The Trembling World - ตอนที่ 286

ตอนที่ 286 ไม่มีที่สิ้นสุด

หลังจากที่พวกเขารวมตัวกันที่ห้องรับแขก เขาก็รายงานผลการค้นหาของพวกเขา สรุปเอกฉันท์ว่าที่นี่มีบางอย่างแปลกๆ

“มันไม่สมเหตุสมผล! ที่พวกเขาตัดสินใจที่จะออกไปจากที่นี่ พวกเขาควรที่จะเอาอาวุธไปด้วยใช่ไหม? มันเหมือนกับว่าพวกเขาหายไปในอากาศ? ระเหยออกไป? มันรู้สึกน่ากลัวในทันที ทําไมพวกเราต้องอยู่ที่นี่?แล้วไม่ควรอยู่ที่ที่พวกเขาหายไป!” เทรดมิลเริ่มขว้างปาสิ่งของอย่างโมโห

“หยุดคาดเดาได้แล้ว คุณกําลังทําให้เหตุการณ์น่ากลัวยิ่งขึ้น!” ฮันกวงมินสั่งเทรดมิล

“งั้นหรอ? เป็นแค่พูดความคิดของผมเพื่อช่วยพี่ใหญ่หลิวคิด คุณรู้สึกเหมือนผมกําลังสร้างเรื่องน่ากลัวใช่ไหม?ถ้าอย่างนั้นคุณคงหวาดกลัว คุณกลายเป็นคนขี้ขลาดได้ยังไง?” เทรดมิลพูดกับทุกคนที่อยู่โดยรอบ เขาไม่กลัวที่จะแสดงความไม่พอใจของเขากับฮันกวงมิน

“พี่ใหญ่หลิว ผมขอแนะนําให้พวกเรากลับไปที่รถ ทุกอย่างที่อยู่บนเรือเซเรนิตี้นี้มันค่อนข้างแปลก นอกจากนี้ เทรดมิลเปิดเผยตําแหน่งของเราแล้ว ดังนั้นผมคิดว่าเราไม่ควรอยู่ที่นี่” ยูจุนแนะนําพี่ใหญ่หลิว

เทรดมิล รู้สึกโกรธและจ้องไปที่ฮูจุน พี่ใหญ่หลิวเกือบจะลืมเรื่องนี้ไปแล้ว แต่ดูเหมือนว่าฮูจุนเต็มใจที่จะขุดคุ้ยมันขึ้นมาอีกครั้ง

“เกิดเรื่องแล้ว!รถทั้งสองคันของเราหายไป!” เชาเหมิงตะโกนขึ้นเพราะเขาอยู่ใกล้กับหน้าต่างมากที่สุด เขาส่องลงไปจากหน้าต่างใดๆเพื่อตรวจสอบยานพาหนะ

เมื่อหลิวกำได้ยินคําพูดของเชาเหมิง เขารีบเดินไปที่ประตูห้องโดยสาร เมื่อเปิดประตูออกไป หลิวกําก็พบว่ารถทั้ง 2 คันได้หายไปแล้ว มันไม่ได้จอดอยู่ที่ท่าเรือ มันหายไปเหมือนกับผู้คนบนเรือแห่งนี้ที่หายไปกับอากาศ

คนอื่นๆตามหลิวกําไปท่ามกลางสายฝนเพื่อตรวจสอบรถที่หายไป พวกเขารู้สึกไม่สบายใจ เมื่อฟ้าแลบมันส่องประกายไฟสว่างชั่วครู่ ฟ้าแลบพุ่งลงมายังที่เก็บสินค้าด้านบน พลังงานไฟฟ้าเข้มข้นก่อให้เกิดประกายไฟระเบิดขึ้นและทําลายที่เก็บสินค้า ตู้ขนส่งสินค้าหล่นลงมาใกล้กับกลุ่มหลิวกํา

พวกเขาถอยกลับไปยังประตูโดยสารอย่างรวดเร็วและล็อคมันจากด้านในทันที

“ไม่ต้องกลัว! จากประสบการณ์ก่อนหน้านี้มันจะต้องเป็นซอมบี้กลายพันธุ์ที่อยู่เบื้องหลังเรื่องพวกนี้ มันไม่ได้แสดงตัวออกมานั่นหมายความว่ามันกลัวพวกเรา ตราบใดที่พวกเราไม่ตื่นตระหนกหรืออยู่คนเดียว มันจะไม่มีโอกาสที่จะชนะพวกเราได้!” ฮันกวงมินตะโกนบอกทุกคนที่อยู่ใกล้ๆ เขาพยายามเล่นบทบาทของหัวหน้าทีมที่ดีและเพื่อได้รับความไว้วางใจจากพี่ใหญ่หลิว

“มันต้องเป็นเรื่องลึกลับ ไม่อย่างนั้นทําไมรถของเราเพิ่งหายไป?” สมาชิกบางคนเริ่มต้นเพียงคําพูดของฮันกวงมิน

“ต้องตําหนิเทรดมิลที่เปิดเผยตําแหน่งของเรา”ฮูจุนเริ่มพูดคําเดิมอีกครั้ง

“นายต้องการอะไร?” เทรดมิลโกรธเป็นอย่างมากและมีความตั้งใจสังหารในแววตาของเขา

“ยอมรับทราบว่าคุณทําผิดพลาดและควรรับผิดชอบเรื่องนี้!”ฮูจุนไม่พอใจเพราะเทรดมิลไม่ถูกตําหนิจากพี่ใหญ่หลิว

“สิ่งที่ผู้นําทีมฮันพูดนั้นอาจถูกต้อง อย่ากลัว อย่าตกใจและที่สําคัญที่สุดอย่าเถียง! กลับไปที่ห้องรับแขกและเตรียมอาหารเย็น อย่าใช้อาหารและน้ำบนเรือ ให้ใช้อุปกรณ์ที่เรานํามา” หลิวสั่งให้ทุกคนหยุดข้อโต้แย้งและเตรียมพร้อมสําหรับอาหารมื้อกลางคืน

“พี่ใหญ่หลิวคุณฉลาดมาก! พวกเรากําลังหิว ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นให้อิ่มท้องไว้ก่อน” เทรดมิลพูดอย่างรวดเร็ว

ในขณะที่คนอื่นๆไปเตรียมอาหาร พวกเขาปฏิบัติตามคําสั่งโดยไม่ใช้ของบนเรือ ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะตั้งเตาไว้กลางห้องโถงรับแขกโดยไม่จุดไฟ พวกเขาใช้ถ่านและเชื้อเพลิงเพื่อจุดเตาอาหาร และปรุงอาหารอย่างรวดเร็ว หลังจากทําอาหารเสร็จแล้วพวกเขาก็พร้อมเสิร์ฟอาหารเย็น

เพื่อหลีกเลี่ยงพิษจากคาร์บอนมอนอกไซด์จากถ่านหิน ฮันกวงมินได้เลือกเปิดระบบระ บายอากาศ หลังจากดับเชื้อเพลิงแล้วระบบระบายอากาศนี้จะถูกปิด

พายุฝนฟ้าคะนองยังไม่มีทีท่าที่จะหยุด แต่มันเริ่มตกหนักขึ้นทุกนาที ฝนตกลงมาเหมือนม่านที่ปิดกั้นไม่ให้คนอื่นมองเห็นภายนอก เสียงฟ้าร้องดังอยู่ใกล้ๆราวกับมีการระเบิดขึ้นข้างนอก

มันเป็นเรื่องดีที่เซเรนิตี้ถึงแม้จะเก่าแก่แต่ก็ไม่มีรอยแตกร้าว นอกจากนี้ ด้านนอกยังมีมาตรการป้องกันฟ้าผ่าแบบพิเศษ ดังนั้นแม้ว่าเรือจะถูกโจมตี พวกเขาก็สามารถปรุงอาหารอยู่ภายในได้

หลิวกํานำยินฮีไปยังศูนย์ควบคุมแหล่งจ่ายไฟที่มีจํานวนจํากัด พวกเขาเพียงพอแต่เปิดไฟ แต่ไม่เพียงพอที่จะเปิดใช้ระบบควบคุม นั่นจึงเป็นไปไม่ได้ที่ระบบจะเปิดขึ้นและตรวจสอบข้อบกพร่องของตัวมันเอง

พิจารณาจากขนาดเรือ จะต้องมีสมาชิกในทีมอย่างน้อย 10 คนที่อยู่ในเรือเหาะแห่งนี้ ชายเสื้อกันฝนและพวกของเขายึดเซเรนิตี้นี้โดยการบังคับฆ่าลูกเรือทั้งหมด นี่อธิบายได้ว่าทําไมพวกเขาไม่ได้ขับเรือออกไป แต่ทิ้งมันไว้ที่ท่าเรือแทน

โชคดีที่โครงสร้างภายในของเซเรนิตี้ไม่ได้ถูกทําลาย ถ้าหาคนนําร่องได้พวกเขาสามารถเติมน้ำมันและเรือเหาะตัวนี้จะสามารถใช้งานได้อีกครั้ง

ฮันกวงมินได้จัดทีมสมาชิกเพื่อค้นหาด้านในของเรืออีกครั้ง ขณะนี้มี 2 วิธีที่จะตรวจสอบเซเรนิตี้ วิธีแรกคือผ่านประตูห้องโดยสารหลักซึ่งเป็นวิธีที่เขาเข้ามา วิธีที่ 2 ผ่านประตูช่องเก็บสัมภาระ วันนี้ประตูทั้ง 2 บานถูกปิดตายจากด้านใน หน้าต่างเรือทําจากวัสดุหนาพิเศษ วิธีเดียวที่พวกเขาเอาเข้าไปได้คือการทําลายประตู

การที่จะพักผ่อนอย่างปลอดภัยในค่ำคืนนี้ จําเป็นต้องตรวจสอบอย่างละเอียดทุกตารางนิ้วเพื่อดูว่าเป็นอันตรายหรือไม่ เรือเหาะไม่ใหญ่มากและยังคงมีแสงสว่างในพื้นที่ ฮันกวงมินได้ให้กลุ่มต่างๆออกค้นหาอีกครั้ง แม้ว่าจะไม่มีผลอะไรเลยก็ตาม พวกเขาไม่ค้นพบวัตถุอันตรายใดๆ

“รายงานพี่ใหญ่หลิว ไม่มีอะไรแปลกประหลาดภายในการตกแต่งด้านในของเรือ ในคืนที่พายุฝนฟ้าคะนองแบบนี้ ผมไม่คิดว่าพวกเขาจะโจมตีเราจากด้านนอก ผมคิดว่าเราน่าจะอยู่ที่นี่” ฮันกวงมินกลับมาที่ห้องโถงรายงานต่อหลิว

“อ่า ในกรณีนี้ ทุกคนต้องนอนอยู่ที่ห้องโถงต้อนรับนี้เพื่อความปลอดภัย จัดกลุ่มคนรวบรวมผ้าปูที่นอนและวัสดุการนอนทั้งหมดไว้ในห้องต้อนรับนี้ ห้ามใครอยู่คนเดียวในตอนกลางคืน” หลิวกําตอบฮันกวงมิน

“สถานการณ์ที่นี่ไม่ปลอดภัยนับตั้งแต่ที่รถของพวกเราหายไป ไม่มีใครสงสัยอะไรเลยหรอ คืนนี้มีบางอย่างผิดปกติ”ฮูจุนกังวลมาก เขาพูดกับโจวจิงจิง เขากลัวว่าจะถูกตําหนิจากพี่ใหญ่หลิว ถ้าเขาพูดคําหวาดระแวงออกไป