลัว

แต่สิ่งที่ทำให้เธอตกใจไม่ใช้บรรยากาศที่ตัวเกมทำ แต่ดูเหมือนว่าเธอจะเคยเห็นซากปรักหักพังนี้อยู่ที่ไหนซักแห่งมาก่อน

“ หยวนหยวน! เธอมาที่นี่หน่อย! เธอคิดว่าหนังเรื่องนี้แปลกไหม? ดูที่นี้!. มันดูเหมือนวิหารที่ถูกทำลายใกล้ๆกับหมู่บ้านของเราเลย?”

เมื่อได้ยินสิ่งที่เพื่อนตัวเองพูดแบบนั้น เหอหยวนหยวนก็ได้ขยับเข้ามาใกล้และถอดชุดหูฟังออกเพื่อที่เธอจะสามารถฟังเสียงผ่านลำโพงได้ จากนั้นเด็กหญิงทั้งสองก็เริ่มดูภาพเคลื่อนไหว CG ราวกับว่าพวกเธอกำลังดูหนังสยองขวัญ

‘นี้! พวกเธอไปเอาความกล้าหาญแบบนี้มาจากไหน? พวกเธอควรกลัวหนังสยองขวัญบ้างนะ?’ โจวหยูถึงกับพูดไม่ออกเมื่อเขาเห็นแบบนี้ บางทีพวกเธออาจได้ดูหนังสยองขวัญมาแล้วหลายเรื่อง ไม่อย่างนั้นพวกเธอคงจะไม่สมัครเรียนหลักสูตรผู้กำกับหนังอย่างแน่นอน

วิดิโอยังคงแสดงให้เห็นว่ามันเป็นวิหารที่ถูกทำลายใกล้ๆกับหมู่บ้าน แม้แต่ต้นไม้เก่าๆที่อยู่ถัดจากมันก็เหมือนกันหมด

ก่อนหน้านี้ทั้งคู่ไปที่นั่นเพื่อตรวจสอบว่าพวกเธอจะสามารถใช้สถานที่นั้นเพื่อสร้างภาพยนตร์ได้ไหม? เพราะความสำเร็จของการทำคลิปการเดินสวนสนามของเด็กๆก่อนหน้านี้ ทำให้พวกเธอไม่สามารถหยุดความหลงใหลในการกำกับภาพยนตร์ได้ พวกเธอจะพยายามเรื่องไอเดียใหม่ๆในการสร้างหนังใหม่ทุกวัน

อย่างไรก็ตามพวกเธอก็ไม่ได้คาดหวังว่าพวกเธอยังไม่ได้เริ่มถ่ายทำเลย แต่อีตาโอตาคุที่ปฏิเสธที่จะออกจากบ้านนั้นกับทำผลิตภัณฑ์สำเร็จรูปนี้ขึ้นมาสำเร็จแล้ว

นี้มันไม่ใช่อนิเมชั่น CG ที่จะพบได้ทั่วๆไป และเพลงประกอบเองก็ทำได้เข้ากับบรรยากาศที่กำลังตรึงเครียดอีกด้วย นี้ยังไม่ได้พูดถึงเอฟเฟกต์ภาพที่ทำออกมาได้อย่างยอดเยี่ยมเช่นกัน

ภายใต้โคมไฟสไตล์เก่า ภาพจิตรกรรมฝาผนังที่น่ากลัวก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ ทำให้ภาพเคลื่อนไหวทั้งหมดดูสมจริงและน่ากลัวยิ่งขึ้น

อนิเมชั่น CG ทั้งหมดไม่ได้แสดงถึงภูตผีเลย แต่มันกับทำให้ผู้เล่นรู้สึกกลัวเป็นอย่างมาก นี้มันกำลังหมายความว่าอะไร? มันหมายความว่านี้เป็นหนังสยองขวัญที่ดียังไงละ!

มันเป็นความอัปยศที่ภาพยนตร์ CG ทั้งหมดนั้นใช้เวลาไม่นาน มันมีความยาวเพียงสามนาทีเท่านั้น สิ่งที่เหลือคือตัวเกมทั้งหมด ดังนั้นโจวหยูจึงยกเก้าอี้ของเขาขึ้นและเล่นเกมต่อไป ขณะที่เด็กหญิงสองคนกำลังเฝ้าดูอยู่ด้านข้าง

“ พี่ชายหยู! นี่เป็นหมู่บ้านของเราใช่มั้ย? พี่ทำสิ่งนี้ยังไง?”

“ อืม…เป็นเพื่อนบนอินเทอร์เน็ตที่ฉันรู้จักเป็นคนทำมันขึ้นมานะ ฉันแค่รับผิดชอบในการถ่ายภาพในชีวิตจริงเท่านั้น ไม่!..ฉันไม่ได้ทำอะไรมากเลย!”

‘แน่นอนโจวหยูจะไม่พูดว่าเขาทำมัน จะเกิดอะไรขึ้นถ้าผู้หญิงสองคนนี้ต้องการเรียนรู้วิธีทำเกมขึ้นมา?’

ในแง่ของพื้นฐานแล้ว เขารู้ว่าพวกโอตาคุแบบเขานั้นรู้วิธีการสร้างเกมเป็นเรื่องปกติ แต่สิ่งเดียวที่ไม่ปกติคือการสร้างเกมที่มีคุณภาพสูงเช่นนั้นเป็นไปไม่ได้ แต่ผู้หญิงสองคนนี้คงไม่รู้เรื่องพวกนี้ ดังนั้นมันคงจะดีถ้าพวกเธอจะไม่รู้ต่อไป

ในความเป็นจริงโจวชูวหยูและเหอหยวนหยวนก็แค่อยากรู้จักคนที่สร้างอนิเมชั่น CG เท่านั้น เพราะบางทีในอนาคตพวกเธออาจจะขอให้อีกฝ่ายช่วยเพิ่มเอฟเฟกต์พิเศษลงในภาพยนตร์ของพวกเธอ อย่างไรก็ตามไม่ว่าพวกเธอจะทำอะไรกับโจวหยู อีกฝ่ายก็ไม่ยอมพูดอะไรออกมา ทั้งหมดที่เขาพูดก็คือพวกเขาเป็นแค่เพื่อนที่รู้จักบนอินเทอร์เน็ตเท่านั้น และเขาก็ไม่รู้จักอีกฝ่ายในชีวิตจริงด้วย นอกจากนี้อีกฝ่ายยังไม่ต้องการมีคนแปลกหน้าในกลุ่มของพวกเขา

เนื่องจากโจวชูวหยูรู้อยู่แล้วว่าพวกโอตาคุสนั้นเป็นกลุ่มคนแปลกๆ ดังนั้นเธอจึงได้ละทิ้งความคิดที่จะทำความรู้จักอีกฝ่ายลงและออกจากบ้านของโจวหยูพร้อมสำเนาของเกมเพื่อศึกษาเกมกับเหอหยวนหยวน

หลังจากที่พวกเธอเริ่มเล่นเกม พวกเธอก็ตกใจเป็นอย่างมากเมื่อพบว่าพวกเธอเองก็ได้กลายเป็นตัวละครในเกมไปด้วย!

ในเกมสยองขวัญนี้ตัวละครของโจวชูวหยูและตัวละครของเหอหยวนหยวนนั้นมีบทบาทที่สำคัญ คนหนึ่งเป็นอดีตภรรยาของนักวิชาการจู้ หลังจากนั้นก็เป็นผีที่ฆ่าสามีของเธอไป มันจึงทำให้เธอได้รวมมือกับพวกนักศึกษาเพื่อค้นหาความจริง

การได้เห็นตัวละครที่ดูเหมือนพวกเธอได้เริ่มต้นจากการผจญภัยที่แปลกประหลาดในเกม ทำให้มันเกิดความรู้สึกที่ไม่อาจต้านทานได้ ถึงแม้ว่าพวกเธอจะเป็นผู้เล่นมือใหม่ทั้งคู่ แต่สุดท้ายพวกเธอก็สามารถเล่นเกมนี้จนจบเป็นเกมแรกในชีวิต

แน่นอนเมื่อพวกเธอพบกับฉากที่ไม่เข้าใจ พวกเธอก็จะไปขอคำแนะนำจากโจวหยูโดยตรงในเรื่องนี้

พวกเธอไม่รู้ว่าเกมที่พวกเธอกำลังเล่นอยู่นั้นเป็นเกมที่ดีหรือไม่ดี แต่สำหรับพวกเธอแล้วพวกเธอคิดว่ามันเป็นเกมที่ดีมาก มันมีทั้งเรื่องราวความรักที่น่าเศร้า แต่สวยงาม แผนการเรื่องราวที่น่ากลัวปนแปลกใจ และตอนจบ … พวกมันทั้งหมดทำให้พวกเธอประหลาดใจเป็นอย่างมาก อาจจะพูดได้ว่านี้สามารถนำไปสร้างเป็นสคริปต์ภาพยนตร์ที่ดีได้อย่างไม่มีปัญหา

ดูเหมือนว่าอีโอตาคุนั้นจะไม่โอ้อวดเกี่ยวกับตัวเอง เมื่อเขาบอกว่าเขาเป็นนักเขียนมืออาชีพ เห็นได้ชัดว่าเขามีพรสวรรค์เป็นอย่างมาก

“ หยวนหยวน! เธอคิดยังไงถ้าเราใช้เกมนี้เป็นสคริปต์ภาพยนตร์ของเรา”

“ ไม่! เธออย่าลืมว่าพี่หยูและเพื่อนของเขาต้องทำงานหนักมากกว่าจะสร้างเกมนี้ขึ้นมาได้ มันคงเป็นเรื่องแปลกถ้าพวกเขาไม่ต้องการนำเกมนี้ไปทำเงินก่อน ดังนั้นมันคงไม่มีทางที่พวกเขาจะให้สคริปต์กับเรา”

เหอหยวนหยวนยังคงคิดอย่างสมเหตุสมผล เพราะเธอรู้ว่าการทำเกมมันจำเป็นจะต้องใช้เงินลงทุนจำนวนมาก นอกจากนี้ยังมีภาพเคลื่อนไหว CG ทั้งหมดประมาณ 30 นาทีอีก ดังนั้นมันจึงไม่มีทางที่พวกเขาจะทำมันได้ฟรี! อย่างน้อยพวกเขาจะต้องได้รับเงินทุนคืนก่อน

อย่างไรก็ตามสิ่งที่เธอไม่คาดคิดก็คือโจวชูวหยูได้คิดคนละแบบกับเธอไปไกลมากแล้ว