The Rise of Otaku - ตอนที่ 46

บทที่ 46 ลิงช่างหิน

โจวหยูรู้ว่าหมู่บ้านชางหยวนอยู่ที่ไหน เขายังรู้จักภูเขาที่ถูกกล่าวถึงในจดหมายด้วยซ้ำ ที่เป็นแบบนั้นก็เนื่องจากภารกิจล่าสุดเขาไปที่นั่นกับหยางกู่มาก่อน

แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่าพี่ชายของช่างไม้บีเวอร์ที่บอกว่า “ฉันอยากเห็นโลก” จะเป็นเพียงการตรวจสอบหมู่บ้านใกล้เคียงและภูเขาในหมู่บ้านใกล้เคียงเท่านั้น

โจวหยูอยากจะหัวเราะออกมาดังๆ แต่การทำมันต่อหน้าช่างไม้บีเวอร์ที่ปัจจุบันเป็นกังวลอย่างมาก ดูเหมือนจะไม่เหมาะสม ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงอดกั้นเอาไว้ได้เท่านั้น

แต่ถ้ามองอีกมุมมองหนึ่ง การที่คนของโลก ACG จะเดินทางในภูเขาที่หมู่บ้านข้างๆนั้นเป็นอะไรที่ยากมากเช่นกัน โดยเฉพาะขนาดตัวของพวกเขา แค่การเดินทางออกจากหมู่บ้านลู่หัวก็เป็นอะไรที่ลำบากแล้ว

“เอาละ! อย่างแรกเราจำเป็นที่จะต้องไปหาคนของหมู่บ้านชางหยวนก่อน จากนั้นเราจะค่อยไปสืบดูว่ามีใครบ้างที่รู้จักพี่ชายของคุณ “

ข้อเสนอแนะของโจวหยูได้รับการยอมรับจากช่างไม้บีเวอร์ทันที จากนั้นทั้งคู่ก็มุ่งหน้าไปยังหมู่บ้านชางหยวน

ที่ทางเข้าหมู่บ้านชางหยวน โจวหยูก็ยังได้พบกับเสี่ยวฮัวอีกครั้ง เธอยังคงเล่นกับตุ๊กตาหมีของเธอเช่นเดิม แต่ก็มีอะไรเปลี่ยนแปลงเช่นกัน เพราะคราวนี้เธอกำลังเล่นกับเพื่อนไของเธอ เธอก็ดูเหมือนจะจำโจวหยูได้เช่นกัน ทันทีที่เธอเห็นเขา เธอก็มาหาเขาอย่างรวดเร็วและถามว่าทำไมพระเอกขี่ม้าขาวอย่างหยางกู่ถึงไม่มาด้วย

เมื่อมองดูเด็กหญิงตัวเล็กๆที่เรียบง่ายและไร้เดียงสาตรงหน้า โจวหยูก็ทนไม่ได้ที่จะบอกความจริงกับเธอว่าฮีโร่ของเธอ ‘หยางกู่’ ได้กลายเป็นชายชราไปแล้ว

เขาไม่สามารถพูดแบบนั้นออกมาได้จริงๆ เขาจึงทำได้เพียงให้เหตุผลอื่นกับเธออย่างว่าฮีโร่ขี่ม้าขาวของเธอกำลังยุ่งอยู่กับงานอยู่ ดังนั้นในเวลานี้เขาจึงไม่สามารถออกมาผจญภัยได้

แต่ดูเหมือนว่าจะมีคนที่ทนรอไม่ได้ ช่างไม้บีเวอร์ได้รีบหยิบรูปแกะสลัดเหมือนของพี่ชายตัวเองออกมา มันเป็นรูปแกะสลัดเหมือนลิงออกมาถามเด็กผู้หญิงสองคน “เด็กๆ พวกเธอเคยเห็นชายคนนี้มาก่อนไหม?”

เสี่ยวฮัวได้ส่ายหัวออกมาแล้วก็บอกว่าเธอไม่รู้ แต่เด็กหญิงตัวน้อยอีกคนพูดว่า “หนูรู้! หนูรู้! … เขาได้ไปที่ผับเพื่อตามหาคุณปู่ขี้เมาคนหนึ่ง จากนั้นพวกเขาก็ดื่มกัน ก่อนที่ชายคนนี้จะขึ้นไปบนภูเขาหลังหมู่บ้าน”

‘นี้เป็นเรื่องที่ดี!’ ตราบใดที่มีคนเห็นพี่ชายของช่างไม้บีเวอร์ การตามหาอีกฝ่ายก็ไม่ใช้เรื่องยากอย่างที่คิดแล้ว

ผับที่เด็กผู้หญิงคนนั้นได้พูดถึงนั้น จริงๆแล้วมันเป็นร้านอาหารที่ขายนมถั่วเหลืองและขนมปังปิ้ง ฯลฯ แน่นอนว่าพวกเขายังขายพวกเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ด้วยเช่นกัน

โจวหยูเพิ่งออกจากบ้านเมื่อเช้านี้ และเขายังไม่ได้กินอะไรเป็นลองท้องเลย ดังนั้นพวกเขาจึงได้หยุดอยู่ในร้านอาหารและสั่งอาหารให้กินขณะรอเบาะแสต่อไป

โชคดีที่พวกเขาไม่ต้องรอนานมากนัก พวกเขาได้เห็นชายชราที่มีจมูกโตสีแดง เดินโซเซเข้าไปในร้านอาหาร เขามุ่งหน้าไปยังชายผู้มีกล้ามซึ่งเพิ่งสั่งเบียร์หนึ่งขวดแล้วนั่งที่โต๊ะถัดจากโต๊ะของโจวหยูไป

ชายชราขี้เมาคนนั้นได้หมอบลงบนไหล่ของผู้ชายมีกล้ามและดึงก้านฟางออกมา ก่อนที่เขาวางฟางลงในขวดโดยตรงและเริ่มดื่ม

‘ฮอร์รี่เช็ด! คนจากโลก ACG สามารถดื่นของพวกนี้ได้เหรอ? ปกติพวกเขาไม่สามารถทำมันได้นี้น่า’

มันอาจจะเป็นกฎที่แก้ไขไม่ได้ที่ว่าคนจากโลก ACG ไม่สามารถโต้ตอบกับโลกแห่งความจริงได้ อย่างไรก็ตามการที่เขาได้เห็นชายขี้เมาคนนี้กำลังเพลิดเพลินกับเบียร์จากขวดอย่างชัดเจน อีกฝ่ายยังมีอาการสะอึกจากการดื่มเบียร์อีกด้วย

เมื่อเห็นแบบนั้นโจวหยูก็ต้องการเดินเข้าไปตรวจสอบว่าเบียร์ในขวดมีน้อยลงไหม? ถ้าอีกฝ่ายสามารถทำได้จริงๆ นี้มันจะเป็นการค้นพบที่ยิ่งใหญ่ก็ได้

แต่ผู้ชายกล้ามนั้นก็ยังกินอยู่ การที่เขาจะเดินไปตรวจสอบตอนนี้ มันอาจจะเป็นการสร้างปัญหาที่ไม่จำเป็นขึ้นมาก็ได้

เพื่อเป็นการป้องกันไม่ให้ปัญหาเกิดขึ้น เขาจึงต้องรอต่อไป อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่าช่างไม้บีเวอร์จะเป็นกังวลเกี่ยวกับพี่ชายของตัวเองมาก เขาจึงได้วิ่งเข้าไปหาชายขี้เมาคนนั้นทันที

มันได้บินไปที่ชายขี้เมาได้ความรวดเร็วและพูดว่า “พี่ชาย! ทำไมพี่ชายของข้าถึงมองหาเจ้าเมื่อวานนี้? เจ้าสองคนพูดอะไรกันบ้าง? ได้โปรดบอกข้าด้วย! ตอนนี้เขาได้หายไป ข้าต้องการไปหาอย่างเร่งด่วน”

เห็นได้ชัดว่าการแสดงออกของชายขี้เมานั้นไม่มีความสุขเลย อีกฝ่ายได้ทำการหยุดกินเบียร์ก่อนที่จะลุกขึ้นก่อนที่จะผลักช่างไม้บีเวอร์ออกไปให้พ้นทาง และเดินไปทางประตู

คำพูดที่ว่าปรมาจารย์กังฟูที่แท้จริงมักจะมีอยู่ในหมู่สามัญชนดูเหมือนว่าจะไม่เป็นการพูดขึ้นมาอย่างเรือนรอยแต่อย่างใด เพราะเห็นได้ชัดว่าชายขี้เมาคนนี้จะเป็นปรมาจารย์กังฟู!

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังจะเดินหายไป โจวหยูก็รีบตะโกนไปที่เจ้าของร้านอาหาร ซึ่งกำลังยุ่งอยู่กับการทำอะไรสักอย่างว่า “บอส! ผมขอเบียร์หนึ่งขวด!”

ชายขี้เมาเฒ่าที่ได้ยินแบบนั้นก็ได้หยุดกะทันหัน ก่อนที่จะมองไปที่ขวดเบียร์ที่กำลังถูกเสิร์ฟให้โจวหยู เขาก็ได้ยินเสียงกลืนน้ำลายของตัวเอง ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นปรมาจารย์กังฟูแต่เขาก็มีจุดอ่อน และจุดอ่อนนั้นก็คือเบียร์ที่อยู่ตรงหน้า

โจวหยูเป็นคนที่ไม่ชอบดื่มของพวกนี้ แต่ที่เขาทำแบบนี้ก็มีเหตุผลเช่นกัน เขาได้นำเอาจานซอสเล็กๆมา และเริ่มเทเบียร์ลงไปในจานเล็กๆนั้น ก่อนที่เขาจะผลักจานซอสไปทางชายขี้เมาเฒ่า

โจวหยูพยักหน้าเพื่อส่งสัญญาณว่าอีกฝ่ายสามารถดื่มได้

“ เจ้าหนุ่มนี้เป็นคนหนุ่มที่ดีจริงๆ ไม่เหมือนช่างไม้ตัวน้อยที่อยู่ตรงนั้นเลย เห็นได้ชัดว่าเขาไม่รู้จะเคารพผู้สูงอายุได้อย่างไร”

เมื่อคนขี้เมาเฒ่าพูดเสร็จ เขาก็ได้หยิบฟางออกมาอีกครั้งและเริ่มดื่มเบียร์จากจาน โจวหยูเห็นอย่างชัดเจนว่าเบียร์ในจานไม่ลดลงเลย แต่จากเสียงดังที่เขาทำเมื่อเขาดื่มเบียร์ มันก็เหมือนกับว่าเขากำลังดื่มอะไรที่แสนอร่อยอยู่จริงๆ

“ฉันรู้ว่าพวกนายกำลังคิดอะไรอยู่ เจ้าหนุ่มนี่คือสมบัติลับของแก๊งแอลกอฮอล์เรียกว่า – ฟางมิติ มันสามารถเปลี่ยนแอลกอฮอล์โลกแห่งความจริงให้กลายเป็นแอลกอฮอล์ที่เราสามารถดื่มได้ และมันมีเพียงหนึ่งเดียวในโลกนี้!”

ในที่สุดชายขี้เมาเฒ่าก็ได้แก้ไขความสับสนของโจวหยู

“ ส่วนชายลิงที่พวกเธอกำลังมองหาอยู่นั้น ฉันได้คุยกับเขาเมื่อไม่นานมานี้ รู้สึกว่าอีกฝ่ายต้องการหามิสทิน ริงค์ สโตร์ ที่เป็นตำนานในราชาหินทางเหนือของภูเขา นั่นคือสมบัติที่สำคัญที่สุดของราชาหิน มันไม่ง่ายเลยที่จะได้รับ ดังนั้นฉันจึงได้ปฏิเสธการรวมทางกับอีกฝ่าย มันอาจมีความเป็นไปได้ว่าชายหนุ่มที่กล้าหาญคนนั้นอาจจะไปที่นั้นเพียงลำพัง “

‘อึศักดิ์สิทธิ์! พี่ชายของช่างไม้บีเวอร์ต้องการปล้นสุสาร!? นี้เขากำลังจะไปขโมยของจากสุสานกษัตริย์จริงๆ! ‘

แม้ว่าโจวหยูจะไม่รู้ประวัติความเป็นมาของหมู่บ้านนี้ก็ตาม แต่ถ้าในอดีตเคยมีกษัตริย์อยู่ที่นี่จริงๆ เขาจะไม่รู้ได้อย่างไร? เห็นได้ชัดว่ามันเป็นหลุมฝังศพในโลก ACG โดยเฉพาะ และถ้ายึดตามความสูงเฉลี่ยของพวกเขา สุสานนี้อาจจะไม่ใหญ่มากนัก

หากเป็นแบบที่เขาคิดจริงๆ มันก็ไม่มีอะไรที่เขาสามารถทำได้เพื่อช่วยพวกเขา เพราะเขาไม่สามารถบีบตัวให้เล็กพอเพื่อที่จะรอดผ่านรูเล็กๆได้ นอกเสียจากว่าพวกเขาต้องการให้เขาใช้เครื่องจักรกลหนักเพื่อขุดทั้งสุสานนี้ขึ้นมา อย่างไรก็ตามโจวหยูกังวลว่าช่างไม้บีเวอร์อาจจะไปคนเดียว ถ้าเกิดว่าอีกฝ่ายถูกขังอยู่ข้างในอีกคนล่ะ? นี้จะไม่ถือว่าภารกิจของเขาล้มเหลวเหรอ?

และจะเกิดอะไรขึ้นถ้าสุสารนั้นมีผีและปีศาจอยู่ ไม่ใช้ว่าเขาต้องกลับไปรับนกอมตะเฒ่ามาช่วยด้วยเหรอ

เมื่อคิดได้แบบนั้นเขาก็ได้รีบกลับบ้านอย่างรวดเร็ว และเชิญนกอมตะเฒ่ามาร่วมงานกับพวกเขาในครั้งนี้ด้วย เขายังนำจอบจากโลก ACG มาด้วยเช่นกัน ในกรณีที่เขาต้องการขุดอะไรสักอย่างเขาจะไม่ต้องไปหาอะไรเพิ่มเต็ม

‘เอาละ! ตอนนี้ก็มีหมอผี! เอ้ย! หมอที่พร้อมกับรักษาแล้ว! นี้อาจจะเรียกว่าเป็นทีมที่ดีที่สุดแล้ว! ‘ โจวหยูได้นึกย้อนถึงช่วงเวลาที่เขาเล่นเกมแนว MMO นี่เป็นเหมือนการเตรียมการที่เขาเคยทำก่อนที่เขาจะเข้าของดันเจี้ยนทุกครั้ง

ภูเขาด้านหลังหมู่บ้านชางหยวนก็ยังคงเป็นสิ่งที่น่าเกรงขามเช่นเคย แต่มันก็มีอะไรที่แตกต่างจากคราวที่แล้วเช่นกัน เพราะครั้งนี้มีคนนำทางพวกเขา ดังนั้นมันจึงใช้เวลาที่น้อยเป็นอย่างมาก

ที่เป็นแบบนั้นก็เนื่องจากโจวหยูได้เสนอถังเบียร์หลายขวดให้กับชายขี้เมาเฒ่า ในที่อีกฝ่ายก็ตกลงที่จะเป็นคนนำทางให้พวกเขาในครั้งนี้ แต่อีกฝ่ายก็ยังคงยืนยันว่าจะไม่เข้าไปในสุสานสุสารเด็ดขาด

เห็นได้ชัดว่ามันไม่คุ้มค่าที่จะตายเพราะเพียงถังเบียร์ ถ้ามันเลวร้ายที่สุดจริงๆ เขาก็แค่แกล้งดื่มเบียร์ฟรีที่ร้านอาหารเหมือนที่เขาเคยทำมาก่อนก็ได้

อย่างไรก็ตามเรื่องนี้โจวหยูไม่ได้ต่อต้านกับความคิดนี้ เพราะเขามีความคิดที่ต้องการที่จะหลอกล่อชายขี้เมาเฒ่าให้เข้าไปในเรือนกระจกดอกไม้ของเขา มันเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะได้พบกับปรมาจารย์กังฟู ถ้าเขาสามารถเรียนรู้ทักษะบางอย่างจากอีกฝ่ายได้ เขาก็จะสามารถ “แก้แค้น” กับสัตว์ตัวเล็กๆเหล่านั้นได้!

หลังจากทำข้อตกลงเสร็จแล้ว โจวหยูก็ได้ออกจากร้านอาหารพร้อมกับชายขี้เมาคนเฒ่า และมุ่งหน้าไปยังสุสานกษัตริย์หินทันที

ในร้านอาหารเจ้าของหญิงเองก็ได้มองไปโจวหยูด้วยสีหน้าสับสน บนโต๊ะของเขาเบียร์ทั้งหมดต่างก็ถูกเปิดฝาหมดแล้ว แต่เห็นได้ชัดว่าที่ชายหนุ่มคนนี้ไม่ดื่มอะไรเลย เธอไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายต้องการอะไร? มันเป็นสิ่งที่แปลกจริงๆ