The Winner is king ผู้ชนะเลศคือราชา - บทที่ 251 ปูทางที่มีขวากหนาม?
ภายในห้องขัง
เงียบสงบ
แนชวิลล์และคนอื่นๆต่างก็นั่งกันเงียบๆ ต่อให้มีการพูดคุยกัน ก็เป็นเพียงเสียงกระซิบกระซาบเท่านั้น
เพราะกลัวจะเสียงดังจนไปกวนการพักผ่อนของเฉินตง
ในเวลาสั้นๆเพียงสิบวันนี้ ในใจของแนชวิลล์และคนอื่นๆเฉินตงกลายเป็นผู้ที่อยู่สูงเกินเอื้อม ทำให้พวกเขาต่างหวั่นเกรง
ที่ที่ผู้อ่อนแอเป็นเหยื่อของผู้แข็งแกร่ง ผู้แข็งแกร่งย่อมเป็นที่ได้รับความเคารพ
ยิ่งไปกว่านั้น ชายผู้แข็งแกร่งคนนี้ไม่คิดชีวิต เพื่อปกป้องสิ่งที่ตัวเองรัก
ถูกคุมขังในคุกมืดนี้นานวันเข้า ก็ทำให้คนเปลี่ยนไปได้
เฉกเช่นสุนัขเร่ร่อนบนท้องถนน เร่ร่อนนานวันเข้า ก็จะเคยชิน เคยชินกับการละทิ้งทุกสิ่งทุกอย่าง สนใจแค่เพียงชีวิตเท่านั้น
แต่เฉินตง ไม่เหมือนคนอื่น
เพราะความไม่เหมือนนี้ ทำให้แนชวิลล์และคนอื่นๆ ต่างก็ทั้งยำเกรงและเกรงกลัว
การยอมแพ้มันเป็นเรื่องง่าย แต่การมุ่งมั่นตั้งใจนั้นเป็นเรื่องยาก
การต่อสู้ในวันพรุ่งนี้ มันเกี่ยวพันกับความเป็นความตายของเฉินตง
หากเวลานี้พวกเขารบกวนการพักผ่อนของเฉินตง ก็อาจจะส่งผลกระทบกับการขึ้นเวทีสังเวียนในวันพรุ่งนี้ของเฉินตงได้
แต่ ความเงียบในตอนนี้
เมื่อหมียักษ์โผล่มา ก็ทำมันพังลงทันที！
“ไม่ได้การละ เกิดเรื่องใหญ่แล้ว ทั้งคุกมืดนี้สะเทือนหมดแล้ว ！”
หมียักษ์พุ่งพรวดเข้ามาในห้องขัง ใบหน้าเต็มไปด้วยความตื่นตระหนกตกใจ
ในคุกมืดนี้ นักโทษธรรมดาจะถูกคุมขังอย่างเข้มงวด แต่เมื่อแข็งแกร่ง ก็จะมีสิทธิพิเศษ
เฉินตงตื่นขึ้นมาจากการหลับใหล
อันที่จริงแล้ว เพราะความเจ็บปวดจากบาดแผลตามร่างกาย เขาเองก็ไม่ได้หลับสนิทมันสักเท่าไร
เมื่อเห็นหมียักษ์มีอาการตื่นตระหนก ใจของเฉินตงก็วูบไหว
หมียักษ์เป็นอดีตจ่าฝูงของคุกNO.9 สถานะของเขาก็มีตำแหน่งที่สูง สภาวะอารมณ์ที่นิ่งยากที่จะตื่นตระหนกกับเรื่องใดๆได้
ยิ่งไปกว่านั้น ยังยั้งสติไม่อยู่แบบนี้
“เกิดอะไรขึ้น？”
เฉินตงหยัดตัวลุกขึ้นนั่ง
หมียักษ์ปาดเหงื่อบนหน้าผาก พูดด้วยความหวาดกลัวไปว่า ：“คุกNO.1เกิดเรื่องแล้ว！”
“คนคนนั้น？”เฉินตงเข้าใจได้ในทันที
คุกNO.1เกิดเรื่อง จนทำให้หมียักษ์เหมือนถูกไฟรนก้นได้แบบนี้ โอกาสที่จะเป็นเขาคนนั้นคนคนแรกในคุกมืด ！
เมื่อได้ยินคำนั้น
แนชวิลล์และคนอื่นๆก็สงสัยเช่นกัน
“ใช่！”
หมียักษ์พยักหน้าอย่างจริงจัง：“เมื่อกี้นี้ ตอนที่เฉินตงกับทูตสวรรค์ดำอยู่บนเวที คนคนนั้น ก็ไปที่เรือนจำอื่นๆอย่างเงียบๆ และจากนั้น……”
เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ ท่าทีของหมียักษ์ก็ทั้งตกใจและตื่นเต้น ทำให้ยากที่จะเข้าใจได้
เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดว่า ：“คนคนนั้นกำจัดกับจ่าฝูง ในทุกเรือนหมดแล้ว ！”
โครม！
คำพูดนั้นราวกับฟ้าผ่า
แม้ว่าหมียักษ์จะพยายามเก็บเสียงมากที่สุดแล้ว แต่ก็ยังทำให้เฉินตงและคนอื่นๆ รู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่าตอนกลางวัน
“มันจะเป็นไปได้ยังไง？”
แนชวิลล์โพล่งออกมา แต่หน้าผากก็เต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อที่ผุดออกมา ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ
จ่าฝูงของสิบคุกที่เสียงดังต่างก็เป็นน้ำบ่อที่ไม่ยุ่งกับน้ำคลอง และยังมีมิตรภาพที่ดีต่อกัน อาทิเช่นหมียักษ์กับหมาป่าละโมบ และทูตสวรรค์ดำ
แม้ว่าจ่าฝูงในคุกNO.1จะอยู่เหนือการคาดการณ์ และถูกขนานนามว่าเป็นคนแรกในคุกมืด น้อยครั้งที่จะผูกมิตรไมตรีกับจ่าฝูงในเรือนจำอื่น
แต่ก็ไม่เคยมีความแค้นอะไรกัน และก็ไม่น่าที่จะฆ่าจ่าฝูงอื่นๆในเรือนจำได้ ในเพียงวันเดียว ！
ต้องรู้ว่า ต้นไม้ที่สูงย่อมต้องลมคนที่มีชื่อเสียงก็ย่อมดึงดูดความสนใจ การกระทำนี้ คงต้องการที่จะสร้างศัตรูในคุกมืดอย่างไม่ต้องสงสัย！
จ่าฝูงคนอื่นๆที่เหลือก็จะอาศัยความสัมพันธ์นี้เพื่อประโยชน์ แล้วมารวมตัวกัน
ที่สำคัญไปกว่านั้นก็คือ คุกมืดยอมรับการมีตัวตนของคนคนแรก ก็จะไม่ปล่อยให้คนคนแรกนั้นก่อความรุนแรงอย่างไม่มีศีลธรรม！
แนชวิลล์ถอนหายใจ แล้วพูดต่อไปว่า ：“สิบคุกที่เสียงดังต่างก็ร่วมมือกันเพื่อตอบโต้ ช่วยกันหยุดยั้ง การกระทำของคนคนแรกนั้นย่อมจะนำไปสู่การปราบปรามจากเบื้องบนอย่างแน่นอน เขาคนเดียวบังคับจ่าฝูงทั้งหมดให้ยืนอยู่ในฝั่งเดียวกัน นี่เป็นข้อห้ามใหญ่ในคุกมืด！”
แต่แล้ว
เสียงที่เพิ่งจะเงียบไป
นอกห้องขัง ทันใดนั้นก็มีเสียงโห่ร้องดังขึ้นมา
“เรื่องใหญ่แล้ว！เรื่องใหญ่แล้ว！เกิดเรื่องใหญ่แล้ว！คนคนแรกจัดการกับจ่าฝูงทั้งสี่ คุกมืดสั่นสะเทือนแล้ว！”
โครม！
ภายในคุกNO.9 เกิดความแตกตื่น
นักโทษทุกคนต่างก็ตกใจ เกิดการพูดคุยถกเถียงกันเสียงดังอึกทึก จนหนวกหูไปหมด
แนชวิลล์ที่อยู่ในห้องขังเผยอปากออกเล็กน้อย ด้วยอาการสั่น ราวกับรู้สึกหายใจไม่ออก
ที่แท้……ก็เป็นเรื่องจริง！
หมียักษ์ชำเลืองไปที่แนชวิลล์ ：“ยังไงฉันก็เคยเป็นจ่าฝูงในคุกNO.9 ข่าวใหญ่แบบนี้ จะพูดเรื่อยเปื่อยได้งั้นเหรอ?
“ใช่ เรื่องนี้มันน่าจะเป็นข่าวดีสำหรับฉัน？”
เฉินตงขมวดคิ้วแน่น ก้มหน้าแล้วครุ่นคิด
แม้ว่าภายนอกจะนิ่งสงบ แต่ในใจลึกๆของเขา กลับเหมือนมีคลื่นลูกใหญ่ซัดสาด
“ใช่！”
หมียักษ์พยักหน้า และพูดด้วยท่าทีเคร่งขรึมไปว่า：“คนคนแรกนั้นลงมือ แล้วจัดการกับจ่าฝูงทั้งสี่ ทำให้เฉินตงไม่ต้องขึ้นสังเวียนต่อสู้ถึงสี่นัด เหลือเพียงการต่อสู้กับคนคนแรกสังเวียนเดียวเท่านั้น ！”
คำพูดของเขาฟังดูเรียบง่าย แต่ทุกคนต่างก็เข้าใจความหมายนั้นดี
สังเวียนชีวิตที่จะได้ออกไปจากคุกมืดนี้ ต้องเอาชัยชนะให้ได้ในสิบยกสิบเวที ！
ด้วยสภาพร่างกายในตอนนี้ของเฉินตง ไม่สามารถที่จะเอาชนะได้สิบเวทีติดต่อกัน
หรือแม้กระทั่ง เว้นการต่อสู้กับคนคนแรกไว้ สังเวียนสี่ยกที่กำลังจะเกิด ก็ทำให้เฉินตงจบชีวิตบนเวทีได้
แต่การลงมือของคนคนแรกนั้น ก็เพื่อปูทางที่มีหนามข้างให้กับเฉินตงอย่างไม่ต้องสงสัย
ขอแค่เฉินตงขึ้นสังเวียนเอาชนะคนคนแรกได้ก็สามารถออกไปจากคุกมืดได้
“คนคนแรกกำลังช่วยคุณเฉิน？”แนชวิลล์ตกใจอย่างอธิบายไม่ถูก
เฉินตงกับหมียักษ์มองหน้ากัน ต่างฝ่ายต่างก็เห็นความสับสนในแววตาของกันและกัน
ข้อสงสัยเดียวกันนี้ ไม่ใช่มีเพียงแค่แนชวิลล์และหมียักษ์เท่านั้นที่สงสัย
แม้แต่เฉินตงเอง หากไม่เพราะไม่รู้จักกับคนคนแรก เขาก็คงคิดแบบนั้นเหมือนกัน
เพราะคนคนแรกต้องการจะช่วยเขา เป็นไปได้เหรอ ?
และในเวลาเดียวกันนั้น
สำนักงานที่กว้างขวางและโอ่อ่า
เวลานี้ก็เงียบกริบ
ชายในเสื้อคลุมนั่งเงียบอยู่บนโซฟาหนังสีดำ ใช้ผ้าพันบาดแผลตามร่างกายอย่างเงียบ ๆ
ทุกการเคลื่อนไหว เป็นไปอย่างเชื่องช้า และไม่มีทีท่าสะทกสะท้านอะไร
แผลที่มี เต็มไปทั่วร่างกายทั้งบนและล่าง บางที่ที่ยังไม่ทันได้ทำแผล ก็มีเลือดไหลออกมาไม่หยุด
เลือดสีแดงไหลหยดลงไปที่พื้น จนพื้นอาบไปด้วยเลือด
และภาพนี้ ก็ทำให้บรรยากาศภายในสำนักงานตึงเครียดขึ้นมาทันที
ในอีกด้านหนึ่ง ป๋าและคนอื่นๆอีกสิบชีวิตต่างก็จ้องมองดูภาพๆนี้ ใบหน้าของแต่ละคนเงียบสงบ และคิ้วขมวดกันแน่น
ยากที่จะจินตนาได้ว่า คนจำนวนมากมารวมตัวกันแบบนี้ แต่กลับไม่เสียงใดๆ
มีเพียงเสียงของชายในเสื้อคลุมที่นั่งพันแผลตัวเองอย่างเงียบๆ
คนคนเดียวที่จัดการกับจ่าฝูงทั้งสี่เรือนจำ และมีเพียงบาดแผล“เล็กน้อย”เท่านี้ คิดว่าก็คงจะมีเพียงแค่ชายตรงหน้าที่ทำได้ ?
“ทำไม？”
เสียงแหบแห้งที่มาจากชายชราผมหงอกในชุดสูทดังขึ้น
“อะไรทำไม？”
ชายในเสื้อคลุมที่กำลังตั้งใจพันแผล เอ่ยถามขึ้น
ชายชราผมหงอกที่ใบหน้าเต็มไปด้วยอารมณ์โกรธ ：“นี่แก ฝ่าฝืนกฎของคุกมืด ！”
เขาลุกขึ้นยืนด้วยความโกรธ ก่นด่าแล้วชี้ไปที่ชายในเสื้อคลุม ：“เฉินตงในคุกNO.9กำลังจะขึ้นสังเวียนกับจ่าฝูงในสิบคุกที่เสียงดัง แล้วออกไปจากคุกมืดนี้ เหมือนคนเมื่อสิบปีที่แล้ว แต่เขาจะทำมันไม่สำเร็จแน่ ！”
“บางทีอาจจะเป็นพรุ่งนี้ หรือไม่ก็เป็นสังเวียนถัดไป เขาก็ต้องตายบนเวที แต่นายทำแบบนี้ ……”
ปัง！
ชายในเสื้อคลุมโยนผ้าพันแผลลงไปยังพื้นที่มีคราบเลือด ขัดจังหวะการพูดของชายชราผมหงอก
เขาลุกขึ้น
การกระทำที่เรียบง่าย ดึงดูดให้ป๋าและอีกเก้าคนที่เหลือกลายเป็นเหมือนศัตรูในทันที และพวกเขาก็ค่อยๆเข้าไปใกล้กับชายชราผมหงอก
“ขยะ เสียเวลา”
เสียงของชายในเสื้อคลุมเต็มไปด้วยการดูถูกเหยียดหยาม ：“คุณไม่พอใจ พรุ่งนี้บนเวที ผมจะฆ่าเขาเอง ！”
ทุกคนต่างตกตะลึง
คนเดียวที่จัดการกับจ่าฝูงทั้งสี่ เคลียร์ทางที่มีขวากหนามให้กับเฉินตง เพียงเพื่อไม่อยากจะเสียเวลา แล้วฆ่าเฉินตงให้ตายบนเวที ?
นี่มัน……
ชายในเสื้อคลุมที่จวนจะเดินไปถึงประตูก็หยุดลงอีกครั้ง
“อลิส เดี๋ยวมาที่ห้องฉันด้วย”
อลิสที่เซ็กซี่ดูเหมือนจะหายใจไม่ออก เอ่ยพูดด้วยความกังวลว่า ：“เต้าจูน ตอนนี้สภาพของคุณ……”
“ฉันต้องการ！”