The Winner is king ผู้ชนะเลศคือราชา - ตอนที่ 27
บทที่ 27 ดูห้อง
เช้าตรู่วันที่สอง
เฉินตงได้รับข้อความในโทรศัพท์
เมื่อเห็นว่าเป็นบัตรเครดิตชงโค ที่โอนเข้ามากว่าพันล้าน เขาก็ยิ้มเยาะ
มันทำให้เขารู้ว่าเขาเข้าใจคำพูดของท่านหลงเมื่อวานผิดไปแล้ว
พันล้านไม่สามารถชดเชยได้ เลยโอนมาให้อีกพันล้านงั้นเหรอ？
มันเป็นการแลกเปลี่ยนที่ง่ายและลวกๆ จริงๆ เลย！
พ่อที่ไม่เคยเห็นหน้าเนี่ย มีเงินมากแค่ไหนกันแน่นะ？
หลังจากล้างหน้าแปรงฟันเสร็จ เฉินตงก็ดูบ้านเช่าสองห้องนอน จู่ๆ เขาก็นึกถึงสิ่งที่ฟ่านลู่พูดกับเขา
มีเงินในมือเยอะขนาดนี้ ยังอยู่บ้านเก่าๆ อีก ทำไมต้องมีทำให้ตัวเองน้อยใจด้วยนะ？
ยังไม่ต้องสนใจเรื่องรถในตอนนี้ก็ได้ แต่บ้านอย่างไรก็ต้องเปลี่ยนใหญ่หน่อย
เขาทำสำเร็จ อีกเดี๋ยวแม่ก็จะออกจากโรงพยาบาลแล้ว บ้านก็ต้องมีฟ่านลู่เพิ่มมาอีก มีแต่สองห้องนอนไม่พอแน่นอน
ลังเลอยู่สักพัก เฉินตงก็ตัดสินใจไปดูบ้านพักตากอากาศ
ถ้าเทียบกับห้องพักธรรมดานั้น บ้านเดี๋ยวมีความเป็นส่วนตัวมากกว่า
เขาอายุพอๆกับฟ่านลู่ หลังจากนี้ฟ่านลู่ต้องมาอยู่ในบ้านเขาอีก ถ้าบ้านเล็กเกินไป เดี๋ยวจะเกิดเรื่องที่ทำให้มองหน้ากันไม่ติดได้
เมื่อเปลี่ยนชุดเสร็จ เฉินตงก็ออกจากบ้านเพื่อขับไปที่เขตบ้านเดี่ยวที่ดีที่สุดของเมือง
……
เขตวิลล่าเขาเทียนซาน เป็นเขตที่มีแต่คนรวยๆ อยู่กัน
หนึ่งตารางเมตรราคาหนึ่งแสน เลยทำให้คนส่วนใหญ่ไม่มีโอกาสได้เข้ามาอยู่
แต่นี่ เป็นแค่ราคาเริ่มต้นของเขตวิลล่าเขาเทียนซาน
สิ่งที่ทำให้คนมีความตื่นเต้นได้คือบ้านที่มันตั้งอยู่ตรงกลางภูเขา เจ้าของที่นี่ถึงจะเป็นราคาที่สูงลิ่วจริงๆ
อยู่ที่บ้านที่ตั้งอยู่กลางเขา สามารถมองเห็นทั้งเขตได้อย่างชัดเจน บรรยากาศเขียวชอุ่มสวยงาม สิ่งที่ดึงดูดก็คือ ตอนที่พระอาทิตย์ขึ้นและตก จะมาแสงสาดเข้ามา คลุมทั้งบ้านยิ่งสวยขึ้นไปอีก
หลี่ต้าเป่าเดินเข้าไปในที่ซื้อขายบ้านของเขาเทียนซาน
การทำโฆษณาการขายบ้านในเขาเทียนซานนั้น เป็นผลงานของพี่เขยเขาอย่างโจวเย่นชิว
แต่ทว่า หลังจากเจอเรื่องเมื่อคืนมา หลี่ต้าเป่าไม่ใช่แค่ตาจมูกบวม แต่ขนาดตำแหน่งการขายนั้นยังเปลี่ยนไปอย่างไม่ทันตั้งตัว
ในตอนแรกเขายังพึ่งพาพี่เขยได้ และได้เป็นผู้จัดการของการขาย แต่ผ่านไปเพียงคืนเดียว โจวเย่นชิวที่โกรธมากและขู่จะหย่ากับพี่สาวเขา ทำให้เขาต้องไปขอโทษเฉินตง มันทำให้จากที่เขาได้เป็นผู้จัดการการขาย กลายมาเป็นแค่คนขายเท่านั้น
“เฮ้ย หลี่ต้าเป่า มาทำอะไรแต่เช้าเลย？” มีผู้หญิงคนหนึ่งที่สวมชุดทำงานอย่างมืออาชีพและแต่งหน้าหนายิ้มพลางเดินเข้ามา “คืนนี้เป็นวันเกิดของฉัน หลี่ต้าเป่าต้องมาดื่มเป็นเพื่อนนะ”
การเข้ามาทำการขายวันแรกของหลี่ต้าเป่า เขาบอกทุกคนไว้หมดแล้ว ว่าเขาเป็นน้องชายของผู้บริหารอย่างโจวเย่นชิว นี่เป็นสิ่งที่เขามักจะทำอยู่บ่อย
เมื่อได้ร่มเงาจากต้นไม้ใหญ่ อย่างหนึ่งคือจะได้ทำอะไรได้สะดวกขึ้น
แค่ฐานะของตัวเองคนเดียว ก็สามารถทำให้ผู้หญิงพวกนี้เข้ามาหาได้เหมือนกับเป็นผีเสื้อแล้ว
ตรงหน้ามีผู้หญิงคนหนึ่ง
“ได้สิๆ” หลี่ต้าเป่ายังหย้าบวมอยู่ ยิ้มแล้วดูไม่ได้เลย
“แต่ทว่า หลี่ต้าเป่า การประเมินงานเดือนนี้ของฉันไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ดังนั้นหลี่ต้าเป่า……ฉันจะทำดีตอบแทนคุณนะ”
ผู้หญิงคนนี้ยิ้มสวย ก่อนจะจับไปที่แผงอกของหลี่ต้าเป่าเบาๆ เพื่อทำให้หลี่ต้าเป่าหัวใจกระชุ่มกระชวย
ฉากแบบนี้เขาเห็นมานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว ทำไมจะไม่เข้าใจความหมายของผู้หญิง？
เพียงแต่ว่า แค่คิดก็ใจหายแล้ว
เขาเลยพูดเบาๆ ด้วยอารมณ์หมองว่า： “อันที่จริงฉัน……”
“จางโยวโยว หลี่ต้าเป่า พวกคุณยังไม่รีบไปเก็บของอีก เดี๋ยวจะเริ่มทำงานแล้ว ยังจะยืนกันอยู่ทำไม？” วัยกลางคนคนหนึ่งพูดขึ้น
จางโยวโยวขมวดคิ้ว ก่อนจะตอบว่า： “ฉันกับผู้จัดการหลี่มีเรื่องต้องไปจัดน่ะ”
“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คุณมีอะไรก็มารายงานกับฉัน ประธานโจวบอกมาเอง ว่าตอนนี้หลี่ต้าเป่าถูกลดขั้นมาเป็นพนักงานขายแล้ว ผู้จัดการพนักงานขายให้ฉันเป็นคนทำแทน”
วัยกลางคนยิ้มพลางพูดอย่างเย็นชา ทันทำให้จางโยวโยวอ้าปากค้างไปเลย
หลี่ต้าเป่าไม่ได้เป็นน้องชายของประธานโจวหรอกเหรอ？
เพียงคืนเดียวก็ถูกประธานโจวกำจัดแล้ว？
เพียงตอนแรกที่ได้เห็นรอยแผลของหลี่ต้าเป่า จางโยวโยวเป็นคนฉลาด
เลยยิ้มสวยออกมา ก่อนจะพูด： “หลี่ต้าเป่า เดี๋ยวฉันไปทำงานก่นนะ”
ผู้จัดการหลี่กับหลี่ต้าเป่าเปลี่ยนคำเรียกไปหมด อย่างเลี่ยงไม่ได้
หลี่ต้าเป่ามองเรือนร่างของจางโยวโยว ก่อนจะพูดด้วยความไม่เต็มใจ： “โยวโยว วันเกิดคุณคืนนี้……”
“อ๋อ หลี่ต้าเป่า คืนนี้ฉันต้องทำงานดึกเพื่อการประเมินน่ะ” จางโยวโยวไม่หันกลับมามองด้วยซ้ำ แต่กลับเติมบาดแผลให้หลี่ต้าเป่า
จางโยวโยวหลบหลี่ต้าเป่าไปแล้ว ก่อนจะรีบไปหาคนวัยกลางคนที่สั่งเมื่อครู่
“พี่ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่？หลี่ต้าเป่าเป็นน้องชายแท้ๆ ของภรรยาของประธานโจวเลยนะ！”
วัยกลางคนกลอกตามองบน ก่อนจะพูดด้วยความโกรธ： “เห็นรอยแผลบนหน้าเขาไหมล่ะ？ประธานโจวทำเองกับมือเลยล่ะ น่าจะไปมีเรื่องกับคนใหญ่คนโตที่ไหนมา ผู้บริหารฝ่ายการขายได้รับสายจากประธานโจวตอนกลางดึก ว่าให้เอาหลี่ต้าเป่าลงไป”
“ได้ยินผู้จัดการบอกว่า คนใหญ่คนโตคนนั้นขนาดประธานโจวเองยังไม่กล้ามีเรื่องเลย แถมประธานโจวยังคิดจะหย่ากับภรรยาอีก”
ความลับไม่มีในโลก ยิ่งในบริษัทที่มีคนเยอะแยะวุ่นวายยิ่งแล้วใหญ่
“ให้ตายเถอะ！”
จางโยวโยวมองด้วยสายตากลมโต พลางเอามือสวยปิดปาก： “งั้นก็หมายความว่า หลี่ต้าเป่าคงจะหมดหวังแล้วงั้นเหรอ？”
หลังจากที่ได้รับการยืนยันจากชายวัยกลางคน จางโยวโยวก็รู้สึกโกรธหลี่ต้าเป่ามาก ก่อนจะดึงเสื้อผ้า แล้วด่า： “แม่งเอ้ย！”
เมื่อเฉินตงรีบเดินเข้ามาในแผนกการขายของบ้านเดี่ยวเขาเทียนซาน
คนขับแท็กซี่มองเฉินตงจากกระจกหลัง ก่อนจะขำ： “น้องเอ้ย มาสมัครงานเป็นคนขายที่เทียนซานเหรอ？ตาถึงนะเนี่ย ฉันขับแท็กซี่มาเนี่ยรู้ข่าวดีที่สุดเลย พนักงานขายที่เทียนซานเนี่ย ได้เงินเดือนห้าหมื่นเชียวนะ！”
“มาซื้อบ้าน” เฉินตงจ่ายเงินก่อนจะลงจากรถ
คนขับแท็กซี่งงเป็นไก่ตาแตกก่อนจะมองพวงมาลัย พลางบ่นพึมพำ： “ให้ตายเถอะ เพิ่งเคยเห็นคนอวดดีขนาดนี้ นั่งแท็กซี่มาซื้อบ้านเดี่ยว แถมแต่งตัวที่เรียบง่าย ？งั้นฉันก็ขับโรลส์-รอยซ์แล้วล่ะ”
เมื่อได้ยินคนขับรถพูด เฉินตงยิ้ม แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร
ขณะที่เขาเดินเข้าไปในที่ขายของบ้านพักเทียนซานนั้น
จางโยวโยวกับพนักงานขายหลายๆ คนก็เห็นเขา
คนที่จะมาเป็นพนักงานขายในบ้านพักตากอากาศของเขาเทียนซานได้ เป็นคนเก่งทั้งนั้น และก็ต้องเป็นคนที่ดูอารมณ์คนเก่งและวางตัวดีเป็นอย่างมากด้วย
ไม่อย่างนั้น ก็คงจะไม่มีข่าวลือที่ว่าเงินเดือนต่ำสุดห้าหมื่นได้หรอก
“ได้เวลาสอบแล้ว” พนักงานขายผู้ชายคนหนึ่งพูดล้อขึ้น
นี่เป็นความสนุกที่พวกเขามีกันในแต่ละวัน จะดูความสามารถในการซื้อขายจากการมองคน
เมื่อพูดออกไป
จางโยวโยวและอีกหลายๆ คนก็พูดด้วยความรังเกียจพร้อมกันว่า： “ยากจน！”
“ใครจะเข้าไปต้อนรับ？” พนักงานขายชายถาม
“เสียเวลา”
“ถึงอย่างไรฉันก็ไม่ไป ใครกล้า ก็ลองให้พนักงานขายใหม่อย่างหลี่ต้าเป่าเข้าไปลองดูสิ？”
“มีแต่คนโง่เท่านั้นแหละที่จะไปต้อนรับเขา นั่งแท็กซี่มา เสื้อผ้าดูไม่ได้ ไม่มีนาฬิกาสักเรือน ดูสะอาดสะอ้าน ดูยังไงก็ไม่ใช่คนมีตัง แต่แอบหล่ออยู่ แต่ทว่าดูซื่อๆ ไม่ไปหรอก”
พนักงานขายหลายคนพูดจบแล้วก็แยกย้ายกัน
การเป็นพนักงานขาย การดูลูกค้าก่อนมันเป็นสิ่งที่จะลดความเหนื่อยลงได้ในการซื้อขาย
เฉินตงในสายตาของพวกเขา เป็นลูกค้าที่ไม่มีทางซื้อบ้านได้และจะเสียเวลา ถ้าเกิดต้อนรับลูกค้าแบบนี้ อาจจะพลาดโอกาสในการต้อนรับลูกค้ารวยๆ จริงๆ ก็ได้
จางโยวโยวส่ายหัว ขณะที่กำลังออกไป ผู้จัดการการขายก็เดินเข้ามา： “โยวโยว เมื่อกี้คุณบอกว่าการประเมินของเดือนนี้ไม่พอไม่ใช่เหรอ？นี่ไง การประเมินคะแนนมาหาแล้ว รีบไปเร็ว！”
เพื่อนร่วมงานต่างหัวเราะใส่
จางโยวโยวขมวดคิ้วเป็นปม ก่อนจะจัดแจงเสื้อผ้า และเดินเข้าไปพลาง ปากก็บ่นไปด้วยว่า： “ไอหลี่ต้าเป่าเอ้ย！”
เฉินตงเดินเข้ามาในสำนักงานขาย ก็เห็นผู้หญิงแต่งหน้าจัดคนหนึ่งเจ้ามาต้อนรับด้วยความโกรธ
เขาไม่ได้สนใจอะไร ยิ้มอ่อนๆ พลางพูด： “สวัสดี ฉันอยากจะมาดูบ้านวิลล่าตากอากาศสักหน่อย”
จางโยวโยวที่กำลังโกรธเพราะคิดถึงเรื่องของหลี่ต้าเป่า ก็ไม่อยากจะยิ้มเพราะหน้าที่การงาน เลยพูดออกไปว่า： “ดูเอาเองละกัน”
เฉินตงขมวดคิ้ว พลางรู้สึกฝืดคอขึ้นมา
เขาทำงานเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์มาสามปี การที่หญิงตรงหน้าพูดแบบนี้ใส่เขา เขารู้ดีว่าหมายความว่าอย่างไร