The Ultimate Student สุดยอดนักเรียนสมองอัจฉริยะ - บทที่ 187 ความวาบหวามในอะพาร์ตเมนต์

เมื่อนั่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่นภายในอะพาร์ตเมนต์ของเซียวหยูซวนอีกครั้งจี้เฟิงรู้สึกเหมือนกับว่าเขามาที่นี่เมื่อนานมาแล้ว แม้ว่าความจริงเวลาเพิ่งจะผ่านไปเพียงแค่สิบกว่าวันเท่านั้น นับจากที่เขามาที่นี่ครั้งแรก มีหลายสิ่งเกิดขึ้นมากมาย นับตั้งแต่เรื่องการฝึกทหารของถงเล่ยเสร็จสิ้นและเขาก็ได้เริ่มเรียนรู้การเคลื่อนไหวชุดที่สองไปพร้อมกับการเรียนรู้การสื่อสารและเทคโนโลยีเครือข่าย รวมถึงเหตุการณ์การแข่งรถใต้ดินในวันนี้
“เจ้าตัวเล็กนายอยากดื่มอะไร” เซียวหยูซวนเดินไปเปิดตู้เย็นและหันมาถามจี้เฟิง “แต่ฉันขอบอกไว้ก่อนเลยนะว่าห้ามดื่มแอลกอฮอล์”
จี้เฟิงพูดเสียงดังทันที“ทำไมกลัวผมดื่มแล้วจะจับคุณปล้ำเหรอ หยูซวนผมเตือนคุณไปแล้วนะว่าอย่าเรียกผมว่า เจ้าตัวเล็กหรือหาว่าผมเป็นเด็กน้อยอีก ถ้าไม่อย่างนั้นผมจะบอกให้คุณได้รู้ว่า ผมเป็น “เจ้าตัวเล็ก” จริงๆหรือเปล่า!”
“เฮ้!”ใบหน้าของเซียวหยูซวนแดงขึ้นทันที แม้ว่าเธอจะไม่เคยมีประสบการณ์ในเรื่องแบบนี้แต่เธอก็เข้าใจความหมายที่จี้เฟิงต้องการจะสื่อ “เจ้าเด็กร้ายกาจคนนี้นี่! ฉันไม่อนุญาตให้นายพูดแบบนี้กับฉันอีก ไม่อย่างนั้นฉันจะเลิกยุ่งกับนายจริงๆด้วย!”
จี้เฟิงหัวเราะในลำคออย่างเจ้าเล่ห์“หึหึ คำก็เด็กน้อย สองคำก็เด็กร้ายกาจ สงสัยอยากจะโดนจริงๆซะล่ะมั้ง”
ทันใดนั้นจี้เฟิงก็ลุกขึ้นยืนทันทีเขาเดินเข้าไปทางด้านหลังของเซียวหยูซวนและกอดเธอจากทางด้านหลังอย่างกะทันหันปากของเขาจูบไปที่ต้นคอที่ขาวราวกับหิมะของเธออย่างอ่อนโยน
“อ๊ะ~!”ทันใดนั้นเซียวหยูซวนก็ร้องขึ้นเบาๆทันที ขนที่อยู่บนผิวอันบอบบางของเธอพากันลุกตั้งโดยอัตโนมัติ ใบหน้าที่สวยมีเสน่ห์ของเธอแดงไปจนถึงหู เธอเขินอายมาก　　จี้เฟิงยิ้มกว้างร่างกายของเซียวหยูซวนนั้นอ่อนไหวมากการสัมผัสอย่างแผ่วเบาเพียงเล็กน้อยก็อาจทำให้เธอมีปฏิกิริยาได้มากกว่าที่คิด
“จี้เฟิงไม่นะ อย่าทำแบบนี้…” เซียวหยูซวนพยายามดิ้นรนอย่างอ่อนแรงและร้องห้ามด้วยเสียงที่แผ่วเบา
เซียวหยูซวนไม่ได้รู้ตัวเลยว่าการปฏิเสธด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาด้วยความเขินอายและเสน่ห์อันน่าหลงใหลของเธอจะยิ่งทำให้หัวใจและร่างกายของจี้เฟิงนั้นลุกเป็นไฟมากขึ้นกว่าเดิมเขาอดใจไม่ไหวและจูบไปที่ติ่งหูอันกลมสวยราวกับคริสตัลของเธอ เขาผ่อนลมหายใจอุ่นๆไปตามใบหูและซอกคอของเธอเบาๆ
“อ่า~”
“หยุดนะ!”เซียวหยูซวนร้องห้าม “จี้เฟิงอย่าทำแบบนี้ หยุดสร้างความยุ่งยากให้ฉันได้แล้ว…ฉัน”
ยิ่งเห็นเซียวหยูซวนเขินอายมากเท่าไหร่จี้เฟิงยิ่งอดใจไม่ได้ที่จะแกล้งเธอมากขึ้น“จำได้หรือเปล่าว่าถ้าอยากให้ผมปล่อยคุณ คุณต้องทำยังไง”
“อ๊ะ!”
ทันใดนั้นเซียวหยูซวนก็นึกถึงเหตุการณ์ในลักษณะเดียวกันนี้ที่ร้านกาแฟขึ้นได้ในทันทีเซียวหยูซวนกระซิบอย่างเขินอาย “สามี…”
ทันใดนั้นจี้เฟิงก็หัวเราะ“สมแล้วที่เป็นภรรยาของผม น่ารักจริงๆ~!”
จี้เฟิงพลิกตัวของเซียวหยูซวนด้วยความอ่อนโยนและบรรจงจูบลงบนหน้าผากของเธอด้วยความรักกลิ่นหอมอ่อนๆจากร่างกายของเซียวหยูซวนมันทำให้เขารู้สึกสดชื่น
“ปีศาจตัวน้อย!”ถึงแม้เซียวหยูซวนจะต่อว่าเขาด้วยใบหน้าที่แดงก่ำแต่เธอก็ไม่ได้ต่อต้านการกระทำของจี้เฟิงเลยแม้แต่น้อย กลับกันมันทำให้เธอรู้สึกมีความสุขมากขึ้นที่จี้เฟิงนั่นหมกมุ่นหลงใหลอยู่กับตัวเองมันแสดงให้เห็นว่าเธอยังคงมีเสน่ห์อยู่มากจี้เฟิงยิ่งอดใจไม่ได้ที่จะแกล้งเธอมากขึ้น“จำได้หรือเปล่าว่าถ้าอยากให้ผมปล่อยคุณ คุณต้องทำยังไง”
“อ๊ะ!”
ทันใดนั้นเซียวหยูซวนก็นึกถึงเหตุการณ์ในลักษณะเดียวกันนี้ที่ร้านกาแฟขึ้นได้ในทันทีเซียวหยูซวนกระซิบอย่างเขินอาย “สามี…”
ทันใดนั้นจี้เฟิงก็หัวเราะ“สมแล้วที่เป็นภรรยาของผม น่ารักจริงๆ~!”
จี้เฟิงพลิกตัวของเซียวหยูซวนด้วยความอ่อนโยนและบรรจงจูบลงบนหน้าผากของเธอด้วยความรักกลิ่นหอมอ่อนๆจากร่างกายของเซียวหยูซวนมันทำให้เขารู้สึกสดชื่น
“ปีศาจตัวน้อย!”ถึงแม้เซียวหยูซวนจะต่อว่าเขาด้วยใบหน้าที่แดงก่ำแต่เธอก็ไม่ได้ต่อต้านการกระทำของจี้เฟิงเลยแม้แต่น้อย กลับกันมันทำให้เธอรู้สึกมีความสุขมากขึ้นที่จี้เฟิงนั่นหมกมุ่นหลงใหลอยู่กับตัวเองมันแสดงให้เห็นว่าเธอยังคงมีเสน่ห์อยู่มาก　　จี้เฟิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม“หยูซวน สไปรท์กำลังจะหล่นแล้วนะ”
“อ๊ะ!”เซียวหยูซวนอุทานด้วยความตกใจ เธอรีบยัดกระป๋องน้ำสไปรท์ใส่มือของจี้เฟิงและรีบวิ่งหนีไปทันที
เมื่อมองไปที่ด้านหลังของเซียวหยูซวนที่รีบหนีไปด้วยความเขินอายจี้เฟิงก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มกริ่ม เขายังคงได้กลิ่นหอมจากร่างกายของเธอจนทำให้มุมปากของเขากระตุก
“จี้เฟิงนายนั่งพักดื่มน้ำก่อน ฉันจะไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าซักหน่อย” เสียงของเซียวหยูซวนดังออกมาจากห้องนอนของเธอ
“อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเหรอ!”ดวงตาของจี้เฟิงลุกวาวขึ้นทันที “น่าสนใจ… หยูซวนคุณต้องการให้ผมไปอาบน้ำเป็นเพื่อนคุณหรือเปล่า?”
“ไปให้พ้นเจ้าเด็กบ้าจอมลามก!”เซียวหยูซวนตะโกนสาปแช่งด้วยเสียงเล็กๆ
จี้เฟิงลูบคางของเขาและพึมพำกับตัวเอง“ทำไมฉันกลายเป็นผู้ชายที่แย่แบบนี้ไปได้เนี่ย ฉันต้องจริงจังกับแฟนของตัวเองให้มากกว่านี้!”
“ชิ!”เซียวหยูซวนนั่งอยู่บนเตียงในห้องนอนของเธอ เธอใช้มือตบแก้มของตัวเองเบาๆเรียกสติ ใบหน้าของเธอเวลานี้นั้นแดงก่ำและดวงตาคู่สวยของเธอก็แวววาวเป็นประกาย
“มันน่าอายที่สุดเลย!”ขาของเซียวหยูซวนหนีบเข้าหากันโดยไม่รู้ตัว และเธอก็รู้สึกได้ถึงความร้อนชื้นจากร่างกายกายส่วนล่างของเธอมันทำให้ร่างกายของเธอรู้สึกร้อนรุ่มแปลกๆ และปฏิกิริยาเหล่านี้มันก็ยิ่งทำให้เธอรู้สึกอับอายมากขึ้น “ทำไมเธอถึงได้เป็นคนไร้ยางอายแบบนี้ แค่ถูกเขากอดจูบนิดหน่อยก็กลายเป็นแบบนี้ไปซะได้!” ไอลีนโนเวล
“แต่…”รอยยิ้มหวานเยิ้มปรากฏขึ้นอยู่บนใบหน้าของเธออย่างช่วยไม่ได้ “แต่ความรู้สึกแบบนี้มันช่างยอดเยี่ยมมากจริงๆ… เจ้าวายร้ายตัวน้อยคนนี้ทำไมถึงได้ทำเรื่องพวกนั้นได้อย่างชำนาญขนาดนี้ ต้องเป็นเพราะเขาทำแบบนี้กับถงเล่ยมาหลายครั้งแล้วแน่เลย!” จู่ๆรอยยิ้มหวานเมื่อครู่ของเซียวหยูซวนก็เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ “ฉันจะไม่ยอมให้จอมวายร้ายอย่างนายได้สมความปรารถนาง่ายๆอย่างแน่นอน!” เซียวหยูซวนตัดสินใจกับตัวเองอย่างเงียบๆ “ถ้านายกล้าทำอะไรแบบนี้อีก ฉันจะจัดการนาย!”
“คิกคิก~”เซียวหยูซวนหัวเราะคิกคักกับการตัดสินใจของเธอ เซียวหยูซวนลุกขึ้นไปหยิบผ้าเช็ดตัวและเสื้อผ้าจากนั้นก็เปิดประตูห้องนอนของเธอแล้วเดินไปที่ห้องน้ำ
ขณะที่เธอเดินผ่านห้องนั่งเล่นเธอเห็นจี้เฟิงกำลังกึ่งนั่งกึ่งนอนดูทีวีอยู่บนโซฟาอย่างสบายใจ เซียวหยูซวนอดไม่ได้ที่จะบ่นอุบอิบในใจ “เจ้าเด็กร้ายกาจคนนี้หลังจากกลั่นแกล้งฉันเสร็จแล้วก็มานอนอย่างสบายใจเฉิบเชียวนะ” ด้วยท่าทางของจี้เฟิงในเวลานี้เหมือนกับคุณชายผู้ร่ำรวยนิสัยเสียชอบแกล้งคนอื่น　　จี้เฟิงเหลือบมองและเห็นเซียวหยูซวนกำลังจะเดินไปเข้าห้องน้ำเขาอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาเล็กน้อย บรรยากาศในเวลานี้มันทำให้เขารู้สึกอบอุ่นมาก ราวกับว่าเขาได้กลับมาบ้านของเขาจริงๆ
เมื่อนึกถึงบ้านจี้เฟิงก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงเซียวซูเหม่ยแม่ของเขาในอดีตมีเพียงเขาและแม่ที่คอยพึ่งพาอาศัยกันและกันอยู่เสมอ และไม่ว่าอย่างไรเมื่อเขากลับถึงบ้านหลังจากเลิกเรียน เขาจะต้องพบกับแม่ที่รอเขาอยู่ที่บ้านเสมอ ฉากนี้มันทำให้จี้เฟิงรู้สึกอบอุ่นหัวใจอย่างบอกไม่ถูก
โอ้วว~~!
เมื่อจี้เฟิงได้ยินเสียงน้ำจากในห้องน้ำดวงตาของเขาก็เบิกกว้างขึ้นทันที เขาเพิ่งสังเกตเห็นว่าประตูห้องน้ำในอะพาร์ตเมนต์ของเซียวหยูซวนเป็นกระจกฝ้าชนิดหนึ่ง แม้ว่าจะไม่สามารถมองเห็นอะไรข้างในได้อย่างชัดเจน แต่มันก็ยังพอสามารถมองเห็นเงาและการเคลื่อนไหวของเซียวหยูซวนซึ่งเต็มไปด้วยเสน่ห์ที่เย้ายวน
ไฟที่สว่างจ้าในห้องน้ำสะท้อนเงาของเซียวหยูซวนที่กำลังอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำแสดงให้เห็นทุกท่วงท่าการเคลื่อนไหวของเธอหัวใจของจี้เฟิงสั่นไหวอย่างรุนแรงเมื่อเห็นเงาของเซียวหยูซวนที่แอ่นตัวและเงยหน้าเล็กน้อยพร้อมกับผมที่พลิ้วไสวของเธอ มันช่างเป็นภาพที่ยั่วยวนอารมณ์มาก
จี้เฟิงเผลอกลืนน้ำลายโดยไม่รู้ตัวแต่หลังจากคิดเรื่องนี้แล้วเขาก็ได้แต่พยายามข่มใจตัวเอง ถึงแม้ผู้หญิงจะชอบผู้ชายร้ายๆแต่ก็ควรร้ายแค่พอเหมาะ ไม่อย่างนั้นเขาคงได้เป็นผู้ชายเลวของจริงแน่
ในใจของจี้เฟิงนั้นเขาอยากจะเข้าไปโอบกอดเซียวหยูซวนไว้ในอ้อมแขนของเขาด้วยความรักอันเร่าร้อนที่อยากจะระบายออกให้เซียวหยูซวนได้รับรู้แต่เขาก็ได้แค่เพียงยิ้มแห้งๆ ห้ามใจตัวเองเอาไว้ เขารู้นิสัยของเซียวหยูซวนดีว่าตราบใดที่เธอไม่เปลี่ยนใจ ไม่ว่ายังไงเธอก็ต้องตกเป็นของเขาอย่างแน่นอนไม่ช้าก็เร็ว ดังนั้นเขาควรที่จะเคารพในความรักที่เขาและเธอมีต่อกัน
สิ่งหนึ่งที่ต้องรู้นั่นก็คือความสัมพันธ์ระหว่างจี้เฟิงและเซียวหยูซวนนั้นค่อนข้างแตกต่างจากคนทั่วไปถ้าเขายังทำตัวเหมือนคนบ้ากามอีกครั้งมันจะดูไม่เหมาะสมอย่างยิ่ง
จี้เฟิงกลับไปนอนที่โซฟาและถอนหายใจ“เฮ้อ~ ตั้งสติๆนอนลงๆ”
แม้ว่าจี้เฟิงจะพยายามข่มอารมณ์แต่เขาก็รู้สึกได้ว่าร่างกายบางส่วนของเขาแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆแม้ว่าสมองของเขาจะสั่งให้จิตใจของเขาสงบลงได้ แต่ร่างกายนั้นยังไม่สามารถทำตามต้องการได้ในทันที สิ่งเหล่านี้เป็นความต้องการพื้นฐานและเป็นเรื่องธรรมดาของมนุษย์ที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้เลย
จี้เฟิงอดไม่ได้ที่จะส่ายหัวเล็กน้อยมนุษย์เราไม่ว่าจะเป็นคนธรรมดาหรือเป็นคนใหญ่คนโตมีอำนาจแค่ไหนก็ไม่สามารถฝืนธรรมชาติได้จริงๆ　　เมื่อนึกถึงคำโบราณที่ว่าไว้“จุดเริ่มต้นโดยธรรมชาติของมนุษย์เป็นสิ่งที่ดี” จี้เฟิงเริ่มคิดแล้วว่ามันควรจะเป็น “ธรรมชาติของมนุษย์เป็นตัณหาที่ชั่วร้าย” เสียมากกว่า
จี้เฟิงไม่รู้เลยว่าไม่ได้มีเพียงแค่เขาที่ถอนหายใจและครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้เซียวหยูซวนที่อยู่ในห้องน้ำในตอนนี้รู้สึกอึดอัดและหายใจไม่ทั่วท้องเช่นกัน
“ผู้ชายตัวเล็กคนนี้..”เซียวหยูซวนพึมพำเบาๆพร้อมกับรอยยิ้มหวานที่ปรากฏบนใบหน้าของเธอ
แต่ในขณะนั้นเองเซียวหยูซวนก็ได้สังเกตเห็นเงาของจี้เฟิงที่สะท้อนจากแสงสว่างในห้องนั่งเล่นขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆคล้ายกับเขากำลังเข้ามาใกล้ประตูห้องน้ำที่เธออาบน้ำอยู่ในตอนนี้
เมื่อเห็นเงาของจี้เฟิงใกล้เข้ามาเธอเข้าใจได้ในทันทีว่าจี้เฟิงต้องการจะทำอะไร เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดหวังในตัวจี้เฟิงอยู่เล็กน้อย ท้ายที่สุดแล้วที่จี้เฟิงเข้าหาเธอก็เพราะอยากได้ร่างการของเธอเช่นกัน
“ฉันจะปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติก็แล้วกัน..”เซียวหยูซวนถอนหายใจภายในใจของเธอ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องของความรักที่เธอมีต่อจี้เฟิง เพียงแค่เรื่องที่จี้เฟิงช่วยเหลือเธอจากเงื้อมือของหลี่เว่ยตงก็เป็นความเมตตากรุณาที่มีต่อเธอมากแล้ว และเธอก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะตอบแทนจี้เฟิงได้อย่างไร ดังนั้นหากเธอสามารถมอบร่างกายของเธอเป็นการตอบแทนความต้องการของจี้เฟิงได้มันก็ดีกว่าการที่เธอถูกทำลายด้วยน้ำมือของหลี่เว่ยตงที่ชั่วร้าย
อย่างไรก็ตามในขณะที่เซียวหยูซวนกำลังเตรียมใจเธอก็พบว่าเงาร่างของจี้เฟิงก็ค่อยๆหายไป
“หืม”ทันใดนั้นเซียวหยูซวนก็ถึงกับสบถเบาๆ “ปีศาจตัวน้อย.. นายแอบดูแฟนตัวเองอาบน้ำอย่างนั้นเหรอเนี่ย? คิกคิก~! เด็กน้อยจริงๆเลย” เซียวหยูซวนพูดพร้อมกับแสดงรอยยิ้มที่พึงพอใจ　　เมื่อเธอรู้แล้วว่าจี้เฟิงไม่อยากฉวยโอกาสซึ่งจะเป็นการดูถูกเธอเขาเพียงแค่อยากแอบมองเธออาบน้ำเล็กๆน้อยๆเท่านั้น ซึ่งมันดีกว่าอย่างแรกมาก
“เจ้าตัวเล็กถือว่าครั้งนี้นายสอบผ่าน แต่ฉันยังไม่ปล่อยผ่านให้ง่ายๆหรอกนะ ต้องรอดูครั้งต่อไป!” เซียวหยูซวนหัวเราะเบาๆ
เธอหยิบผ้าขนหนูมาเช็ดตัวให้แห้งแล้วเปลี่ยนไปใส่ชุดนอนของเธอจากนั้นก็เดินออกจากห้องน้ำ
เมื่อได้ยินเสียงเดินจี้เฟิงก็ค่อยๆหันศีรษะไปมองและทันใดนั้นเองดวงตาของเขาก็เบิกกว้างเมื่อเห็นเซียวหยูซวนที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำ
“โคตรสวยเลย..”จี้เฟิงพึมพำกับตัวเองขณะมองไปที่เซียวหยูซวนอย่างตกตะลึง
ในเวลานี้ผมที่เปียกอยู่ของเซียวหยูซวนกระจัดกระจายอยู่ที่หลังของเธอชุดนอนที่เซียวหยูซวนสวมเป็นชุดนอนเดรสสีขาว ชายกระโปรงของเธอโปร่งใสและปกปิดได้เพียงต้นขาขาวๆของเธอเท่านั้น
เมื่อมองผ่านจากแสงไฟที่ส่องสว่างภายในห้องนั่งเล่นจี้เฟิงจึงเห็นได้อย่างชัดเจนว่ารูปร่างของเซียวหยูซวนนั้นเซ็กซี่มีเสน่ห์น่าหลงใหลขนาดไหน
“เอื๊อก!”เสียงกลืนน้ำลายของจี้เฟิงดังออกมาพร้อมกับลมหายใจที่เร็วขึ้น
“นี่…!”เซียวหยูซวนหัวเราะคิกคัก ใบหน้าที่สวยงามของเธอเริ่มกลายเป็นสีแดง “ปีศาจน้อย นายกำลังมองอะไรอยู่น่ะ นายอยากเห็นมันชัดๆมั้ยล่ะ?”
“อยาก!”จี้เฟิงพยักหน้าอย่างไม่คิด แต่เมื่อเห็นสายตายิ้มกริ่มของเซียวหยูซวน จี้เฟิงก็รู้ในทันทีว่าถูกเซียวหยูซวนหลอก
“เอาล่ะ!ในเมื่อกล้าแกล้งผมแบบนี้ หมายความว่าคุณเตรียมใจไว้แล้วใช่มั้ยว่าจะถูกผมลงโทษยังไง!” ทันใดนั้นจี้เฟิงก็ลุกขึ้นยืน เข้าไปไล่ตะครุบตัวเซียวหยูซวนอย่างรวดเร็ว “ไหนลองเรียกผมว่าปีศาจน้อยอีกซักครั้งดูสิ!” 　　“กรี๊ดดด~!ตาบ้าอย่านะ!” เซียวหยูซวนหัวเราะคิกคักและก็ถูกจี้เฟิงจับกดไว้ใต้ร่างของเขา…