The Ultimate Student สุดยอดนักเรียนสมองอัจฉริยะ - บทที่ 238 ฆ่า!

　เมื่อได้ยินคำพูดของจี้เฟิงการแสดงออกของหยุนเฟยหยางก็เปลี่ยนไป ทักษะที่น่ากลัวของจี้เฟิงก็ผุดขึ้นมาในหัวของเขาทันที ลูกกุญแจที่สามารถทำงานได้ไม่ต่างจากกระสุนปืนที่เจาะเข้าไปที่ข้อมือของเขา…
ดูเหมือนว่า…ในตอนที่เขาปรากฏตัวครั้งแรก เขาจะเดินลงมาจากชั้นสอง
เมื่อนึกขึ้นได้แบบนี้หยุนเฟยหยางก็รู้สึกได้ถึงลางสังหรณ์ที่เป็นลางไม่ดีเสี่ยวหัวซ่อนตัวอยู่ที่ห้องใต้หลังคาบนชั้นสามคอยตรวจสอบบริเวณรอบๆวิลล่า รวมถึงจุดสำคัญต่างๆในชุมชนหวังเยว่หยุนเฟยหยางได้ส่งคนไปติดตั้งอุปกรณ์ไว้คอยตรวจสอบ
เขาสามารถมีชีวิตอยู่ได้จนถึงปัจจุบันสิ่งเหล่านี้เรียกได้ว่าขาดไม่ได้!
แต่เด็กหนุ่มที่โหดร้ายคนนี้สามารถบุกเข้ามาจากข้างนอกและแม้แต่เสี่ยวหัวผู้คอยสังเกตการณ์ก็ยังไม่ทันสังเกตเห็นมันหมายความว่ายังไง
“ในเมื่อแกรู้แบบนี้แล้วแกก็ยังกล้ามาที่นี่แกคิดว่าแกอยู่ยงคงกระพันหรือยังไง” ชายหนุ่มผิวแทนเดินลงมาจากชั้นบนทีละก้าวพร้อมกับพูดด้วยหน้าตาไร้ความปรานีและมองไปที่จี้เฟิงด้วยสายตาดูถูก “ไอ้เด็กปากยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม ทำตัวอวดดีนึกว่าตัวเองเก่ง…”
คำพูดที่ยังพูดไม่ทันจบจู่ๆมันก็หยุดลงอย่างกะทันหัน
สีหน้าของเสี่ยวหัวเปลี่ยนไปทันทีและร่องรอยแห่งความเจ็บปวดก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของเขาปนเปกับความตกตะลึงไม่อยากจะเชื่อ
เสี่ยวหัวกดคอของเขาแน่นและอ้าปากเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่เขาก็ไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้แม้แต่คำเดียว ปากของเขาเต็มไปด้วยเลือดที่ไหลออกมาเหมือนน้ำพุร้อน แต่เป็นน้ำพุที่น่าสยดสยองเป็นอย่างยิ่ง
หลังจากที่ร่างกายของเขาสั่นกระตุกสองสามครั้งเสี่ยวหัวก็ล้มลงร่างทั้งร่างกลิ้งลงมาจากบันไดจนมาถึงขอบโซฟาในห้องนั่งเล่น ในลำคอของเขายังมีกุญแจฝังติดอยู่ในนั้น ดูเหมือนว่ามันจะเป็นกุญแจรถเพราะตรงที่จับกุญแจยังสามารถมองเห็นคำว่า ‘Mercedes’ ได้อย่างชัดเจน
ในมือขวาของเสี่ยวหูเขาถือปืนที่บรรจุกระสุนไว้และปืนได้ถูกทำให้อยู่ในสภาพพร้อมยิง!
นี่คือเหตุผลที่ว่าทำไมจู่ๆจี้เฟิงถึงได้กลายเป็นนักฆ่าอย่างกะทันหันเสี่ยวหัวต้องการเบี่ยงเบนความสนใจของจี้เฟิงด้วยคำพูดของเขาและในขณะเดียวกันเสี่ยวหัวก็หยิบปืนพร้อมที่จะยิงใส่จี้เฟิง!
จี้เฟิงค่อยๆลุกขึ้นยืนและก้มลงไปเช็กชีพจรของเสี่ยวหัวหลังจากยืนยันว่าเขาเสียชีวิตแล้วจี้เฟิงก็กระซิบ“ลืมบอกไปว่าฉันได้มองทุกการกระทำอย่างไม่ละสายตาเพราะวันนี้ฉันมีสิ่งที่สำคัญมากต้องจัดการให้เสร็จและแน่นอนว่าฉันต้องใช้ความสามารถทั้งหมดของฉัน… คิดที่จะมาลอบโจมตีต่อหน้าคนที่มีทักษะมองทะลุเนี่ยนะ แกคิดว่าต้องมีกี่ชีวิตถึงจะพอ!”
“เสี่ยว..เสี่ยวเหอ!” เมื่อเห็นภาพที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นตรงหน้า ผู้ที่สามารถเก็บอารมณ์ได้ดีเยี่ยมอย่างหยุนเฟยหยางก็ถึงกับปกปิดสีหน้าที่ตื่นตระหนกไว้ไม่อยู่อีกต่อไป เสี่ยวหัวผู้ที่คอยดูแลความปลอดภัยและเป็นถึงมือขวาคนสนิทของเขายังไม่ทันได้ขยับแม้แต่ครั้งเดียวและแม้แต่จะเดินลงจากบันไดก็ยังไม่เสร็จด้วยซ้ำ… เขาตายแล้ว?
ในเวลานี้หยุนเฟยหยางมองไปที่จี้เฟิงอีกครั้งแต่ครั้งนี้แววตาของเขาเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง เขารู้มาตั้งแต่แรกแล้วว่าเสี่ยวหัวนั้นอยู่ที่ชั้นบนและเขาจะลงมาอย่างแน่นอนเมื่อได้ยินเสียงโหวกเหวกโวยวายของเขาหรือลูกสาวและก็จะจบด้วยการฆ่าเด็กหนุ่มที่บุกรุกเข้ามา ดังนั้นแม้ว่าเขาจะตกอยู่ในสถานการณ์อันตราย หยุนเฟยหยางก็ไม่ตื่นตระหนก เขาไม่รู้เหมือนกันว่าเหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นมากี่ครั้งแล้ว
แน่นอนว่ามีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถเข้ามาในตัวบ้านได้โดยตรงเพราะก่อนหน้านี้คนที่บุกรุกเข้ามาส่วนใหญ่จะถูกฆ่าโดยใครบางคนที่ซ่อนตัวอยู่ข้างนอกก่อนที่พวกเขาจะได้ก้าวเข้ามาในเขตวิลล่าเสียอีก
แต่วันนี้ไม่เพียงแต่จี้เฟิงสามารถเข้ามาถึงข้างในบ้านได้อย่างไม่มีรอยขีดข่วนแต่ลูกน้องของเขาที่คอยเฝ้าระวังอยู่ด้านนอกก็ยังไม่ทันได้สังเกตเห็นด้วยซ้ำหรือแม้แต่เสี่ยวหัวที่คอยตรวจสอบผ่านอุปกรณ์อยู่ที่ชั้นบนก็ยังไม่เห็น หยุนเฟยหยางจึงรู้ได้ทันทีว่าเด็กหนุ่มคนนี้จะต้องมีฝีมือไม่เบาน่าจะแข็งแกร่งพอๆกับเสี่ยวหัวอย่างแน่นอน
แต่เขาก็คิดไม่ถึงเลยว่าศัตรูของเขาคนนี้จะแข็งแกร่งเกินไปมากขนาดนี้!
หลังจากที่ได้เผชิญหน้ากันไม่กี่นาทีเสี่ยวหัวที่ไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะได้ใช้ปืนเพื่อสังหารจี้เฟิงกลับถูกชิงโจมตีก่อนด้วยกุญแจที่จี้เฟิงเขวี้ยงออกไปและมันก็พุ่งเข้าไปปักที่ลำคอของเสี่ยวหัวอย่างแม่นยำและรวดเร็ว
ดวงตาของหยุนเฟยหยางมองไปที่ลำคอของเสี่ยวหัวและหลังจากที่พบว่ามีกุญแจเสียบอยู่ที่ลำคอเขาก็เห็นเหมือนกับรอยไหม้ตรงที่จับของกุญแจที่เกิดขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจจากการสูบบุหรี่…กุญแจที่คุ้นตานี้ …. มันคือกุญแจรถของเขา?!
หยุนเฟยหยางรีบยกมือที่บาดเจ็บของเขาขึ้นและจ้องมองไปที่กุญแจที่ยังติดอยู่ที่ข้อมือของเขาและสิ่งที่เขาเห็นมันก็ยิ่งทำให้เขาตกใจมากขึ้น มันคือกุญแจบ้าน.. และมันก็เป็นกุญแจบ้านของเขาเอง!
ดูเหมือนว่าหลังจากที่จี้เฟิงเข้ามาภายในบ้านได้สำเร็จแล้วเขายังไม่ได้ลงไปที่ชั้นล่างแต่เขาสำรวจจากชั้นบน!
“แกชนะ…”หยุนเฟยหยางเหมือนชายชราที่ปลงตก ในวิลล่าของเขาเองที่ทุกๆที่เต็มไปด้วยกล้องวงจรปิดยกเว้นเพียงแค่ห้องนอนของเขาและลูกสาว แต่จี้เฟิงยังคงสามารถบุกเข้ามาได้อย่างง่ายดายและเงียบเชียบ ไม่มีใครแม้แต่เสี่ยวหัวผู้ที่มีทักษะการต่อสู้ที่เยี่ยมยอดและการระมัดระวังสูงก็ไม่ทันได้สังเกตเห็น
เมื่อมีศัตรูที่มีความสามารถระดับนี้ไม่ว่าจะมีกลเม็ดอะไรก็ดูน่าจะไร้ผล เพราะเขาจะไม่มีทางเปิดโอกาสให้คุณได้ใช้มัน!
จี้เฟิงยังคงไร้ซึ่งคำพูดใดๆเขาเพียงแค่ชูนิ้วขึ้นมาสามนิ้วจากนั้นก็งอนิ้วแรก
หัวใจของหยุนเฟยหยางดิ่งวูบลงอย่างกะทันหันเขารู้ในทันทีว่านี่เป็นโอกาสสุดท้ายของเขาและถ้าเขาพลาดเขาจะไม่มีแม้แต่โอกาสได้มานั่งเสียใจ
“กึก!”หยุนเฟยหยางกดปุ่มที่ประตูและประตูก็ค่อยๆเปิดออก “ฉันจะไม่หนีไปไหนเพราะต่อให้คิดจะหนีฉันก็คงไม่สามารถหนีไปได้อยู่ดี…” ไอลีนโนเวล
จี้เฟิงยังคงไม่พูดอะไรเขาเพียงแค่งอนิ้วที่สองของเขาลงอย่างช้าๆ
หัวใจของหยุนเฟยหยางเต้นรัวเขาพยักหน้าอย่างช้าๆ
ที่ด้านนอกของประตูมีชายสวมชุดสีดำสามคนพร้อมกับหยุนปิงมองเข้ามาที่ห้องนั่งเล่นอย่างระแวดระวัง
ใบหน้าของหยุนปิงกลับสู่การแสดงออกที่หยิ่งผยองอย่างที่เธอเป็นและเธอก็เชื่อว่าพ่อของเธอจะต้องจัดการฆ่าไอ้เจี้เฟิงได้อย่างแน่นอนและหลังจากนี้เธอจะต้องจัดการให้จุดจบของถงเล่ยมันน่าสังเวชมากกว่าที่ตั้งใจไว้แต่แรกเป็นล้านเท่า!
“ไอ้จี้เฟิงฉันอยากจะเห็นหนังหน้าตอนแกกำลังจะโดนฆ่าจริงๆ ดูสิว่าหน้าตาตอนอ้อนวอนร้องขอชีวิตจะน่าสมเพชแค่ไหน! … พ่อ! ไอ้จี้เฟิงมันตายไปรึยัง ฉันจะได้ส่งคนไปจับตัวนังถงเล่ย….” หยุนปิงรู้สึกมีความสุขมาก แม้ว่าจี้เฟิงจะแข็งแกร่งแต่เธอก็เชื่อว่า ไม่ว่าจี้เฟิงจะแข็งแกร่งมากขนาดไหนแต่มันก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเสี่ยวหัวอยู่ดี
แต่เมื่อเธอได้เห็นสถานการณ์ภายในห้องนั่งเล่นของวิลล่าอย่างชัดเจนดวงตาของเธอก็เบิกกว้างขึ้นสีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ เสี่ยวหัวผู้ที่เปรียบเหมือนมือขวาคนสำคัญของพ่อเธอ และเป็นผู้ที่แข็งแกร่ง มีทักษะการต่อสู้ที่ดีเยี่ยมได้นอนจมกองเลือดอยู่บนพื้นโดยมีกุญแจเสียบคาอยู่ที่ลำคอ!
เขาตายแล้ว!
ทันใดนั้นความรู้สึกหวาดกลัวเหมือนกับก่อนหน้านี้ได้ถาโถมเข้ามาสู่หัวใจของหยุนปิงอีกครั้งสิ่งที่เธอเห็นตอนนี้มันได้พิสูจน์แล้วว่าจี้เฟิงนั้นแข็งแกร่งจนคนอย่างเสี่ยวหัวก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา
“ปิงเอ๋อเอากระเป๋าสตางค์ส่งมาให้พ่อ!” เสียงของหยุนเฟยหยางเต็มไปด้วยความหดหู่และสิ้นหวัง
“ห๊ะ!”หยุนปิงสะดุ้งเล็กน้อยและรีบยื่นกระเป๋าให้กับพ่อของเธอ แต่ร่างกายของเธอกลับสั่นอย่างไม่สามารถควบคุมได้ ฉากตรงหน้าทำให้เธอไม่อยากจะเชื่อจริงๆ นี่คือความหวังเดียวของเธอและมันก็แตกเป็นเสี่ยงๆ
“ทำไม…มันเป็นไปได้ยังไง” หยุนปิงถามอย่างว่างเปล่า
หยุนเฟยหยางทำได้เพียงแค่ถอนหายใจเบาๆเขาหยิบการ์ดใบหนึ่งออกมาจากกระเป๋าสตางค์และวางไว้บนโต๊ะกลางหน้าโซฟา
จี้เฟิงขมวดคิ้ว“ทำไม คิดจะใช้เงินมาซื้อฉันงั้นเหรอ? แกมีเวลาเหลืออีกหนึ่งนาที!”
“นี่ไม่ใช่การ์ดของธนาคารแต่เป็นการ์ดลับเอาไว้ใช้สำหรับตู้เซฟส่วนตัว” หยุนเฟยหยางกล่าว “สิ่งที่แกต้องการทุกอย่างอยู่ในนั้น”
“ที่อยู่!”จี้เฟิงพูดอย่างเย็นชา
“ปล่อยพวกเราไปก่อนเมื่อพวกเราออกจากเจียงโจวไปแล้วฉันจะบอกที่อยู่ของตู้เซฟให้กับแก” หยุนเฟยหยางกัดฟัน
ฟึ่บ!
ฉึก!
ทันใดนั้นก็มีเสียงของวัตถุบินทะลุผ่านอากาศและในเวลาถัดมาก็มีเสียงอู้อี้สามครั้งต่อเนื่องกัน
หยุนปิงรู้สึกถึงความอุ่นที่แก้มของเธอเธอจึงใช้มือเช็ดมันออกโดยไม่รู้ตัว และทันใดนั้นเธอก็พบว่ามือของเธอเต็มไปด้วยเลือดสีแดงสด มือของเธอสั่นอย่างรุนแรง ร่างกายแข็งทื่อไปหมดจนเธอแทบไม่กล้าที่จะหันกลับไปมอง
ปรากฏว่าที่ด้านหลังของเธอผู้ชายสามคนที่สวมชุดสีดำใช้มือปิดที่ลำคอของตนเองและค่อยๆทรุดตัวลงไปกองกับพื้นพวกเขากระตุกสองสามครั้งและแน่นิ่งไปโดยไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆอีก
มืออีกข้างหนึ่งของพวกเขายังคงถือบางสิ่งบางอย่างเอาไว้อยู่
จี้เฟิงไม่แม้แต่จะเหลือบมองไปยังคนเหล่านั้นเขาพูดอย่างเย็นชา “ที่อยู่!”
หยุนเฟยหยางรู้สึกหวาดกลัว
เขาอยู่ในเส้นทางแห่งนักเลงใต้ดินมาหลายปีมือของเขาเปื้อนเลือดมามากมายนับไม่ถ้วน แต่ถึงกระนั้นเขาก็ไม่เคยเห็นมือสังหารที่เหี้ยมโหดและเย็นชาอย่างจี้เฟิงมาก่อน ผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นมาเฟียอดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้านไปทั้งร่างกายด้วยความกลัว
“เกาะงาช้าง!ในถ้ำที่ 5 บนเกาะงาช้าง!” หยุนเฟยหยางกัดฟัน “ในถ้ำนั้นมีตู้เซฟขนาดใหญ่ ทุกสิ่งทุกอย่างที่แกต้องการอยู่ในตู้เซฟใบนั้น และการ์ดใบนั้นคือกุญแจที่จะใช้เปิดมัน และถ้ามีใครเปิดมันด้วยวิธีอื่นตู้เซฟก็จะระเบิดทันที เพราะมีระเบิดสี่ลูกอยู่ข้างใน!”
“ดีมาก!”จี้เฟิงพยักหน้าเล็กน้อย เกาะงาช้าง จี้เฟิงรู้สึกสนใจอยู่ไม่น้อย ดูเหมือนว่ามันจะเป็นสถานที่ไว้พักผ่อนหย่อนใจ ถึงแม้มันจะถูกเรียกว่าเกาะแต่อันที่จริงแล้วมันมีพื้นที่ที่เล็กมากแต่ก็เจริญมาก เขาเคยได้ยินผู้คนพูดถึงเกาะแห่งนี้เมื่อตอนที่เข้าไปที่มหาวิทยาลัยครั้งแรก
จี้เฟิงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วโทรออก“พี่รอง พี่ช่วยส่งคนไปสำรวจที่ที่หนึ่งให้ผมที… เดี๋ยวนี้ ….”
หลังจากวางสายจี้เฟิงก็ยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า“ก่อนที่ฉันจะได้รับคำตอบ พวกแกสองคนพ่อลูกต้องอยู่ที่นี่กับฉันก่อน!”
“ใครมันจะอยากอยู่กับปีศาจอย่างแก!”
หยุนเฟยหยางสบถอย่างลับๆอยู่ในใจแต่เขาไม่กล้าขัดขืนคำสั่งของจี้เฟิงแม้แต่น้อย เขาทำได้เพียงแต่ดึงสูกสาวของเขามานั่งข้างๆ หยุนปิงไม่ได้มีความบ้าคลั่งและความเย่อหยิ่งอีกต่อไป เธอเป็นเพียงเด็กสาวตัวเล็กๆที่มีแต่ความหวาดกลัว
จี้เฟิงอดไม่ได้ที่จะส่ายหัวผู้หญิงแบบนี้ช่างน่าสิ้นหวังจริงๆ!
เวลาที่ผ่านไปหนึ่งวินาที หนึ่งนาทีและหนึ่งชั่วโมงแต่สำหรับหยุนเฟยหยางและหยุนปิงพ่อลูกสองคนนี้ เวลาที่ผ่านไปเพียงเท่านี้มันนานเสียยิ่งกว่าหนึ่งปี!
ในที่สุดจี้เฟิงก็ได้รับคำตอบจากจี้ช่าวเหลยเขาได้ยืนยันการมีอยู่ของตู้เซฟและสัญลักษณ์ที่บ่งบอกว่านั่นเป็นตู้เซฟของหยุนเฟยหยางจริงๆอย่างที่หยุนเฟยหยางบอก
“อีกนานแค่ไหนกว่าจะระเบิด”จู่ๆจี้เฟิงก็ถามขึ้น
“อา!!”หยุนเฟยหยางสะดุ้งสุดตัว เขาหันไปมองที่จี้เฟิงทันที “แกรู้ได้ยังไง?!”
จี้เฟิงไม่ตอบเขาได้แต่ส่ายหัวเล็กน้อย “จนถึงตอนนี้แกก็ยังจะให้ฉันตาย แล้วจะให้ฉันปล่อยแกมีชีวิตรอดต่อไปได้ยังไง”
หยุนเฟยหยางรู้สึกหวาดกลัวจนสุดขั้วหัวใจเมื่อเขาต้องการที่จะพูดอะไรบางอย่างเขาก็ได้ยินเสียงแหลมทะลุอากาศดังขึ้นสองครั้ง
และทันใดนั้นหยุนเฟยหยางและหยุนปิงสองพ่อลูกก็มีกุญแจเสียบอยู่ในลำคอคนละดอก…
จี้เฟิงเหลือบมองร่างของสองคนพ่อลูกอย่างเย็นชาเพียงเสี้ยววิจากนั้นเขาก็รีบวิ่งขึ้นไปข้างบน
เมื่อเขาไปถึงที่ห้องใต้หลังคาของชั้นสามเขาหยิบข้อมูลที่ถูกบันทึกจากกล้องวงจรปิดออกมาทั้งหมดและในขณะเดียวกันเขาก็เห็นระเบิดที่ถูกเปิดใช้งานอยู่ตรงมุมห้อง… เหลือเวลาอีกไม่ถึงห้านาที
“คำนวณเวลาได้ไม่เลวเลยแฮะ!”จี้เฟิงอดไม่ได้ที่จะชื่นชมหยุนเฟยหยาง
เมื่อตอนที่เสี่ยวหัวเดินลงมาระเบิดก็ได้ถูกเปิดใช้งานแล้วจี้เฟิงเกรงว่านี่คงเป็นกลเม็ดสุดท้ายของหยุนเฟยหยางที่จะช่วยให้ตัวเองและลูกสาวมีชีวิตรอด
บอกความจริงทุกอย่างเพื่อสร้างความน่าเชื่อถือเพราะหลังจากที่จี้เฟิงได้รู้เรื่องราวทั้งหมดแล้วว่าเป็นเรื่องจริง จี้เฟิงก็จะปล่อยพวกเขาไปและปล่อยให้จี้เฟิงถูกฟังอยู่ในวิลล่าพร้อมกับระเบิดที่ได้ถูกตั้งเวลาไว้ ในกลเม็ดสุดท้ายนี้หยุนเฟยหยางเกือบจะประสบความสำเร็จ แต่เขาประเมินพลังหูของจี้เฟิงต่ำไป
เมื่อตอนที่เสี่ยวหูเริ่มตั้งเวลาและเปิดใช้งานระเบิดจี้เฟิงก็ได้ยินเสียงทั้งหมดไม่ว่ามันจะเบาแค่ไหนขอแค่ไม่มีเสียงอื่นมารบกวนมันก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เขารู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
จากเสียงที่จี้เฟิงได้ยินเขาคาดว่าน่าจะมีระเบิดทั้งหมดสี่ลูกภายในวิลล่าของหยุนเฟยหยางแต่ไม่ว่าจะมีกี่ลูกก็ไม่ได้ทำให้จี้เฟิงรู้สึกตื่นตระหนก
อย่างไรก็ตามยังมีอีกที่หนึ่งที่จี้เฟิงยังรู้สึกค้างคาใจนั่นก็คือตู้เซฟที่อยู่ในห้องนอนของหยุนเฟยหยาง
ตู้เซฟถูกจี้เฟิงยกขึ้นสูงและทุ่มลงอย่างแรง
ความรุนแรงจากความแข็งแกร่งที่แท้จริงของจี้เฟิงทำให้ตู้เซฟที่ทำจากโลหะถึงกับเสียรูปในทันที
จี้เฟิงไม่เสียเวลาดูว่าของที่อยู่ข้างในมีอะไรบ้างเขาเพียงแต่มองหากระเป๋าและใส่ของทั้งหมดที่อยู่ในตู้เซฟลงไป
เขาต้องรีบหนีออกไปจากที่นี่ให้ไกลที่สุด!
…………
ตูม!!!
เมื่อไฟลุกโชนขึ้นสู่ท้องฟ้าพร้อมกับเสียงระเบิดที่ดังขึ้นในวิลล่าของหยุนเฟยหยางจี้เฟิงก็ได้ขับรถBMWx6 ออกจากชุมชนหวังเยว่และตรงไปที่วิลล่าของเขา!