The Winner is king ผู้ชนะเลศคือราชา - บทที่ 318 ตรวจสอบเธอ !

เปรี้ยง !

เฉินตงรู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่า เขาหันมองเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ร้องไห้ด้วยความโศกเศร้า จิตใจของเขาก็จมดิ่งลงสู่ก้นบึ้งในทันที

ทุกอย่างหมุนเคว้งคว้าง ราวกับว่าวิญญาณหลุดออกจากร่าง

ทันใดนั้น ดวงตาของเขาก็เอ่อล้นไปด้วยน้ำตา

ท่านหลงเองก็ตัวสั่น ริมฝีปากของเขาขยับมือทั้งสองข้างที่วางอยู่บนหัวเข่าก็เริ่มสั่นเบาๆ

“ในที่สุด ก็กลับขึ้นสวรรค์แล้วอย่างนั้นเหรอ?”

เฉินตงกล่าวออกมาอย่าโศกเศร้า หยดน้ำตาใสๆ ค่อยๆ ไหลรินออกมาจากหางตาทั้งสองข้าง

มีภาพเหตุการณ์ระหว่างเขาและคุนหลุนปรากฏขึ้นมาในหัวอย่างไม่ขาดสาย

ตั้งแต่เล็กจนโต เขายืนหยัดด้วยตัวคนเดียวมาโดยตลอด พยายามทุกอย่างด้วยตัวคนเดียว ไม่มีคนคอยช่วยเหลือ ไม่มีคนคอยประคับประคอง ข้างกายก็มีเพียงผู้เป็นแม่ที่คอยรักและห่วงใยเขา

ตอนที่เขาเดินก้าวออกจากความมืดเพื่อมาอยู่ในที่สว่าง ก็ได้พบกับคุนหลุน

ถึงแม้คุนหลุนจะมาเพื่อปกป้องเขาตามคำสั่งของพ่อ แต่ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับคุนหลุนนั้นกลับเป็นทั้งครูและเพื่อน

นั่นเป็นความรู้สึกที่เฉินตงยากเกินจะเข้าใจ

เป็นเพราะเขาเคยอยู่ในที่มืดมาก่อน ดังนั้นเขาจึงเห็นคุณค่าของความสัมพันธ์ที่เป็นทั้งอาจารย์และเป็นทั้งเพื่อนระหว่างเขาและคุนหลุนอย่างมาก

แต่ทว่าตอนนี้……

ตอนนี้เอง มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอีกรายหนึ่งปรากฏตัวขึ้นที่หน้าห้องพักผู้ป่วย

เป็นชายวัยกลางคนที่คุกเข่าอยู่แถวหน้าสุด และพูดกับเฉินตงคนนั้น

ตุ้บ !

เมื่อชายวัยกลางคนปรากฏตัวขึ้น แล้วเห็นสีหน้าอาการของเฉินตงและท่านหลง ก็รู้สึกตื่นตระหนกขึ้นมาทันที เขาเตะเข้าไปที่ก้นของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอีกคน

“เจ้าทึ่มนี่ มาที่นี่เพื่อแจ้งข่าวร้ายกับคุณชายและท่านหลงใช่ไหม ?”

หลังจากก่นด่าไปหนึ่งประโยค ชายวัยกลางคนก็ยกมือขึ้นคำนับแล้วพูดว่า : “คุณชาย ท่านหลง หัวหน้าพ้นขีดอันตรายแล้ว ไม่มีอาการอะไรร้ายแรงแล้วครับ”

อะไรนะ ? !

เฉินตงและท่านหลงผงะไปพร้อมกัน

ใบหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

จากนั้น ทั้งสองคนก็หันไปมองเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนที่วิ่งมาถึงก่อนโดยพร้อมเพรียงกัน

หลังจากถูกเตะไปหนึ่งครั้ง ใบหน้าของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็แสดงอาการเขินอายออกมา จากนั้นจึงเกาหัวแล้วพูดว่า : “ผม ผมก็แค่กลัวว่าคุณชายกับท่านหลงจะรอจนร้อนใจ”

“รนจนร้อนใจแม่มึงดิ!”

ชายวัยกลางคนหันไปจ้องเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยตาเขม็ง จากนั้นจึงยิ้มแหยออกมา : “หมอนี่ยังเด็กเลยใจร้อน เมื่อครู่พอเห็นไฟดับลง ก็รีบวิ่งร้องห่มร้องไห้ออกมา ผมรอให้พี่คุนหลุนถูกเข็นออกมาก่อน จึงได้ถามอาการของพี่คุนหลุนจากหมอให้รู้แน่ชัด จากนั้นถึงได้ตามมา ทำให้คุณชายกับท่านหลงต้องตกใจแล้ว”

เฉินตง : “……”

เขายกมือขึ้นมาเช็ดใบหน้าและน้ำตาที่ไหลออกมาจากหางตาจนหมดสิ้น

ท้ายที่สุดแล้วคือ……การเศร้าใจอย่างผิดคน

ส่วนท่านหลงกลับสูดหายใจเข้าเต็มปอดหนึ่งครั้ง สีหน้าของเขาจริงจังขึ้นมาทันที และพูดอย่างเคร่งขรึมว่า : “เตะอีกสองครั้ง !”

ชายวัยกลางคนหันไปดึงหูของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย จากนั้นจึงเตะก้นไปพลาง ลากออกไปด้านนอกพลาง

เฉินตงกับคุนหลุนหันมองหน้ากัน และทั้งคู่ก็หัวเราะออกมาอย่างโล่งใจ

“ตกใจแทบตาย” เฉินตงถอนหายใจออกมา

“กระผมเองก็ตกใจไม่น้อย” ท่านหลงนึกขำตัวเอง

เฉินตงโบกมือ : “ท่านหลง นายไปดูคุนหลุนเถอะ ฉันไม่เป็นอะไรมาก”

“ครับ”

ท่านหลงลุกขึ้น แล้วขมวดคิ้ว : “จริงสิคุณชาย กูหลังล่ะครับ ?”

“ฉันให้เขาจัดการเรื่องทุกอย่างในไท่ติ่งให้เรียบร้อยเสียก่อนแล้วค่อยมา”

เฉินตงโบกมือ เมื่อคิดถึงการต่อสู้ที่เขาเทียนซานเมื่อคืนนี้ ในใจยังหลงเหลือความรู้สึกกลัวอยู่ จึงพูดว่า : “ยังดีที่เขาไม่มาเสียก่อน ไม่เช่นนั้น ในสถานการณ์ตอนนั้น ฉันเองก็คงไม่รู้ว่าจะช่วยใครดี”

“โชคดีจริงๆ”

ท่านหลงพูดเป็นนัย จากนั้นจึงหันหลังเดินออกไปเพื่อไปหาคุนหลุน

เฉินตงรู้ดีว่าฝีมือของกูหลังนั้นไม่เลว แต่เมื่อเทียบกับคุนหลุนและคนของทีมเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยแล้ว ยังด้อยกว่าเล็กน้อย

อีกทั้ง การต่อสู้เมื่อคืน ก็ใช่ว่ามีฝีมือดีแล้วจะสามารถรับมือได้

เมื่ออยู่ต่อหน้ากระบอกปืน ทุกคนเท่าเทียมกัน

ยิ่งไปกว่านั้น ทหารรับจ้างเดดพูลยังติดอาวุธร้ายแรงอีกด้วย

เฉินตงลูบจมูกแล้วค่อยๆ นอนลงบนเตียง แต่ก็ยังคงนอนไม่หลับ

การต่อสู้ครั้งนี้ ทำให้เขารับรู้ได้ถึงความกลัวอยู่ลึกๆ

การลอบสังหาร กลายเป็นการโจมตีอย่างเต็มกำลังของทหารรับจ้าง

แล้วหลังจากนี้ ยังจะมีทหารรับจ้างทีมอื่นเข้ามาอีกหรือไม่ ?

สิ่งที่ทำให้เขากังวลมากที่สุดก็คือ ทหารรับจ้างเดดพูลไม่ได้เสียชีวิตไปทั้งหมด ยังมีอีกประมาณสิบกว่าคนที่หนีรอดไปได้

มีเงินเป็นแรงจูงใจอยู่ บวกกับการที่ต้องสูญเสียกำลังคนไป

การที่ทหารรับจ้างเดดพูลที่หนีไปได้จะย้อนกลับมาอีกครั้ง แทบจะเป็นเรื่องที่ต้องเกิดขึ้นอีกอย่างแน่นอน

พวกมือสังหารกระหายเลือดพวกนี้ ไม่มีทางที่จะยอมแพ้ง่ายๆ เพียงเพราะการต่อสู้ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้แน่นอน

แล้วครั้งต่อไปที่พวกเขาจะปรากฏตัวขึ้น คือเมื่อไหร่กัน ? แล้วจะปรากฏตัวออกมาด้วยวิธีแบบไหน ?

แววตาของเฉินตงลึกซึ้ง และถอนหายใจออกมาอย่างหดหู่

“นับวันจะยิ่งซับซ้อนมากขึ้นแล้ว ลงไปด้านล่างก็เจอชาวนาเก่าในทุ่ง ขึ้นไปข้างบนก็เจอทีมทหารรับจ้าง ภารกิจสอบสังหารขององค์กรhidden killersในครั้งนี้ ไม่ธรรมดาจริงๆ ไม่แน่ว่าตอนนี้คนที่จะสามารถส่งเสียงหัวเราะออกมาได้ คงมีแต่พวกโง่อย่างตระกูลหลี่เท่านั้น ?

ข่าวสารขององค์กรhidden killers จากดาร์กเว็บเขารู้น้อยมาก

แต่หากเขาคิดจะสืบหาก็สามารถสืบหาออกมาได้ องค์การนักฆ่านองเลือดที่หลบซ่อนตัวอยู่ในเครือข่ายมืดเช่นนี้ ไม่มีทางที่จะทำอะไรอย่างเปิดเผยโจ่งแจ้งแน่นอน

แต่การมอบหมายภารกิจลอบสังหารในครั้งนี้ เห็นได้ชัดว่าไม่ปกติ

ที่พอจะเป็นไปได้มากที่สุดก็คือ มีคนจงใจที่จะชี้นำ

เปลี่ยนการลอบสังหารธรรมดาๆ ให้กลายเป็น “งานรื่นเริง” ที่บ้าระห่ำ

ความคิดที่ซับซ้อน เป็นเหมือนกับเส้นด้ายที่กระจุกรวมกันอยู่อย่างยุ่งเหยิง จนไม่สามารถหาต้นสายปลายเหตุได้

เมื่อความเจ็บปวดค่อยๆ ทุเลาลง ความอ่อนล้าถาโถมเข้ามา บวกกับความสบายใจที่คุนหลุนพ้นขีดอันตราย ทำให้ความรู้สึกง่วงค่อยๆ คืบคลานเข้ามา

เฉินตงหลับตาลงโดยไม่รู้ตัว

แต่การหลับในครั้งนี้ กลับไม่ได้หลับอย่างสนิท ในฝันยังคงปรากฏฉากโศกนาฏกรรมที่เขาเทียนซานขึ้นมาไม่หยุด

อีกทั้ง เฉินตงถูกท่านหลงปลุกให้ตื่นขึ้นอย่างรวดเร็ว

“คุณชาย ตอนนี้ควรย้ายที่อยู่แล้ว โรงพยาบาลไม่ใช่ที่ที่ปลอดภัยนัก” ท่านหลงพูดอย่างเคร่งขรึม : “ส่วนคุนหลุน กระผมได้ไปเยี่ยมมาแล้ว เขายังคงมีสติครบถ้วน เพียงแต่ยังไม่สามารถเคลื่อนไหวร่างกายได้สักพัก”

“การที่พวกเราไปจากโรงพยาบาล จะยิ่งเป็นการดีต่อการพักฟื้นของคุนหลุน”

“ไปกันเถอะ”

เฉินตงพยักหน้า

การลอบสังหารทั้งหมดพุ่งเป้ามาที่เขา

หากเขาอยู่ในโรงพยาบาล ไม่เพียงแค่เฉพาะกับคุนหลุนเท่านั้น แต่จะทำให้คนทั้งโรงพยาบาลต้องตกอยู่ในอันตรายไปด้วย

ออกจากโรงพยาบาล ถือเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด

ด้วยการจัดการของท่านหลง “รถหุ้มเกราะ”จำนวนสองสามคันที่ถูกดัดแปลงมาเป็นพิเศษให้กันกระสุน ได้ขับมาจอดยังประตูของตึกใหญ่โรงพยาบาล เป็นรถRolls-Royce Cullinan สองสามคัน

เฉินตงขึ้นรถโดยมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายสิบคนคอยคุ้มกัน

จากนั้น รถก็สตาร์ท

“ไปคลับสี่ยิ่นใช่ไหม ?”

เฉินตงนั่งอยู่ในรถโดยไม่กล้าแม้แต่จะพักผ่อน และเอ่ยถามขึ้น

“ใช่ครับ ตอนนี้ในเมืองนี้ คลับสี่ยิ่นน่าจะเป็นสถานที่ที่ปลอดภัยที่สุดแล้ว แต่เป็นที่เดียวที่ทำให้ทหารรับจ้างเดดพูลเกรงกลัวได้” ท่านหลงพยักหน้า

“อย่างนั้นก็ดี ต้องรบกวนลุงเมิ่งแล้ว” เฉินตงยิ้มแหย

ท่านหลงส่ายหัว : “เรื่องนี้กระผมได้พูดคุยกับเขาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เขาไม่มีปัญหาอะไร อีกทั้งยังจะช่วยเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับไม่ให้พวกของคุณหญิงน้อยรู้อีกด้วย”

“เช่นนี้ยิ่งดี”

เฉินตงถอนหายใจ เขามองออกไปนอกหน้าต่างอย่างเป็นนัย

เป็นเพราะกระจกได้รับการดัดแปลง ทำให้ทัศนียภาพด้านนอกนั้นดูไม่สมจริง

สักพักใหญ่

เฉินตงค่อยๆ เอ่ยปากถามขึ้นมาว่า : “ท่านหลง นายรู้สึกไหมว่าแรงจูงใจในการลอบสังหารในครั้งนี้ มีคุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉินคอยชักใยอยู่เบื้องหลัง ?”

ท่านหลงขมวดคิ้ว ริมฝีปากของเขาขยับอยู่หลายครั้ง และในที่สุดเขาก็พยักหน้า : “นี่ก็อาจเป็นไปได้จริงๆ”

“ให้พ่อลองสืบดูได้ไหม หากปล่อยให้มีแรงจูงใจเช่นนี้ต่อไป คนที่จะลอบสังหารฉัน คงไม่ได้มีเพียงแค่นักฆ่าขององค์กรhidden killers จากดาร์กเว็บอีกต่อไปแล้ว” เฉินตงพูดอย่างเคร่งขรึม

นักฆ่าทำให้คนรู้สึกหวาดกลัว

แต่ถ้าหากยังคงทยอยมาเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ราวกับฝูงปลาที่ไหลมาตามสายน้ำ นั้นต่างหากถึงจะทำให้คนรู้สึกหวาดกลัว ราวกับลูกหนอนชอนไชเข้าไปในกระดูกจริงๆ และในขณะเดียวกันก็ทำให้รู้สึกขยะแขยงและจนใจอีกด้วย